Hipoterapia jest zazwyczaj terapią wspomagającą inne

Wstęp........................................................................................................................................................................................................................1
I Czy jest hipoterapia……………………………………………………………………………………………………………………………………………..2
1. Dla kogo hipoterapia……….................................................................................................................................................................3
2. Przeciwwskazania………….................................................................................................................................................................3
II Efekty hipoterapii………………………………………………………………………………………………………………………………………………..4
III Formy hipoterapii…………………..........................................................................................................................................................................4
IV Oddziaływania hipoterapii.……………………………………………………………………………………………………………………………………5
V Zasady prowadzenia hipoterapii………………………………………………............................................................................................................6
1.
2.
3.
4.
Hipoterapeuta…………………………………………………………………………………………………………………………………...7
Warunki pracy hipoterapeuty………………………………………………………………………………………………………………….8
Sprzęt do hipoterapii……………………………………………………………………………………………………………………………8
Koń do hipoterapii………………………………………………………………………………………………………………………………9
VI Pierwsze zajęcia……………………………………………………………………………………………………………………………………………...10
VII Zasady bezpieczeństwa ……………………………………………………………………………………………………………………………………11
VII Dokumentacja………………………………………………………………………………………………………………………………………………..11
IX Ośrodki hipoterapii – kujawsko pomorskie……………………………………………………………………………………………………………......19
1. Ośrodek hipoterapeutyczny w Myślencinku……………………………………………………………………………………………………21
,,Największe szczęście w świecie na końskim leży grzbiecie" jeżeli otrzymałeś czegoś więcej niż inni w postaci dobrego
zdrowia, uzdolnień, radosnego dzieciństwa nie traktuj tego jako oczywiste. Należysz do ludzi szczęśliwych, a zatem
powołany jesteś aby wiele ofiarować innym.
Albert Schweitzer
1.
Najkrócej rzecz ujmując hipoterapia to ogół zabiegów terapeutycznych, do których wykorzystuje się konia (na podstawie Kanonów Polskiej
Hipoterapii).
Hipoterapia jest zazwyczaj terapią wspomagającą inne metody leczenia. Niekwestionowaną zaletą hipoterapii jest jej uniwersalność.
Profesjonalnie prowadzona hipoterapia oddziałuje na sferę ruchową i sensoryczną człowieka, a także jego funkcjonowanie psychiczne i
społeczne.
Dla osób z problemami neurologicznymi:






po chorobie Heinego i Medina,
z przepukliną oponowo-rdzeniową,
z porażeniem mózgowym,
po urazach czaszkowo-mózgowych
z neoropatiami,
z chorobą Parkinsona,
Dla osób z problemami ortopedycznymi:





ze skoliozą,
z koślawością bioder i kolan
z kręczem karku
z wrodzonymi ubytkami kończyn
po amputacjach
2.
Dla osób z problemami natury psychicznej:





z autyzmem i chorobą Downa,
z nerwicami
z nadpobudliwością psychoruchową
z trudnościami integracyjnymi
z trudnościami typu dyslektycznego
A także dla osób:



z uszkodzeniami analizatorów (wzrok, słuch),
ze stwardnieniem rozsianym
w stanach uzależnień
bezwzględne:





uczulenie na sierść, pot lub zapach konia,
nie zagojone rany,
brak kontroli głowy w rozwoju motorycznym,
ostre choroby infekcyjne,
podwyższona temperatura




padaczka,
upośledzenie umysłowe w stopniu głębokim,
Zaburzenia mineralizacji kości (np. osteoporoza)
utrwalone deformacje i zniekształcenia, ograniczenia zakresu ruchu układu
kostno-stawowego
względne:
3.

zwiększenie możliwości lokomocyjnych i zapewnienie kontaktu ze
zwierzęciem i przyrodą,
 stymulacja rozwoju psychoruchowego dziecka, w tym:
o poprawa koordynacji wzrokowo ruchowej, orientacji przestrzennej
oraz rozeznania w schemacie własnego ciała,
o zwiększenie możliwości koncentracji uwagi i utrzymania
zorganizowanej aktywności,
o zwiększenie motywacji do wykonywania ćwiczeń,
o rozwijanie samodzielności,
 zwiększenie poczucia własnej wartości,
 relaksacja i osłabienie reakcji nerwicowych.



terapeutyczną jazdę konną - pacjent, bez wykonywania jakichkolwiek ćwiczeń, poddawany jest ruchom konia w różnych pozycjach
(np. w siadzie przodem, tyłem, w leżeniu)
rehabilitację konną - pacjent poza terapeutyczną jazdą konną wykonuje ćwiczenia w różnych pozycjach pod okiem fizjoterapeuty
terapię kontaktem z koniem - której istotą jest emocjonalny kontakt pacjenta z koniem, sytuacja terapeutyczna, a nie sama jazda
(pacjent może w ogóle nie siedzieć na koniu); stosowana u pacjentów ze znacznym i głębokim upośledzeniem umysłowym, cechami
autystycznymi, zaburzeniami psychicznymi
Ponadto wyróżnia się:


woltyżerkę pedagogiczno-terapeutyczną, zalecaną w przypadkach zaburzeń integracji senso-motorycznej,
jazdę konną rekreacyjną i sportową osób niepełnosprawnych, która nie stanowi części hipoterapii, ale jest z nią ściśle
związana i ma aspekt terapeutyczny.
4.

Kodowanie w mózgu prawidłowego wzorca ruchu
miednicy podczas chodu. Działanie to często nazywane jest

"nauką chodzenia bez chodzenia" i wykorzystywane jest w terapii dzieci z
chorobami narządu ruchu.
Normalizacja napięcia mięśniowego. Wiele z naszych jeźdźców
cechuje zbyt silne lub obniżone napięcie mięśni ciała. Prawidłowe
ułożenie na koniu i rytmicznie kołyszące ruchy konia sprawiają, że
dochodzi do znormalizowania tego napięcia.
Doskonalenie równowagi i koordynacji, a także orientacji w
przestrzeni, schematu własnego ciała, poczucia rytmu Trudno wyobrazić
sobie by wykorzystanie jakiegokolwiek sprzętu rehabilitacyjnego tak
dobrze stymulowało poczucie równowagi i koordynacji jak jazda na
końskim grzbiecie. Gdy człowiek jedzie na koniu jego ciało poddawane
jest ruchowi aż w trzech wymiarach (z góry na dół, na boki oraz do przodu
i do tyłu).


Stymulacja i normalizacja czucia powierzchniowego
Zwiększenie poczucia własnej wartości. Wiele zdrowych osób nie jest w stanie wyobrazić sobie radości dziecka, zazwyczaj



poruszającego się na wózku, z tego, że siedząc na końskim grzbiecie może pojechać na spacer. Każdy kto siedział kiedyś na koniu wie, że
świat z końskiego grzbietu wygląda przecież zupełnie inaczej!
Zmniejszanie zaburzeń emocjonalnych. Kompetentnie prowadzona hipoterapia w połączeniu z oddziaływaniem
psychoterapeutycznym lub psychoedukacyjnym stanowi wartościowy sposób pomocy osobom doświadczającym zaburzeń natury
psychologicznej.
Rozwijanie pozytywnych kontaktów społecznych. Dzieci niepełnosprawne bardzo często oprócz cierpienia spowodowanego
chorobą doświadczają dodatkowo bólu, który związany jest z poczuciem społecznego odrzucenia. Celem zajęć jest to by w naszym ośrodku
dzieci zdrowe spędzały czas wspólnie z niepełnosprawnymi. Możliwość kontaktu z akceptującymi rówieśnikami i dorosłymi jest przecież
wartością trudną do przeceniania.
5.
Znakomita większość dzieci korzystających z zabiegów
hipoterapeutycznych po kilkutygodniowym okresie terapii osiąga stopniowe
postępy w kodowaniu prawidłowego wzorca chodu, normalizację napięcia
mięśniowego (niezbędną do nauki prawidłowego, czynnego ruchu),
doskonalenie równowagi, koordynacji i orientacji w przestrzeni oraz
poczucia rytmu, a także stymulację czucia powierzchniowego.
Ta forma rehabilitacji jako metoda psycho-ruchowego, sensomotorycznego
oddziaływania na pacjenta, ma podstawy neurofizjologiczne, stąd też z
powodzeniem stosowana jest w świecie już od lat 60-tych.
Aby hipoterapia była zabiegiem bezpiecznym i efektywnym, powinna być wykonywana przez profesjonalny zespół.
Zadanie wymaga ich ścisłego współdziałania podczas wszystkich indywidualnych zajęć rehabilitacyjnych. Ogólne wytyczne co do celów i form
prowadzenia poszczególnych zajęć ostatecznie formułowane są przez szefa zespołu terapeutów, którym w przypadku fundacyjnego zespołu
jest lekarz pediatra ze specjalnością w rehabilitacji i hipoterapii.
W skład takiego zespołu wchodzi co najmniej:
o
o
o
lekarz - decydujący o konieczności zastosowanie i doboru formy hipoterapii,
fizjoterapeuta - realizujący inne formy rehabilitacji pacjenta,
wykwalifikowany hipoterapeuta (z licencją zawodową instruktora rekreacji ruchowej ze specjalnością hipoterapii) - prowadzący zajęcia na koniu.
W szerokim zespole hipoterapeutycznym znajdują się:
o
o
o
psycholog,
logopeda
oraz inni specjaliści, ustalający plan terapii pacjenta, a także jego rodzina.
6.
Zadanie wymaga ich ścisłego współdziałania podczas wszystkich indywidualnych zajęć rehabilitacyjnych. Ogólne wytyczne co do celów i form prowadzenia
poszczególnych zajęć ostatecznie formułowane są przez szefa zespołu terapeutów, (którym w przypadku fundacyjnego zespołu jest lekarz pediatra ze
specjalnością w rehabilitacji i hipoterapii).
Aby zapewnić wymagane bezpieczeństwo i odpowiedni poziom usług należy:
o
o
o
o
o
stosować konie specjalnie wyszkolone, o spokojnym, równomiernym chodzie, dobierane
proporcjami do budowy pacjenta,
zapewnić odpowiednią asekurację pacjenta,
do wzmocnienia efektu terapii stosować przyrządy pomocnicze,
przeprowadzać zabiegi w specjalnie do tego przygotowanych miejscach (najlepiej w
krytych halach),
odnotowywać zabiegi hipoterapeutyczne w indywidualnej dokumentacji pacjenta.
1. Podstawowym obowiązkiem hipoterapeuty jest troska o poprawę stanu osoby korzystającej z jego usług.
2. Program i cele terapii określa hipoterapeuta zgodnie z zaleceniami lekarza kierującego pacjenta na zajęcia oraz według indywidualnych
potrzeb podopiecznego i zgodnie z prośbą przedstawioną przez niego samego lub jego rodziców. Może też działać w oparciu o program
opracowany przez innych specjalistów prowadzących daną osobę.
3. Etyka zawodowa i osobista hipoterapeuty zobowiązuje go do konsultacji swojego postępowania terapeutycznego z innymi osobami
posiadającymi uzupełniające kompetencje specjalistyczne.
4. Hipoterapeuta współpracuje z innymi terapeutami, specjalistami i lekarzami zajmującymi się podopiecznym.
5. Hipoterapeuta powinien utrwalać i rozwijać swoją wiedzę i umiejętności w procesie ciągłego kształcenia się.
6. Hipoterapeuta zobowiązany jest do przestrzegania tajemnicy zawodowej.
7. Hipoterapeuta musi uzyskać zgodę podopiecznego i/lub jego rodziców/opiekunów przed wykonaniem i wykorzystaniem fotografii, nagrań
audiowizualnych lub dźwiękowych.
8. Hipoteraputa kształtuje u podopiecznego postawę pełną szacunku dla zwierzęcia i uczy go okazywania tego szacunku.
9. Hipoterapeuta przestrzega reguł bezpieczeństwa w pracy z koniem i pamięta o ubezpieczeniu podopiecznych.
7.
Optymalny czas pracy hipoterapeuty, pozwalający na efektywną i bezpieczną pracę to 7
godzin, w tym 4 godziny bezpośredniej pracy z pacjentem, z co najmniej jedną półgodzinną
przerwą.
Hipoterapeuta powinien mieć zapewnione miejsce socjalne przeznaczone do odpoczynku.
Hipoterapeuta ma prawo odmówić prowadzenia zajęć w przypadku, gdy:





ma wątpliwości co do wskazań zawartych w skierowaniu lub uzna, że istnieją istotne
przeciwwskazania do prowadzenia hipoterapii u danego pacjenta,
pacjent ma niepełną dokumentację,
nie czuje się kompetentny prowadzić zajęcia z danym pacjentem,
występuje niezgodność charakterów pomiędzy nim a podopiecznym.
Hipoterapię jak każdą inną formę usprawniania obowiązują zasady rehabilitacji medycznej i psychopedagogicznej tj.
posiadanie pełnego zakresu informacji dotyczących dysfunkcji ruchowych i psychofizycznych usprawnianego pacjenta oraz systematyczność działań. Przy intensywnej i
systematycznej pracy hipoterapia przynosi wymiernr efekty. Terapeuta powinien określić cele bliższe i dalsze terapii, a każde zajęcia powinny być wcześniej zaplanowane (np.
wprowadzanie specyficznych metod – np. Metoda Dobrego Startu).

Hipoterapia prowadzona jest na zlecenie specjalisty, pacjent musi mieć skierowanie lekarskie z rozpoznaniem choroby i zaświadczeniem o braku przeciwwskazań do tego typu
zajęć rehabilitacyjnych.

Każdy pacjent posiada dokumentację (badania, skierowanie, obserwacje hipoterapeuty dotyczące skuteczności i przebiegu terapii). Rolą hipoterapeuty jest poznanie, obserwacja pacjenta
i rozmowa z rodzicami.

Zasady bezpieczeństwa podczas zajęć z hipoterapii. Ustawa z dnia 18 stycznia 1996 roku o kulturze fizycznej (Dz.U.Nr 25) rozdział 10 "Zasady bezpieczeństwa w dziedzinie kultury
fizycznej" Art.50.1. Osoby prawne i fizyczne prowadzące działalność w sferze kultury fizycznej są odpowiedzialne za bezpieczeństwo, porządek i higieniczne warunki podczas imprez
sportowych oraz zapewniają bezpieczne i higieniczne warunki uprawniania sportu, rekreacji ruchowej i zajęć rehabilitacyjnych ich uczestnikom. Ustawa ta nakłada na prowadzących usługi
w zakresie hipoterapii podjęcie szeregu działań mających na celu zapewnienie maksymalnego bezpieczeństwa i komfortu psychicznego podopiecznym (pacjentom).
8.

Niezwykle ważnym elementem bezpieczeństwa w hipoterapii jest dobór odpowiedniego konia, który charakteryzuje się spokojnym temperamentem, łagodnym charakterem i
wytrzymałością na niekontrolowane ruchy pacjentów. Przygotowany do pracy w hipoterapii koń musi tolerować głośne i wysokie dźwięki, musi być cierpliwy oraz odporny na monotonię.
Wysokość konia powinna umożliwiać skuteczna asekurację.

Zajęcia hipoterapii prowadzone są indywidualnie i odbywają się w bezpiecznym miejscu, na terenie znanym koniom.

Hipoterapia jest formą terapii indywidualnej (zajęcia jednocześnie tylko z jednym pacjentem). Wyjątkiem jest grupowa psychopedagogiczna jazda konna. Przy jednym koniu z
jednym pacjentem pracują minimum dwie osoby - hipoterapeuta oraz osoba prowadząca konia.

- Pacjent musi mieć odpowiedni, wygodny i niekrępujący ruchów strój. Obowiązkowym zabezpieczeniem każdego pacjenta jest kask ochronny. Niezbędny jest także sprzęt jeździecki i
odpowiedni sprzęt hipoterapeutyczny.
Bardzo trudno jest dobrać odpowiedniego konia do hipoterapii. Mimo, że panuje powszechne przekonanie, że wystarczy żeby konik był spokojny nie jest to
prawdą. Koń taki oprócz bycia spokojnym musi mieć odpowiedni wzrost, dobrany do pacjenta. Ponieważ wzorzec chodu przenosi się z konia na jeźdźca, koń
pod żadnym pozorem nie może utykać, a jego chód powinien być sprężysty rytmiczny i miarowy. Niezbędne jest aby koń potrafił swobodnie zmieniać długość
kroku i tępo stawianych w stępie kroków.
Aby zajęcia mogły być poprowadzone bezpiecznie i w skupieniu również zwierzęcia, koń powinien rozpoczynać pracę najedzony i wypoczęty oraz mieć
zapewnioną przerwę w środku dnia. Zazwyczaj pracę tę rozkłada się na zasadzie czterech pacjentów rano, w południe przerwa 2h i czterech pacjentów po
południu. Najlepiej dla konia i terapeuty jeśli pacjenci są dobrani tak że na początek i na koniec pracy wypadał będzie najlżejszy przypadek.
9.
Zazwyczaj na początku należy oswoić dziecko z koniem tak by kontakt z nim sprawiał dziecku przyjemność i nie wywoływał strachu. W tym celu zajęcia
zaczyna się od oglądania go i głaskania oraz zwiedzania ujeżdżalni i stajni. Jeżeli dziecko okazuje zainteresowanie i nie boi się może spróbować „pomóc”
terapeucie wyczyścić konia, a następnie wsiąść na niego i przejechać kilka okrążeń wokół ujeżdżalni. Podczas kolejnych zajęć niektóre czynności dotyczące
pielęgnacji i karmienia konia mogą stać się stałą częścią zajęć. Dają one dziecku zadowolenie i pozwalają czuć się potrzebnym i odpowiedzialnym.
Podczas pierwszych jazd wykorzystuje się terapeutyczne działanie samego ruchu konia, bez wprowadzania konkretnych ćwiczeń lub zadań ruchowych.
Do terapeutycznych działań wywoływanych ruchem konia
należy:
 hamowanie odruchów patologicznych,
przez odpowiednie ułożenia lub
posadzenie dziecka na koniu
 kształtowanie reakcji równoważnych –
konieczność utrzymania się na ruchomym
podłożu
 normalizacja napięcia mięśniowego
wywołana łagodnym, rytmicznym
kołysaniem podczas chodu konia oraz
ciepłem jego ciała
 przygotowanie do chodzenia dzięki
charakterystycznym, trójpłaszczyznowym
ruchom konia przenoszonym na tułów
dziecka
 wyzwalanie reakcji podparcia – opieranie
rak na grzbiecie konia oraz działanie na
kilka zmysłów jednocześnie – dotyk,
słuch, wzrok, węch
10.
Zajęcia hipoterapii prowadzone są indywidualnie (1 hipoterapeuta = 1 pacjent).
Sposób asekuracji dobiera się w zależności od potrzeb pacjenta. Stosuje się asekurację z góry, z dołu, obustronną z dołu.
W przypadku psychopedagogicznej jazdy konnej i woltyżerki stosuje się asekurację właściwą dla tych dyscyplin.
Konia podczas zajęć hipoterapii prowadzi osoba mająca przeszkolenie i doświadczenie w obsłudze konia.
Powinna zawierać:



skierowanie na hipoterapię z uwzględnieniem pełnej diagnozy dotyczącej schorzenia,
okresowe badania kontrolne min. raz w roku ze szczegółowym opisem stanu zdrowia pacjenta,
opisową ocenę postępu prowadzonych zajęć.
W wielu ośrodkach oprócz powyżej wymienionych dokumentów należy złożyć pisemną zgodę opiekuna na uczestnictwo
podopiecznego /dziecka na zajęcia oraz wypełnić kartę pacjenta, czy tak zwana kartę kwalifikacyjna:
11.
…………………………………………..
( imię i nazwisko dziecka)
………………………………………………..
(data i miejsce urodzenia)
………………………………………….
(adres zamieszkania)
Zgoda rodziców / opiekunów prawnych *
Wyrażam
zgodę
na
uczestniczenie
mojego
syna / córki / podopiecznego *
…………………………………………………………….. w zajęciach hipoterapii.
(imię i nazwisko dziecka)
Lublin, dn. ………………….
.
………………..………………………….
( Podpis rodzica / opiekuna )
* - niepotrzebne skreślić
12.
KARTA KWALIFIKACYJNA NA ZAJĘCIA HIPOTERAPII
Imię i Nazwisko: .......................................................................................................................
Data urodzenia : .........................................Waga: ...……….……… Wzrost: ……….……......
Adres: ...........................................................................................................................................
Nr telefonu: …………………………………..... Nr polisy NW:………………..………...…...
Lekarz prowadzący: .....................................................................................................................
ROZPOZNANIE JEDNOSTKI CHOROBOWEJ (numer ICD-10, przyczyna, początek choroby)
………………………………………..……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
……………………………………..
Cel hipoterapii u dziecka:
...................................................................................................................................................................................................... .................................................................................................................
............................................................................................................................................... ............................................................................................................................. ...........................................
............................................................................................................................. ........
Rozwój emocjonalny i społeczny(zaburzenia kontaktu, lęki, agresja, nadpobudliwość,
zahamowania):.................................................................................................................. ............................................................................................................................. ...............................................
............................................................................................................................. ..........................................
1.
Stan ruchowy:
Siedzi samodzielnie .........................................
chodzi samodzielnie ..................................
Chodzi z pomocą .............................................
trzymanie głowy .......................................
Ruchy mimowolne…………………………………………………………. ..............................
Używany sprzęt rehabilitacyjny oraz oprotezowanie:………………………………………………………………………..
13.
2.
Choroby kośćca:
Zwichnięcie stawu biodrowego................................................................................................. ...
Wypadanie stawu biodrowego................................................................................................... ...
Rozszczep rdzenia kręgowego................................................................................................ ......
Zesztywnienie kręgosłupa.......................................................................................... ...................
Uszkodzenia rdzenia kręgowego na poziomie..............................................................................
Skrzywienia kręgosłupa(Coba)...................................................................................................
Osteoporoza ................................................................................................................. ................
Artroza ............................................................................................... ..........................................
Zaburzenia w kostnieniu...................................................................................................... .........
Opis RTG odc. szyjnego kręgosłupa (w przypadku Zespołu Downa): …………………………
............................................................................................................................. ..........................
W przypadku braku zdjęcia RTG pisemna zgoda rodzica/opiekuna prawnego
…………………………………………..
czytelny podpis
3.
Ocena napięcia mięśniowego ......................................................................................... ..
...................................................................................................................... .................................
4.
Zaburzenia neurologiczne:
Padaczka (występowanie ataków, rodzaj)....................................................................................
Wodogłowie (obecność zastawki)................................................................................................
Zaburzenia czucia ........................................................................................................... .............
Inne : ...........................................................................................................................................
14.
5.
Przebyte operacje i zabiegi chirurgiczne .................................................................................... .................................................................
6.
Przyjmowane leki:
............................................................................................................................. ............................................................................................................................. ....................................................
7.
Wady słuchu
............................................................................................................................. .................................................................................................................................................................................
8.
Zaburzenia mowy
............................................................................................................................. .............................................................................................................................. ...................................................
9.
Wady wzroku (w przypadku wady wzroku konieczna jest zgoda lekarza okulisty na jazdę konną ) …………………………………………………………………………...
............................................................................................................................. ..............
..........................................
(podpis i pieczątka lekarza okulisty)
10. Inne ważne schorzenia:
............................................................................................................................. ..........................................................................................................................................................................................
............................................................................................................................. .................
11. Dziecka nie dotyczą następujące przeciwwskazania lub ograniczenia do zajęć hipoterapii:
uczulenie na sierść, pot lub zapach konia
nie wygojone rany
schorzenia okulistyczne1
pogorszenie stanu w zespołach neurologicznych, stanach po urazach czaszkowo-mózgowych, nadpobudliwości psycho-ruchowej, chorobach mięśni
15.
brak kontroli głowy w rozwoju motorycznym
upośledzenie umysłowe w stopniu głębokim
zaburzenia mineralizacji kości
utrwalone deformacje i zniekształcenia, przykurcze, ograniczenia zakresu ruchu układu kostno-stawowego, np. zwichnięcia w stawach biodrowych2
1 wymagana konsultacja okulisty
2 wymagana konsultacja ortopedy
12. Przeciwwskazania do udziału w hipoterapii:
 nie stwierdzam
 stwierdzam
13. Szczegółowe zalecenie o ograniczenia dotyczące hipoterapii:
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
DODATKOWE INFORMACJE O PACJENCIE:
Wypełniają specjaliści prowadzący inne niż hipoterapia formy terapii dziecka:
............................................................................................................................. .................................................................................................................................................................................
............................................................................................................................. ................................................................................................................................................... .......................................
.............................................................................................................................................
16.
Indywidualna karta informacyjna pacjenta
I. CZEŚĆ WSTĘPNA:
1.
2.
3.
4.
Imię i nazwisko: ...........................................................................................................................................................
Data urodzenia: ............................................................................................................................................................
Imiona rodziców: ............................................................................................................ .............................................
Miejsce zamieszkania: ................................................................................................................... ..........................
..................................................................................................................................................................................................
tel. dom.: ....................................................... tel. kom.: .............................................. ..............................................
II. INFORMACJE DOTYCZĄCE CHOROBY DZIECKA:
1. Rozpoznanie: ................................................................................................................ ..................................................
...................................................................................................................................................... ............................................
2. Choroby współistniejące: .................................................................................................
............................................................................................................................. .....................................................................
3. Przebyte zabiegi operacyjne (rok i rodzaj zabiegu): ...............................................................
............................................................................................................................. ..............
...........................................................................................................................................
4. Zaopatrzenie ortopedyczne: .............................................................................................
..........................................................................................................................................
III . OCENA STANU PSYCHOMOTORYCZNEGO DZIECKA:

napięcie mięśniowe: w normie 
osłabione  - kończyn górnych / kończyn dolnych / tułowia*
wzmożone  - kończyn górnych / kończyn dolnych / tułowia *
17.

duża wrażliwość na bodźce  → zwiększenie napięcia mięśni 
krzyk 
nieprawidłowe odruchy  (STOS, ATOS, odchylenie głowy, odgięcie pleców)

niepełnosprawność kończyn: obu dolnych 

umiejętność siedzenia (kontrola tułowia bez podparcia): siedzi samodzielnie 

kontrola głowy: utrzymuje pionowo głowę 
brak kontroli głowy 
w pozycji siedzącej 

umiejętność chodzenia: chodzi samodzielnie 
chodzi prowadzone za rękę 
nie chodzi 
stawia kroki podtrzymywane z obu stron  chód nieprawidłowy : ..............................................................................

mowa: nie mówi  ;
mówi : wyraźnie 
logicznie 
nielogicznie ;
echolalia 

słuch: słyszy prawidłowo 
niedosłyszy 
nie słyszy  nosi aparat słuchowy 

kontakt i zdolności poznawcze: rozumie poleceń: dobre 
słabe 
nie wiadomo czy rozumie 
koncentracja uwagi: prawidłowa 
słaba 
zaburzenia pamięci 
obu górnych 
kontakt wzrokowy:
płacz 
prawej/lewej* górnej 
prawej/lewej* dolnej 
siedzi nie stabilnie 
nie siedzi 
ma trudności w utrzymaniu głowy w pozycji pionowej 
w pozycji leżącej na brzuchu 
niewyraźnie 
jąkanie 
pełnymi zdaniami 
pojedyncze słowa 
słyszy gorzej prawym / lewym uchem* 
dobry 
sporadyczny 
unika kontaktu 

napady padaczki  (rodzaj, jak często, kiedy ostatni) ......................................................................................... .......................
..................................................................................................................................................................................................

inne: agresja 
autoagresja  nadpobudliwość ruchowa 
słabsza sprawność manualna  nadwrażliwość emocjonalna 
ruchy mimowolne 
niezgrabność ruchowa 
trudności w uczeniu (dysleksja/dysgrafia/inne*) 
UWAGI RODZICÓW (prosimy również o podanie aktualnych metod rehabilitacji): ...............................................................
....................................................................................................................................... .........................................................
................................................................................................................................................................................................
* - niepotrzebne skreślić
 - zakreślić pasujący opis
18.
Ośrodek Hipoterapii Fundacji Ducha na rzecz Rehabilitacji
Naturalnej Ludzi Niepełnosprawnych
ul. Szosa Bydgoska 15
87-100 Toruń
tel. (056) 622 69 79
[email protected]
www.fundacjaducha.fr.pl
Ośrodek Hipoterapii i Rekreacji Konnej TĘCZA
ul. Nowe Osiedle 26
88-181 Jaksice
woj. kujawsko-pomorskie
tel. (052) 566 11 84, 0 607 042 411
[email protected]
Ośrodek Hipoterapii, Rehabilitacji i Edukacji TEN KOŃ
ul. Sądecka 4
85-689 Bydgoszcz
tel. 0 607 110 385
[email protected]
www.hipoterapia.bydg.prv.pl
Ośrodek Rehabilitacji Dzieci i Młodzieży TRATWA
Steklinek 53a
87-640 Czernikowo, kujawsko-pomorskie
tel./fax 54 2885240; tel. kom. 609737370
www.tratwa.sos.pl
19.
"Neuron" sp. z o.o.
Bydgoszcz 85-799
tel.: +52-3449084
Bydgoszcz 85-577
Kuźnicka 10
Prywatny ośrodek
tel. +52-3402469
Sanatorium Uzdrowiskowe "Sanvit"
Ciechocinek 87-720
Staszica 8
tel.: +54-2834281
"Qń" usługi jeździeckie, hipoterapia
Iwiec 89-512
Ostrowo gm. Cekcyn
tel.: 604-941130
Ośrodek Hipoterapii przy Stowarzyszeniu Rodziców Dzieci Sprawnych Inaczej
Koronowo 86-010
Farna 14
Tel.: +52 3824189
Klub Jeździecki "Michalin"
Włocławek 87-800
Lipowa 12a-14
Tel.: +54 2354651
Ośrodek Rehabilitacji Dzieci Niepełnosprawnych
Włocławek 87-800
Radosna 5
tel.: +54 2362350
20.
Zapraszamy do udziału w zajęciach hipoterapeutycznych prowadzonych przez Bydgoskie Towarzystwo Hipoterapeutyczne
"Myślęcinek"
Towarzystwo od ponad 16 lat zajmuje się hipoterapią dzieci i młodzieży z porażeniem mózgowym, z zespołem Downa, nadpobudliwością, niedosłyszących, niewidomych, z
autyzmem, z wadami postawy. Od 1997 roku Towarzystwo objęte jest patronatem
Polskiego Towarzystwa Hipoterapeutycznego.
Dysponujemy doświadczoną kadrą, spokojnymi konikami i krytą ujeżdżalnią. Większość zajęć prowadzimy na świeżym powietrzu korzystając z padoków oraz okolicznych
polnych ścieżek. Organizujemy również imprezy integracyjne takie jak zabawy karnawałowe, pikniki a ostatnio także spływy.
21.
Warunkiem przyjęcia na zajęcia jest skierowanie lekarskie!
ZAJĘCIA ODBYWAJĄ SIĘ
w Ośrodku Rekreacji Konnej w Myślęcinku
ul. Konna 10
od poniedziałku do piątku:
od 15:30 do 19:00
oraz
w soboty:
od 9:00 do 13:00
CENNIK
Zmiana cen obowiązująca od 1.03.2011!
Koszt jednego zajęcia (0,5 godziny) wynosi:
- dla członków Towarzystwa - 17 zł
- dla niezrzeszonych - 25,00 zł
Członkiem Towarzystwa można zastać po sześciu miesiącach korzystania z zajęć hipoterapeutycznych, po wypełnieniu deklaracji członkowskiej
oraz wpłaceniu na konto Towarzystwa wpisowago i rocznej składki członkowskiej.
Wpisowe - 10 zł
Roczna składka członkowska - 20 zł
(składka członkowska obejmuje sezon zajęciowy liczony od września bieżącego roku do sierpnia następnego roku)
22.
Historia Towarzystwa
Towarzystwo Hipoterapeutyczne "Myślęcinek" rozpoczęło oficjalnie działalność 28 marca 1995 roku. W tym dniu zostało zarejestrowane w
Sądzie Rejonowym w Bydgoszczy pod numerem KRS 0000120586. Wcześniej, bo od 1992 roku w Ośrodku Rekreacji Konnej Leśnego Parku
Kultury i Wypoczynku w Myślęcinku działał ośrodek hipoterapii wspierany finansowo przez budżet miejski. Trudności finansowe jakie pojawiły
się na początku 1995 roku skłoniły rodziców oraz terapeutów do powołania 9.02.1995 Towarzystwa Hipoterapeutycznego "Myślęcinek". W jego
skład obok rodziców, weszli lekarze, pedagodzy, psycholog. Pierwszym prezesem Towarzystwa została Barbara Łyszkiewicz. Towarzystwo
powstało aby popierać i upowszechniać hipoterapię oraz pozyskiwać środki finansowe na zabiegi hipoterapeutyczne. Taki właśnie cel miały
imprezy charytatywne organizowane przez Towarzystwo. Najważniejsze z nich to "Mecz o grosz", który odbył się 16 września 1995 roku
pomiędzy bankowcami PKO BP I/O Bydgoszcz a reprezentacją "Expressu Bydgoskiego" oraz mecz hokejowy z 11 grudnia 1999 pomiędzy
żużlowcami Jutrzenki-Polonii i Apatora Toruń przeciwko Old-Boys Club Bydgoszcz. Od 1997 roku funkcję prezesa pełniła Małgorzata
Kluczkowska. W czasie 10 letniej historii Towarzystwa odbyło się wiele imprez integracyjnych takich jak zabawy karnawałowe, dni dziecka.
Przez ten okres udało się nawiązać współpracę również z licznymi organizacjami i instytucjami m.in. przedszkolami i szkołami integracyjnymi,
ośrodkami dla dzieci niedosłyszących czy niedowidzących. W tym okresie kadra Towarzystwa czynnie uczestniczyła w konferencjach i
szkoleniach organizowanych dla hipoterapeutów. Członkowie Towarzystwa uczestniczyli w tworzeniu Polskiego Towarzystwa
Hipoterapeutycznego, z którym BTHip "Myślęcinek" współpracuje do tej pory i której patronatem jest objęte. Dzięki tej współpracy ośrodek
zorganizował w 1998 roku Międzynarodową Konferencję Hipoterapeutyczną a latem 2000 roku odbyły się w Myślęcinku dwutygodniowe
warsztaty hipoterapetyczne. W 1997 Towarzystwo Hipoterapeutyczne "Myślęcinek" otrzymało od PTHip prawo prowadzenia praktyk dla
przyszłych hipoterapeutów. Na początku 2000 roku, dzięki dotacji z Urzędu Miasta Towarzystwo wzbogaciło się o konia o imieniu Toffi. W
marca 2005 roku członkowie Towarzystwa wybrali nowy Zarząd na którego czele stanął wcześniejszy wiceprezes Andrzej Matczak. Decyzją
nowego Zarządu zmieniono nazwę Towarzystwa na Bydgoskie Towarzystwo Hipoterapetyczne "Myślęcinek".
W czasie 10 letniej historii Towarzystwa odbyło się wiele imprez integracyjnych takich jak zabawy karnawałowe, dni dziecka. Przez ten okres
udało się nawiązać współpracę również z licznymi organizacjami i instytucjami m.in. przedszkolami i szkołami integracyjnymi, ośrodkami dla
dzieci niedosłyszących czy niedowidzących. W tym okresie kadra Towarzystwa czynnie uczestniczyła w konferencjach i szkoleniach
organizowanych dla hipoterapeutów.
23.
Paulina Szymańska
Aleksandra Przyborska
Kierunek: pedagogika o specj. Doradztwo zawodowe i rehabilitacyjne