Charakterystyka Produktu Leczniczego

Charakterystyka Produktu Leczniczego
1. NAZWA WŁASNA ŚRODKA FARMACEUTYCZNEGO
ATOSSA 4 mg lub 8 mg tabletki powlekane
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY SUBSTANCJI CZYNNYCH
1 tabletka zawiera 4 mg lub 8 mg ondansetronu (Ondansetronum), w postaci dwuwodnego
chlorowodorku ondansetronu.
Substancje pomocnicze: produkt zawiera laktozę (patrz pkt 6.1).
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka powlekana
Tabletki gładkie, obustronnie wypukłe, barwy żółtej.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Zapobieganie nudnościom i wymiotom wywołanym chemioterapią nowotworów,
chemioterapeutykami o umiarkowanej emetogenności.
Zapobieganie nudnościom i wymiotom wywołanym radioterapią.
Zapobieganie nudnościom i wymiotom okresu okołooperacyjnego.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Zapobieganie nudnościom i wymiotom wywołanym chemioterapią
Dorośli:
Doustnie 8 mg 2 razy na dobę. Pierwszą dawkę produktu leczniczego Atossa należy podać 30
minut przed rozpoczęciem chemioterapii, następną dawkę 8 godzin po podaniu pierwszej
dawki.
Leczenie doustne preparatem Atossa w dawce 8 mg 2 razy na dobę (co 12 godzin) powinno
być kontynuowane przez 1 do 2 dni po zakończeniu chemioterapii.
Dzieci:
poniżej 4 lat: dawkowanie nie zostało ustalone;
od 4 do 12 lat: doustnie 4 mg 3 razy na dobę. Pierwszą dawkę preparatu Atossa należy podać
30 minut przed chemioterapią, następne dawki 4 i 8 godzin po podaniu pierwszej dawki.
Leczenie doustne preparatem Atossa w dawce 4 mg 3 razy na dobę (co 8 godzin) powinno być
kontynuowane przez 1 do 2 dni po zakończeniu chemioterapii.
powyżej 12 lat: dawkowanie jak u dorosłych.
Osoby w podeszłym wieku: dawkowanie nie wymaga modyfikacji.
Zapobieganie nudnościom i wymiotom związanym z radioterapią
Dorośli: doustnie 8 mg 3 razy na dobę.
Radioterapia całego ciała: dawkę 8 mg należy podać 1 do 2 godzin przed każdą frakcją
radioterapii każdego dnia.
Pojedyncza radioterapia jamy brzusznej – frakcja wysokiej dawki: dawkę 8 mg należy podać
1 do 2 godzin przed radioterapią. Następne dawki 8 mg powinny być podawane co 8 godzin
po podaniu pierwszej dawki, przez 1 do 2 dni po zakończeniu radioterapii.
1
Frakcjonowana, dzienna radioterapia jamy brzusznej: dawkę 8 mg należy podać 1 do 2
godzin przed radioterapią. Następne dawki 8 mg powinny być podawane co 8 godzin po
podaniu pierwszej dawki każdego dnia radioterapii.
Dzieci: brak danych odnośnie doustnego stosowania leku w zapobieganiu nudnościom
i wymiotom po radioterapii u dzieci.
Osoby w podeszłym wieku: dawkowanie nie wymaga modyfikacji.
Zapobieganie nudnościom i wymiotom okresu okołooperacyjnego
Dorośli: doustnie 16 mg preparatu Atossa w pojedynczej dawce 1 godzinę przed
znieczuleniem.
Dzieci: brak danych odnośnie doustnego stosowania leku w zapobieganiu nudnościom
i wymiotom okresu okołooperacyjnego.
Osoby w podeszłym wieku: dawkowanie nie wymaga modyfikacji.
Pacjenci z niewydolnością nerek: nie przeprowadzono specjalnych badań u chorych z
niewydolnością nerek.
Pacjenci z niewydolnością wątroby: u tych chorych maksymalna dawka dobowa preparatu
Atossa wynosi 8 mg.
Dla wygody pacjenta, w ulotce i na opakowaniu zewnętrznym leku, zamieszczono
tabelę do graficznego przedstawienia sposobu stosowania leku. Daje to możliwość zaznaczenia
indywidualnego dawkowania leku, jak i sprawdzenia przez pacjenta prawidłowości
postępowania bezpośrednio przed zażyciem leku.
Na opakowaniu zewnętrznym podano nazwę leku i dawkę w systemie Braille’a.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na ondansetron lub inne składniki leku.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Ondansetron jest metabolizowany przez wątrobowy cytochrom P-450. Leki indukujące lub
hamujące ten układ enzymatyczny mogą zmieniać klirens i okres półtrwania ondansetronu.
1. U pacjentów z niewydolnością wątroby zmniejsza się klirens ondansetronu, wzrasta
objętość dystrybucji i wydłużeniu ulega okres półtrwania. U tych pacjentów nie należy
stosować więcej niż 8 mg ondansetronu na dobę.
2
2. Ondansetron należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami motoryki przewodu
pokarmowego ze względu na możliwość wydłużenia czasu pasażu jelitowego. Pacjentów
z podostrą niedrożnością jelit należy obserwować po podaniu ondansetronu.
3. Notowano reakcje nadwrażliwości na ondansetron u pacjentów, wykazujących
nadwrażliwość na inne leki z grupy selektywnych antagonistów receptora 5HT3.
4. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą, dziedziczną
nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lappa) lub zespołem złego wchłaniania
glukozy-galaktozy.
Lek nie jest skuteczny w nudnościach i wymiotach związanych z chorobą lokomocyjną.
4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji
Brak dowodów, aby ondansetron nasilał bądź hamował metabolizm innych leków,
podawanych z nim równocześnie. Ondansetron jest metabolizowany przez wątrobowy
cytochrom P-450 (enzymy metabolizujące CYP3A4, CYP2D6, CYP1A2). Leki indukujące
lub hamujące ten układ enzymatyczny mogą zmieniać klirens i okres półtrwania
ondansetronu. Na podstawie dostępnych danych brak zaleceń zmiany dawkowania u chorych
przyjmujących inne leki.
U pacjentów leczonych fenytoiną, karbamazepiną i rifampicyną ( induktorami CYP3A4)
klirens ondansetronu był znacznie podwyższony i stężenia ondansetronu w osoczu były
zaniżone. Jednakże nie rekomenduje się zmiany w dawkowaniu.
Ondansetron nie wykazuje interakcji z alkoholem, temazepamem, furosemidem.
Tramadol: pomimo braku obserwowanych farmakokinetycznych interakcji pomiędzy
ondansetronem i tramadolem dane z 2 badań potwierdzają, że tramadol może zwiększać
stężenie ondansetronu w osoczu.
Apomorfina: stosowanie apomorfiny równocześnie z ondansetronem jest przeciwwskazane ze
względu na niebezpieczeństwo spadku ciśnienia i utraty świadomości.
Stosowanie takich cytostatyków jak karmustyna, etopozyd i cisplatyna nie ma wpływu na
farmakokinetykę ondansetronu.
Ondansetron nie wpływa na skuteczność przeciwnowotworową cytostatyków stosowanych w
chemioterapii, nie wykazuje również interakcji z innymi lekami przeciwwymiotnymi.
Podawanie ondansetronu doustnie z pokarmem zwiększa absorpcję ondansetronu o około
17%.
W badaniach u zwierząt nie wykazano, aby ondansetron powodował uzależnienie.
4.6 Ciąża lub laktacja
Brak adekwatnych, dobrze kontrolowanych badań u kobiet ciężarnych.
W badaniach u ciężarnych szczurów i królików po podaniu ondansetronu dożylnie w dawce 4
mg/kg/dzień i doustnie w dawkach do 15 i 30 mg/kg/dzień, nie stwierdzono uszkodzeń
płodów.
Lek może być stosowany u kobiet w ciąży jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności.
Ondansetron jest wydalany z mlekiem u szczurów. Nie wiadomo czy ondansetron wydala się
z mlekiem u kobiet.
Należy zachować ostrożność przy podawaniu ondansetronu kobietom karmiącym piersią.
3
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń
mechanicznych w ruchu.
W przeprowadzonych badaniach psychomotorycznych nie wykazano, aby lek upośledzał
wykonywanie czynności, bądź wykazywał działanie sedatywne.
4.8 Działania niepożądane
Obiektywna ocena działań niepożądanych jest trudna, gdyż lek jest podawany jednocześnie ze
środkami przeciwnowotworowymi, które same charakteryzują się silną toksycznością i
różnokierunkowymi działaniami niepożądanymi.
Częstość występowania działań niepożądanych podzielono na następujące kategorie:
Bardzo często: >1/10;
Często: ≥1/100, <1/10;
Niezbyt często: ≥1/1000; <1/100;
Rzadko: ≥1/10000; <1/1000;
Bardzo rzadko: <1/10000 w tym pojedyncze przypadki
Zaburzenia serca
Rzadko. Ból w klatce piersiowej (z lub bez obniżenia odcinka ST), zaburzenia rytmu serca,
niedociśnienie. Bradykardia.
Zaburzenia układu nerwowego
Bardzo często. Ból głowy.
Często. Uspokojenie i zawroty głowy
Bardzo rzadko. Reakcje pozapiramidowe np. napady wejrzeniowe, reakcje dystoniczne (nie
ustalono zależności przyczynowej). Drgawki, napady padaczkowe.
Zaburzenia żołądka i jelit
Często. Ondansetron wydłuża czas pasażu w jelicie grubym i wywołuje zaparcia u niektórych
pacjentów. Biegunki.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Często. Wysypka, świąd.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Często. Bóle głowy, suchość w ustach, czkawka, nagłe zaczerwienienie skóry i uczucie
gorąca.
Zaburzenia układu immunologicznego
Rzadko. Reakcje anafilaktyczne.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Niezbyt często. Obserwowano bezobjawowe zwiększenie parametrów czynności wątroby.
Reakcje te były obserwowane u pacjentów otrzymujących chemioterapię cisplastyną.
Przemijający wzrost poziomu aminotransferaz i bilirubiny w surowicy.
4
4.9 Przedawkowanie
Nie ma specyficznego środka odtruwającego przy przedawkowaniu ondansetronu.
W przypadku podejrzenia przedawkowania leku należy stosować leczenie objawowe.
Po indywidualnym, (nieuważnym) dożylnym podaniu choremu dużej dawki 145 mg,
(całkowita dawka 252 mg), nie zanotowano istotnych działań niepożądanych. Dawki te były
10 razy wyższe niż zalecane dawki dzienne.
Spadek ciśnienia krwi i omdlenie wystąpiły u pacjenta, który zażył 48 mg ondansetronu w
postaci tabletek. Objawy całkowicie ustąpiły.
Objawy obserwowane po przedawkowaniu to: zaburzenia widzenia, ciężkie zaparcia,
niedociśnienie tętnicze i przemijający blok przedsionkowo-komorowy II stopnia. W każdym
przypadku objawy ustępowały całkowicie.
Stosowanie ipekakuany do leczenia przedawkowania ondansetronu nie jest zalecane.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwwymiotne i zapobiegające nudnościom.
Antagoniści receptora serotoninowego 5-HT3, kod ATC: A 04 AA 01.
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Ondansetron jest selektywnym antagonistą receptora serotoninowego 5-HT3, natomiast nie
jest antagonistą receptora dopaminowego i nie wywołuje objawów pozapiramidowych.
Odruch wymiotny spowodowany przez cytostatyki oraz promienie jonizujące może być
spowodowany uwolnieniem w jelicie cienkim serotoniny (5-HT), która pobudza poprzez
receptory 5-HT3 włókna dośrodkowe nerwu błędnego. Odruch ten jest blokowany przez
ondansetron. Pobudzenie włókien dośrodkowych nerwu błędnego może także powodować
uwolnienie serotoniny w area postrema, zlokalizowanego na dnie IV komory. Może to
wywołać wymioty także na drodze pobudzenia centralnego. Działanie ondansetronu hamujące
nudności i wymioty spowodowane chemio- i radioterapią wynika więc z jego
antagonistycznego wpływu na receptory 5-HT3 neuronów znajdujących się zarówno w
obwodowym jak i ośrodkowym układzie nerwowym.
W badaniach u zdrowych ochotników, ondansetron wydłużał czas pasażu w jelicie grubym,
jednak nie obserwowano jego wpływu na czynność ruchową przełyku, żołądka, ciśnienie
zwieracza przełyku oraz czas pasażu w jelicie cienkim.
Ondansetron nie zmienia stężenia prolaktyny w osoczu.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Ondansetron podany doustnie wchłania się szybko. Po podaniu pojedynczej dawki 8 mg
zdrowym ochotnikom, maksymalne stężenie w surowicy (c max) 31 do 40 ng/ml, osiągane jest
w czasie od 1 do 1,7 godziny.
Po wielokrotnym, doustnym podaniu ondansetronu w dawce 8 mg, 3 razy dziennie, w czasie
5 do 6 dni, maksymalne stężenie w surowicy ustalało się na poziomie około 40 ng/ml.
Stężenie w surowicy po doustnym podaniu ondansetronu jest proporcjonalne do dawki.
Biodostępność po podaniu doustnym ondansetronu wynosi 56% do 71%. U chorych, którym
zwiększono dawkę z 8 mg do 16 mg, pole pod krzywą (AUC) i c max wzrastają ponad
dwukrotnie (odpowiednio o 123% i 118%). Wzrost stężenia ondansetronu w surowicy może
5
być wynikiem nasycenia metabolizmu pierwszego przejścia prowadząc do większej
biodostępności po podanej doustnie dawce 16 mg niż po dawce 8 mg.
Podawanie ondansetronu z pokarmem istotnie zwiększa (około 17%) jego absorpcję. Efekt
ten nie wydaje się być klinicznie istotny.
Dystrybucja
Ondansetron wiąże się z białkami osocza w 70-76%. Objętość dystrybucji u zdrowych
ochotników waha się od 2,2 do 2,5 l/kg. U chorych w wieku od 4 do 12 lat objętość
dystrybucji jest nieco wyższa. 36% krążącego ondansetronu znajduje się w erytrocytach.
Wykazano zależne od płci różnice w dystrybucji ondansetronu po podaniu pojedynczej
dawki. Wydłużony klirens u kobiet, mniejsza objętość dystrybucji (zależna od masy ciała),
wyższa biodostępność, wynikają z wyższego stężenia ondansetronu w osoczu u kobiet. Nie
wiadomo, czy te zależne od płci różnice są istotne klinicznie.
Metabolizm
Ondansetron jest intensywnie metabolizowany w wątrobie z udziałem enzymów cytochromu
P-450 (CYP1A2, CYP2D6, CYP3A4). Metabolizm obejmuje hydroksylację pierścienia
indolowego, a następnie tworzenie glukuronianu i siarczanu. Pomimo, że niektóre
niesprzężone metabolity posiadają aktywność farmakologiczną, to nie znaleziono w osoczu
stężeń metabolitów, mogących mieć wpływ na aktywność biologiczną ondansetronu. Brak
enzymu CYP2D6 (uwarunkowany genetycznie) nie wpływa w sposób istotny na parametry
farmakokinetyczne".
Eliminacja
Średni półokres eliminacji leku z osocza u dorosłych z chorobą nowotworową wynosi 4
godziny. U osób w podeszłym wieku i z ciężką niewydolnością wątroby, okres półtrwania
eliminacji jest wydłużony, natomiast u chorych poniżej 15 roku życia okres półtrwania jest
krótszy (około 2,4 godziny).
Około 44% do 60% dawki ondansetronu wykrywane jest w moczu w czasie 24 godzin, ale
tylko 5% do 10% w postaci niezmienionego leku. Ondansetron wydalany jest także z kałem.
Nie stwierdzono różnic skuteczności i bezpieczeństwa u chorych w wieku powyżej i poniżej
65 lat, zatem chorzy w starszym wieku nie wymagają zmiany dawkowania ondansetronu.
U chorych z ciężką niewydolnością wątroby zmniejsza się klirens ondansetronu, wzrasta
objętość dystrybucji i wydłużeniu ulega okres półtrwania. Biodostępność wzrasta do 100%.
Nie stwierdzono istotnego wpływu podawania środków zobojętniających na farmakokinetykę
doustnie podawanego ondansetronu.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Dwuletnie badania na myszach i szczurach, którym podawano ondansetron w dawkach do
10 i 30 mg/kg/dzień, nie wykazały działania karcynogennego leku.
Ondansetron w standardowych testach nie wykazał działania mutagennego.
Ondansetron nie wywierał wpływu na płodność ani zdolność do rozmnażania szczurów
samców i samic po doustnym podaniu dawek do 15 mg/kg/dobę.
W badaniach u zwierząt nie wykazano, aby ondansetron powodował uzależnienie.
6
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz składników pomocniczych
Substancje pomocnicze: laktoza jednowodna (60 mg/tabl. lub 120 mg/tabl.), celuloza
mikrokrystaliczna, skrobia kukurydziana żelowana, krzemionka koloidalna, magnezu
stearynian.
Skład otoczki: hypromeloza, makrogol 6000, glicerol, tytanu dwutlenek (E171), magnezu
stearynian, żelaza tlenek żółty (E172).
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Brak doniesień.
6.3 Okres trwałości
3 lata.
6.4 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu
Przechowywać w temperaturze poniżej 25ºC, chronić przed wilgocią.
Przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Opakowanie zawiera 10 tabletek po 4 mg lub 8 mg, w blistrach z folii Al/PCV, w tekturowym
pudełku.
6.6 Instrukcja dotycząca przygotowania produktu do stosowania i usuwania jego
pozostałości
Brak szczególnych wymagań.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EGIS Pharmaceuticals PLC
Keresztúri út 30-38
H-1106 Budapeszt, Węgry
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Nr R/7444 i R/7445
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU ORAZ DATA JEGO PRZEDŁUŻENIA
08.12.1997
06.01.2003
12.08.2008
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
9.09.2010
7