Jersey

1. Co warto wiedzieć
2. Ciekawostki
3. Interesujące miejsca
4. Mapa
5. Galeria
Jersey - terytorium zależne Korony brytyjskiej przy
francuskim wybrzeżu na Kanale La Manche. Wyspa
zachowując w przeszłości neutralność umacniała
swoją pozycję poprzez wymianę handlową z Anglią i
Francją. Podczas II wojny światowej, od 1 maja 1940
roku do 9 maja 1945 roku, wyspa okupowana była
prze wojska niemieckie. Za polityką zagraniczną i
obroną odpowiada Wielka Brytania, zaś pozostałymi
sprawami zajmują się lokalne władze.
 Język urzędowy: angielski
 Stolica: Saint Helier
 Głowa terytorium: królowa Elżbieta II
1.
2.Krowa rasy Jersey jest jednym z najważniejszych
symboli wyspy. Jej sylwetkę można rozpoznać w
każdym sklepie z pamiątkami, na pocztówkach,
ozdobach, czekoladkach, materiałach promocyjnych.
Na cześć tej rasy bydła mieszkańcy postawili nawet
pomnik na jednym z głównych placów wyspy.
3.
· Jersey Pottery
Zwiedzający Jersey Pottery mogą krok po kroku zobaczyć etapy produkcji ceramiki, poczynając od toczenia i odlewu,
do ręcznej dekoracji. Ekspozycja obejmuje blisko 600 linii eksportowanych na cały świat.

adres: Gorey Village

tel: 850850

cena biletu: wstęp wolny

otwarte: cały rok

dojazd: Autobus nr 1, 1A ze stacji w St. Helier
· Lavender Farm
Prawdopodobnie najbardziej zapachowa atrakcja na Jersey! Działająca farma przedstawia proces wzrostu, zbioru,
destylacji i osuszania lawendy. Najbardziej spektakularny widok ma miejsce, kiedy lawenda jest w rozkwicie, od końca
maja do początku sierpnia. Cenny olejek lawendowy, produkowany w trakcje destylacji, jest wykorzystywany do
produkcji linii

zapachowej Jersey Lavender Toiletries. Cały proces objaśniany przez personel farmy można obejrzeć na video.

adres: Rue du Pont Marquet

tel: +44 (0)1534 742 933

cena biletu: £3.50

otwarte: sezonowy - od 15 maja do 23 września, zamknięte w poniedziałki

dojazd: Autobusem nr 15 ze stacji w St. Helier
· Elizabeth Castle
Zamek, zbudowany na skalnej wysepce około 1590 roku, został nazwany na cześć Królowej Elżbiety I przez Sir Waltera
Raleigh będącego wówczas Gubernatorem Jersey. Ekspozycje prezentowane w zamku wyjaśniają role zamku w historii
wyspy. Pustelnia, mała kapliczka, była miejscem świętym od XII wieku i jest poświecona świętemu, którego imieniu
miasto zawdzięcza swoja nazwę. Codziennie na żywo, o godzinie 12 w południe, historię i ostrzał kanonu prezentuje
Gunner Gilly w Parade Grodnu.

adres: St Aubin Bay

tel: 723971

otwarte: od 31 marca

cena biletu: £5.40, dzieci £4.60, dzieci do lat 6 wstęp wolny

· Jersey Goldsmiths i Lion Park
Jersey Goldsmiths to świat złota i kamieni szlachetnych. Park prezentuje dużą kolekcję złota i biżuterii
międzynarodowych gwiazd sceny i ekranu. Lokalni jubilerzy robią biżuterię na każdą kieszeń i gust. Można tu także
wykonać własną biżuterię pod bacznym okiem wykwalifikowanych artystów ze szkoły biżuterii, Quick Silver. Lion Park
to również przepiękne jezioro otoczone ogrodami, gdzie wolno spacerują flamingi ...

adres: Lion Park

tel: 482098

cena biletu: wstęp wolny

otwarte: cały rok

dojazd: droga nr B39
· Jersey War Tunnels
Kompleks tuneli, zaplanowany jako przeciw bombowy barak i skład broni ciężkiej, został wykopany pomiędzy
październikiem 1941 roku a styczniem 1944 roku przez okupujące Jersey siły niemieckie, wykorzystując niewolniczą siłę
roboczą. Jersey War Tunnels ukazuje prawdziwą historię okupacji na Jersey podczas II wojny światowej. Dzieci poniżej
16 roku życia muszą być w towarzystwie opiekuna.

adres:Les Charrieres Malorey

tel: 860808

cena biletu: £8.60, dzieci £4.60, dzieci do lat 8 wstęp wolny

totwarte:sezonowo (od 11 lutego do 16 grudnia, codziennie od godz. 10.00 do godz. 18.00)

dojazd: Autobusem 8A ze stacji w St. Helier
· Living Legend
The Jersey Experience jest podróżą w czasie, które zaczyna się na pokładzie wiktoriańskiego parostatku płynącego w
kierunku St. Helier. Podczas tej podróży zwiedzający mają możliwość poznać współczesną Jersey, odkryć, jaki ma
polityczny i geograficzny związek z Wielką Brytanią, w jaki sposób jest zorganizowane prawodawstwo oraz poznać
tradycje wyspy. Living Legend oferuje także pole golfowe, go karts, sklep i restauracje.

adres: La Rue du Petit Aleval

tel: +44 (0)1534 485 496

cena biletu: w zależności od atrakcji

otwarte: sezonowy - od od 17 marca do 5 listopada
4.
5.
Łuk Triumfalny (fr. L'Arc de Triomphe) - pomnik stojący na placu Charles'a de Gaulle'a w 8.
Dzielnicy (dawniej Plac Gwiazdy, Place de l'Etoile) w Paryżu, na zachodnim skraju Pól
Elizejskich (Avenue des Champs-Élysées). Jest to ważny element architektury Paryża,
stanowiący zakończenie perspektywy Pól Elizejskich.
Jest to budowla empirowa w formie jednoarkadowego rzymskiego łuku triumfalnego.
 Wysokość: 51 m
 Szerokość: 44,8 m
 Stopnie: 284
Na łuku znajdują się 4 znaczne reliefy:




Marsylianka (inna nazwa Wymarsz ochotników w 1792, François Rude 1833-1835)
Triumf Napoleona (Jean-Pierre Cortot)
Obrona Francji przed koalicją 1814 (Antoine Etex)
Pokój (la Paix, Antoine Etex)
Fryz obiegający Łuk Triumfalny przedstawia wymarsz i powrót w chwale armii francuskiej.
Przedstawiono także w mniejszej formie sceny z wielu znanych bitew.
Pod Łukiem znajduje się Grób Nieznanego Żołnierza, którego Płomień Pamięci (fr. –
Flamme du Souvenir)[1] jest symbolicznie rozpalany każdego wieczora oraz niewielkie
muzeum poświęcone historii tego obiektu
Panteon (fr. Panthéon) – budowla w Dzielnicy Łacińskiej w Paryżu.
 Król Francji Ludwik XV poprzysiągł wznieść świątynię wartą patronki Paryża
(świętej Genowefy) w miejsce zrujnowanego kościoła w zamian za
przywrócenie zdrowia. Realizacja tego przedsięwzięcia spadła na markiza
Marigny, który wybrał swojego znajomego Jacques'a Germaina Soufflota.
Fundamenty pod tę monumentalną świątynię położono w roku 1758, ale
ostateczne ukończenie zostało wykonane przez ucznia Soufflota, JeanBaptiste'a Rondeleta w roku 1789.
 Panteon Paryski jest klasycystyczną budowlą na planie krzyża greckiego z
kopułą centralną i 4 spłaszczonymi kopułami bocznymi oraz z kolumnowym
portykiem wejściowym. Uważa się, że jest on wzorowany na Rzymskim.
 Od czasów Rewolucji (1791) Panteon jest miejscem spoczynku wielu sławnych
Francuzów i Francuzek. W krypcie Panteonu znajdują się m.in. grobowce:
Woltera, Jana Jakuba Rousseau, Honoré Mirabeau, Victora Hugo, Emila Zoli,
Jeana Jaurèsa, wynalazcy pisma dla niewidomych Louissa Braille'a, fizyków
Paula Langevine'a, Piotra Curie, Marii Skłodowskiej-Curie, chemika Marcelina
Berthelota, generała F. Marceau, przywódcy ruchu oporu z czasów II wojny
światowej - Jeana Moulina. Dwukrotnie próbowano przywrócić funkcję
religijną Panteonowi, lecz od roku 1885 ostatecznie przeznaczono go na
mauzoleum.
 Wieża Eiffla (fr. Tour Eiffel, wym. tuʀ ɛfɛl) – najbardziej
znany obiekt architektoniczny Paryża, rozpoznawany
również jako symbol Francji. Jest najwyższą budowlą w
Paryżu i piątą co do wysokości we Francji.
 "Dama Paryża" stoi w centrum miasta, nad Sekwaną, u
północno-zachodniego krańca Pola Marsowego.
 Wieżę zbudowano specjalnie na paryską Wystawę
Światową w 1889 r.. Miała zademonstrować poziom wiedzy
inżynierskiej i możliwości techniczne epoki, być symbolem
ówczesnej potęgi gospodarczej i naukowo-technicznej
Francji. Po zakończeniu wystawy planowano wieżę
rozebrać, jednakże po tym, jak na jej szczycie założono
laboratorium meteorologiczne, odstąpiono od jej
demontażu. Ocalała budowla z czasem stała się największą
atrakcją turystyczną Paryża, którą odwiedziło już ponad
200 milionów ludz
Największe atrakcje Paryża to między innymi:
 Sekwana – spacery nad rzeką lub wieczorny rejs statkiem
 Bercy – biblioteka narodowa w południowo-wschodniej
Bercy Vilage – imprezy, uroczy park, kluby na wodzie
 Centrum Pompidou – rozbudowana przestrzeń
wystawowa, panorama miasta a tarasu widokowego na
dachu
 Luwr – wiele nowych kolekcji i oczywiście Mona Lisa oraz
Wenus z Milo
 Musee d’Orsay – niezrównana kolekcja sztuki
impresjonistów
 Sainte Chapelle – wspaniałe witraże (zwłaszcza w
słoneczny dzień)
 Katedra Notre Dame – koncerty organowe
 Marais – w dzień oglądanie starych rezydencji, w nocy
wizyty w gwarnych barach i klubach.
Lazurowe Wybrzeże (fr. Côte d'Azur), znane także jako Riwiera
Francuska, to odcinek wybrzeża Morza Śródziemnego we
francuskiej Prowansji (region Prowansja-Alpy-Wybrzeże
Lazurowe), rozciągający się od miejscowości Cassis na zachodzie
(na wschód od Marsylii) aż po granicę włoską.
Najważniejszy region turystyczny Francji, który odwiedza około 10
milionów turystów rocznie. Początki turystyki w tym obszarze
sięgają początków XIX wieku, kiedy to zimą przyjeżdżali tu
bogaci Francuzi i Anglicy. Podczas okresu międzywojennego
turyści pojawiają się także coraz częściej w lecie. Po II wojnie
światowej na całym wybrzeżu powstała intensywna zabudowa
dla celów wypoczynkowych: hotele, mariny, kąpieliska i kasyna.
Nazwy Lazurowe Wybrzeże użył po raz pierwszy francuski pisarz
Stéphen Liégeard, który w 1887 wydał książkę zatytułowaną
właśnie La côte d'azur. Za to Anglicy używali już wcześniej i
nadal używają określenia Riviera (do której też wliczają część
włoską wybrzeża) lub French Riviera (Riwiera Francuska).
Wybrzeże Morza Śródziemnego to prawdziwe wyzwanie dla francuskiego
ruchu ochrony przyrody: w regionie tym skupiony jest przemysł, silnie rozwija
się budownictwo, a nasilony ruch turystyczny jest dużym obciążeniem dla
ekosystemu. Narodowe i międzynarodowe organizacje angażują się w działania
na rzecz ochrony środowiska. Państwowy Urząd ds. Ochrony Wybrzeża
wykupuje wymagające największej troski strefy wybrzeża. Niezwykłą przygodę
na łonie natury gwarantuje nam pierwotny krajobraz rzeczny w dolinie Var, w
głębi kraju, za Niceą. Park narodowy Mercantour – górski region oddalony
tylko o kilka kilometrów od wybrzeża – jest bogaty w bagna, sadzawki, odnogi
rzeczne i pełni funkcję rezerwuaru wody pitnej dla Lazurowego Wybrzeża.
Walory krajobrazu mają chronić także regionalne parki narodowe, jak Luberon
czy Verdon. Dla Prowansji natomiast charakterystyczne są bezkresne pola
lawendy. Od delty Rodanu po Pireneje obok słynnych kąpielisk można jeszcze
gdzieniegdzie znaleźć dziewicze plaże wyjątkowej urody. Charakterystyczne dla
tutejszego krajobrazu są płytkie, słone jeziora oddzielone od morza wąskimi
mierzejami. Stanowią one siedliska ptaków wodnych. Od Camargue aż po
granicę z Hiszpanią istotną rolę – obok turystyki – odgrywają także przemysł i
rolnictwo, m.in. uprawa winorośli i warzyw, a także pozyskiwanie soli ze
słonych wód.
Etna
 Największy, czynny wulkan Europy, położony w północno-wschodniej
części Sycylii. Wznosi się na wysokość ok. 3340 m n.p.m., a jego obwód
u podstawy przekracza 300 km. Jest to typowy stratowulkan
wyrzucający lawę i materiał piroklastyczny. Historia Etny zaczęła się
około 500 tys. lat od wielu podmorskich wylewów lawy bazaltowej na
dno rozległej zatoki. Ruchy tektoniczne wynoszące przyspieszyły
proces wydźwignięcia powyżej poziomu morza. W trakcie potężnych
erupcji początkowo uformował się wulkan Trifoglietto. Jego erupcje
miały charakter eksplozywny z olbrzymią ilością materiału
piroklastycznego (pyły, popioły, scoria, lapille). Opróżnianie
zbiorników magmy prowadziło do zapadania się ich stropów i
powstania licznych zagłębień (kalder) tworzących obecnie potężne
obniżenie zwane Valla del Bove.
 Młody stożek Mongibello jest do dzisiaj aktywnym wulkanem a jego
produkty przykrywają północno-zachodnie fragmenty zniszczonego
Trifoglietto. W pierwszym okresie zakończonym około 8 tys lat temu
działalność Mongibello zdominowały erupcje eksplozywne. Ostatni
okres, aż do dzisiaj to przewaga erupcji wylewnych. W morfologii
stożka wyróżniają się trzy kratery szczytowe i wiele mniejszych
pasożytniczych.
 W czasach historycznych odnotowano około 150 erupcji. W ostatnich
30 latach kilkanaście dużych erupcji i ponad trzydzieści słabszych.
 System dróg u podnóża Etny pozwala zrealizować
wspaniałą trasę okrężną z ekscytującymi widokami. W
pobliże części szczytowej wiodą drogi z południa, wschodu
i północy. Wschodnia i południowa trasa samochodowa
kończy się w Rifugio Sapienza na wysokości ok. 1990 m
n.p.m. Tutaj znajdują się liczne parkingi, restauracje i
pensjonaty. Stąd także można wyruszyć terenowymi
samochodami (cena ok. 150 zł) na pełną wrażeń trasę
wiodącą na wysokość 2750m. Obserwujemy stożki
pasożytnicze i zakrzepłe potoki lawowe, wspinając się w
stronę dymiących kraterów szczytowych.
 Niesamowite wrażenie robi zniszczona kolejka linowa
(powyginane podpory, pokryte lawą stacje pośrednie).
Trasa samochodowa kończy się w Monte Frumento Supino.
Dalej pieszo, z przewodnikiem, spacerujemy po
zakrzepłych potokach lawy i obserwujemy fantastyczne
formy bazaltowe powstałe z lokalnych wyrzutów lawy.
Przed nami wspaniały widok na część szczytową z
wyrzucającymi gazy kraterami. Trasa północna
wiedzie do Piano Provenzana, skąd samochodami
możemy udać się w stronę szczytowych kraterów. W
pobliżu Etny znajduje się wiele wspaniałych obiektów
turystycznych; warto zwiedzić miasta Katanię i
Taorminę, która dla wielu zwiedzających jest jednym z
najpiękniejszych małych miast świata – wspaniałe
zabytki z okresu rzymskiego, cudowne wąskie uliczki z
przepięknymi domami i pałacykami oraz fantastyczne
widoki na wybrzeże Morza Jońskiego i Etnę.
"Etna" była nazwą rozprawy poetyckiej o wybuchach
wulkanów, która powstała między rokiem 55 p.n.e. a 79
n.e.
Jednym z czołowych badaczy Etny był Haroun Tazieff
(nakręcił o tym wulkanie kilka filmów i napisał kilka
książek).
Starożytny mit opowiada, że we wnętrzu Etny żyje
stugłowy olbrzym Tyfon, zamknięty tam przez Jowisza.
Erupcja Etny w 1971 roku zniszczyła m.in. kolejkę linową
i Obserwatorium Astronomiczne.
Sandra Wójcicka
Dominika Nowak
Oskar Wójcicki
Paweł Kucharczyk