Document
advertisement
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO 1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO Allopurinol Teva, 300 mg, tabletki 2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY Każda tabletka produktu Allopurinol Teva zawiera 300 mg allopurynolu. Substancje pomocnicze: Każda tabletka 300mg zawiera 171 mg laktozy (w postaci laktozy jednowodnej). Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1. 3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA Tabletki Białe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki z wytłoczonym napisem 2K1 z jednej strony, gładkie z drugiej strony. 4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE 4.1 Wskazania do stosowania Dorośli Wszystkie postaci hyperurykemii, których kontrola nie jest możliwa za pomocą diety, w tym hyperurykemia wtórna różnego pochodzenia oraz kliniczne powikłania stanów związanych z hyperurykemią, w szczególności objawowa dna moczanowa, nefropatia moczanowa, a także rozpuszczanie i zapobieganie powstawania kamieni kwasu moczowego. Leczenie nawracającej kamicy nerkowej o mieszanym składzie wapniowo-szczawianowym, z towarzyszącą hyperurykemią, w przypadku gdy próby leczenia płynami, dietą i innymi sposobami okazały się nieskuteczne. Dzieci i młodzież Hyperurykemia wtórna różnego pochodzenia Nefropatia moczanowa podczas leczenia białaczki Dziedziczne zaburzenia niedoborów enzymatycznych, zespół Lesch-Nyhana (częściowy lub całkowity niedobór fosforybozylotransferazy hipoksantynowo-guaninowej) i niedobór fosforybozylotransferazy adeninowej. 4.2 Dawkowanie i sposób podawania Do podawania doustnego. Sposób podawania: Allopurinol Teva może być przyjmowany doustnie raz na dobę. W celu zwiększenia tolerancji ze strony układu pokarmowego produkt leczniczy należy przyjmować po posiłku. Jeśli dawka dobowa wynosi więcej niż 300 mg i wystąpią objawy nietolerancji ze strony przewodu pokarmowego, produkt można podawać w dawkach podzielonych. 1 Dorośli: 2 - 10 mg/kg masy ciała na dobę lub 100 - 200 mg na dobę w stanach lekkich, 300 - 600 mg na dobę w stanach umiarkowanie ciężkich lub 700 - 900 mg na dobę w stanach ciężkich. Początkowa dawka allopurynolu powinna być mała, np. 100 mg na dobę w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia działań niepożądanych i zwiększona tylko w przypadku, gdy stężenie moczanów w surowicy jest niezadowalające. Należy zwrócić szczególną uwagę u pacjentów z nieprawidłową czynnością nerek (patrz poniżej Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek). Dzieci (do 15 lat): 10 - 20 mg/kg masy ciała na dobę, maksymalnie do 400 mg na dobę, podawanych w 3 dawkach podzielonych. Stosowanie u dzieci jest rzadko wskazane, za wyjątkiem chorób nowotworowych, szczególnie białaczki i niektórych zaburzeń enzymatycznych takich, jak zespół Lesch-Nyhana. Pacjenci w podeszłym wieku: Brak specjalnych zaleceń. Należy stosować najmniejsze dawki zapewniające pożądany stopień zmniejszenia wytwarzania moczanów. Należy uwzględnić zalecenia dotyczące dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (patrz także punkt 4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania). Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek: Allopurynol i jego metabolity są wydalane przez nerki, dlatego też zaburzenia czynności nerek mogą prowadzić do retencji leku i (lub) jego metabolitów. W konsekwencji ich okresy półtrwania w osoczu mogą ulec wydłużeniu. Poniżej przedstawiony schemat może posłużyć jako instrukcja w przypadku dostosowania dawki produktu u pcajentów ze zmniejszoną czynnością nerek: Klirens kreatyniny >20 ml/min 10-20 ml/min <10 ml/min Dawka dawkowanie standardowe 100-200 mg na dobę 100 mg na dobę bądź dłuższe odstępy pomiędzy przyjmowanymi dawkami W przypadku zaburzeń w czynności nerek należy poważnie zastanowić się nad rozpoczęciem leczenia maksymalną dawką 100 mg/ dobę i zwiększać ją wyłącznie wtedy, jeśli odpowiedź na leczenie mierzona stężeniami w surowicy i moczu jest niezadowalająca. W przypadku ciężkiej niewydolności nerek wskazane może być stosowanie dawki mniejszej niż 100 mg/dobę lub też podawanie dawki 100 mg w odstępach dłuższych niż 24 godziny. Jeśli możliwe jest monitorowanie stężenia oksypurynolu w osoczu, dawkowanie allopurynolu należy ustalić tak, aby stężenie oksypurynolu było mniejsze niż 100 μmol /l (15,2 µg/ml). Zalecenia dotyczące dawkowania podczas dializy nerkowej: Allopurynol i jego metabolity są usuwane z organizmu podczas dializy nerkowej. Jeśli pacjent wymaga dializ przeprowadzanych 2-3 razy w tygodniu należy rozważyć następujący, alternatywny schemat dawkowania: 300 - 400 mg allopurynolu niezwłocznie po każdej dializie, bez podawania kolejnych dawek pomiędzy zabiegami. Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby: U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby należy zmniejszyć dawki produktu leczniczego. Zaleca się okresowe wykonywanie testów czynnościowych wątroby w początkowym okresie leczenia. Dawkowanie w leczeniu chorób z intensywnym obrotem moczanowym, np. w chorobach nowotworowych, w zespole Lesch-Nyhana: Zaleca się zastosowanie produktu leczniczego Allopurinol Teva przed rozpoczęciem leczenia cytotoksycznego w celu wyrównania istniejącej hiperurykemii i (lub) hiperurykozurii. Istotne jest zapewnienie właściwego nawodnienia pacjenta w celu utrzymania optymalnej diurezy oraz alkalizacja 2 moczu w celu zwiększenia rozpuszczalności moczanów/ kwasu moczowego. Allopurinol Teva należy stosować w dawkach mieszczących się w dolnych granicach zalecanego zakresu dawkowania. W przypadku pacjentów z nefropatią moczanową lub inną patologią zaburzającą czynność nerek należy przestrzegać zaleceń podanych w punkcie Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Zalecenia te mają na celu zmniejszenie ryzyka odkładania złogów ksantyny i (lub) oksypurynolu, co mogłoby niekorzystnie wpłynąć na stan kliniczny pacjenta (patrz punkt 4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji, oraz punkt 4.8 Działania niepożądane). Zalecenia dotyczące monitorowania pacjentów: Dawkowanie należy dostosować w oparciu o regularne badania stężenia moczanów w surowicy oraz stężenia moczanów/ kwasu moczowego w moczu, monitorowane w odpowiednich odstępach czasu. 4.3 Przeciwwskazania Nadwrażliwość na allopurynol lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. 4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania Ostre napady dny: Nie należy rozpoczynać leczenia allopurynolem, jeśli ostry napad dny całkowicie nie ustąpi, gdyż kolejne ataki mogą nagle wystąpić. Podobnie jak w przypadku innych środków urykozurycznych, w początkowym okresie stosowania produktu Allopurinol Teva może wystąpić ostry napad dnawego zapalenia stawów. Dlatego też zaleca się profilaktyczne stosowanie leku przeciwzapalnego lub kolchicyny przez co najmniej jeden miesiąc. Należy sprawdzić literaturę w odniesieniu do szczegółów dotyczących ich dawkowania oraz ostrożności i ostrzeżeń. Jeżeli u pacjentów otrzymujących allopurynol rozwiną się ostre napady, leczenie należy kontynuować z zastosowaniem tej samej dawki, a jednocześnie leczyć ostry napad dny poprzez zastosowanie odpowiedniego leku przeciwzapalnego. Nie należy stosować allopurynolu u pacjentów leczonych azatiopryną lub 6-merkaptopuryną chyba, że dawki tych leków zostaną zmniejszone do ¼ uprzednio zastosowanej dawki (patrz punkt 4.5). W przypadku wystąpienia wysypki lub innych objawów nadwrażliwości należy natychmiast odstawić produkt Allopurinol Teva. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby należy stosować mniejsze dawki produktu. U pacjentów leczonych z powodu nadciśnienia tętniczego lub niewydolności serca, np. diuretykami lub inhibitorami konwertazy angiotensyny, mogą wystąpić jednoczesne zaburzenia czynności nerek. W związku z tym należy zachować ostrożność stosując produkt leczniczy Allopurinol Teva u tej grupy pacjentów. Bezobjawowa hiperurykemia sama z siebie nie jest zasadniczo wskazaniem do stosowania produktu leczniczego Allopurinol Teva i może być wyrównana poprzez podawanie płynów, zastosowanie odpowiedniej diety oraz leczenie jej przyczyny. Odkładanie się złogów ksantynowych: W stanach, w których występuje znaczne zwiększenie wytwarzania moczanów (np. w chorobach nowotworowych i podczas ich leczenia, w zespole LeschNyhana) całkowite stężenie ksantyny w moczu rzadko może zwiększyć się na tyle by spowodować odkładanie się złogów ksantynowych w drogach moczowych. Ryzyko to można zminimalizować zapewniając właściwe nawodnienie pacjenta w celu uzyskania optymalnego rozcieńczenia moczu. Zaklinowanie moczanowych kamieni nerkowych: Ponieważ prawidłowa terapia produktem leczniczym Allopurinol Teva prowadzi do rozpuszczenia dużych kamieni moczanowych znajdujących się w miedniczkach nerkowych, istnieje niewielka możliwość ich zaklinowania się w moczowodzie. 3 W leczeniu dny oraz kamicy moczanowej objętość produkowanego moczu powinna wynosić co najmniej 2 litry na dobę, a pH moczu powinno mieścić się w zakresie 6,4-6,8. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni stosować tego produktu. 4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi oraz inne rodzaje interakcji 6-merkaptopuryna i azatiopryna: W przypadku jednoczesnego doustnego podawania allopurynolu z 6-merkaptopuryną lub azatiopryną, należy zmniejszyć zwykle stosowaną dawkę do 25%. Allopurynol jest inhibitorem oksydazy ksantynowej i przeciwdziała metabolicznej inaktywacji azatiopryny i 6-merkaptopuryny. Stężenia tych produktów leczniczych w surowicy mogą osiągnąć toksyczne poziomy, jeśli ich dawka nie zostanie zmniejszona. Widarabina (arabinozyd adeniny): Dostępne dane wskazują, że obecność allopurynolu wydłuża okres półtrwania widarabiny. W przypadku jednoczesnego podawania obu leków konieczna jest uważna obserwacja pacjenta w celu wykrycia objawów zwiększonego działania toksycznego. Salicylany i produkty powodujące urykozurię: Oksypurynol, który jest głównym metabolitem allopurynolu i sam wykazuje działanie terapeutyczne, jest wydalany przez nerki w sposób podobny do moczanów. Dlatego też leki o działaniu urykozurycznym, np. probenecyd lub salicylany w dużych dawkach, mogą przyspieszyć wydalanie oksypurynolu. Dochodzi wówczas do zmniejszenia działania terapeutycznego allopurynolu, jednakże kliniczne znaczenie tej interakcji należy oceniać indywidualnie w każdym przypadku. Chlorpropamid: U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, którym podaje się jednocześnie allopurynol i chlorpropamid, może wystąpić większe ryzyko przedłużenia działania hipoglikemizującego, ze względu na możliwość konkurowania allopurynolu i chlorpropamidu podczas wydalania w cewkach nerkowych. Leki przeciwzakrzepowe pochodne kumaryny: Rzadko opisywano przypadki zwiększenia działania przeciwzakrzepowego warfaryny i innych leków z grupy pochodnych kumaryny podczas jednoczesnego stosowania z allopurynolem. Dlatego też, wszystkich pacjentów przyjmujących leki przeciwzakrzepowe należy uważnie monitorować. Fenytoina: Allopurinol Teva może hamować utlenianie fenytoiny w wątrobie, jednakże kliniczne znaczenie tej interakcji nie zostało ustalone. Teofilina: Opisano hamowanie metabolizmu teofiliny. Mechanizm tej interakcji można tłumaczyć tym, że u człowieka oksydaza ksantynowa bierze udział w biotransformacji teofiliny. Należy monitorować stężenie teofiliny u pacjentów, którzy rozpoczynają leczenie allopurynolem lub, gdy zwiększana jest jego dawka. Ampicylina/ amoksycylina: Obserwowano zwiększenie częstości występowania wysypek skórnych u pacjentów przyjmujących jednocześnie ampicylinę lub amoksycylinę i allopurynol, w porównaniu z pacjentami nie przyjmującymi obu leków jednocześnie. Nie ustalono przyczyny zaobserwowanej zależności. Jednakże zaleca się, o ile jest to możliwe, stosowanie innych antybiotyków niż ampicylina lub amoksycylina u pacjentów leczonych allopurynolem. Cyklofosfamid, doksorubicyna, bleomycyna, prokarbazyna, mechloroetamina: Obserwowano nasilenie hamowania czynności szpiku kostnego u pacjentów z chorobą nowotworową (inną niż białaczka), leczonych cyklofosfamidem i innymi lekami cytotoksycznymi, otrzymujących jednocześnie allopurynol. Jednakże, w kontrolowanym badaniu klinicznym, u pacjentów leczonych cyklofosfamidem, doksorubicyną, bleomycyną, prokarbazyną i (lub) mechloroetaminą (chlorowodorek chlormetyny) allopurynol nie zwiększał działania toksycznego tych leków cytotoksycznych. 4 Cyklosporyna: Doniesienia wskazują, że stężenie cyklosporyny w osoczu może zwiększać się podczas jednoczesnego podawania allopurynolu. Należy liczyć się z możliwością nasilenia działania toksycznego cyklosporyny podczas jednoczesnego podawania tych leków. Dydanozyna: Jednoczesne stosowanie allopurynolu (w dawce 300 mg na dobę) u zdrowych ochotników oraz u pacjentów zakażonych wirusem HIV otrzymujących dydanozynę, powodowało w przybliżeniu podwojenie wartości Cmax dydanozyny w osoczu i AUC, pozostając bez wpływu na końcowy okres półtrwania. Jednoczesne podawanie tych dwóch leków nie jest zasadniczo zalecane. Jeśli nie można uniknąć jednoczesnego podawania allopurynolu i dydanozyny, konieczne może być zmniejszenie dawki dydanozyny, a pacjentów należy dokładnie obserwować. Kaptopryl: W przypadku jednoczesnego stosowania allopurynolu i kaptoprylu zwiększa się ryzyko reakcji skórnych, szczególnie w przypadku przewlekłej niewydolności nerek. 4.6 Ciąża i laktacja Bezpieczeństwo stosowania allopurynolu w czasie ciąży nie jest wystarczająco udokumentowane. Badania toksycznego wpływu na reprodukcję u zwierząt wykazały sprzeczne rezultaty (patrz punkt 5.3). Produkt Allopurinol Teva może być stosowany w czasie ciąży jedynie w przypadkach, gdy nie ma bezpieczniejszej alternatywy, a sama choroba niesie za sobą ryzyko dla matki lub dziecka. Z doniesień wynika, że allopurynol i oksypurynol są wydzielane z mlekiem kobiet karmiących piersią. U pacjentek karmiących piersią przyjmujących allopurynol w dawce 300 mg na dobę obserwowano w ich mleku stężenia 1,4 mg/l allopurynolu i 53,7 mg/l oksypurynolu. Jednakże brak danych dotyczących wpływu allopurynolu i jego metabolitów na dziecko karmione piersią. Należy rozważyć czy zaprzestać karmienia piersią, czy przerwać terapię allopurynolem, uwzględniając korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia allopurynolem dla matki. 4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn Ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych takich, jak zawroty głowy, senność i ataksja, pacjenci otrzymujący lek Allopurinol Teva powinni zachować szczególną ostrożność do czasu upewnienia się, że allopurynol nie wywołuje u nich negatywnego wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów, obsługiwania maszyn i wykonywania innych niebezpiecznych czynności. 4.8 Działania niepożądane Brak współczesnej dokumentacji klinicznej tego produktu leczniczego, która mogłaby zostać wykorzystana dla oceny częstości występowania działań niepożądanych. Częstość działań niepożądanych może być różna w zależności od zastosowanej dawki oraz w przypadku leczenia skojarzonego z innymi lekami. Częstości występowania przypisane do wymienionych poniżej działań niepożądanych zostały określone w przybliżeniu: dla większości działań nie są dostępne odpowiednie dane pozwalające ocenić częstość występowania. Działania niepożądane stwierdzone po wprowadzeniu leku do obrotu określono jako występujące rzadko lub bardzo rzadko. Kategorie częstości występowania zostały określone w następujący sposób: Bardzo często (≥ 1/10); Często (≥ 1/100 do < 1/10); Niezbyt często (≥ 1/1000 do 1/100); Rzadko (≥ 1/10 000 do 1/1000); Bardzo rzadko (< 1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). 5 Częstość występowania działań niepożądanych zwiększa się w przypadkach współistniejącej choroby nerek i (lub) wątroby. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Bardzo rzadko: czyraczność. Zaburzenia krwi i układu chłonnego Bardzo rzadko: agranulocytoza, granulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, trombocytopenia, leukopenia, leukocytoza, eozynofilia i aplazja układu czerwonokrwinkowego. Bardzo rzadko zgłaszano przypadki wystąpienia trombocytopenii, agranulocytozy i niedokrwistości aplastycznej, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i (lub) wątroby, co potwierdza konieczność zachowania szczególnej ostrożności w przypadku tej grupy pacjentów. Zaburzenia układu immunologicznego Niezbyt często: reakcje nadwrażliwości. Bardzo rzadko: limfadenopatia angioimmunoblastyczna. Ciężkie reakcje nadwrażliwości, w tym reakcje skórne ze złuszczaniem naskórka, gorączką, powiększeniem węzłów chłonnych, bólami stawów i (lub) eozynofilią, w tym zespół Stevensa-Johnsona i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, występują rzadko (patrz Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej). Związane z tym zapalenie naczyń i odczyny tkankowe mogą przejawiać się w różnoraki sposób, w tym zapaleniem wątroby, zaburzeniami czynności nerek, ostrym zapaleniem dróg żółciowych, występowaniem kamieni ksantynowych i bardzo rzadko drgawkami. Bardzo rzadko opisywano ostry wstrząs anafilaktyczny. Tego rodzaju objawy mogą wystąpić w każdym momencie leczenia. Jeśli wystąpią, produkt leczniczy Allopurinol Teva należy odstawić natychmiast i na stałe. W leczeniu skórnych reakcji nadwrażliwości można zastosować kortykosteroidy. Wystąpienie uogólnionej reakcji nadwrażliwości związane zbyło zwykle ze współistniejącymi zaburzeniami czynności nerek i (lub) wątroby, zwłaszcza w przypadkach zakończonych zgonem. Bardzo rzadko opisywano przypadki limfadenopatii angioimmunoblastycznej po dokonaniu biopsji z powodu uogólnionego powiększenia węzłów chłonnych. Zmiany te z reguły przemijają po odstawieniu produktu leczniczego Allopurinol Teva. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Bardzo rzadko: cukrzyca, hiperlipidemia. Zaburzenia psychiczne Bardzo rzadko: depresja. Zaburzenia układu nerwowego Bardzo rzadko: śpiączka, porażenia, ataksja, neuropatia, parestezje, senność, ból głowy, zaburzenia smaku. Zaburzenia oka Bardzo rzadko: zaćma, zaburzenia widzenia, zmiany w obszarze plamki żółtej. Zaburzenia ucha i błędnika Bardzo rzadko: zawroty głowy. Zaburzenia serca Bardzo rzadko: dławica piersiowa, bradykardia. Zaburzenia naczyniowe Bardzo rzadko: nadciśnienie tętnicze. Zaburzenia żołądka i jelit Niezbyt często: wymioty, nudności, biegunka 6 nawracające krwawe wymioty, biegunki tłuszczowe, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zmiana częstości wypróżnień. We wczesnych badaniach klinicznych odnotowano występowanie nudności i wymiotów. W celu zwiększenia tolerancji przewodu pokarmowego należy przyjmować produkt leczniczy Allopurinol Teva po posiłku. Bardzo rzadko: Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Niezbyt często: bezobjawowe zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Rzadko: zapalenie wątroby (w tym martwica i ziarniniakowe zapalenie wątroby). Opisywano zaburzenia czynności wątroby bez wyraźnych innych objawów uogólnionej nadwrażliwości. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często: wysypka Bardzo rzadko: obrzęk naczynioruchowy, trwałe wykwity polekowe, łysienie, odbarwienie włosów. Reakcje skórne są najczęściej występującymi działaniami niepożądanymi i mogą wystąpić w każdym momencie leczenia. Mogą to być zmiany swędzące, grudkowato-plamiste, niekiedy łuskowate, czasem plamicze i rzadko złuszczające. W przypadku wystąpienia takich zmian należy natychmiast odstawić produkt leczniczy Allopurinol Teva. W przypadku wystąpienia zmian o niewielkim nasileniu, po ich ustąpieniu można – jeżeli jest to wskazane – ponownie podać produkt leczniczy Allopurinol Teva stosując początkowo małą dawkę (np. 50 mg/dobę) i stopniowo ją zwiększać. Jeśli zmiany skórne wystąpią ponownie, Allopurinol Teva należy odstawić na stałe, ponieważ mogą wystąpić ciężkie reakcje nadwrażliwości (patrz Zaburzenia układu immunologicznego). Zgłaszano występowanie obrzęku naczynioruchowego z objawami bardziej uogólnionej reakcji nadwrażliwości, jak i bez takich objawów. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Bardzo rzadko: ból mięśni. Zaburzenia nerek i dróg moczowych Rzadko: kamica moczowa. Bardzo rzadko: krwiomocz, mocznica. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Bardzo rzadko: niepłodność u mężczyzn, zaburzenia erekcji, ginekomastia. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Bardzo rzadko: obrzęk, ogólne złe samopoczucie, astenia, gorączka. Zgłaszano występowanie gorączki z objawami bardziej uogólnionej reakcji nadwrażliwości na Allopurinol Teva, jak i bez takich objawów (patrz Zaburzenia układu immunologicznego). 4.9 Przedawkowanie Opisano przypadek spożycia do 22,5 g allopurynolu bez wystąpienia działań niepożądanych. Zaobserwowano objawy takie, jak nudności, wymioty, biegunkę i zawroty głowy u pacjentów, którzy przyjęli 20 g allopurynolu. Po zastosowaniu ogólnego leczenia podtrzymującego nastąpił powrót do zdrowia. Wchłonięcie dużych dawek allopurynolu może spowodować znaczne zmniejszenie aktywności oksydazy ksantynowej, co prawdopodobnie nie wywoła szkodliwych następstw, chyba że jednocześnie stosowana jest 6-merkaptopuryna i (lub) azatiopryna. Właściwe nawodnienie organizmu zapewnia utrzymanie optymalnej diurezy i wspomaga wydalanie allopurynolu i jego metabolitów. W razie konieczności można zastosować hemodializę. 5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE 5.1 Właściwości farmakodynamiczne 7 Grupa farmakokinetyczna: Leki hamujące biosyntezę kwasu moczowego Kod ATC: M04A A01 Allopurynol jest inhibitorem oksydazy ksantynowej. Allopurynol oraz jego główny metabolit oksypurynol obniża stężenie kwasu moczowego w osoczu i w moczu poprzez hamowanie oksydazy ksantynowej, enzymu katalizującego proces utleniania hypoksantyny do ksantyny i ksantyny do kwasu moczowego. Hamowanie syntezy puryn de novo poprzez hamowanie sprzężenia zwrotnego enzymu fosforybozylotransferazy hipoksantynowo-guaninowej jest dodatkowym mechanizmem w stosunku do hamowania katabolizmu puryn u niektórych, ale nie u wszystkich pacjentów z hyperurykemią. Inne metabolity allopurunolu zawierają rybozyd allopurynolu oraz rybozyd 7-oksypurynolu. 5.2 Właściwości farmakokinetyczne Allopurynol jest czynny po podaniu doustnym i szybko wchłania się z górnego odcinka przewodu pokarmowego. W badaniach stwierdzano obecność allopurynolu we krwi 30-60 minut po podaniu produktu. Biodostępność ocenia się na 67% do 90%. Maksymalne stężenie allopurynolu w osoczu występuje zwykle po 1,5 godziny po doustnym podaniu produktu Allopurinol Teva, a następnie stężenie leku szybko zmniejsza się tak, że po 6 godzinach jest już trudne do wykrycia. Maksymalne stężenie oksypurynolu w osoczu występuje zwykle po 3-5 godzinach po doustnym podaniu produktu Allopurinol Teva i utrzymuje się znacznie dłużej. Allopurynol wiąże się z białkami osocza w nieznacznym stopniu, dlatego też zmiany w wiązaniu leków przez białka osocza nie wpływają znacząco na klirens allopurynolu. Wskaźnik objętości dystrybucji allopurynolu wynosi około 1,6 l/kg, co świadczy o stosunkowo znacznym wychwycie przez tkanki. Brak danych dotyczących tkankowych stężeń allopurynolu u człowieka, ale możliwe jest, że największe stężenia allopurynolu i oksypurynolu osiągane są w wątrobie i błonie śluzowej jelit, gdzie aktywność oksydazy ksantynowej jest duża. Około 20% przyjętej dawki allopurynolu wydalane jest z kałem w ciągu 48-72 godzin. Allopurynol ulega wydaleniu głównie po przemianie metabolicznej do oksypurynolu, katalizowanej przez oksydazę ksantynową oraz oksydazę aldehydową. Mniej niż 10% leku jest wydalane w moczu w postaci niezmienionej. Okres półtrwania allopurynolu w osoczu wynosi około 1 do 2 godzin. Oksypurynol jest słabszym inhibitorem oksydazy ksantynowej niż allopurynol, ale jego okres półtrwania jest znacznie dłuższy i ocenia się, że wynosi u człowieka od 13 do 30 godzin. Dlatego też, pojedyncza dawka produktu leczniczego Allopurinol Teva hamuje aktywność oksydazy ksantynowej przez okres 24 godzin. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek stężenie oksypurynolu w osoczu stopniowo zwiększa się, aż do osiągnięcia stanu stacjonarnego. U pacjentów przyjmujących allopurynol w dawce 300 mg na dobę, stężenie allopurynolu w osoczu wynosi zwykle 5-10 mg/litr. Oksypurynol jest wydalany w moczu w postaci niezmienionej, ale okres półtrwania tego związku jest długi, ponieważ ulega on wchłanianiu zwrotnemu w kanalikach nerkowych. Opisywane wartości okresu półtrwania mieszczą się w zakresie 13,6 do 29 godzin. Powodem dużej rozbieżności mogą być różnice pomiędzy metodami badawczymi i (lub) różnice w wartości klirensu kreatyninowego badanych pacjentów. Farmakokinetyka u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek Klirens allopurynolu i oksypurynolu zmniejsza się znacznie u pacjentów z niewydolnością nerek, co zwiększa stężenie leku w osoczu w przypadku długotrwałego stosowania. U pacjentów z niewydolnością nerek, u których klirens kreatyniny wynosił 10-20 ml/min, stężenie oksypurynolu w osoczu wynosiło około 30 mg/l po długotrwałym podawaniu allopurynolu w dawce dobowej 300 mg. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek podobne stężenie wystąpiłoby podczas stosowania leku w dawce 600 mg na dobę. W związku z tym, konieczne jest zmniejszenie dawki produktu leczniczego Allopurinol Teva u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. 8 Farmakokinetyka u pacjentów w podeszłym wieku Nie wydaje się, aby czynniki inne niż niewydolność nerek wpływały na kinetykę leku (patrz Farmakokinetyka u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek). 5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie Teratogenność W jednym z badań na myszach, w którym produkt leczniczy podawano dootrzewnowo w dawkach 50 lub 100 mg/kg masy ciała w 10. lub 13. dniu ciąży, wystąpiły uszkodzenia płodu. Jednakże, w podobnym badaniu przeprowadzonym na szczurach, w którym lek podawano w dawce 120 mg/kg masy ciała w 12. dniu ciąży, nie stwierdzono żądnych uszkodzeń płodu. Obszerne badania na myszach, szczurach i królikach, którym doustnie podawano wysokie dawki allopurynolu, odpowiednio na myszach - do 100 mg/kg/dobę, na szczurach - do 200 mg/kg/dobę i na królikach - do 150 mg/kg/dobę, w okresie od 8. do 16. dnia ciąży, nie wykazały działań teratogennych. W badaniach in vitro ślinianek płodów mysich w hodowli, przeprowadzonych w celu określenia właściwości embriotoksycznych wykazano, że w stężeniach mniejszych od stężeń toksycznych dla matki produkt nie wywiera działania embriotoksycznego. W badaniach na zwierzętach długotrwałe podawanie dużych dawek allopurynolu powodowało powstawanie złogów ksantynowych (kamica moczowa), które prowadziły do zmian morfologicznych w organach układu moczowego. Nie ma dodatkowych danych nieklinicznych uznanych za istotne dla bezpieczeństwa klinicznego poza zawartymi w innych punktach tego dokumentu (ChPL). 6. DANE FARMACEUTYCZNE 6.1 Wykaz substancji pomocniczych Laktoza jednowodna Skrobia kukurydziana Karboksymetyloskrobia sodowa (typ A) Celuloza, proszek Krzemionka koloidalna bezwodna Powidon K30 Sodu laurylosiarczan Magnezu stearynian 6.2 Niezgodności farmaceutyczne Nie dotyczy. 6.3 Okres ważności 3 lata 6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania. 6.5 Rodzaj i zawartość opakowania Przezroczyste blistry PVC/PVDC/Aluminium w tekturowym pudełku. 9 Dostępne opakowania: 20, 28, 30, 50, 60, 90, 98, 100 i 500 tabletek oraz opakowanie szpitalne 50 tabletek. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie. 6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania Wszelkie niewykorzystane resztki produktu lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami. 7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o. ul. Emilii Plater 53 00-113 Warszawa Polska 8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU 17479 9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA 2010-11-16 DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO 2010-11-16 10. 10
