Mimo wszystko, ciągle wierzę

Mimo wszystko, ciągle wierzę,
że ludzie w głębi serca są dobrzy
(Anna Frank)
Anna Frank
Niemiecka Żydówka po trzyletnim ukrywaniu się w Amsterdamie, aresztowana przez
Gestapo, deportowana do obozu koncentracyjnego Bergen-Belsen zmarla na tyfus w wieku 13
lat.
Pamiętnik stanowi poruszającą dokumentację jej przeżyć z czasów II wojny światowej.
W roku 1933 Otto Frank postanawia wraz z żoną wyemigrować do Holandii. W Amsterdamie
pojawia się szansa odbudowania ich egzystencji. Emigracja do Holandii była dla Franków
wystraszonych przejęciem władzy przez nacjonalistów w Niemczech 30 stycznia 1933 r.
próbą zapewnienia sobie bezpieczeństwa
przed szerzącą się dyskryminacją
i prześladowaniami.
1 września 1939 roku wraz z napaścią na Polskę rozpoczyna się II wojna światowa. O dacie
tej i wydarzeniach z nią związanych głośno jest także w Holandii, nie mają one jednak jeszcze
bezpośrednich konsekwencji dla rodziny Frank i innych uciekinierów w Europie Zachodniej.
Dopiero atak sił Wehrmachtu na Holandię w maju 1940r. zmienia diametralnie sytuację;
ucieczka już wcześniej była bardzo trudna – teraz stała się praktycznie niemożliwa.
W każdym zakątku Europy Zachodniej nacjonaliści wprowadzają w życie politykę rasową
wobec Żydów i innych mniejszości. Nie kończy się jednak na tym, izolowanie Żydów jest
tylko jednym z pierwszych kroków, zwiększa się liczba deportacji i planowanych egzekucji.
Margot Frank jest pierwszą w rodzinie, która w lipcu 1942 r. otrzymuje wezwanie
do „zgłoszenia się do grupy pracującej za granicą”. Dla całej rodziny wezwanie to jest
powodem do zaplanowanego miesiąc wcześniej ukrycia się w oficynie budynku należącego
do byłej firmy Otto Franka.
Od roku 1942 do 1944 w oficynie przy Prinsengracht 263 ukrywa się osiem osób: oprócz
rodziny Frank małżonkowie van Pels wraz ze swoim synem Peterem, dentysta dr Pfeffer.
Anna w swoim dzienniku opisuje codzienne zmagania ludzi, z którymi przyszło jej mieszkać,
ich desperackie próby prowadzenia normalnego życia, pomimo ciągłego zagrożenia
odkryciem przez Gestapo, wszystkim zmienia nazwiska: rodzina von Pels otrzymuje
nazwisko „ van Daan, dr Pfeifer - Dussel”.
W sierpniu 1944 roku ukrywający się zostają zdradzeni i natychmiast aresztowani przez
Gestapo, nieco później deportowani do obozów Westerbork i Auschwitz-Birkenau.
Za wyjątkiem Otto Franka, wszystkie osoby ukrywające się w oficynie zginęły w różnych
obozach śmierci.
Miep Gies, która znalazła w oficynie dziennik Anny, oddaje go Otto Frankowi, po tym, jak
wiadomym stał się fakt, że Anna zmarła na tyfus w obozie Bergen-Belsen. Otto Frank
przezwycięża się wreszcie i decyduje na opublikowanie dziennika.
Od tego momentu wiele osób kojarzy historie prześladowań i Holocaustu Żydów
z pamiętnikiem Anny Frank i losami jej rodziny.
Opracowanie: Henryk Józefowski
/ materiały zostały zaczerpnięte ze strony www.historiazydow.edu.pl /