29-sr-2

29. Środa 2
Ef 3,2–12
Łk 12,39–48
Pan Jezus w dzisiejszej Ewangelii, podobnie jak wczoraj, znowu
wzywa nas do czujności: bądźcie gotowi, gdyż o godzinie, której się nie
domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie (Łk 12,40).
Czujność jest jedną z najważniejszych cnót moralnych w Nowym
Testamencie. W ujęciu Pana Jezusa polega ona na wyczekiwaniu
nadejścia Syna Człowieczego, czyli Jego ponownego przyjścia. Jej
przeciwieństwem jest zapatrzenie się w dobra tego świata i życie tak, jak
gdyby wszystko zamykało się w tym, co tu osiągalne. Czujność jest
postawą, która w każdym momencie jest świadoma ostatecznego celu.
Chrześcijanin jest człowiekiem eschatologicznym, czyli całkowicie
wychylonym ku ostatecznej przyszłości.
Ta przyszłość została nam dana w Chrystusie przez dzieło
pojednania Boga z człowiekiem i ludzi między sobą, o czym pisze św.
Paweł. Jednak Paweł daje nam dzisiaj jeszcze bardziej zdumiewającą
perspektywę, perspektywę kosmiczną:
Mnie, zgoła najmniejszemu ze wszystkich świętych, została dana ta łaska:
ogłosić poganom jako Dobrą Nowinę niezgłębione bogactwo Chrystusa i
wydobyć na światło, czym jest wykonanie tajemniczego planu, ukrytego
przed wiekami w Bogu, Stwórcy wszechrzeczy. Przez to teraz wieloraka w
przejawach mądrość Boga poprzez Kościół stanie się jawna
Zwierzchnościom i Władzom na wyżynach niebieskich – zgodnie z planem
wieków, jaki powziął [Bóg] w Chrystusie Jezusie, Panu naszym (Ef 3,8–11).
Boży plan zbawienia jest tajemnicą ukrytą przed wiekami, o której
nawet nie wiedzą Zwierzchności i Władze, czyli odpowiednie chóry
aniołów i mocy niebieskich! To człowiek stanął w centrum tej
tajemnicy i w jego historii ona się dokonała i ujawniła! Stało się to przez
Jezusa Chrystusa, który jest wcielonym Synem Bożym. Przez Niego
człowiek otrzymał przystęp do Ojca!
Ta perspektywa nas zdumiewa i nie wiemy, co ona naprawdę
znaczy. Niemniej widać, że nas całkowicie przerasta. Niestety, my
często grzeszymy małostkowością: skoncentrowani jedynie na naszych
doraźnych problemach, nosimy w sobie pretensje do świata i do Boga
za to, że nie dzieje się nam tak, jak byśmy chcieli. Święty Paweł pozwala
zobaczyć zupełnie inną perspektywę, która powinna nam pomóc w
pełni zrozumieć wielkość Bożego zamysłu.
Eucharystia jest sakramentem zawierającym w sobie ogrom tej
tajemnicy. Posiada ona wymiar kosmiczny, bo jest jedyną ofiarą, w
której Syn Boży ofiarował siebie.