Jezus powiedział do swoich Apostołów: „Nie bójcie się ludzi. Nie ma

Nr 31 (496) XII Niedziela Zwykła
25 czerwca 2017 r.
Jezus powiedział do swoich Apostołów: „Nie bójcie się ludzi. Nie ma bowiem nic zakrytego,
co by nie miało być wyjawione, ani nic tajemnego, o czym by się nie miano dowiedzieć.
Co mówię wam w ciemnościach, powtarzajcie jawnie, a co usłyszycie na ucho, rozgłaszajcie
na dachach.
Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą. Bójcie się
raczej Tego, który duszę i ciało może za tracić w piekle. Czyż nie sprzedają
dwóch wróbli za asa? A przecież żaden z nich bez woli Ojca waszego nie
spadnie na ziemię. U was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone. Dla tego nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli.
Do każdego więc, który się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto
się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim
Ojcem, który jest w niebie”.
(Mt 10, 26-33)
Jakie są nasze lęki? Wobec tych wszystkich „Nie bójcie się...” z dzisiejszego tekstu, jakże nie wspomnieć naszych braci z krajów, w których ludzie żyją w zastraszeniu, pod groźbą tortur? W obecnych czasach więcej jest męczenników niż u początków Kościoła. Ale modląc się za naszych prześladowanych braci i podziwiając ich, nie wymigujmy się od nieprzyjemnego być może dla nas pytania:
czy ja się boję?
Pierwsza zachęta: nie bójcie się głosić Ewangelii. Zalęknieni uczniowie z Wielkiego Piątku stali się
burzycielami tłumów. Lektura Dziejów Apostolskich zanurza nas w atmosferze pewności i śmiałości pierwszych chrześcijan. Świat pogrążony w kryzysach powinien usłyszeć wołanie Ewangelii:
„Powtarzajcie Dobrą Nowinę w świetle dnia, rozgłaszajcie ją na dachach!”. Prawdopodobnie nigdy
nie zetkniemy się z oprawcami, którzy będą chcieli zmusić nas do podeptania krzyża, ale kiedy
czujemy pokusę – na przykład w naszym otoczeniu – ażeby wstydzić się z powodu Chrystusa, niechaj w porę dotrze do nas ostrzeżenie: „Jeśli przyznacie się do Mnie, przyznam się i Ja do was; jeśli
się Mnie zaprzecie, zaprę się was i Ja”.
Druga zachęta dla naszych braci, którzy żyją pod groźbą tortur i śmierci: „Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą”. Tylko jednej rzeczy powinniśmy się lękać: że odłączeni zostaniemy od Chrystusa, że odłączeni zostaniemy od życia wiecznego z Bogiem. Ale przecież
znacie wspaniały okrzyk triumfu, rozpraszający wszelki lęk: „Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko
nam?”. Choć nie grozi nam żadne poważne niebezpieczeństwo, powinniśmy być może przyjrzeć się
naszym lękom: czy boimy się najbardziej tego wszystkiego i tych ludzi, którzy mogliby osłabić naszą wiarę?
Trzecia zachęta: mamy Ojca w niebie. Jezus mówi o tym, posługując się pełnymi humoru hiperbolami, które ukazują prawdę podstawową: „Żaden wróbel bez woli Ojca waszego nie spadnie na zie(ANDRÉ SÈVE, opr. JM)
mię. U was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone”.
Bóg jest Miłością. Czy wierzysz, że Bóg kocha właśnie ciebie?
W najbliższym tygodniu
28 czerwca - wspomnienie św. Ireneusza, biskupa i męczennika.
Iść za Zbawicielem znaczy to samo, co mieć udział w zbawieniu, iść za światłem znaczy mieć udział w świetle. Ci bowiem, którzy są w świetle, nie oświecają światła, ale są przez nie oświeceni, i ono sprawia, że jaśnieją; oni natomiast nic mu nie dają, a jedynie otrzymują dobrodziejstwa, będąc oświeceni
światłem.
Podobnie ma się rzecz ze służbą Bogu: wprawdzie nic ona Bogu nie przynosi,
ani też Bóg nie potrzebuje ludzkiej służby, ale On daje życie, nieskażoność
i chwałę wieczną tym, którzy za Nim idą i którzy Mu służą, świadczy dobrodziejstwa tym, którzy za Nim idą za to tylko, że idą za Nim, ale sam od nich
nie otrzymuje dobrodziejstw – jest bowiem bogaty, doskonały i niczego nie
potrzebuje. A dlatego Bóg żąda od ludzi służby, aby ze swej dobroci i miłosierdzia dawać tym, którzy wytrwają w służbie Mu.
(Św. Ireneusz)
29 czerwca - Uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła.
Z LITANII DO ŚWIĘTYCH APOSTOŁÓW PIOTRA I PAWŁA
Święci Apostołowie, Piotrze i Pawle, módlcie się za nami.
Towarzysze i przyjaciele Syna Bożego,
Bohaterscy obrońcy prawdziwej wiary,
Wyznawcy Jezusa Ukrzyżowanego,
Słowa Jego po ziemi roznoszący,
Mężowie w pracy apostolskiej niestrudzeni,
Święty Piotrze, któremu Pan nasz, Jezus Chrystus, dał klucze od Nieba i ustanowił go głową widzialną Kościoła
swego, módl się za nami.
Święty Pawle, którego Pan nasz, Jezus Chrystus, jako narzędzie wybrał na opowiadanie poganom Ewangelii świętej,
Święty Piotrze, któryś gorzko opłakiwał swój upadek,
Święty Pawle, któryś z prześladowcy Jezusa Chrystusa tak wielkim światłem Kościoła został,
Święty Piotrze, którego Anioł z więzienia uwolnił,
Święty Pawle, któryś dla wiary największe prześladowania wycierpiał,
Święty Piotrze, któryś przez pokorę głową ku ziemi zwrócony ukrzyżowany został,
Święty Pawle, któryś dla wiary Chrystusowej ścięty został,
Święty Piotrze i Pawle, niezwyciężone podpory Kościoła Bożego, módlcie
się za nami.
Święty Piotrze i Pawle, którzyście za przykładem Pana naszego, Jezusa
Chrystusa, poświęcili się dla zbawienia dusz ludzkich,
Święty Piotrze i Pawle, którzyście krew swoją za świętą wiarę przelali,
Przez trudy i owoce apostolskiej pracy Waszej,
Przez chwałę, której teraz w niebie zażywacie,
Abyśmy także do chwały niebieskiej dostać się mogli,
Abyśmy wiarę świętą Kościoła katolickiego niezachwianą do śmierci zachowali,
Aby Bóg łaską swoją wszystkich kapłanów w służbie Kościoła świętego
wspierać raczył,
Aby Bóg małżonków w zaprzysiężonej wierności wzajemnej, a dzieci
w synowskiej miłości utrzymywać raczył,
Aby Bóg rodziny nasze opieką swą miłościwą otoczyć raczył,
Abyśmy od zarazy, głodu i wojny zachowani byli,
Abyśmy od wszelkiego niebezpieczeństwa duchowego w ostatniej godzinie
życia uwolnieni byli, módlcie się za nami.