Szymon Piotr

ŚWIĘTY PIOTR
Właściwe imię Piotra to
Szymon (Symeon). Pan
Jezus zmienił mu imię
na Piotr przy pierwszym
spotkaniu, gdyż miało
ono symbolizować jego
przyszłe powołanie.
Szymon Piotr
Według Ewangelii Szymon był
synem Jana (Jony), a bratem
Andrzeja. Pochodził z Betsaidy
nad jeziorem Genezaret .
Do ok. 30 roku był rybakiem
w Kafarnaum w Galilei
a następnie uczniem
i apostołem Jezusa.
Losy Piotra opisują Ewangelie oraz Dzieje
Apostolskie.
Według nich na wezwanie Jezusa Piotr wraz
ze swym bratem Andrzejem, oraz
synami Zebedeusza Janem
i Jakubem porzucił zawód rybaka, został
uczniem Jezusa i towarzyszem Jego
działalności publicznej. Piotr był jednym z
najbardziej zaufanych uczniów Chrystusa.
W 44 roku za swą działalność został
aresztowany na rozkaz Heroda Agryppy,
który wcześniej kazał stracić Jakuba
Większego Apostoła. Według Dziejów
Apostolskich z więzienia wypuścił go anioł.
Jezus przepowiedział Piotrowi, że
po swoim pojmaniu ten wyprze się
Go trzykrotnie, co według Ewangelii
potwierdziło się. Podczas pojmania
Jezusa usiłował go bronić,
akując mieczem jednego z
napastników i obcinając mu ucho.
Po Zesłaniu Ducha Świętego
Piotr przebywał i działał wraz z
pozostałymi jedenastoma w
Jerozolimie. Dzieje Apostolskie
relacjonują jego działalność w
Jeruzalem, Samarii Liddzie i Jaffie
(Joppie) oraz w Cezarei
Palestyńskiej – tam ochrzcił
pierwszych pogan: rzymskiego
setnika Korneliusza wraz z jego
rodziną .
Losy Piotra są trudne do
odtworzenia. W Dziejach
Apostolskich wspomniany jest
jego udział w tzw. „Soborze
jerozolimskim" ok. 49 roku, gdzie
sprzeciwił się narzucaniu
poganom obyczajów żydowskich z
wyjątkiem „powstrzymywania się
od ofiar składanych bożkom, od
krwi, od tego, co uduszone, i od
nierządu ‘’. Wskazuje to, że po
śmierci Heroda Agryppy
prawdopodobnie powrócił do
Jerozolimy.
Rodzina
Piotr miał żonę, wraz z nim też mieszkała jego teściowa . Andrzej
Apostoł był jego bratem. W 1P 5,13 wspomina o „synu", Marku, chodzi
jednak prawdopodobnie o Jana Marka, późniejszego ewangelistę.
Tradycja uznaję, że żoną Piotra ś w była Perpetua, a ich małżeństwo
miało trwać ponad 50 lat. Ich córką miała być ś w. Petronelę, na którą
wskazuje m.in. Martyrologium Rzymskie
Istnieje legenda mówiąca, że gdy
w Rzymie rozpoczęły się
prześladowania chrześcijan (za
czasów Nerona), Piotr postanowił
uciec z miasta. Wówczas ukazał mu
się Jezus. Piotr spytał Go, dokąd
idzie (Quo vadis,
Domine?). Jezus miał mu
odpowiedzieć „idę do miasta, aby
mnie powtórnie ukrzyżowano".
Wówczas Piotr zawrócił, a w miejscu
tego spotkania postawiono kościół.
Tę legendę zawarł Henryk
Sienkiewicz w powieści Quo vadis .
Pisma
Św. Piotr zostawił dwa listy, które
należą do ksiąg Pisma świętego
Nowego Testamentu. Dyktował je
uczniowi swojemu Sylwanowi . Jako
zwierzchnik Kościoła Chrystusa Piotr
ma odwagę przestrzec wiernych
przed zbyt dowolnym tłumaczeniem
pism Pawła Apostoła. Pierwszy list
Piotr pisał ok. 63 r., przed
prześladowaniem wznieconym przez
Nerona. Pisał go z Rzymu. Drugi list,
pisany również z Rzymu,
prawdopodobnie został
zredagowany w więzieniu, gdyż Piotr
pisze o swojej rychłej śmierci.
Obmywanie stóp
Według Ewangelii św. Jana, Piotr z początku
odmówił obmywania swoich
stóp Jezusowi podczas Ostatniej Wieczerzy.
Jezus wtedy rzekł : Jeśli ja Cię nie wymyję, to
żadna z części Twego ciała nie będzie ze
mną. Na to Piotr odpowiedział : Panie nie myj
tylko mych stóp, ale także dłonie i głowę.
Chodzenie po wodzie
Według Ewangelii Mateusza, Piotr po ujrzeniu
chodzącego po wodzie Jezusa zaczął iść do
niego także poruszając się po tafli wody ( Mt
14:22–32). Marek i Jan także wspominają
o Jezusie, ale nie wspominają czyniącego to
samo Piotra.
Śmierć
Tradycja głosi, że Piotr zginął w Rzymie na Wzgórzu
Watykańskim. Zginął męczeńsko na krzyżu głową w dół (na
własną prośbę), ponieważ mówił, iż nie jest godzien umrzeć
jak Chrystus. Senator Marcellus , wierny uczeń Piotra, zdjął
go z krzyża i pochował we własnym grobowcu. Później na
tym miejscu postawiono kościół. Dziś, według tradycji, w
tym miejscu stoi Bazylika św. Piotra
Tradycyjnie męczeństwo Piotra Apostoła datowane jest na
dzień 29 czerwca 67 roku. Biorąc jednak pod uwagę, że
prześladowania chrześcijan po pożarze Rzymu trwały
prawdopodobnie nie dłużej niż kilka miesięcy, większość
współczesnych badaczy przyjmuje, że Piotr zginął jesienią
64 roku. Według hipotezy Margherity Guarducci jego
egzekucja odbyła się w dniu 13 października 64 roku.
1 List Klemensa 5,1–7 mówi o „zawiści i sporze” jako
przyczynie męczeństwa Piotra i Pawła
Cesarz Konstantyn Wielki wystawił ku czci św.
Piotra nad jego grobem Bazylikę. Obecna Bazylika
Św. Piotra w Rzymie pochodzi z wieku XVI-XVII,
budowana została w latach 1506-1629. Przy
Bazylice Św. Piotra jest usytuowane "Państwo
Watykańskie", istniejące w obecnym kształcie od
roku 1929 jako pozostałość dawnego państwa
papieży. Bazylika wystawiona na grobie św. Piotra
jest symbolem całego Kościoła Chrystusa.
Oprócz tej najsłynniejszej świątyni, wystawionej
ku czci św. Piotra Apostoła, w samym Rzymie
istnieją ponadto: kościół św. Piotra na Górze
Złotej zbudowany na miejscu, gdzie Apostoł miał
ponieść śmierć męczeńską; kościół św. Piotra w
Okowach, wystawiony na miejscu, gdzie św.
Piotr miał być więziony; kościół świętych Piotra i
Pawła; kościółek "Quo vadis" przy Via Appia,
wystawiony na miejscu, gdzie Chrystus według
podania miał zatrzymać Piotra, usiłującego
opuścić Rzym.
W czasie prac archeologicznych
przeprowadzonych w podziemiach Bazyliki św.
Piotra w latach 1940-1949 znaleziono pod
konfesją (pod głównym ołtarzem Bazyliki) grób
św. Piotra. Chrystus obdarzył swojego następcę
darem niezwykłych cudów; Piotr wskrzeszał
umarłych (Dz 9, 32-43), nawet jego własny cień
miał moc uzdrawiania (Dz 5, 15).
Wykonanie: Daniel Grabski
Klasa IV a