Horacy

Horacy
Quintus Horatius Flaccus (ur. 8 grudnia 65 p.n.e. w
Wenuzji, zm. 27 listopada 8 p.n.e.) – rzymski poeta liryczny. Był synem wyzwoleńca z Wenuzji
w Apulii. Ojciec dał mu staranne i wszechstronne wykształcenie. Wysłał go między innymi do
Rzymu i Grecji, by studiował tam grekę i filozofię. Po śmierci Juliusza Cezara Horacy wstąpił do
armii i służył pod dowództwem Brutusa. Jako trybun wojskowy brał udział w bitwie pod Filippi
w 42 roku p.n.e., z której musiał ratować się ucieczką. Kiedy ogłoszono amnestię dla tych, którzy
walczyli przeciw zwycięskiemu Augustowi, powrócił do Italii. Okazało się, że jego ojciec nie żyje, a
majątek został skonfiskowany. Mimo że był prawie bankrutem, udało mu się kupić posadę sekretarza
u kwestora, co zapewniło mu utrzymanie i pozwoliło na zajmowanie się poezją. Utworami Horacego
zainteresował się Wergiliusz i wprowadził go do domu Mecenasa. Wkrótce Horacy zaprzyjaźnił się
z Mecenasem i należał do jego kręgu literackiego. Po pewnym czasie Mecenas wprowadził go na
dwór Augusta, a także podarował mu posiadłość w Sabinum, co umożliwiło mu swobodną
twórczość literacką.
Twórczość Horacego
Epody (41-30 p.n.e.) krótkie utwory o treści politycznej; napisał je pod wrażeniem wojny
peruzjańskiej – groza wojen domowych wyraża się radą dla Rzymian, by idąc za
przykładem Fokejczyków opuścili Rzym i wywędrowali na Wyspy Szczęśliwe – gdzieś poza
Słupy Herkulesa.



Satyry (40-30 p.n.e.) ośmieszające wady i słabości ludzkie, nie krytykuje w nich
jednostek wybitniejszych, nie jest surowym sędzią lecz „śmiejąc się mówi prawdę”
Pieśni (zwane też odami) to największe osiągnięcie Horacego o bardzo bogatej
tematyce – utwory religijne, biesiadne, wiersze do przyjaciół, wiersze do kochanek,
motywy klasyczne i hellenistyczne, refleksje na temat śmierci i wybuchy radości
życia; posiadały doskonałą konstrukcje metryczną
Listy zawierają dużo pierwiastków filozoficznych, poruszają także problemy z
zakresu poetyki, zwłaszcza listy z 2 księgi: "List do Pizonów" znany również jako
Sztuka poetycka ("Ars poetica")
Twórczość Horacego uważana jest za szczytowe osiągnięcie klasycyzmu epoki Augusta i
wywarła ona znaczący wpływ na poezję europejską.