Presentación de PowerPoint
advertisement
Lekcja 3 na 15 kwietnia 2017 „Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście rozgłaszali cnoty tego, który was powołał z ciemności do cudownej swojej światłości” (1 Piotra 2:9) W 1 Piotra 2:1-12 apostoł Piotr przedstawił cechy charakterystyczne ludu Bożego, ludzkiego kapłaństwa, które musi rozświetlić świat. 1 Piotra 2:1-3. Chrześcijańskie życie 1 Piotra 2:4-8. Żywe kamienie 1 Piotra 2:9-12. Lud Boży Lud przymierza Lud święty Lud niosący światło 1 Piotra 2:1-3 „Odrzuciwszy więc wszelką złość i wszelką zdradę, i obłudę, i zazdrość, i wszelką obmowę jako nowonarodzone niemowlęta, zapragnijcie niesfałszowanego duchowego mleka, abyście przez nie wzrastali ku zbawieniu, gdyżeście zakosztowali, iż dobrotliwy jest Pan” (1 Piotra 2:1-3) POZBĄDŹMY SIĘ ZAPRAGNIJMY • Wszystkiego, co złe i • Duchowego pożywienia co próbuje zwieść. Słowa Bożego jak niemowlęta pragnące • Wszelkiego udawania i mleka matki. nieszczerości. • Wzrastania w naszym • Wszelkiej zazdrości. zbawieniu. • Wszelkiego • Radości z Bożej łaski. oszczerstwa. Dzięki Bogu, możemy porzucić wszystkie złe postawy i wypełnić to miejsce przez studium Słowa Bożego, które jest „pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowania w sprawiedliwości” (2 Tym. 3:16). 1 Piotra 2:4-8 „Przystąpcie do niego, do kamienia żywego, przez ludzi wprawdzie odrzuconego, lecz przez Boga wybranego jako kosztowny. I wy sami jako kamienie żywe budujcie się w dom duchowy, w kapłaństwo święte, aby składać duchowe ofiary przyjemne Bogu przez Jezusa Chrystusa” (1 Piotra 2:4-5) Jezus Chrystus jest głównym kamieniem; On jest zasadą i podporą Kościoła. Ta „budowla” jest zrobiona z żywych kamieni (nas) składających duchowe ofiary, które są akceptowane przez Boga. Jakie ofiary są miłe Bogu? Poświęcone życie (Rzymian 12:1) Chwalenie Boga (Hebrajczyków 13:15) Akty dobroci i wzajemna pomoc (Hebrajczyków 13:16) Dary materialne, które odzwierciedlają miłość i poświęcenie tego, kto je ofiaruje (Filipian 4:18) 1 Piotra 2:9-12 „Następnie wziął Księgę Przymierza i głośno przeczytał ludowi, ten zaś rzekł: Wszystko, co powiedział Pan, uczynimy i będziemy posłuszni” (2 Mojż. 24:7) Bóg na Synaju zawarł przymierze z Izraelem. Odnowił przymierze, które zawarł z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem (1 Mojż. 15:18; 17:21; 2 Mojż. 2:24). Przymierze było warunkowe. Jeśli będą Mu posłuszni, będą mogli otrzymać błogosławieństwo przymierza. Jeśli nie, utracą je (5 Mojż. 11). Następnie Piotr przedstawia Kościół chrześcijański jako dziedziców przymierza— „którzy niegdyś byliście nie ludem, teraz jesteście ludem Bożym”. Jesteśmy kapłanami Króla. Jesteśmy odpowiedzialni za zachowanie i ogłaszanie przymierza. 1 Piotra 2:9-12 „Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście rozgłaszali cnoty tego, który was powołał z ciemności do cudownej swojej światłości” (1 Piotra 2:9) Ród wybrany • Przywileje i obowiązki , które były udziałem narodu żydowskiego stały się dzięki Bogu dostępne także dla społeczności chrześcijańskiej. Królewskie kapłaństwo • Chrześcijanie są kapłanami, zatem muszą składać Bogu „duchowe ofiary” wspomniane w 1 Piotra 2:5. Naród święty • Kościół to ludzie, którzy objawiają Boży charakter tu na ziemi. Jego szczególny naród • Chrystus wykupił Kościół swoją krwią. On uważa go jako swoją drogocenną, szczególną własność. 1 Piotra 2:9-12 „Prowadźcie wśród pogan życie nienaganne, aby ci, którzy was obmawiają jako złoczyńców, przypatrując się bliżej dobrym uczynkom, wysławiali Boga w dzień nawiedzenia” (1 Piotra 2:12) Ponieważ jesteśmy dziedzicami starego przymierza, jakie Bóg zawarł z Izraelem, jesteśmy także odpowiedzialni za wypełnienie jego misji. Izrael został dany jako „światło dla pogan” (Izajasz 42:6), więc jesteśmy także wezwani, aby dzielić się Bogiem i tym wszystkim, czego On dokonał przez Jezusa Chrystusa. Praca ta ma dwa aspekty: 1. Nasze kazanie: „abyście rozgłaszali cnoty tego, który was powołał …” (w. 9). 2. Nasze uczynki: „(poganie) przypatrując się bliżej dobrym uczynkom, wysławiali Boga w dzień nawiedzenia…” (w. 12). E.G.W. (Counsels on Stewardship, section 15, cp. 67, p. 346) „Chrystus przyszedł, aby dać ludziom bogactwo wieczności i to bogactwo, poprzez związek (połączenie) z Nim, mamy przyjąć i udzielać innym. Chrystus zwraca się nie tylko do pastorów, ale także do każdego człowieka wierzącego, mówiąc, że świat jest owinięty całunem ciemności. Niech twoje światło tak świeci przed ludźmi, aby mogli zobaczyć twoje dobre uczynki i chwalić twojego Ojca, który jest w niebie. Każdy, kto naprawdę kocha Boga, będzie światłem na tym świecie”.
