Chirurgia tarczycy - Czerwona Chirurgia

Oddział Kliniczny Kliniki Chirurgii Ogólnej
Szpitala Uniwersyteckiego
Kraków, ul. Kopernika 21
INFORMACJE DLA PACJENTÓW PRZED OPERACJĄ TARCZYCY
Zabieg
Zabieg operacyjny, któremu zostanie Pan/Pani poddana polega na wycięciu zmienionego chorobowo
miąższu tarczycy. Rozległość zabiegu uzależniona jest od wyniku badań obrazowych (głównie USG) oraz
wyniku biopsji, ale przede wszystkim od śródoperacyjnej oceny tarczycy. Możliwe jest prawie całkowite lub
całkowite usunięcie gruczołu. W obydwu przypadkach po zabiegu konieczne jest przyjmowanie preparatów
hormonów tarczycy (jedna tabletka dziennie rano, na czczo, co najmniej pół godziny przed śniadaniem, z
niewielką ilością płynu).
Zabieg odbywa się w znieczuleniu ogólnym. Wykonywany jest z kosmetycznego cięcia na przedniej
powierzchni szyi. Długość cięcia dobierana jest indywidualnie w zależności od zaawansowania zmian
chorobowych. W ranie pooperacyjnej pozostawiane są 1 lub 2 dreny, które zazwyczaj usuwa się w 1 lub 2
dobie po operacji.
Po zabiegu
W większości przypadków już w 1 dobie po zabiegu pacjenci mogą samodzielnie poruszać się oraz
przyjmować pokarmy doustnie. Wypis do domu najczęściej następuje w 2-4 dobie po zabiegu. Szwy lub
Stripy zazwyczaj usuwane są w 4 lub 5 dobie po zabiegu.
Powikłania
Jak każde leczenie operacyjne również zabieg operacyjny tarczycy wiąże się z możliwością
wystąpienia powikłań. Najczęściej mogą wystąpić:
krwotok po zabiegu wymagający powtórnej operacji (reoperacji), zdarzający się u mniej niż 0,5%
chorych;
niedowład nerwu krtaniowego wstecznego po jednej stronie, mogący osłabić siłę głosu lub wywołać
chrypkę. U większości chorych (ponad 80%) jest to objaw przemijający i po kilku (zazwyczaj 2-12)
tygodniach następuje powrót funkcji nerwu. Powikłanie to występuje u ok. 1% chorych;
obustronny niedowład nerwów krtaniowych wstecznych jest bardzo rzadki (występuje nie częściej niż u
0,1% chorych), ale w razie jego wystąpienia może być konieczne założenie przetoki tchawiczej
(tracheostomia);
uszkodzenie leżących w sąsiedztwie tarczycy gruczołów przytarczycznych wyrażające się niedoborem
wapnia, co objawia się najczęściej mrowieniem ust lub palców rąk. U znakomitej większości pacjentów
(ok. 95%) objawy te ustępują po kilku (zazwyczaj 1-4) tygodniach, ale konieczne jest przez ten czas
stosowanie preparatów wapnia i witaminy D3 (np. Alfadiol). Ryzyko wystąpienia tego powikłania jest
wyraźnie większe u chorych z wolem nadczynnym i rakiem tarczycy;
infekcja rany pooperacyjnej jest bardzo rzadka (mniej niż 1% przypadków).
Dalsze leczenie
Po ok. 2 tygodniach należy odebrać wynik badania mikroskopowego usuniętego miąższu tarczycy, a
lekarz z Przychodni zaplanuje dalsze postępowanie. Po 4 tygodniach od zabiegu konieczne jest oznaczenie
poziomu TSH w celu ewentualnej modyfikacji dawki przyjmowanych hormonów tarczycy (dalsze kontrole
możliwe są też w Poradni Endokrynologicznej, ale zapraszamy wszystkich operowanych chorych do kontroli
w naszej Poradni). Terminy następnych kontroli wyznaczane są indywidualnie przez prowadzącego lekarza.
Nowotwór złośliwy tarczycy
W przypadku podejrzenia lub przedoperacyjnego potwierdzenia (np. w biopsji) nowotworu tarczycy
leczeniem z wyboru jest całkowite usunięcie gruczołu.
Gdy rozpoznanie nowotworu nastąpi po prawie całkowitym usunięciu tarczycy konieczna jest
powtórna operacja, w czasie której usuwany jest pozostawiony podczas pierwszego zabiegu miąższ gruczołu
(powtórne leczenie operacyjne wiąże się z nieco wyższym ryzykiem wystąpienia opisanych powyżej
powikłań).
Po leczeniu operacyjnym konieczna jest dalsza diagnostyka (zazwyczaj scyntygrafia) i leczenie jodem
radioaktywnym (I131), które prowadzone jest przez współpracujące z nami ośrodki (Klinika Endokrynologii
Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie lub Centrum Onkologii - Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie, Oddział
w Gliwicach).
W przypadku jakichkolwiek wątpliwości, chętnie odpowiemy na Państwa pytania.
ul. Kopernika 21, 31-501 Kraków, tel. (12) 421-37-43, fax. (12) 421-34-56