„Osobowość nowotworowa” Brytyjscy naukowcy T.Morris i S. Greek wskazali na istnienie osobowości nowotworowej określanej inaczej jako wzór zachowania C (WZC). Charakterystyczna dla tego zachowania jest niezdolność do zachowań agresywnych, ukrywanie negatywnych gniewu), cierpliwość, uległość, kooperatywność, emocji (zwłaszcza brak asertywności, uległość wobec zewnętrznych autorytetów. Doktor Lawrence Le Shan amerykański psycholog mówi o typie osobowości podobnym do WZC. Jej cechy to ukrywanie się za fasadą łagodnej dobroci, niezdolność do gniewu, brak swobody w kontaktach, niska satysfakcja z życia seksualnego, mała aktywność społeczna, zależność od otoczenia, głębokie poczucie winy, poczucie opuszczenia i samotności, powierzchowność powierzchowność niestałość związków. Natomiast Tina Morris, Gerrit Jansen, Christophe Meune, Brunhilde Blomke charakteryzują osobowość nowotworową jako wypieranie lęku i gniewu oraz mała ekspresję emocjonalną. Hans Eysenck WZC wiąże ze współistnieniem neurotyzmu i introwersji. Według niego napięcie, lęk i smutek powodują u tych osób chroniczne napięcie emocjonalne, którego ekspresja jest blokowana. Na WZC składa się też racjonalne i antyemocjonalne zachowanie, unikanie konfliktów, nadmierne społeczne dostosowanie, rezygnacja ze swoich potrzeb na rzecz potrzeb innych. Od wieków znane jest powiązanie kondycji naszego ciała ze stanem psychicznym. Trenujemy nasze ciało i mięśnie, a kto z nas uczy się jak rozładować stres i powstałe napięcie emocjonalne bez ranienia innych, znaleźć swoje mocne strony by podnieść swoją samoocenę. Trenujemy umysły na okoliczność kursów językowych czy zawodowych, chcemy szybko czytać i zapamiętywać, a zapominamy często o trenowaniu się w dbałości o swoją duszę i rozwój emocjonalny czy kształtowanie charakteru. Nie tylko w zdrowym ciele zdrowy duch, ale i gdy zdrowy duch to i ciało na tym skorzysta. (na pods. „Charaktery” Maj 2008)