MŁODZIEŃCZE IDIOPATYCZNE ZAPALENIE STAWÓW (MIZS)

MŁODZIEŃCZE IDIOPATYCZNE
ZAPALENIE STAWÓW (MIZS)
Pora dnik dla chor y ch i ich bl iskic h
www.poruszycswiat.pl
Dostępny również w wersji elektronicznej na
www.poruszycswiat.pl
MIZS
02
1. CO TO JEST MIZS?
Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów (MIZS) jest chorobą układową o nieznanej etiologii, której istotą jest przewlekły
proces zapalny o podłożu immunologicznym, uszkadzający chrząstkę stawową, nasady kostne oraz odpowiedzialny za objawy pozastawowe i powikłania układowe.
MIZS występuje na całym świecie, może występować u dzieci w każdym wieku, przebieg choroby jest różnorodny. Choroba
może mieć bardzo burzliwy, gwałtowny początek, lub objawy mogą prawie niepostrzeżenie, powoli się rozwijać, będąc przez
długi czas trudne do zauważenia nawet przez rodziców. Dość powszechnie występuje pewne czasowe opóźnienie rozpoznania w stosunku do wystąpienia pierwszych objawów choroby, wynika to z jednej strony ze skąpej ilości objawów trudnych do
zinterpretowania, a z drugiej z powszechnej świadomości, że dzieci nie chorują na choroby reumatyczne.
Początkowo mogą to być jedynie skargi na bóle nóg po dłuższym spacerze, niechęć do wczesnego wstawania do szkoły
lub przedszkola, bóle nocne nóg traktowane powszechnie jako bóle wzrostowe. Niechęć do prac domowych może wynikać
z obecności dyskretnych obrzęków drobnych stawów rąk, a nie z lenistwa. Utrzymujące się stany podgorączkowe powinny
skłonić rodziców do rozważenia wizyty u pediatry. Bardzo trudne do wykrycia jest zapalenie błony naczyniowej oka (tak zwane zimne zapalenie naczyniówki), które jest częstym powikłaniem MIZS, niekiedy może nawet wyprzedzać wystąpienie objawów stawowych, jednak wykrycie zmian ocznych jest możliwe tylko przez lekarza okulistę. Powyżej wymienione objawy są
tak powszechne, że w związku z tym bardzo łatwo są bagatelizowane.
2. PRZYCZYNY CHOROBY
Podłożem choroby są zmiany w układzie immunologicznym, który powinien bronić nasz organizm przed występowaniem
chorób. W przypadku wystąpienia objawów choroby „reumatycznej” mamy do czynienia z odwrotną relacją, komórki układu
immunologicznego atakują wybrane komórki i układy organizmu, dokonując postępujących zniszczeń. Należy nadmienić, że
MIZS jest chorobą uwarunkowaną genetycznie. W wywiadzie bardzo często znajdujemy informacje o występowaniu chorób
z kręgu chorób autoimmunologicznych w rodzinie.
3. OBJAWY
W przypadku MIZS dochodzi do uszkodzeń stawów, kości, mięśni, skóry, ścięgien, ale także oczu, naczyń, płuc, serca, przewodu pokarmowego. Może dojść do zaburzeń wzrastania całego organizmu, czyli niskorosłości, jak również do zahamowania
lub przyspieszania wzrastania poszczególnych kości.
W powszechnej świadomości choroby reumatyczne są jednak domeną wieku dojrzałego. W większości przypadków choroba
u dziecka zaczyna się od zapalenia jednego stawu, przeważnie jest to zapalenie stawu kolanowego. Zewnętrznie objawia się
obrzękiem kolana, z reguły nie ma zaczerwienienia skóry nad stawem, przy dokładniejszej obserwacji można zauważyć utrudnienie w ruchomości kolana. W czasie chodzenia zwłaszcza w godzinach porannych występuje niewielkiego stopnia utykanie.
Należy więc pamiętać, że obrzęk kolana może być objawem stanu zapalnego stawu kolanowego, a nie skutkiem urazu, jak
powszechnie jest to oceniane. Niechęć do wstawania rano może być wynikiem sztywności porannej – to jeden z charakterystycznych objawów reumatoidalnego zapalenia stawów.
4. OBRAZ KLINICZNY, POSTACI CHOROBY
Choroba występuje w postaci kilku typów klinicznych, zależnych w dużym uproszczeniu od rodzaju przebiegu procesu zapalnego i ilości zajętych stawów. Określenie typu klinicznego choroby zależy od początkowych objawów w ciągu pierwszych
6 miesięcy, dodatkowo uwzględniane są wyniki badań biochemicznych, immunologicznych, serologicznych, mikrobiologicznych, a także genetycznych. Postawienie rozpoznania poprzedza długi i żmudny proces diagnostyczny, pozwalający wykluczyć wiele innych chorób przebiegających z zajęciem stawów.
03
04
Wyróżniamy 6 podstawowych typów klinicznych MIZS:
1. Systemowy
2. Wielostawowy
3. Nielicznostawowy
4. Zapalenie stawów z zapaleniem ścięgien
5. Łuszczycowe zapalenie stawów
6. Inne (niezróżnicowane) zapalenie stawów
5. ROZPOZNANIE MIZS
MIZS rozpoczynać się może u dzieci w każdym wieku i występuje na całym świecie.
Według kryteriów przyjętych przez ILAR (Międzynarodową Ligę do Walki z Reumatyzmem) pojęcie MIZS dotyczy zapalenia
stawów rozpoczynającego się przed 16. rokiem życia i trwającego co najmniej 6 tygodni.
Rozpoznanie MIZS nie jest łatwe, wymaga spełnienia kryteriów klinicznych, czasowych oraz wykonania żmudnej diagnostyki
różnicowej. W przypadku podejrzenia MIZS obowiązuje wykluczenie innych chorób dotykających narząd ruchu. Postępowanie diagnostyczne z definicji trwa kilka tygodni, w tym czasie konieczne jest przeprowadzenie wszystkich zalecanych badań
biochemicznych, serologicznych, immunologicznych, obrazowych, czynnościowych. Rozpoznanie musi być zweryfikowane
w sposób odpowiedzialny, musimy pamiętać, że rozpoznanie jest warunkiem włączenia właściwego leczenia.
Rozpoznanie MIZS wymaga całego procesu diagnostycznego celem potwierdzenia podejrzenia poszczególnego typu choroby, ale także wykluczenia wielu innych chorób. W przypadku MIZS obowiązuje tzw. lista wykluczeń, na której znajdują się:
infekcyjne zapalenia stawów, reaktywne zapalenia stawów, alergiczne i toksyczne zapalenia stawów, artropatie towarzyszące
chorobom nowotworowym, artropatie związane z chorobami krwi, zapalenia w przebiegu innych chorób tkanki łącznej, artro-
patie towarzyszące chorobom metabolicznym, zapalenia stawów w przebiegu innych chorób autoimmunologicznych, a także fibromialgia i gościec psychogenny.
Wśród wielu badań obrazowych wykonuje się badania ultrasonograficzne, echokardiograficzne, radiologiczne (RTG), tomografii komputerowej (CT), rezonansu magnetycznego (NMR), izotopowe (scyntygrafia). Niezwykle istotne wśród badań są:
EKG, spirometria.
6. CZY MOŻNA ZAPOBIEC WYSTĄPIENIU MIZS?
Nie znamy wszystkich przyczyn rozwoju choroby, nie możemy jej zapobiegać. Niezwykle ważne jest wczesne rozpoznanie
i szybkie włączenie skutecznego leczenia. Tylko skuteczne i bezpieczne leczenie pozwala uniknąć niekorzystnego przebiegu
choroby i groźnych powikłań.
Naturalny przebieg MIZS ma charakter przewlekły z nawracającymi okresami zaostrzeń i poprawy.
Rokowanie w większości przypadków jest dobre, zależy od postaci klinicznej choroby, najkorzystniejszy przebieg ma z reguły
postać nielicznostawowa. Niekorzystne czynniki rokownicze to wczesny wiek zachorowania, wysokie wskaźniki stanu zapalnego (OB, CRP), symetryczne zapalenie stawów, dodatni RF (czynnik reumatoidalny), płeć żeńska.
Powikłania
Wśród dzieci, które zachorowały w okresie wczesnodziecięcym często dochodzi do zaburzeń rozwojowych – niskorosłości,
asymetrycznych zaburzeń wzrastania kośćca. Groźnym powikłaniem, trudnym do wykrycia u małych dzieci, jest zapalenie
błony naczyniowej oka, którego następstwem może być zaćma, jaskra, zrosty tylne, a nawet całkowita utrata wzroku czy zanik gałki ocznej.
05
06
Nie można zapomnieć o możliwości wystąpienia nawracających zakażeń bakteryjnych, wirusowych, grzybiczych, a także
gruźlicy. Bardzo groźnym powikłaniem choroby jest skrobiawica, obecnie bardzo rzadko obserwowana.
7. LECZENIE
Celem terapii jest:
minimalizacja lub eliminacja aktywności zapalnej i immunologicznej choroby, zatrzymanie lub spowolnienie postępu zmian
chorobowych w stawach, zapobieganie zaburzeniom rozwojowym, niskorosłości i niepełnosprawności, niedopuszczenie do
osteoporozy, dysfunkcji narządów wewnętrznych i narządu wzroku, a także powikłania choroby amyloidozą, przywrócenie
prawidłowej aktywności życiowej chorego (***).
Farmakologiczne leczenie modyfikujące przebieg choroby należy rozpocząć natychmiast po ustaleniu rozpoznania.
Do czasu postawienia diagnozy stosuje się leczenie objawowe niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, redukując jedynie
ból i zapalenie.
Strategia leczenia MIZS zależy od typu początku i przebiegu choroby.
Żeby dobrze leczyć MIZS należy dobrze zdiagnozować chorobę w stosunkowo krótkim czasie. Okres konieczny do postawienia rozpoznania to 6 tygodni, okres, który określa nam typ choroby to pierwsze 6 miesięcy od zachorowania. Należy dążyć
do tego, aby w jak najkrótszym czasie chore dziecko z podejrzeniem MIZS trafiło do ośrodka referencyjnego specjalizującego
się w reumatologii dziecięcej. Istnieje współzależność pomiędzy czasem zachorowania, rozpoznania i włączeniem leczenia a
przebiegiem choroby i możliwością skutecznego leczenia. Musimy pamiętać o tym, że czas choroby to czas postępujących
zmian destrukcyjnych. Leczenie zapobiega dalszym zmianom, lecz rzadko pozwala powrócić do pełnego zdrowia. Na szczęście wiek rozwojowy to okres wzrastania organizmu z dużymi możliwościami regeneracyjnymi, co stwarza nadzieję na skuteczne leczenie i przywrócenie pełnej sprawności organizmu.
Leczenie MIZS powinno być w pełni kompleksowe, oprócz leczenia farmakologicznego niezwykle potrzebne jest leczenie
rehabilitacyjne, konieczna jest opieka psychologiczna. We współpracę z lekarzem reumatologiem dziecięcym zaangażowane jest całe grono specjalistów, między innymi radiolog, okulista, ortopeda, dermatolog, laryngolog, neurolog, endokrynolog,
gastrolog. Kompleksowa opieka jest standardową procedurą ze względu na bardzo zróżnicowany obraz kliniczny i przebieg
choroby, a także konieczność wymaganych modyfikacji terapeutycznych.
Jak już wspominano, podstawowym leczeniem farmakologicznym w początkowym okresie choroby są niesterydowe leki
przeciwzapalne (NLPZ)
Po ustaleniu wstępnego rozpoznania można włączyć leczenie lekami modyfikującymi przebieg choroby (LMPCh). W wielu
przypadkach stosowane są także glikokortykosteroidy (GKS). Zwłaszcza w początkowym okresie przynoszą one bardzo dużą
poprawę, jednakże długotrwałe stosowanie GKS może dawać liczne powikłania.
W leczeniu stosowane są także biopsje stawów z podawaniem dostawowo leków koniecznych do zahamowania procesu
zapalnego toczącego się miejscowo.
W przypadku braku poprawy po zastosowanym podstawowym schemacie leczenia stosuje się tzw. leki biologiczne. Ich działanie polega na hamowaniu działania cytokin prozapalnych. Aktualnie u dzieci powszechnie stosowane są blokery czynnika
martwicy nowotworów alfa (TNF-a). U dzieci powyżej 4. roku życia zarejestrowane są preparaty adalimumab i etanercept,
a u dzieci powyżej 13. roku życia preparat adalimumab. W trakcie badań przedrejestracyjnych jest kilka innych
inhibitorów TNF-a. W trakcie badań klinicznych jest wiele innych preparatów antycytokinowych, bliskie rejestracji są preparaty: tocilizumab (bloker interleukiny 6), anakinra, canakinumab, rilonacept (blokery IL-1), abatacept (bloker selektywnej
kostymulacji limfocytów T).
07
08
8. CZY KAŻDY CHORY Z MIZS
MOŻE BYĆ LECZONY BIOLOGICZNIE?
Leczenie biologiczne jest skuteczne i stosunkowo bezpieczne, jednak powinno być przeznaczone tylko dla tych chorych,
u których standardowa terapia nie kontroluje przebiegu choroby. U pacjentów z dużą aktywnością choroby należy rozważyć
zastosowanie leku biologicznego indywidualnie dobranego dla wybranego pacjenta.
9. REHABILITACJA
W przebiegu MIZS rehabilitacja jest podstawowym elementem terapii, koniecznym do uzyskania dobrych efektów kompleksowej terapii. Uzupełnia i poprawia efekty kuracji farmakologicznej.
Rehabilitacja powinna zostać rozpoczęta zaraz po ustaleniu rozpoznania pod kierunkiem specjalistów rehabilitacji i pediatry-reumatologa.
Przed rozpoczęciem ćwiczeń należy ustalić program ramowy i szczegółowy rehabilitacji dopasowany do możliwości dziecka.
Założenia rehabilitacji u dzieci z MIZS powinny uwzględniać:
– wiek dziecka,
– stan emocjonalny dziecka,
– postępujący przebieg choroby,
– różnorodność zmian stawowych,
– nasilenie dolegliwości,
– konieczność współpracy z rodzicami.
Zabiegi rehabilitacyjne obejmują:
• kinezyterapię,
• fizykoterapię.
Kinezyterapia
W leczeniu MIZS regularne wykonywanie odpowiednich ćwiczeń ruchowych powoduje, że zmniejszają się dolegliwości bólowe, następuje poprawa sprawności ruchowej.
Rehabilitacja ruchowa ma na celu: zapobieganie przykurczom i zniekształceniom stawów, leczenie istniejących już przykurczów i zniekształceń, poprawę siły mięśniowej, utrzymanie sprawności ruchowej. W leczeniu rehabilitacyjnym należy
uwzględnić różne formy terapii ruchowej. Poprawę sprawności ręki można uzyskać dzięki częstemu pisaniu, malowaniu
i rysowaniu.
Z punktu widzenia kinezyterapii istotne jest nie tylko systematyczne wykonywanie określonych ćwiczeń, ale również ukształtowanie prawidłowych codziennych nawyków życiowych.
Korzystne dla dzieci i młodzieży z MIZS jest uprawianie sportu, jednakże należy unikać ryzykownych sportów kontaktowych,
obciążających nadmiernie układ ruchu.
Fizykoterapia
Pod tym określeniem rozumiemy grupę metod uzupełniających leczenie farmakologiczne, realizowanych w warunkach szpitalnych lub ambulatoryjnych i w przypadku MIZS obejmujących elektroterapię, ultrasonoterapię, termoterapię, balneoterapię
(kąpiele lecznicze), masaże i światłolecznictwo (promieniowanie podczerwone).
09
10
Należy podkreślić, że wszelkie zabiegi fizjoterapeutyczne muszą być wykonywane na zlecenie lekarza i przez odpowiednio
wykształconych i uprawnionych specjalistów, przygotowanych do pracy z dziećmi.
10. Tryb życia dziecka z MIZS, dom rodzinny, szkoła,
zajęcia pozalekcyjne
Choroba przewlekła taka jak MIZS zmienia całkowicie tryb życia chorego dziecka i jego rodziny. Choroba dziecka to ogromne
wyzwania dla całej rodziny, konieczne jest uwzględnienie potrzeb chorego dziecka, jego bólu i cierpienia. Modyfikacji musi
ulec plan dnia uwzględniający przebieg choroby (sztywność poranna), konieczność przestrzegania godzin podawania leków
wg schematu terapeutycznego. Leki podawane są bardzo często, wielokrotnie w ciągu dnia, ale także w odstępach tygodniowych czy nawet miesięcznych.
Konieczne jest uwzględnienie planowych badań kontrolnych laboratoryjnych, jak też planowych konsultacji w ośrodku reumatologicznym. Uwzględnione muszą być zabiegi rehabilitacyjne oraz badania dodatkowe wynikające ze schematu leczenia.
Nie można zapominać o obowiązku szkolnym, ale także o zabawach i zajęciach sportowych oraz zajęciach rozwijających
indywidualne zainteresowania.
Należy dążyć do tego, aby placówki edukacyjne uwzględniały w możliwie najszerszym zakresie potrzeby chorych dzieci.
Wskazane jest dostosowanie terminów zajęć szkolnych do przebiegu choroby, uwzględnienie konieczności częstych wyjazdów związanych z kontrolą przebiegu choroby. Konieczne jest zindywidualizowanie procesu nauczania przewlekle chorego
dziecka, jednak bez odsuwania od grupy rówieśniczej. Istotną rolę dla dzieci i młodzieży odgrywa integracja z grupą rówieśniczą, nie należy zbyt pochopnie dążyć do nauczania indywidualnego w przypadku zachorowania na chorobę przewlekłą.
Dezintegracja więzi z grupą oraz zmiana trybu nauczania w wielu przypadkach może działać demobilizująco na chore dziecko,
doprowadzając w konsekwencji do niechęci do nauki, obniżenia motywacji, a także wyraźnego pogorszenia własnego wizerunku i samooceny. Nawet duża odległość z domu do szkoły, szczególnie w przypadku szkoły ponadgimnazjalnej, nie powinna
stanowić podstawy do nauczania indywidualnego. Należy zapewnić dzieciom i młodzieży sprawną, dobrze zorganizowaną
podróż dom-szkoła. Uwzględnić należy czas podróży, możliwości finansowe i logistyczne opiekunów. W wielu przypadkach
można zwrócić się o pomoc do gminy lub organizacji pozarządowych.
Internet
Mobilność osobista we współczesnym świecie odgrywa dużą rolę, ale nie należy zapominać, że w wielu przypadkach można
posłużyć się siecią internetową do poprawy komunikacji uczeń-szkoła. Dla pacjentów przewlekle chorych ten sposób komunikacji jest już dzisiaj, i będzie w przyszłości, znakomitą formą współpracy.
11. Szczepienia dziecka z MIZS
Istotnym problemem jest przygotowanie organizmu dziecka do długotrwałej choroby, o trudnym do przewidzenia przebiegu
oraz leczonej różnymi lekami, w tym lekami istotnie ingerującymi w układ odpornościowy rozwijającego się organizmu.
Bardzo ważną rolę odgrywają szczepienia. Oprócz podstawowego schematu szczepień należy uwzględnić istotną potrzebę
szczepień przeciwko czynnikom zakaźnym mogącym mieć negatywny wpływ na przebieg choroby. O uzupełnieniu szczepień
ochronnych należy myśleć przy jakimkolwiek podejrzeniu choroby autoimmunologicznej, szczególnie w okresie rozpoznania,
a jeszcze przed momentem włączenia leczenia modyfikującego przebieg choroby (LMPCh). W tym czasie konieczne jest
rozważenie możliwości zaszczepienia dzieci i młodzieży przeciwko meningokokom, pneumokokom, ale także przeciwko ospie
wietrznej, grypie i WZW B. Włączenie leczenia LMPCh zarówno syntetycznymi, jak i biologicznymi ogranicza możliwość
szczepienia w szerszym zakresie, gdyż przeciwwskazane jest zastosowanie szczepionek żywych, atenuowanych (odra, świnka, różyczka, gruźlica).
11
12
12. Gdzie się kierować przy podejrzeniu choroby
reumatycznej?
Ośrodki reumatologii dziecięcej, oddziały i poradnie:
1. Warszawa IR
2. Białystok
3. Bydgoszcz
4. Kraków
5. Lublin
6. Łódź
7. Olsztyn
8. Poznań
9. Sopot
10. Sosnowiec
11. Szczecin
12. Wrocław
13. Zabrze
Przydatne adresy
Augustów: Augustowskie Stowarzyszenie Chorych na Reumatyzm, ul. Złota 9, 16-300 Augustów,
tel. 87 643 50 91 lub 604 512 912, e-mail: [email protected],
http://www.nareumatyzm.org
Białystok: Stowarzyszenie Chorych na Choroby Reumatyczne „Reuma-Podlasie”,
ul. M. Curie-Skłodowskiej 24a, 15-276 Białystok, tel. 85 746 82 40, 605 580 790,
e-mail: [email protected], http://reuma-podlasie.mixxt.pl
Bydgoszcz: Stowarzyszenie Reumatyków i ich Sympatyków Koło w Bydgoszczy,
ul. Konarskiego 1/3, 85-020 Bydgoszcz, tel. 52 349 79 13 w. 255
Częstochowa: Częstochowskie Stowarzyszenie Reumatyków i ich Sympatyków,
ul. Gruszowa 45, 42-215 Częstochowa, kom. 693 233 624, e-mail: [email protected],
http://reumaczest.pl/
Dąbrowa Górnicza: Stowarzyszenie Reumatyków i Ich Sympatyków „SOMA”,
ul. Okrzei 8, 41-300 Dąbrowa Górnicza, tel. 32 764 03 79
Elbląg: Stowarzyszenie Reumatyków i ich Sympatyków Koło w Elblągu,
ul. Leśmiana 5/18, 82-300 Elbląg, tel. 55 232 13 07
Kielce: Stowarzyszenie Reumatyków i Sympatyków „Arnika”,
ul. Kościuszki 25 pok.5, 25-310 Kielce, kom. 607 031 869
Kraków: Stowarzyszenie Chorych na Reumatyzm, Al. Focha 33, 30-119 Kraków,
tel. 12 422 37 36, 427 30 59, http://schrkrakow.pl
Leszno: Stowarzyszenie Chorych na Choroby Reumatyczne,
ul. Grota-Roweckiego 64, 64-100 Leszno, tel. 65 520 76 72
Lublin: Stowarzyszenie Reumatyków i ich Sympatyków Koło w Lublinie,
ul. Jaczewskiego 8, 20-954 Lublin, tel. 81 72 44 135
Łódź: Stowarzyszenie Chorych na Choroby Reumatyczne i Osteoporozę „Reuma-San”,
ul. Kopernika 62, 90-553 Łódź, tel. 42 689 53 12
13
Olsztyn: Stowarzyszenie Chorych „REUMA”, ul. Orłowicza 27, 10-684 Olsztyn,
kom. 663 181 382, e-mail: [email protected]
14
Opole: Opolskie Stowarzyszenie Chorych na Reumatyzm „Milenium”,
ul. Górna 30a, 45-403 Opole, tel. 77 458 12 26, fax: 77 458 12 26,
e-mail: [email protected], www.milenium.free.ngo.pl
Sopot: Stowarzyszenie Pomocy Wzajemnej „ENDOPROTEZA” w Sopocie,
Wojewódzki Zespół Reumatologiczny im. dr Jadwigi Titz - Kosko, ul. Grunwaldzka 1/3,
81-967 Sopot, tel. 58 345 71 11, www.endoproteza.republika.pl/pol.html
Szczecin: Stowarzyszenie Reumatyków i ich Sympatyków Koło „Odra-Bałtyk” w Szczecinie,
ul. Arakońska 17-18, 71-470 Szczecin, tel. 91 488 96 51
Śrem: Stowarzyszenie Reumatyków i ich Sympatyków Koło w Śremie,
ul. Mickiewicza 95, 63-100 Śrem, tel. 61 263 62 73
Warszawa: Ogólnopolska Federacja Stowarzyszeń Reumatyków, ul. Spartańska 1, 02-637 Warszawa,
(koniecznie z dopiskiem REF – Ogólnopolska Federacja Stowarzyszeń Reumatyków),
email: [email protected], http://ref.mixxt.pl/
Ogólnopolskie Stowarzyszenie Młodych z Zapalnymi Chorobami Tkanki Łącznej
„3majmy się razem”, ul. E.J. Osmańczyka 16b/14, 01-494 Warszawa,
kom. 502 387 971, e-mail: [email protected], www.3majmysierazem.pl
Stowarzyszenie Reumatyków i ich Sympatyków, Siedziba główna: ul. Spartańska 1,
02-637 Warszawa, tel. 22 844 42 41 w. 465 (tylko w godzinach dyżuru), kom. 664 630 125,
e-mail: [email protected], http://reuma.idn.org.pl
Wrocław: Stowarzyszenie Chorych na ZSSK i Osób ich Wspierających,
ul.Kasprzaka 23/2, 51-676 Wrocław, kom. 516 613 751, 604 275 617, http://zzsk.mixxt.pl/
Zbąszyń: Stowarzyszenie Reumatyków i ich Sympatyków Koło w Zbąszyniu (WAMO),
ul. Graczyńskich 5, 64-360 Zbąszyń, kom. 696 992 655, www.reuma.idn.org.pl
Placówki medyczne stosujące leczenie biologiczne
Uniwersytecki Dziecięcy Szpital Kliniczny, Klinika Pediatrii i Zaburzeń Rozwoju Dzieci i Młodzieży
15-274 Białystok, ul. Waszyngtona 17
tel. (85) 745 07 21
Wojewódzki Szpital Dziecięcy – Oddział pediatrii, kardiologii i reumatologii
85-667 Bydgoszcz, ul. Chodkiewicza 44
Wojewódzki Specjalistyczny Szpital Dziecięcy św. Ludwika – Oddział Dzieci Starszych – Reumatologia
31-503 Kraków, ul. Strzelecka 2
tel. (12) 619 86 30/31
Dziecięcy Szpital Kliniczny nr 1, Klinika Chorób Płuc i Reumatologii
20-093 Lublin, ul. Chodzki 2
tel. (81) 718 54 77
Uniwersytecki Szpital Kliniczny nr 4 im. M. Konopnickiej Uniwersytetu Medycznego w ŁodziKlinika
Kardiologii i Reumatologii Dziecięcej
91-738 Łódź, ul. Sporna 36/50
tel. (42) 617 77 77
Wojewódzki Specjalistyczny Szpital Dziecięcy, Oddział Reumatologiczno-Endokrynologiczny
10-561 Olsztyn, ul. Żołnierska 18
tel. (89) 539 33 93
Szpital Kliniczny im. Karola Jonschera Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu
60-572 Poznań, ul. Szpitalna 27/33
tel. (61) 849 14 81
Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnej nad Matką i Dzieckiem w Poznaniu
61-825 Poznań, ul. Krysiewicza 7/8
tel. (61) 859 03 21/52
15
Szpital Dziecięcy
61-825 Poznań, ul. Krysiewicza 7/8
tel. (61) 850 63 20
16
Szpital Wojewódzki nr 2 im. Królowej Jadwigi – Oddział Pediatryczny
35-301 Rzeszów, ul. Lwowska 60
tel. (17) 866 40 00
Wojewódzki Zespół Reumatologiczny – Oddział Reumatologii Dziecięcej
81-809 Sopot, ul. 23 Marca 93
Centrum Pediatrii im. Jana Pawła II
41-218 Sosnowiec, ul. Gabrieli Zapolskiej 3
tel. (32) 720 77 00
Specjalistyczny Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej nad Dzieckiem i Młodzieżą
70-410 Szczecin, ul. Świętego Wojciecha 7
tel. (91) 434 27 79
Instytut Reumatologii – Klinika i Poliklinika Reumatologii Wieku Rozwojowego
02-637 Warszawa, ul. Spartańska 1
tel. (22) 844 87 74
Szpital Specjalistyczny im. A. Falkiewicza – Oddział Pediatryczno-Reumatologiczny
52-114 Wrocław, ul. Warszawska 2
tel. (71) 377 41 00
Szpital Wojewódzki nr 2 – Oddział Reumatologii
35-301 Rzeszów, ul. Lwowska 60
tel. (17) 866 40 00
NOTATKI
17
18
19
www.poruszycswiat.pl
Wiedza w jednym miejscu
Dostępny również w wersji elektronicznej na
www.poruszycswiat.pl
AbbVie Polska Sp. z o.o.
ul. Postępu 21B, 02-676 Warszawa, tel.: (22) 319 12 00, fax: (22) 319 12 01
2012-10-EDU-2624