Serce miec sł.: Eugeniusz Pryczkowski muz.: Jerzy Stachurski Zdrzë

Serce miec
sł.: Eugeniusz Pryczkowski
muz.: Jerzy Stachurski
Zdrzë, jak różnie biwô dëcht wszãdze na tim swiece
Jak rôz zło dobiwô – le górą jidze dëtk.
Ach, to tam nie są niżódne dlô nas rzeczë,
Chtërne - jak kòsą - pnie dobra seczą wnetk.
Ref. Jô Ce żëczã serce miec
I òd drëdżich serca mòc
Niech Ce wszëtkò sprzijô
W zdrowim żëcé mijô
Przez calëchné sto lat chòc!
Wez na żëcô pòle z lat dzecnëch bëlné skarbë,
Bë sã nima dzelëc - miec wiedno taczi cél.
Ach, jak tej mieni sã żëcé w piãkné farbë
Czej tak sã ceni jaż pò grobòwi dél.
Ref. Jô Ce żëczã serce miec
I òd drëdżich serca mòc
Niech Ce wszëtkò sprzijô
W zdrowim żëcé mijô
Przez calëchné sto lat chòc!
Mieć serce
sł.: Eugeniusz Pryczkowski
muz.: Jerzy Stachurski
Patrz, jak różnie bywa wszędzie na tym świecie
Jak raz zwycięża zło – wciąż pieniądz dominuje.
Ach, to nie są dla nas odpowiednie rzeczy
Które – jak kosą niemal – sieką pnie dobra.
Ref. Ja życzę Tobie mieć serce
I od innych pełno serca
Niech Ci dobroć sprzyja
W zdrowiu życie mija
Przez calutkie sto lat chociażby!
Zabierz na pole życia z lat dziecięcych najwspanialsze skarby,
By dzielić się nimi – zawsze mieć taki cel.
Ach, jak wówczas życie się mieni w pięknych barwach
Gdy tak się je szanuje aż do grobowej deski.
Ref. Ja życzę Tobie mieć serce
I od innych pełno serca
Niech Ci dobroć sprzyja
W zdrowiu życie mija
Przez calutkie sto lat chociażby!
Tłum. z jęz. kaszubskiego:
sł.: Eugeniusz Pryczkowski