umowa szkoleniowa

Warszawa dnia 27.03.2014 r.
Sąd Rejonowy w Warszawie
Wydział IV Pracy
Powód: Joanna Nowak
PESEL: 60051433412
ul. Mokra 12
12-121 Warszawa
reprezentowana przez:
Pełnomocnika procesowego, przedstawiciela
związku zawodowego pracowników TK
Jerzego Kowalskiego
Pozwany: Fabryka Urządzeń Telekomunikacyjnych
ul. Drucikowa 5
12-121 Warszawa
W.P.S. : 40000 zł.
Pozew o zapłatę odszkodowania z tytułu dyskryminacji
Powódka wnosi o:
1. Odszkodowanie w wysokości 40000zł z tytułu dyskryminacji
2. Obciążenie pozwanego kosztami postępowania procesowego w całości
Dodatkowo powódka wnosi o:
1. Przesłuchanie w charakterze świadka - sekretarki pracodawcy - p. Katarzyny Rysik
zam. ul. Drobna 6, 12-329 Pruszków;
2. zobowiązanie pozwanego do dostarczenia na rozprawę:
a. akt osobowych pracowników biura konstrukcyjnego,
b. list płacowych pracowników biura konstrukcyjnego,
c. wykazu skierowań na szkolenia pracowników biura konstrukcyjnego
z uwzględnieniem szkoleń zagranicznych,
d. wykazu umów cywilno-prawnych zawieranych z pracownikami biura
konstrukcyjnego,
e. list premii nagrodowych udzielonych pracownikom biura konstrukcyjnego,
f. tekstu Regulaminu Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.
W odniesieniu do postępowania o:
1. Przeprowadzenie rozprawy w razie nieobecności powoda,
2. Wydanie wyroku zaocznego w razie zaistnienia przesłanek przewidzianych w art. 339 k.p.c.,
3. Nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności wyrokowi wydanemu z uznania lub wyrokowi
zaocznemu.
Uzasadnienie
Podstawę prawną pozwu stanowi art. 183a, 183b oraz 183c k.p.
Pozwany pracodawca w ocenie powódki dopuścił się zarówno dyskryminacji bezpośredniej jak
i pośredniej z uwagi na płeć.
Powódka zatrudniona jest w Biurze Konstrukcyjnym od 12.03.2004r. jako jedyna kobieta
w dziesięcioosobowym zespole konstruktorów. Podobnie jak pozostali pracownicy posiada
wykształcenie wyższe techniczne, wiekiem nie odbiega od pozostałych pracowników. Od 15 lat
opiekuje się niepełnosprawnym synem.
Przez cały okres zatrudnienia postrzegana była jako pracownica sumienna, wzorowo wywiązująca się
z nałożonych obowiązków, nigdy nie karana karami porządkowymi.
Dowód: akta osobowe wszystkich pracowników zespołu.
Począwszy od stycznia 2012r. po zmianie na stanowisku dyrektora zakładu, powódkę jako jedyną w
zespole zaczęto pomijać w przydzielaniu dodatkowych zleceń i prac zadaniowych co skutkowało
powstaniem znacznych dysproporcji finansowych pomiędzy nią a pozostałymi pracownikami biura
konstrukcyjnego pomimo porównywalnego wykształcenia i doświadczenia zawodowego.
Dowód: wykazy prac zlecanych oraz listy płac za lata 2012-2014.
Znamiona dyskryminacji nosiło również pomijanie powódki jako jedynej w całym zespole
w kierowaniu na specjalistyczne kursy podnoszenia kwalifikacji odbywające się poza granicami kraju,
co skutkowało brakiem możliwości rozwoju zawodowego i związana z tym utrata dodatkowych
zleceń. Pozostali pracownicy biura kierowani byli na szkolenie w Francji w zakładach „Siemens”
w maju 2012, w Niemczech w zakładach „Bosch” w październiku 2012, w Norwegii w firmie „Nokia”
w marcu 2013 oraz ponownie we Francji w wrześniu 2013. Kilkukrotne prośby powódki
o skierowanie na szkolenia choćby na terenie kraju pracodawca rozpatrywał odmownie.
Dowód: listy skierowań na szkolenia będące w posiadaniu pracodawcy.
Argumenty pracodawcy wysuwane w trakcie wielokrotnych rozmów z powódką, w trakcie których
zarzucała mu ona dyskryminację, polegające na tym, że wskazywał jako przyczynę tych zachowań
opiekę powódki nad niepełnosprawnym dzieckiem, nie są w żadnym stopniu przekonujące, ponieważ
powódka wyraźnie zaznaczała, że ma możliwość przekazania opieki na jakiś czas matce – emerytce.
Tezę powyższą potwierdza b. niska absencja w pracy powódki.
Dowód: zeznania świadka p. Katarzyny Rysik, która była obecna w trakcie jednej z takich rozmów.
Znamiona dyskryminacji nosi również pomijanie powódki w organizowanych przez pracodawcę
imprezach integracyjnych finansowanych z ZFŚS. Wprawdzie fundusz socjalny nie jest funduszem
roszczeniowym, jednak pozostali pracownicy zespołu byli na imprezy zapraszani natomiast powódka
nie, co uniemożliwiało jej skorzystanie z świadczenia. Wskazane zachowania miały miejsce przy
przygotowaniu spotkania z okazji święta Elektronika tj. 20.11.2012 i 20.11.2013, podobnie wyglądała
sytuacja w dniu 14.02.2013 podczas imprezy karnawałowej organizowanej przez Pracodawcę.
Dowód: listy osób korzystających z dofinansowania do integracji oraz zapisy Regulaminu ZFŚS.
Wreszcie ostatnie działania pracodawcy, które miały miejsce w styczniu 2014 prócz znamion
dyskryminacji noszą w ocenie powódki cechy mobbingu. Pracodawca odizolował ją w tym czasie od
reszty zespołu poprzez przeniesienie jej miejsca pracy do osobnego pomieszczenia. Argumenty
pracodawcy, że powyższe działania stanowiły formę wyróżnienia, nie przekonuje z uwagi na to, że
pozostałe Jego zachowania wskazują wyraźnie na negatywne nastawienie do powódki.
Nie bez znaczenia jest również, że powódka oprócz wielokrotnych ustnych skarg wniosła w dniu
12.01.2014 pismo do pracodawcy, w którym żądała zaprzestania dyskryminowania jej, na które to
pismo do dnia dzisiejszego pozwany nie udzielił odpowiedzi, co w ocenie powódki świadczy
o lekceważącym stosunku do niej jako pracownika.
Dowód: Pismo powódki z dnia 12.01.2014, zeznania powódki.
Przedstawione powyżej zachowania pracodawcy noszą wyraźne znamiona dyskryminacji ponieważ
Kodeks Pracy w Art. 183c nakazuje pracodawcy stosowanie równego wynagrodzenia pracowników za
jednakową pracę lub pracę o jednakowej wartości. Nie ulega wątpliwości, że pracując w zespole
konstrukcyjnym powódka wykonywała pracę o jednakowej wartości co pozostali członkowie zespołu,
spełnione zostały więc wymogi powołanego przepisu.
Także pomijanie powódki w kierowaniu na szkolenia w myśl art. 183a §1 było działaniem
dyskryminującym, gdyż uniemożliwiało jej jako jedynej kobiecie w zespole podnoszenie kwalifikacji
zawodowych. Możemy tu także mówić o dyskryminacji pośredniej, gdyż brak wzmiankowanych
szkoleń skutkował mniejszymi możliwościami przyjmowania prac zleconych, które niejednokrotnie
takich kwalifikacji wymagają.
Wreszcie odizolowanie powódki od reszty zespołu poprzez uniemożliwienie jej udziału w imprezach
integracyjnych oraz przeniesienie jej miejsca pracy do odizolowanego pomieszczenia nosi znamiona
nie tylko dyskryminacji ale i mobbingu, gdyż jak zapisał ustawodawca w art. 943 §2 k.p. mobbingiem
są działania mające na celu między innymi izolowanie lub wyeliminowanie z zespołu pracowniczego.
Biorąc powyższe pod uwagę uważamy, że spełnione zostały wszelkie kryteria konieczne do
zakwalifikowania działań pracodawcy w stosunku do powódki jako dyskryminację.
Wysokość roszczenia powódka obliczyła mnożąc różnicę średnich miesięcznych wynagrodzeń
pozostałych pracowników zespołu i własnego uposażenia miesięcznego (1250zł) przez okres
występowania dyskryminacji tj. 24 miesięcy. Wliczyła również kwotę 10000 zł. stanowiącą
równowartość 3 szkoleń zagranicznych, na które w tym okresie zostali skierowani pozostali
współpracownicy.
Jerzy Kowalski
Załączniki:
- dowody:
1. odpis pisma z dnia 12.01.2014 r.
- pełnomocnictwo
- uchwała Zarządu Związku Zawodowego pracowników TK
- odpis statutu Związku Zawodowego pracowników TK
- odpis pozwu wraz z załącznikami