Jaka cena wody za Oceanem? - Przedsiębiorstwo Wodociągów i

advertisement
Jaka cena wody za Oceanem?
Porównanie Częstochowy i San Antonio (Teksas)
P
olska pod względem zasobów
naturalnych wód pitnych, zarówno podziemnych jak i powierzchniowych, należy raczej do mało zasobnych krajów. Oszczędzanie wody, do
którego nasze społeczeństwo zdążyło się już przyzwyczaić
w ostatnich latach ma, nie tylko charakter ekonomiczny,
ale i uzasadnienie przyrodnicze. W obliczu konieczności
oszczędzania wody, cena wody jest ważnym instrumentem
regulującym jej zużycie. Istotna jest decyzja na ile cena
wody powinna być wynikiem kosztów, a na ile odpowiadać konieczności regulacji zużycia wody (co w dalszej konsekwencji jest inwestycją w ochronę jej jakości i zasobów).
Interesującym zagadnieniem
może być porównanie kosztów
wody i rozwiązań regulujących
jej zużycie w Częstochowie oraz
w przykładowym kraju, gdzie powszechnie i oficjalnie deklarowana jest konieczność oszczędzania
wody, i to w obliczu bardzo realnego, rychłego zagrożenia jej
brakiem. Dobrym przykładem
do takiego porównania będzie
system opłat stosowany w San
Antonio Water System w południowym Teksasie (USA),
gdzie warunki hydrogeologiczne, jak i sposób eksploatacji
jest zbliżony do częstochow-
skiego. W obu porównywanych miastach, wody ujmowane
są za pomocą systemu studni i ujętych źródeł, rozproszonych na znacznym obszarze, z zasobnych krasowych poziomów wodonośnych (GZWP 326 i Edwards Aquifer). W
omawianej części Teksasu nie ma wód powierzchniowych
o zbliżonej dyspozycyjności, dlatego poziom wód w zbiorniku podziemnym jest bacznie obserwowany. Od wielu
dekad najbardziej obrazowym punktem referencyjnym
wykorzystywanym do oceny napełnienia zbiornika jest poziom w studni J-17. Osiągnął on minimum (187 m n.p.m.)
w czasie długotrwałych suszy w 1956 i maksimum (214 m
n.p.m.) w czasie długotrwałych deszczy i powodzi 1991-92
(oznacza to aż 27 m względnej różnicy). Pomimo, że sytuacja hydrogeologiczna w obu porównywanych miejscach
jest zbliżona to jednak warunki klimatyczne są zupełnie różne, np. średnie opady roczne w Częstochowie
wynoszą 612 mm, natomiast w San Antonio nieco
więcej 787 mm (1961-90). Jednak współczynnik
parowania w południowym Teksie jest ekstremalnie wysoki w porównaniu z Wyżyną Krakowsko-Częstochowską, co łatwo ocenić porównując średnie wieloletnie temperatury sierpnia (San Antonio
29,4°C/ Częstochowa 16,9°C) i stycznia (San Antonio 9,6°C/ Częstochowa - 2,8°C). Warto również
zwrócić uwagę, jaka jest jednak różnica w ilości
produkowanej wody. W systemie wodociągów regionu częstochowskiego ujmowane jest łącznie 58
tys. m3/dobę (ok. 0,2 m3/dobę/mieszkańca, a w San
Antonio Water System 680 tys. m3/dobę (ok. 0,7 m3/
dobę/mieszkańca). Miasto San Antonio, średnio na
mieszkańca zużywa więc ok. 3,5 razy więcej wody
Typowa wieża ciśnień, jakich dziesiątki: „upiększają” krajobraz San Antonio.
niż Częstochowa, co wynika z intensywnego nawadniania
m.in. każdego skrawka zieleni, obsesyjnie częstego mycia
samochodów.
Regulacje prawne dotyczące zarówno pozwolenia
na ujmowanie określonej ilości wody, jak i ochronę ujęć są
w Polsce, w porównaniu z Teksasem, wyjątkowo precyzyjne i rygorystyczne. W San Antonio dopiero w 2002 roku
nadano kompetencję zarządzania zasobami (pozwoleniami na wydobycie) jednemu spójnemu organowi (Edwards
Aquifer Authority). Trudności legislacyjne wynikają z prawa własności gruntu w Teksasie, które są rozumiane i egzekwowane bardzo dosłownie (z bronią w ręku), dlatego
do tej pory pobór wody był w praktyce nielimitowany na
prywatnym terenie. Miasto San Antonio dla uzyskania pełnej kontroli, przynajmniej nad najbliższą częścią obszaru
zasilania zbiornika wód podziemnych, zdecydowało się na
zakup od właścicieli prywatnych 35 ha gruntu, na którym
on występuje (1992r.). Obecnie ten obszar ochronny stanowi Park Stanowy, Government Canyon.
Cennik wody i opłat wodomierzowych w Częstochowie jest krótki i prosty. Odbiorca indywidualny zapłaci
za metr sześcienny wody 2,28 i ścieków 3,20 złotego; opłata za najmniejszy wodomierz wynosi 4,97 zł/ miesiąc (plus
7% VAT). Łatwo, więc obliczyć, że przykładowa rodzina
zużywająca 10 m3 miesięcznie i korzystająca z kanalizacji,
zapłaci 58,99 zł/miesiąc (jeśli opłatę wodomierzową podzielimy na przykład na 15 mieszkań w bloku), lub 63,95 zł
(wliczając opłatę za indywidualny wodomierz).
W Teksasie na wodę obowiązuje zerowa stawka
podatku, ale nie jest to zaskakujące, bo podatku nie płaci się
również od żywności (zakupionej w sklepach) jak i czynszu mieszkaniowego, itd. W San Antonio, cenny wody są
jednak bardzo zróżnicowane w zależności od: zużywanej
ilości (pierwsze 28 m3 po 0,88 zł/m3, kolejne 20 m3 kosztować będzie po 1,01 zł/m3), sezonu (drożej latem średnio
o 8%), typu odbiorcy indywidualnego (np. w blokach 0,88
zł/m3, w budownictwie indywidualnym 0,73 zł/m3), lokalizacji (w mieście i poza nim) itd. Niska cena wody zachęca
do konsumpcji, natomiast wysokie opłaty wodomierzowe
(za średnice 3 cala od 26,24 do 30,02 zł) skłaniają raczej do
rozliczeń grupowych (średnie zużycie w budynku), co nie
zachęca do oszczędności, przeciwnie niż w Częstochowie.
Cena za odprowadzane ścieki jest podobna jak w Częstochowie, składa się z opłaty stałej 23,24 zł za pierwsze 5,66
m3 i 1,63 zł za każdy kolejny m3. Podliczając, analogicznie
jak dla Częstochowy, rodzina zużywająca 10 m3/miesiąc
zapłaci 63,84 zł miesięcznie (w domku jednorodzinnym
korzystając z własnego wodomierza), lub 27,97 zł/miesiąc
(w 15-sto rodzinnym budynku).
Pomimo potencjalnie znacznie większego zagrożenia brakiem wody w Teksasie, to jednak system opłat i oczy-
wiście stawka za m3 nie zachęcają mieszkańców Teksasu do
większej oszczędności. Dysproporcja w cenie wody, w stosunku do Częstochowy, jest zwłaszcza wyraźna w odniesieniu np. do minimalnej płacy za godzinę 5,33 zł (w Polsce)
i 16,24 zł (w Teksasie), albo (dla kontrastu) do ceny za litr
benzyny 4,20 zł (Częstochowa) i 2,25 zł (San Antonio).
Niemniej jednak przy takim apetycie na wodę, prężnie rozwijającej się aglomeracji wielkomiejskiej amerykańskiego
miasta, warunków hydrogeologicznych oraz ograniczonych
możliwościach odnowienia zasobów wodnych może to
być przyczyną poważnych problemów w nadchodzących
latach. Natomiast pozornie niekorzystna dla mieszkańców
Częstochowy relacja cen wody do zarobków, i przez to bardziej oszczędne wydobycie, może w przyszłości okazać się
wysoce rozsądne z punktu widzenia zachowania zasobów
wody.
W artykule wykorzystano ceny i średni kurs dolara NBP z dnia
5/07/2006.
Grzegorz Skrzypek - The University of Texas at San Antonio,
USA
Paweł Ruksza - Członek Rady Nadzorczej PWiK O.Cz. S.A.
Nasza stacja uzdatniania wody za po-
mocą unikalnej metody biologicznej denitryfikacji na
ujęciu Wierzchowisko cieszy się dużym zainteresowaniem zarówno w branży wodociągowej jak i poza nią.
Na krótko po uroczystym otwarciu stacji, Komisja Gospodarki i Infrastruktury na czele z przewodniczącym
panem Józefem Błaszczeciem, po spotkaniu w siedzibie
Przedsiębiorstwa udała się do Wierzchowisk. W wizytacji brał udział również Z-ca Prezydenta Częstochowy
pan Bogumił Sobuś.
Wnętrze stacji uzdatniania wody
Światowe Forum Wodne –
Mexico City marzec 2006r.
S
potkania w ramach forum wodnego
organizowane są co trzy lata przez
Światową Radę Wody. Głównym ich
celem jest nie tylko podniesienie świadomości społeczeństw, wymiana doświadczeń i wiedzy ale także współpraca, partnerstwo i promocja innowacyjnych rozwiązań związanych z szeroko rozumianą gospodarką wodną. W IV Światowym
Forum Wodnym obchodzonym pod hasłem „Działania
Lokalne na rzecz globalnego wyzwania”, uczestniczyło około 16000 osób ze świata nauki, organizacji
pozarządowych, gospodarki i polityki. Ze strony polskiej, w części ministerialnej, udział wziął prof. Mariusz Orion-Jędrysek – Główny Geolog Kraju, który
przedstawił nasze doświadczenia we wdrażaniu zintegrowanego systemu zarządzania zasobami wodnymi oraz doświadczenia we wdrażaniu Ramowej Dyrektywy Wodnej Unii Europejskiej, ze szczególnym
uwzględnieniem współpracy na wodach granicznych
i w zlewniach międzynarodowych. Forum zakończyło
się przyjęciem tzw. deklaracji ministerialnej, w której
to deklaracji potwierdzone zostało istotne znaczenie
wody (w szczególności wody słodkiej) dla wszystkich
aspektów zrównoważonego rozwoju w tym przede
wszystkim dla zwalczania ubóstwa i głodu, zmniejszania skutków kataklizmów związanych z wodą oraz
Kolejny audyt za nami
L
ipiec tego roku jest wyjątkowo gorący. Termometry jakby zaczarowane wciąż pokazują
ponad 300C. Wentylatory, schłodzona woda mineralna – to tylko
środki działające bardziej na naszą podświadomość niż faktycznie przynoszące orzeźwienie. Ale to przecież lato, na które z utęsknieniem
czekaliśmy po dokuczliwej i mroźnej zimie.
Szczególnie wysoką temperaturę w firmie odnotowaliśmy w dniach 18-19 lipca, kiedy przechodziliśmy po
raz kolejny audyt na zgodność systemu zarządzania jakością i środowiskiem z normami ISO. Gorączka nie
wynikała ze świadomości złego przygotowania – bo
system jest wciąż doskonalony, ale z ambicji uzyskania jak najlepszej oceny. Audytorzy na początku
skrupulatnie zapoznali się z dokumentacją systemu,
a później wizytując kolejne działy, wydziały i obiekty
problemu woda – zdrowie. W deklaracji potwierdzono także zaangażowanie krajów w osiąganiu celów
uzgodnionych w ramach: Deklaracji Milenijnej, m.in.
zmniejszenie do 2015r. o połowę liczby osób, które nie
mają obecnie stałego dostępu do czystej wody pitnej
– wg szacunków ONZ obecnie około 1 500 000 ludzi
nie ma dostępu do czystej wody a około 35 000 osób
umiera codziennie z powodu jej braku!
Z racji IV Światowego Forum Wodnego, Parlament
Europejski ogłosił rezolucję w której opowiedział się
m. in. za tym, iż woda jest dobrem wspólnym dla całej
ludzkości, w związku z czym dostęp do niej należy do
podstawowych praw człowieka. Parlament Europejski
odniósł się krytycznie do faktu słabego zintegrowania działań Światowego Forum Wodnego z pracami
ONZ - obecnie problematyką wody zajmuje się na
różne sposoby 21 różnych międzynarodowych agencji
- oraz zaproponował utworzenie (nowej) tzw. Agencji
Koordynacyjnej ds. Wody, która to agencja podlegałaby bezpośrednio ONZ. Parlament zaapelował także
do społeczeństw o podjęcie działań mających na celu
przeciwdziałanie zmianom klimatycznym (zjawiskom:
pustynnienia, topnienia lądolodów i lodowców, obniżenia poziomu wód podziemnych oraz wzrostu zasolenia wód).
Następne Forum odbędzie się, nie za trzy, lecz za cztery lata w Turcji.
Tegorocznemu Forum oraz poprzednim poświęcona
jest strona internetowa:
http://www.worldwaterforum4.org.mx
Dariusz Roszak
w terenie uzyskiwali potwierdzenia na realizację polityki zarządzania jakością i środowiskiem, realizację
wyznaczonych celów i przestrzeganie przyjętych procedur i norm. Dociekliwość audytorów zaskakiwała,
ale właśnie ich rola polega na znalezieniu jak największej ilości dowodów.
A dowód to po prostu zapis. A pisać przecież umiemy.
Wątpliwości co do potrzeby zapisów zasiewamy sobie
sami pytając: „a po co pisać, a przecież to wiadomo,
a czy to ktoś będzie czytał? – to przekorna natura człowieka. Odpowiedzi zawsze udziela przyszłość i prawie
zawsze potwierdza słuszność prowadzenia zapisów.
Audytorzy wskazali potrzebę szczególnego doskonalenia niektórych obszarów, co uważamy w pełni za zasadne. Braki i niedociągnięcia najlepiej znamy sami,
musimy się jednak nauczyć o nich rozmawiać i pracować nad nimi.
Sukces przecież zależy od nas wszystkich.
Beata Kulejewska
Zagrożenia i korzyści
związane z korzystaniem
z Internetu w miejscu
pracy
W
dobie nieustannego rozwoju technologicznego Internet ma coraz większe znaczenie w funkcjonowaniu przedsiębiorstw. Prawidłowo wykorzystana sieć
może znacząco wpłynąć na zwiększenie
wydajności pracy i obniżenie kosztów działalności firmy. Globalność sieci Internet niesie ze sobą
wspaniałe możliwości odnalezienia potrzebnych informacji, których nie posiada żadna inna biblioteka na
świecie. W przypadku naszego Przedsiębiorstwa system obiegu dokumentów elektronicznych LOGITO jest
przykładem usprawnienia i przyspieszenia wymiany dokumentów pomiędzy centralą Przedsiębiorstwa, a odległymi oddziałami. Mając na uwadze ułatwienie kontaktu
z naszymi Klientami, powstała strona internetowa, dzięki której nasi Klienci mogą załatwić szereg spraw online np. podanie stanu wodomierza, pobranie formularzy,
wzorów umów itp.
Brak świadomości zagrożeń jakie może nieść ze sobą
Internet, wśród użytkowników jest prawdopodobnie najczęstszą przyczyną naruszeń bezpieczeństwa. Należy
uświadomić sobie, że Internet posiada swoją „ciemną
stronę” i trzeba być przygotowanym na zagrożenia czy-
chające na użytkowników sieci. Surfując po Internecie
użytkownicy często wypełniają różnego rodzaju formularze, jednak w wielu przypadkach nie zdają sobie
sprawy, że ich dane są wykorzystywane w celach czysto
marketingowych i nie są towarem tanim. Żelazną zasadą
powinno być usuwanie bez otwierania korespondencji,
jeżeli jej pochodzenie nie jest znane. W internecie funkcjonuje wiele usług, w których wymagana jest autoryzacja przez podanie hasła. Otwiera to drogę oszustom, którzy poprzez podmienienie witryny np. banku, uzyskują
dostęp do konta użytkownika sieci. Stosowanie trywialnych haseł jest przyczyną znamienitej większości włamań. Pracownicy często świadomie wykorzystują Internet w pracy „niewłaściwie”. Za takie korzystanie uznaje
się przeglądanie w czasie pracy stron www niezwiązanych z wykonywaną pracą. Zjawisko to, coraz bardziej
powszechne określane jest mianem „cyberslackingu”.
Z badań portalu wp.pl wynika, że 33% pracowników
poświęca przynajmniej godzinę pracy na surfowanie po
sieci dla celów prywatnych, zaś 8 % czynność ta zajmuje
od 2 do 3 godzin. Biorąc to pod uwagę, można wyliczyć,
że w ciągu tygodnia traci się około 5 godzin pracy, zaś
w przeciągu miesiąca - ok. 20 godzin! Oczywiste jest,
że te godziny można wykorzystać w sposób bardziej
efektywny dla firmy. Pracownik powinien również mieć
świadomość, że administrator każdej sieci komputerowej jest w stanie bez problemu monitorować odwiedzane
przez niego strony internetowe. Internet, tak jak wszystko w życiu, ma swoje wady i zalety, natomiast to, jak
zostanie wykorzystany, zależy w znacznym stopniu od
samego użytkownika.
Jakub Bednarek
C
hciałoby się rzec pewnego razu w słoneczny poranek 4 czerwca 2006 roku ale
niestety matce przyrodzie znowu się „pomaglasiło” i zamiast potężnej dawki uśmiechniętego słońca otrzymaliśmy sporą dawkę
H2O z nieba (no bo przecież w jakich innych
okolicznościach przyrody impreza wodociągowa mogłaby
się odbyć). Mowa oczywiście o najfajniejszym (po mikołaju, gwiazdce, imieninach, urodzinach) dniu dla naszych
robaczków tj. 1 czerwca który w tym roku w Wodociągach
przypadł na 4 czerwca). Jak wszyscy wiemy wszystkie dzieci
nasze są dlatego też mimo silnych opadów deszczu wywołanych frontem atmosferycznym z półwyspu Skandynawskiego (czyżby drugi potop szwedzki?) wszyscy bawili się
wspaniale. Dzieciaki pokazały, że nie ma złych warunków
a wszystko zależy od pozytywnego myślenia. Owoż pozytywne myślenie pozwoliło nawet na jeszcze lepszą zabawę
w strugach deszczu. „Co nam tam woda? Z cukru nie jesteśmy!” Woda ściekająca z portek pozwalała uzyskać jeszcze
lepszy poślizg na zjeżdżalni a basen z piłkami w połączeniu
z wodą dostarczał niepowtarzalnych przeżyć (i tylko my
dorośli patrzyliśmy z pewną taką dozą nieśmiałości na wyczyny naszych pociech które czuły się dosłownie i w przenośni jak ryby w wodzie). Atrakcji było co nie miara: kucyki tradycyjne i te mechaniczne w postaci quadów, karuzela,
dmuchańce i wiele innych o poczęstunku nie wspomnę bo
jestem przed śniadaniem i jak sobie przypomnę to mi ślinka cieknie. W skrócie jak mawiają Eskimosi: dla każdego
coś dobrego! Po prostu jak to na lotnisku – odlot. Przed
organizatorami czapki z głów za to, że stanęli na wysokości zadania i dali dzieciakom tyle radości.
Wyrazy uznania dla uczestników imprezy ze szczególnym uwzględnieniem
małych zuchów którzy pokazali
nam jak czerpać radość z życia
mimo przeciwności losu.
Tak więc: Do zobaczenia
za rok! I niech moc będzie z wami!
Michał Kostrzyca
Rok 2005- teraz Kołobrzeg. Na
XV Ogólnopolską Pielgrzymkę Wodociągowców do
Częstochowy władze Miejskich Wodociągów i Kanalizacji z Kołobrzegu
ufundowały dla Jasnej Góry wotum
- mosiężny właz. Był to dar zbiegających się okazji: 350-lecia Obrony
Jasnej Góry przed Szwedami oraz
750-lecia lokacji, czyli nadania praw
miejskich naszemu miastu - wspomina
pani mgr Maria Rachwalska - kierownik
Zakładu Uzdatniania Wody w Kołobrzegu.
Pomysł wyszedł od pani mgr inż. Wioletty Dymeckiej - dyrektora zakładu - dodaje pani Maria.
Projekt włazu powstał w naszym zakładzie, a dwie rybki
to dwie wspaniałe okazje uhonorowania i upamiętnienia
Kołobrzegu i Częstochowy - nie tylko bratnich miast, ale
przede wszystkim bratnich wodociągów. Projekt uzyskał
akceptację władz Kołobrzegu oraz ks. Ojca Jana
Golonki z Jasnej Góry. Współpracowaliśmy
z Wami - opowiada pani Maria - z panem Janem Kaimem Przewodniczącym
Duszpasterstwa WPWiK w Częstochowie oraz panem Mirosławem
Długoszem Starszym Mistrzem Wydziału Utrzymaniu Ruchu - to im
należą się wielkie podziękowania za
życzliwość i okazaną nam pomoc.
Właśnie Oni aktywnie włączyli się
w prace przy montażu przywiezionego przez nas, prosto z odlewni w Piotrkowie Trybunalskim włazu. A było co robić! Właz przecież nie był lekki, ważył sporo!
Jesteśmy przekonani, że wysiłek się opłacił.
Małgorzata Haładus
Każdy z nas może być osobą poszkodowaną lub też przyczynić się do
uratowania życia innego człowieka
N
ieszczęśliwe wypadki zdarzają się
niezależnie od miejsca, pory dnia
i roku. Świadkami wypadku są najczęściej
osoby zawodowo nie związane z medycyną, dlatego tak ważna jest umiejętność
udzielania pierwszej pomocy. Zachowując
spokój i prawidłowo postępując można uratować życie
lub zdrowie obcej lub bliskiej nam osoby.
Należy pamiętać, że o zdrowiu lub życiu człowieka po
wypadku lub nagłym zachorowaniu decyduje „złote 10
minut” (to tzw. czas w którym powinna pojawić się pomoc wykwalifikowana), dlatego postarajmy się je w pełni wykorzystać.
Umiejętność udzielenia pomocy przed przyjazdem lekarza powinna być moralnym, społecznym i prawnym nakazem.
Nauka udzielania pomocy przedmedycznej powinna być
powszechna, gdyż nie wiadomo kiedy i od kogo będziemy tej pomocy oczekiwali.
W czerwcu został przeprowadzony w naszym Przedsiębiorstwie cykl szkoleń z zakresu udzielania pierwszej pomocy przedlekarskiej.
Szkolenie przeprowadziła wyspecjalizowana kadra ratowników medycznych z częstochowskiego Pogotowia
Ratunkowego. W przeszkoleniu udział wzięło około stu
pracowników naszego zakładu.
Osoby biorące udział w szkoleniu zostały podzielone na
trzy grupy.
Każda z grup w pierwszym dniu szkolenia miała zajęcia
teoretyczne, słuchacze poznawali „tajniki” resuscytacji
dorosłego i dziecka, sposoby bezpiecznego ułożenia poszkodowanego, zasady postępowania w przypadku podtopienia i wiele innych.
Dzień drugi obejmował zajęcia praktyczne – ćwiczenie
na fantomach sztucznego oddychania i masażu serca,
techniki opatrunku i bandażowania poszczególnych części ciała człowieka. Słuchacze mieli możliwość zadawania pytań związanych z ratownictwem medycznym na
które prowadzący z chęcią odpowiadali.
Z rozmów przeprowadzonych w trakcie i po szkoleniu
można wywnioskować że uczestnicy są bardzo zadowoleni
z wykładów i uważają że tego rodzaju spotkania są bardzo
potrzebne (oby nie były potrzebne w życiu codziennym).
Marek Szałapski
Z pamiętnika Brunona Szewczyka
P
an Kazimierz Gloc ma już za sobą
46 lat pracy w naszych Wodociągach. Jest jednym z nielicznych pracowników legitymujących się tak długim
stażem pracy. Łukasz Lange dopiero rozpoczyna. Obu
panów spotkałem któregoś czerwcowego dnia, jak na
jednej ze stradomskich ulic robili „zadymę”. Przepraszam! Źle się wyraziłem. Fachowo ta czynność nazywa
się zadymianiem kanału sanitarnego w celach kontrolnych. (Kontrole? - obsesja elit rządzących). Spotkanie
było zaskakująco miłe, choć- ze zrozumiałych względów- krótkie. Łukasz, młody pracownik, z nieukrywaną
ciekawością słuchał przywoływanych przez nas wspomnień z minionych i jakże innych lat. Czy lepszych?
Trudno powiedzieć. Ale na pewno weselszych. Nawet
czyny społeczne miały wtedy fajny, swojski klimat.
Pan Kazimierz Gloc rozpoczynał pracę i naukę zawodu w Miejskim Przedsiębiorstwie Wodociągów i Kanalizacji w Częstochowie w 1960 roku, miał wtedy 16
lat. Skierowany został do działu elektrycznego, którego kierownikiem była atrakcyjna kobieta inż. Elżbieta
Hatała. Pamiętam-mówi Kazik - że bardzo dużo paliła.
Później przez 20 lat pracował w wydziale produkcji.
W tym 11 lat na ujęciu w Mstowie i 9 lat w Kawich
Górach. Pamięta wszystkich poprzedników obecnego
kierownika inż. R. Bartoszka. Byli to: Zdzisław Jakubik, inż. Włodzimierz Olszowy i inż. Włodzimierz
Kosmal. Wspomnieliśmy też nasze wspólne wyjazdy
nad morze. Pan Kazimierz instalował i konserwował
urządzenia elektryczne w skromnych domkach campingowych w Jelitkowie, Kamiennym Potoku, Orłowie
i Jastarni. Załoga była dumna, że w tamtych czasach
przedsiębiorstwo posiadało już nad Bałtykiem własną,
choć skromną, bazę wypoczynkową. Z tamtych też lat
pamiętamy kapitalne zabawy w „Riwierze” sopockiej.
A występy pracowniczego kabaretu „ Studnia” w latach
1962-63? Na samą myśl śmiejemy się serdecznie. Pan
Kazik jeszcze dzisiaj pamięta teksty wyuczonych swoich monologów i monologów swojego szwagra Wiesława Rudzkiego, też pracownika Wodociągów i członka
zespołu. Jakby nie spojrzeć to Wodociągi są po trosze
firmą rodzinną. Pan Gloc pracował również przez kilka lat w Wydziale Zbytu. Aktualnie pracuje w wydziale
sieci kanalizacyjnej u inż. Niedzielskiego. Ma nadzieję, że tu doczeka emerytury. Póki co, to nagromadzone
przez pół wieku doświadczenie życiowe, jako naukę
przekazuje młodym współpracownikom. Między innymi Łukaszowi. Uważa, że zawsze należy robić to co
słuszne i powstrzymywać tych co robią inaczej. Niezależnie od zawodowej pracy w Wodociągach, Kazimierz
Gloc pełni od 1977 roku rolę sołtysa we wsi Kuchary.
Tam też mieszka.
Czas jest zjawiskiem magicznym. Na przestrzeni tych
minionych prawie pięćdziesięciu lat następowały, rzecz
naturalna, różne zmiany.
Przedsiębiorstwo zmieniało kilkakrotnie swoją nazwę. Zmieniało też siedzibę. Zmieniali się dyrektorzy
i zmieniała się struktura organizacyjna. Zmieniła się
mentalność pracujących tu ludzi. Wszystko się zmieniło z jednym wyjątkiem. Nie zmienił się nasz produktwoda, choć ciągłym zmianom ulega jej cena. To zjawisko powoduje niezadowolenie biednych odbiorców
w tym też pracowników. No ale wszystko drożeje. Gaz,
prąd, przejazdy itd. z tym, że pracownicy tych instytucji
mają ulgi w opłatach. Z ulg korzystają a jakże zatrudnieni w przemyśle spirytusowym i piwowarskim. To też
płyny, tyle, że bardziej gęste od naszej wody i o innym
smaku. Zatem nieśmiało zwracam przy tej okazji uwagę mnogich związków zawodowych na problem ulg
w opłatach za wodę dla pracowników.
Dzisiaj w przeciwieństwie do dawnych lat wszędzie
zagościła technika. Oczywiście sama do przedsiębiorstwa nie przyszła. Wprowadzają ją młodzi, zdolni,
dobrze przygotowani zawodowo i wykształceni pracownicy. W zakładzie sprzyja dobry klimat tym przedsięwzięciom. Porównując dawne lata z teraźniejszością
dostrzega się ogromne różnice w każdej dziedzinie
życia i pracy. Pan Władysław Waczyński główny księgowy w Wodociągach (wtedy główny buchalter) posługiwał się liczydłem. To było profesjonalne narzędzie
księgowych i rachmistrzów. A dzisiaj? Każdy dział, ba
każdy pracownik, bez żadnych trudności posługuje się
nowoczesnym, elektronicznym w technice cyfrowej
sprzętem. Doskonała łączność zapewnia błyskawiczną
informację, a to bardzo ułatwia pracę i życie.
Spotkanie z panami Kazimierzem Glocem i Łukaszem
Lange uświadomiło mi postępującą zmianę pokoleniową. Jeden z nich kończy, drugi zaczyna. Młody Łukasz
Lange, od niedawna pracownik Przedsiębiorstwa w wydziale sieci - student Politechniki Częstochowskiej, jest
na starcie życia zawodowego. Jego początek, to tylko
ciąg dalszy realizacji zadań jakie nakłada Przedsiębiorstwo wybranym, zdolnym, młodym ludziom, którzy świadomie łączą swoją przyszłość z Wodociągami
i chcą tu urzeczywistniać swoje pasje. Na pewno Łukasz i jego rówieśnicy będą w niedalekiej przyszłości
przejmować stery od starszych, odchodzących na odpoczynek kolegów. Tak jest zapisane w programie życia. Moim kolegom ze stradomskiego spotkania życzę
wszelkiej pomyślności, siły i dobrego zdrowia.
Brunon Szewczyk
137
lat w Wodociągach
tyle w sumie lat przepracowali odchodzący na emeryturę
Pan Jan Kaim pracował w naszej firmie od 1965 roku.
Początkowo przez rok był w Wydziale Produkcji, później w Wydziale Robót Wod.-Kan. i w „Wodomierzach”.
Swoją wieloletnią obecność w Wodociągach opisuje
krótko: było wspaniale, wszystkich moich kierowników
wspominam bardzo dobrze. Od kilku lat p. Jan działał
w duszpasterstwie wodociągowym. Pracy jest i było
dużo - organizowanie corocznego „opłatka”, pielgrzymek, zapewnienie innym organizatorom pielgrzymek
naszego środowiska zawodowego
pomocy np. podczas planowania
i zabezpieczenia
trasy przejścia
pątników.
Był
też jednym z pomysłodawców
uwiecznienia
naszej pierwszej pielgrzymki na Jasną Górę w formie ozdobnego włazu kanalizacyjnego na dziedzińcu
przed bazyliką. Kończąc pracę w naszej firmie pan Jan
obiecał, że jeśli tylko będzie potrzebny, z przyjemnością przyjdzie do pracy… charytatywnie. Planując najbliższy czas powiedział: właśnie wróciłem wypoczęty
z Ciechocinka… Cóż, pewnie zajmę się wnukami.
Pan Władysław
Głowacz pracował w Wydziale
Eksploatacji nr 2
Kłobuck na stanowisku maszynisty
w oczyszczalni
ścieków. Pracowałem w Kłobucku od 1991 roku.
Dobrze mi się pracowało, choć początkowo warunki
pracy były trudne, ale z czasem zrobiło się lepiej. Na
emeryturze p. Władysław zajmie się przede wszystkim
ogródkiem działkowym.
Pani Janina Przygodzka zna naszą firmę jak mało
kto: można powiedzieć, że moja rodzina jest związana
z Wodociągami od osiemdziesięciu lat. Mój ojciec pracował tu przez czterdzieści lat, ja prawie drugie tyle. Od
dziecka jeździłam na wczasy wodociągowe, dlatego też
znam wielu starszych pracowników, którzy już dawno
odeszli na emeryturę. Pani Janeczka przez trzydzieści
dwa lata pracowała w Wydziale Zbytu później w dziale
organizacyjnym. Pracę w Zbycie wspominam bardzo,
bardzo dobrze, byłam i jestem związana właśnie z tym
wydziałem. Pracowałam z odczytywaczami i zawsze ta
współpraca układała się świetnie. Wyznaczając kolejne miejsca do odczytu wskazań wodomierzy poznałam
dokładnie nazwy wszystkich ulic w powiecie częstochowskim. Wtedy nie było jeszcze biura obsługi klienta- odbierało się po sto telefonów dziennie a drugie sto
klientów przychodziło uzgadniać różne kwestie. Pytana
o plany na emeryturę odpowiada: kończę poważny remont i rozbudowę domu- jeszcze trochę pracy zostało…
Postaram się odpocząć po tylu latach pracy. Bardzo
lubię piec i gotować, testować nowe przepisy kulinarne i eksperymentować w kuchni, teraz będę miała na
to czas. Wodociągi, oczywiście, będę odwiedzała i to
regularnie- spłacam pożyczki… ale towarzysko też zawsze chętnie przyjdę.
Pani Janina Zięba-Ciura, prowadząc wszystkie
sprawy związane z naszą administracją, od lat dbała,
by pracowało nam się dobrze, wygodnie i komfortowo.
W lipcu minęły 42 lata od chwili, gdy zaczęła pracować
w Wodociągach. Do pracy przyjmował mnie dyrektor
S. Nawara- cudowny człowiek i dobry dyrektor. Na samym początku pracowałam w Magazynie, ale bardzo
krótko, później w Transporcie wreszcie w Administracji. Tam byłam najdłużej. Dział Administracji był bardzo liczny- byli tu palacze, sprzątaczki, maszynistki,
portierzy i inni- razem ok. 50 osób. Dopiero w roku
1999 administrację włączono do działu Służb Pracowniczych od tej pory byłam zastępcą kierownika. Pracując pani Janeczka ukończyła studia wyższe na akademii
w Krakowie. Pamiętam, że dostałam wtedy nagrodę za
bardzo dobrą ocenę na dyplomie, w wysokości jednej
pensji- wspomina. Teraz myślę o wyjeździe do Włochmam nadzieję, że może jeszcze w tym roku.
Efektywnie,
ekologicznie,
ekonomicznie
Po szesnastu latach istnienia Związku Komunalnego
nadszedł czas podsumowań i weryfikacji przyjętych
założeń gospodarki wodno ściekowej do dzisiejszych
realiów gospodarczych, ekonomicznych i ekologicznych. Z inicjatywy Zarządu Przedsiębiorstwa w maju
tego roku odbyło się sympozjum poświęcone określeniu
nowych zasad współdziałania Związku Komunalnego,
zrzeszonych Gmin i Przedsiębiorstwa Wodociągów
i Kanalizacji Okręgu Częstochowskiego S.A. W oparciu o materiały zawarte w multimedialnej prezentacji
dokonano analizy wieloletniej działalności z zakresu
gospodarki ściekowej prowadzonej na terenie Związku i prognozy wskaźników ekonomicznych kosztów
działalności poszczególnych, gminnych systemów kanalizacyjnych. Dyskusja w sprawie strategii rozwoju,
polityki cenowej i zarządzania mieniem okazała się
bardzo potrzebna i owocna. Sympozjum zakończyło się
wstępną akceptacją projektu porozumienia przygotowanego przez Zarząd Przedsiębiorstwa, a już w pierw-
szych dniach lipca podczas Walnego Zgromadzenia
Związku strony zaakceptowały i ostatecznie podpisały porozumienie ustalające zasady współdziałania na
rzecz prawidłowego funkcjonowania techniczno – organizacyjnego i ekonomicznego Spółki. Szczegółowo
określono zadania Związku, Gmin i Spółki z zakresu
programowania rozwoju infrastruktury, planowania
i projektowania inwestycyjnego, finansowania inwestycji, modernizacji i remontów, przyjmowania środków trwałych na majątek Spółki i do eksploatacji.
Porozumienie podpisano na czas nieokreślony. Jednocześnie Zarząd Związku przyjął wspólne stanowisko dotyczące nowej konstrukcji taryfy, która umożliwi obniżenie kosztu jednostkowego odprowadzania
i oczyszczania 1 m3 ścieków w mniejszych, gminnych
systemach kanalizacyjnych i pozwoli Radom Gmin na
regulację wysokości taryfy poprzez uchwalenie niższych podatków od budowli.
Fakt podpisania porozumienia jest potwierdzeniem
solidaryzmu ekologicznego, wzajemnego zrozumienia i wspólnej odpowiedzialności i dbałości o dobro
mieszkańców każdej z Gmin zrzeszonych w Związku.
Karolina Kowalska, Beata Kulejewska
Przychodzi Iksiński do Hydrowody,
czyli problematyczne drzwi.
W
przedsiębiorstwie Hydrowoda istnieją drzwi, które stanowią kłopot dla wielu klientów, a właściwie dla
wszystkich inicjujących kontakt z naszym przedsiębiorstwem. Na pewno myślicie, że drzwi same w sobie nie mogą
stanowić problemu? Chyba, że się zamek lub klamka
popsuje. Ale nasze drzwi nie mają takich defektów, nie
używamy do nich klucza, klamka też jest dobra. One
są problemem same w sobie. Grube, ciężkie, monolityczne w kolorze orzecha z tabliczką głoszącą , że za
nimi znajduje się Wydział Bytu. Stanowią mistyczną
zagadkę dla wielu klientów. Dla niewtajemniczonych
g` woli wyjaśnienia Wydział Bytu posiada miejsce
szeroko oblegane przez petentów, a mianowicie Sekcje
Umów (pok. nr 4). Weźmy na przykład przeciętnego
Iksińskiego. Przychodzi Pan Iksiński do Hydrowody,
chcąc podpisać umowę na dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków. Pyta w Biurze Obsługi, gdzie
ma się udać? Pokój nr 4 - pada odpowiedź zgodna
z prawdą i zostaje mu wskazany kierunek. I zaczynają
się komplikacje. Iksiński idzie zgodnie ze wskazówką,
przed nim wyrasta wielki filar, nasz bohater zgrabnie
go omija i nagle… konsternacja: schody w dół, schody w górę, toaleta, winda, za plecami tenże sam filar
i mistyczne, brązowe drzwi obok. Iksiński zaczyna
się kręcić: patrzy na schody w górę, w dół, próbuje
wejść do toalety, potem do windy (do drzwi nawet się
nie zbliża). W końcu podejmuje decyzję i … zaczyna schodzić na dół do archiwum. Na szczęście nasza
czujna ochrona dba o to, aby nasi klienci nie błąkali się po miejscach niedozwolonych. Wskazuje więc
naszemu bohaterowi drzwi z napisem Wydział Bytu.
Zdezorientowany Iksiński chcąc się upewnić pyta, czy
to aby na pewno te drzwi? Po otrzymaniu twierdzącej
odpowiedzi delikatnie puka. Nie słysząc odzewu puka
raz jeszcze, tym razem głośniej. Zniecierpliwiony delikatnie je otwiera i…
„Uff… korytarz, dalej sobie poradzę”
Monika Ball
Redaktor naczelny: Karolina Kowalska
Zespół redakcyjny: Beata Kulejewska, Małgorzata Haładus, Grzegorz Skrzypek, Monika Ball, Paweł Ruksza,
Brunon Szewczyk, Marek Szałapski, Dariusz Roszak, Michał Kostrzyca, Jakub Bednarek.
Download