Projekt_Edukacyjny_z_Fizyki_koncowa
advertisement
Cel projektu Naszym celem w projekcie było przybliżenie uczniom wizerunku kosmosu oraz zagrożeń dla naszej planety Ziemi. Udowodnienie im, że nie warto zaśmiecać kosmosu przez człowieka bo może to doprowadzić do bardzo poważnych katastrof niesprzyjających dla przyrody ja i dla samego winowajcy „człowiek”. Planetoida 2013TV135 Galeria Planetoidy Odkrycie Planetoidy Planetoida 2013TV135 -z grupy Apolla, odkryta 12 października 2013 roku w Krymskim Obserwatorium Astrofizycznym. Odkrycie to w kolejnych kilku dniach października potwierdziły obserwatoria we Włoszech, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii i w syberyjskiej części Rosji. Astronomowie z Amerykańskiej Agencji Kosmicznej NASA podali najnowsze informacje nt. trajektorii lotu jednej z najbardziej nam zagrażającej planetoidy 2013 TV135, która ma rzekomo uderzyć w naszą planetę w sierpniu 2032 r. Tymczasem Rosjanie odkryli kolejne Odkryta przez: dwie komety, które będziemy podziwiać w niedalekiej Krymskie przyszłości. Obserwatorium Astrofizyczne Najważniejsze informacje 2013 TV135: zaliczana jest do grupy planetoid bliskich Ziemi oraz potencjalnie niebezpiecznych obiektów (z oceną ryzyka kolizji z Ziemią. Początkowo oznaczaną liczbą 1 w skali Torino), ponieważ zbliżać się może do orbity Ziemi na odległość ok. 1,7 miliona kilometrów, a więc ponad 4 razy bliżej, niż wynosi wyznaczona dla tej kategorii obiektów granica. Średnica obiektu wynosi około 450 metrów, a jego masa szacowana jest na ok. 120 milionów ton. Do katastrofy miało dojść 26 sierpnia 2032 r., jeszcze nie tak dawno prawdopodobieństwo kolizji 2013 TV135 z Ziemią było równe 1:63 000. Kilka dni później astronomowie, dysponując najnowszymi danymi, oszacowali zderzenie na 1 do 14 000, a następnie 1:3800. Na szczęście, w kolejnych dniach, gdy spływały kolejne obserwacje, szanse na zderzenie zaczęły maleć. Dnia 31 października wynosiły 1 do 4330, a 7 listopada spały praktycznie do zera (1 do 169492000). PRAWDOPODOBIEŃSTWO ZDERZENIA Z ZIAMIĄ: Obiekt może uderzyć w naszą planetę 26 sierpnia 2032 roku. Planetoida 2012DA14 Galeria Planetoidy Odkrycie Planetoidy 2012DA14- planetoida bliska Ziemi odkryta w 2012 r. w hiszpańskim obserwatorium Observatorio Astronómico de La Sagra. Planetoida ma średnicę około 50 metrów. 15 lutego 2013 planetoida przeleciała niezwykle blisko Ziemi. W momencie największego zbliżenia znalazła się w odległości około 34 053 kilometry od środka Ziemi. Orbita planetoidy była dokładnie obliczana od momentu jej odkrycia. Astronomowie ustalili, że do następnego przejścia tuż obok naszej planety dojdzie właśnie 15 lutego 2013 roku. Rzeczywiście okazało się ono rekordowo bliskie - 27 tys. km od powierzchni Ziemi (34 tys. km od środka Ziemi), a więc ponad 10 razy bliżej nas niż Księżyc i bliżej niż satelity geostacjonarne, ale wciąż w bezpiecznej odległości, równej ok. dwóm średnicom Ziem. DATA ODKRYCIA: 23 lutego 2012 Najważniejsze informacje Według danych NASA z 10 lutego 2013 planetoida miała w latach 2080–2112 trzykrotnie przelatywać stosunkowo blisko Ziemi; NASA oceniała łączne prawdopodobieństwo jej zderzenia z Ziemią w czasie tych zbliżeń do naszej planety na 0,00064%. Zagrożenie ze strony tej planetoidy w Skali Torino określono jako 0 (nie stanowi żadnego zagrożenia dla Ziemi). Naukowcy sugerują, że do lutego 2046 jest za mało czasu na budowę statku kosmicznego, który mógłby sobie poradzić z tym zagrożeniem w odpowiednim czasie. Statek powinien już startować a nie jest nawet zbudowany. Można podjąć próbę zestrzelenia asteroidy z wykorzystaniem jakichś rakiet, nawet z bronią jądrową. Pojawił się tez dziwny pomysł jednego z ekspertów NASA, aby pomalować obiekt farbą, która zmieni jego zdolność odbijania światła, co wpłynie na jej temperaturę i obrót. Byłoby to jednak za duże ryzyko, że asteroida wymknie się spod kontroli. Kolejne zbliżenie się asteroidy do ziemi: Asteroida zbliży się ponownie do Ziemi 15 lutego 2046 roku. Planetoida Apophis Odkrycie Planetoidy Apophis została odkryta 19 czerwca 2004 roku przez Roya Tuckera, Davida Tholena oraz Fabrizio Bernardiego w ramach finansowanego przez NASA programu poszukiwania planetoid Uniwersytetu Hawajskiego w Kitt Peak National Observatory w Arizonie. 18 grudnia obiekt został ponownie odnaleziony przez Gordona Garradda z Siding Spring w Australii w ramach kolejnego finansowanego przez NASA programu poszukiwania planetoid bliskich Ziemi. Dalsze obserwacje przeprowadzone w ciągu kilku kolejnych dni z różnych miejsc na Ziemi pozwoliły Minor Planet Center powiązać ten obiekt z czerwcowym odkryciem. Nazwa planetoidy pochodzi od Apophisa, demona destrukcji i symbolu ciemności w mitologii egipskiej. Najważniejsze Informacje Apophis należy do planetoid z grupy Atena, których orbity zbliżone są do orbity ziemskiej. Obiega ona Słońce w ciągu 323 dni, zbliżając się dwukrotnie do orbity Ziemi w ciągu jednego obiegu. Na skutek zaburzenia orbity Apophisa podczas zbliżenia z Ziemią 13 kwietnia 2029 roku przejdzie on z grupy Atena do grupy Apolla. Pierwotny raport NASA z 24 grudnia 2004 określał „prawdopodobieństwo” zderzenia na "około 1 do 300", co było szeroko komentowane w mediach. Kolejne szacunki NASA ustaliły tę wartość na 1 do 233, co owocowało przyznaniem 2 stopnia w skali Torino. Tego samego dnia, bazując na wynikach 64 obserwacji, NASA określiła możliwość zderzenia na 1 do 62 (1,6%), co przyczyniło się do podwyższenia oceny do 4 stopnia. Planetoida 2012LZ1 Galeria Planetoidy Odkrycie Planetoidy 2012LZ1- Planetoida 2012 LZ1 została odkryta w nocy z 10 na 11 czerwca bieżącego roku przez Roba McNaughta i jego kolegów korzystających z teleskopu Uppsala Schmidt w Australii. Astronomowie ocenili, że skała ma 300-700 metrów szerokości. Asteroida została odkryta dopiero 11 czerwca 2012 co daje nam pojęcie o zdolnościach dzisiejszej astronomii. Gdyby asteroida tej wielkości zderzyła się z Ziemią spowodowałaby straty wielkości kontynentalnej. Oprócz 2012 LZ1 na liście obiektów niebezpiecznych znajduje się 1300 innych zidentyfikowanych ciał niebieskich. Ilość tych, o których nie wiemy można sobie tylko wyobrażać. Jej maksymalny punkt podejścia to 14 LD, czyli 5,4 miliona kilometrów. Ze względu na wielkość tego ciała niebieskiego obiekt jest kwalifikowany, jako potencjalnie niebezpieczny. DATA ODKRYCIA:10 czerwca 2012 Najważniejsze informacje W momencie jej odkrycia średnica planetoidy szacowana była na około 500 metrów . Już po jej przelocie w pobliżu Ziemi dodatkowe obserwacje dokonane przy pomocy radaru planetarnego z Obserwatorium Arecibopozwoliły określić jej średnicę na około 1000 metrów. Uderzenie planetoidy tej wielkości w Ziemię stanowi zagrożenie dla całego życia na jej powierzchni i może spowodować masowe wymieranie. W czasie przelotu planetoidy obok Ziemi jej trajektoria została nieco zmieniona przez pole grawitacyjne Ziemi. Następnym razem planetoida zbliży się do naszej planety w 2016, ale także wówczas nie będzie stanowiła żadnego zagrożenia. Zderzenie z obiektem tego typu byłoby już groźne i mogłoby spowodować katastrofę w skali całego kraju lub nawet małego kontynentu. Na szczęście zderzenie z 2012 LZ1 jest wykluczone, ale planetoida została wciągnięta na listę obiektów potencjalnie zagrażających Ziemi. Lista liczy już ponad 1300 obiektów. Burza Słoneczna Burze Słoneczne Burze słoneczne (Erupcje słoneczne) – potężne eksplozje w atmosferze Słońca o energii rzędu 1025 J, obserwowane z Ziemi, jako wyrzuty materii z powierzchni Słońca, czyli koronalne wyrzuty masy (CME). Burze takie rozpoczynają się przeważnie od rozbłysku słonecznego, ale CME mogą powstawać również w protuberancjach. Informacje o burzy słonecznej W przeszłości to prawdopodobnie wybuchy na Słońcu doprowadziły do ogromnych kataklizmów, które około 12 tys. lat temu zniszczyły zaawansowaną cywilizację na Ziemi. Przebiegunowanie Słońca może oznaczać koniec epoki. Może wiązać się też z przebiegunowaniem Ziemi i powstaniem fal tsunami. Przed tysiącami lat część ludzkości przetrwała, dziś nie mielibyśmy na to dużych szans choćby przez to, że zaczęłyby wybuchać elektrownie jądrowe. Można próbować chronić się w kryjówkach skalnych i podziemiach. O Słońcu wiemy wciąż bardzo niewiele i trudno przewidzieć, co stanie się tym razem. Jedna z teorii głosi, że Atlantyda została zniszczona właśnie przez eksplozje na Słońcu, a była to przecież bardzo zaawansowana cywilizacja. W dodatku dziś nasz świat jest bardzo zanieczyszczony, jest na nim wiele niebezpiecznych materiałów, np. broń jądrowa. Więc jeśli dojdzie do kataklizmu, przetrwanie będzie bardzo trudne. Na chwilę obecną pierwszą linie obrony przed burzami słonecznymi stanowi Advanced Composition Explorer (ACE) sonda NASA mierząca energię strumienia wysokoenergetycznych cząstek ze Słońca, które powodują największe szkody. ACE jest w stanie przesłać ostrzeżenie o uderzeniu burzy w naszą planetę z 15-minutowym wyprzedzeniem. Planetoida Bamberga Odkrycie Planetoidy Oczywiście na początku odkrywano największe, a przez to najjaśniejsze ciała. Zwykle więc, im mniejszy numer, z tym większym ciałem mamy do czynienia. Dość poważnym wyjątkiem od tej reguły jest planetoida (324) Bamberga. Planetoida z grupy pasa głównego asteroid okrążająca Słońce w ciągu 4,4 lat w średniej odległości 2,68 j.a. Została odkryta 25 lutego 1892 roku w Obserwatorium Uniwersyteckim w Wiedniu przez Johanna Palisę. Nazwa planetoidy pochodzi od niemieckiego miasta Bamberg. Najważniejsze informacje "Bamberga jest nietypowa i to z dwóch względów. Po pierwsze, należy do bardzo ciemnych planetoid typu C, których powierzchnia odbija tylko 6 proc. padającego światła. Po drugie porusza się po bardzo nietypowej i wydłużonej orbicie o mimośrodzie 0,34. To powoduje, że większość swojego życia spędza w odległości od Słońca większej niż typowe planetoidy Taka konfiguracja położeń obu ciał zdarza się raz na 22 lata. Najbliższa wydarzy się już 13 września, kiedy Ziemię od Bambergi będzie dzielił dystans tylko 0,81 jednostki astronomicznej. Bardzo małe albedo (procent odbijanego światła - PAP) Bambergi powoduje, że nawet podczas tej rzadkiej opozycji jej jasność nie jest duża. Nie da się jej dojrzeć gołym okiem, ale maksymalny blask na poziomie 8,1 magnitudo powoduje, że dojrzymy ją bez problemów przez niewielką nawet lornetkę, a przez to trudniej ją dostrzec" Planetoida Gaspra Odkrycie Planetoidy Planetoida została odkryta 30 lipca 1916 roku w Obserwatorium Simejiz na górze Koszka, na Krymie przez rosyjskiego astronoma Grigorija Nieujmina. Nazwa obiektu pochodzi od ukraińskiego nadmorskiego uzdrowiska Haspra. Planetoida ta ma długość 20 km i orbituje Słońce, w głównym pasie planetoid pomiędzy Marsem i Jowiszem Najważniejsze informacje Orbita 951 Gaspry jest nachylona do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 4,1°. Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje 3 lat i 102 dni, krążąc w średniej odległości 2,21 j.a. od naszej Dziennej Gwiazdy. Średnia prędkość orbitalna tej planetoidy to ok. 19,88 km/s. Gaspra należy do rodziny planetoidy Flora. Gaspra ma bardzo nieregularny kształt, jej rozmiary to 18,2×10,5×8,9 km. Jej albedo wynosi 0,22, a jasność absolutna to 11,46m. Średnia temperatura na jej powierzchni sięga ok. 181K (maks. +8°C). Planetoida ta zalicza się do typu S. Na jej powierzchni stwierdzono występowanie krzemianów. Powszechnie występują tu oliwin i piroksen w proporcjach od 1:4 do 1:7. Obiekt ten rotuje w czasie 7 godziny i 5 minut (0,293 dnia), oś obrotu nachylona jest do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 72°. Na powierzchni zalega cienka warstwa regolitu. Można na niej dostrzec wiele małych kraterów – nie widać jednak bardzo dużych. Przypuszcza się, że powierzchnia Gaspry jest stosunkowo młoda (20 – 300 mln lat). Planetoida 2007VK184 Odkrycie Planetoidy Została odkryta 12 listopada 2007 roku w programie Catalina Sky Survey; nazwa planetoidy jest oznaczeniem tymczasowym. Po jej odkryciu planetoida otrzymała 1 stopień w skali Torino. Po doprecyzowaniu orbity 2011 AG5 w katalogach planetoid i komet pozostał tylko jeden obiekt, który może potencjalnie zagrażać Ziemi. To planetoida 2007 VK184, która figuruje na poziomie pierwszym w jedenastostopniowej skali Torino. Najważniejsze informacje Poszukiwania planetoid i komet zagrażających Ziemi to jeden z najciekawszych i najszybciej rozwijających się działów astronomii. Każdego roku odkrywane są obiekty, których orbity przecinają orbitę naszej planety. Spośród tych obiektów czasem znajdują się i takie, które z początku wydają się zagrażać Ziemi w ciągu najbliższych kilkudziesięciu lat czy więcej lat. Warto tu dopisać, że wstępne ryzyko jest szacowane na nie więcej niż dziesiąte części procenta. Jest to związane z dużym błędem wyliczonej orbity, przekładającej się często na zakres nawet kilku razy większy od dystansu pomiędzy Ziemią a Księżycem. Wybuch supernowej jest końcowym stadium życia masywnej gwiazdy, która w ostatnim przedśmiertnym zrywie wyrzuca w przestrzeń wielką ilość gazu stanowiącego jej zewnętrzne powłoki. Jej rdzeń kurczy się do małej, ale bardzo ciężkiej gwiazdy neutronowej. W trakcie eksplozji gwiazda może zwiększyć swoją jasność miliony, a nawet miliardy razy, tak że czasem blaskiem przewyższa jasność galaktyki, w której się znajduje. Jak wygląda wybuch gwiazdy Gwiazda Gwiazda rozjaśnia się Po wybuchu pokrywa się jasnym pyłem Po wybuchu od pozostałości gwiazdy oddziela, oddziela się część bardzo groźnego pyłu Wybuch Supernowej NASTĄPI!!! Astronomowie z niepokojem kierują swe teleskopy w kierunku Betelgezy, czerwonego nadolbrzyma panoszącego się w gwiazdozbiorze Oriona. Co wzbudza ich niepokój? Betelgeza kurczy się, prawdopodobnie zbliżając do momentu, kiedy efektownym fajerwerkiem rozświetli nasze niebo. Tak, byłaby widziana u nas w biały dzień, a na nocnym nieboskłonie przyćmiłaby blaskiem Księżyc, stając się najjaśniejszą z wszystkich obserwowanych przez człowieka supernowych. Kilkunastoletnie obserwacje tej gwiazdy pokazują, że jej średnica skurczyła o około 15%. Kosmiczny pył ZABIJA życie Kosmiczny pył po wybuchu supernowej może nas dotyczyć gdyż gwiazda, która dobiega swego końca wybucha wytwarzając pył. Taka chmura powstawszy blisko ziemi może zagrażać ludziom, gdyż wpadając na ziemię zabije wszystko!!! Naukowcy sądzą, że zgodnie z ogólną teorią względności, wewnątrz czarnej dziury musi istnieć osobliwość, to znaczy punkt, gdzie gęstość materii i krzywizna czasoprzestrzeni są nieskończone. W nowych teoriach Wszechświata mówi się, że jest to droga do innych światów Cztero wymiarowa Czarna dziura Taka czterowymiarowa czarna dziura posiadałaby horyzont zdarzeń, podobnie jak znane nam takie obiekty trójwymiarowe. Horyzontem zdarzeń według teorii względności nazywa się sferę oddzielającą obserwatora zdarzenia od zdarzeń, o których nie może on nigdy otrzymać żadnych informacji, czyli, mówiąc prościej - granicę między wnętrzem a zewnętrzem czarnej dziury. Na temat tego, co się dziej w środku czarnej dziury, istnieje wiele teorii, jednak niczego nigdy nie zaobserwowano!!! Ziemia może być ofiarą CZARNEJ DZIURY Astronomowie zaobserwowali gazową chmurę, która zmierza w sam środek supermasywnej czarnej dziury znajdującej się w centrum naszej galaktyki. Nikt nie potrafi do końca przewidzieć zachowania olbrzyma podczas spotkania z obłokiem. Może jednak zdarzyć się tak, że czarna dziura się przebudzi i zacznie wciągać pobliskie obiekty, w tym m.in. Ziemię. W ciągu najbliższych dwóch wieków niektóre orbity satelitów okołoziemskich staną się wyjątkowo niebezpiecznymi obszarami – ostrzegają naukowcy. Wszystko przez ryzyko kolizji z kosmicznymi śmieciami, których w ciągu 200 lat ma przybyć około 30 proc. Groźne są nie tylko odłamki niebieskich ciał, ale przede wszystkim pozostałości po kosmicznej działalności ludzi. Zagrożenie śmieci z kosmosu Istotnym zagrożeniem mogą być również kosmiczne śmieci, czyli zazwyczaj po prostu stare, nikomu niepotrzebne, zużyte satelity. Od początku ery kosmicznej satelity oraz sondy badające głęboki kosmos "zasiedlają" Układ Słoneczny. Wokół Ziemi krąży już ponad 10 tysięcy satelitów o rozmiarach większych niż 10 cm – w tym wiele wycofanych z eksploatacji. Małe fragmenty poruszające się z dużą prędkością 6 km/s mogą stanowić poważny problem dla statku kosmicznego i astronautów. Duże nadzieje wiąże się np. z wykorzystaniem laserów do spalania kosmicznych śmieci na orbicie. Zagrożenie śmieci z kosmosu jest NIEUNIKNIONE!!! Śmieci z kosmosu zawsze będą dawać nam się w oznaki gdyż ich liczba rośnie i nie jest wystarczająco zmniejszana a prace nad maszynami, które miały by na celu niszczenie śmieci zagrażające nam są dopiero w fazie testów. Podsumowanie Praca nad tym projektem pozwoliła nam rozszerzyć swoją wiedzie na temat astronomii i dzięki temu mogliśmy zgłębić wiedze na temat jakie zagrożenia niesie nie zgłębiona przestań kosmosu. Mogą one mieć rożną postać i skutki jakie niosą dla funkcjonowania i życia na ziemi . Zgłębianie tej wiedzy rozbudziło w nas głód wiedzy co jeszcze nie jest odkryte. Odwiedzane strony internetowe http://pl.wikipedia.org/wiki/2013_TV135 http://zmianynaziemi.pl/wiadomosc/nowe-dane-temat-kolizji-ziemia-400-metrowejasteroidy-2013-tv135 http://krolowa-superstar.blog.pl/2013/11/12/nowe-informacje-nt-planetoidy-2013tv135-rosjanie-odkryli-kolejne/ http://pl.wikipedia.org/wiki/%28367943%29_2012_DA14 http://pl.wikipedia.org/wiki/2012_LZ1 http://zmianynaziemi.pl/wiadomosc/spora-asteroida-2012-lz1-znajdzie-sie-w-bliskiej odleglosci-ziemi http://losyziemi.pl/nowo-odkryta-planetoida-2012-lz1-zblizy-sie-w-nocy-do-ziemi-na14-odleglosci-ziemia-ksiezyc-ma-pol-kilometra-srednicy http://pl.wikipedia.org/wiki/%28324%29_Bamberga http://fakty.interia.pl/nauka/news-potezna-planetoida-bamberga-bliskoziemi,nId,1021253 http://pl.wikipedia.org/wiki/%28951%29_Gaspr http://www.kosmonauta.net/pl/astronomia/menu-artykuly-astronomia/ukladsloneczny/4949-2012-12-25-2007vk184.html http://pl.wikipedia.org/wiki/2007_VK184
