Presentación de PowerPoint
advertisement
Lekcja 9 na 27 maja 2017 „I właśnie dlatego dołóżcie wszelkich starań i uzupełniajcie waszą wiarę cnotą, cnotę poznaniem,poznanie powściągliwością, powściągliwość wytrwaniem, wytrwanie pobożnością, pobożność braterstwem, braterstwo miłością” (2 Piotra 1:5-7) Na początku drugiego listu Piotra pisze on o „sprawach, które w obliczu jego nadchodzącej śmierci zawsze powinniśmy zachować w pamięci” (2 P 1:15). Pisze on o cennej wierze, która wzrasta aż do chwili, gdy przeniknie całe nasze życie. Pomaga ona stawić czoła śmierci i daje nam gwarancję wiecznego życia. Cenna wiara. 2 Piotra 1:1-4 Od wiary do miłości. 2 Piotra 1:5-7 Życie zgodne z naszą wiarą. 2 Piotra 1:8-11 Wiara i śmierć. 2 Piotra 1:12-15 2 Piotra 1:1-4 „Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy dzięki sprawiedliwości Boga naszego i Zbawiciela Jezusa Chrystusa osiągnęli wiarę równie wartościową co i nasza” (2 Piotra 1:1) Mamy wiarę „dzięki sprawiedliwości Boga naszego i Zbawiciela Jezusa Chrystusa”, a nie przez własne zasługi. Otrzymujemy wiarę przez poznawanie Boga i Jezusa (w. 2-3). Poznajemy Boga przez Jego Słowo, stworzenie, nasze życie, które jest przekształcane, przez posłuszeństwo i Bożą łaskę w nas. To nam pomaga uniknąć „skażenia, jakie [jest] na tym świecie” (w. 4). Miłość Jezusa przemienia nasze życie i pragnienia tak, że nie chcemy więcej grzeszyć. 2 Piotra 1:5-7 „I właśnie dlatego dołóżcie wszelkich starań i uzupełniajcie waszą wiarę cnotą, cnotę poznaniem, poznanie powściągliwością, powściągliwość wytrwaniem, wytrwanie pobożnością, pobożność braterstwem, braterstwo miłością” (2 Piotra 1:5-7) Przy używaniu darów, które Bóg nam dał, musimy doszukiwać się chrześcijańskich cnót. Chrześcijanin może wzrastać w uświęconym życiu, jeśli żyje w Bogu. 6. Pobożność 4. Powściągliwość Zdolność do kontroli 2. Cnota własnych impulsów Doskonałość moralna 3. Poznanie Poznawanie Bożych 1. Wiara dróg i Jego planów Ufność, że jesteśmy zbawieni dla nas w praktycznym życiu w Jezusie Uprzejmość i pokora, zachowanie, które współgra z naszą wiarą 5. Wytrwanie Dzielność i mocna postawa w obliczu przeciwności 8. Miłość Chęć poświęcenia siebie dla dobra tych, których kochamy (zarówno przyjaciół, jak i wrogów) 7. Braterstwo Chrześcijanie są rodziną, która trzyma się razem „Słowa te pełne są nauki i dźwięczy w nich natura zwycięstwa, do którego stanowią klucz. Apostoł przedstawia wierzącym obraz drabiny chrześcijańskiego rozwoju. Każdy szczebel wyobraża krok naprzód w poznaniu Boga, wspinaczkę, w której nie można się zatrzymać. Wiara, cnota, wiedza, powściągliwość, cierpliwość, pobożność, braterska uprzejmość i miłosierdzie – to szczeble tej drabiny. Nie utracimy zbawienia, wspinając się szczebel po szczeblu, wędrując krok za krokiem ku naszemu wzniosłemu ideałowi Chrystusa. W ten sposób staje się On dla nas mądrością, sprawiedliwością, uświęceniem i odkupieniem”. E.G.W. (Działalność apostołów, rozdz. 52, str. 323) 2 Piotra 1:8-11 BĄDŹ TYM, KIM JESTEŚ „Dlatego, bracia, tym bardziej dołóżcie starań, aby swoje powołanie i wybranie umocnić; czyniąc to bowiem, nigdy się nie potkniecie” (2 Piotra 1:10) Najpierw Piotr zachęcił do wspinaczki po „drabinie wiary”. Następnie wyjaśnia efekty tych cnót jako „pomnażające się” (w. 8) lub brakujące (w. 9). Musimy żyć zgodnie z naszą wiarą. Jeśli nie, to tak naprawdę zapieramy się jej. 2 Piotra 1:12-15 „I zda się mi słuszna, abym was (pókim jest w tym przybytku) pobudzał przez napominanie, pewnym będąc, iż prędkie jest złożenie przybytku mojego, według jako i Pan nasz Jezus Chrystus oznajmił mi” (2 Piotra 1:13-14, Biblia ks. J.Wujka) Piotr mówił o swoim ciele jako o „namiocie” albo „przybytku”, który wkrótce opuści. Czy Piotr myślał, że jego dusza pójdzie do nieba w dniu, kiedy umrze? W gruncie rzeczy Piotr myślał, że jego śmiertelne i materialne ciało jest tylko tymczasowe i będzie wymienione „na lepszy model”, na coś nieśmiertelnego. Paweł z naciskiem wyjaśniał, że naszą nadzieją po śmierci jest zmartwychwstanie a nie natychmiastowe wieczne życie zaraz po śmierci. (1 Kor 15:12-57; 1 Tes 4:16-18). Kiedy powstaniemy z martwych, nasz „namiot” (śmiertelne ciało) stanie się wieczną budowlą (niezniszczalnym ciałem). „Nasze śmiertelne ciała mogą umrzeć i być złożone w grobie. Jednak błogosławiona nadzieja żyje wciąż, aż do zmartwychwstania, kiedy głos Jezusa wywoła śpiący proch. Wtedy będziemy się cieszyć pełnią błogosławionej, chwalebnej nadziei. Wiemy, w kogo uwierzyliśmy. Nie biegliśmy na próżno, nie trudziliśmy się nadaremnie. Przed nami obfita i wspaniała nagroda. To jest nagroda, dla której biegniemy, i jeśli nasza odwaga nie ustanie, z pewnością ją otrzymamy”. E.G.W. (W niebiańskich miejscach, 11 grudnia) 2 Piotra 1:12-15 „Dołożę też starań, abyście także po moim odejściu stale to mieli w pamięci” (2 Piotra 1:15) Proroctwo Jezusa miało się wypełnić (Jan 21:18-19). Piotr miał być wkrótce ukrzyżowany przez Nerona. Czy Piotr martwił się tym, że miał umrzeć? Nie martwił się ani nie bał się o siebie i o to, że umrze. Chrześcijanom nie wolno bać się śmierci, ponieważ Bóg obiecał nam życie wieczne. Pan zachęcał Piotra, aby opiekował się Jego stadkiem, więc jego jedyną troską było zachęcanie braci i sióstr wszystkich czasów do tego, aby byli wierni Jezusowi. „Przez wiele lat przypominał Piotr wiernym o konieczności stałego wzrastania w łasce i w poznaniu prawdy. Teraz zaś wiedząc, że wkrótce będzie musiał cierpieć za swą wiarę, raz jeszcze zwrócił ich uwagę na drogocenne przywileje, które każdy może osiągnąć. W zupełnej pewności swej wiary sędziwy uczeń napominał braci do wytrwałości wobec celów życia chrześcijanina. Prosił: >>Dlatego, bracia, tym bardziej dołóżcie starań, aby swoje powołanie i wybranie umocnić; czyniąc to bowiem, nigdy się nie potkniecie. W ten sposób będziecie mieli szeroko otwarte wejście do wiekuistego Królestwa Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa<<. Jakże bezcenne to zapewnienie! Chwalebna jest nadzieja, jaką ma wierzący, gdy wzrasta w wierze ku wyżynom chrześcijańskiej doskonałości!” E.G.W. (Działalność apostołów, rozdz. 52, str. 325)
