Podwójne nazewnictwo

Podwójne nazewnictwo
Podstawową jednostką
systematyczną jest gatunek. Nazwę
gatunkową zapisujemy stosując
binominalne (podwójne)
nazewnictwo. Pierwszy wyraz to
nazwa rodzajowa, a drugi to nazwa
gatunkowa, zwana epitetem
gatunkowym (najczęściej
przymiotnik, rzadziej rzeczownik).
Oba człony nazwy piszemy zawsze
krojem pisma wyróżniającym je na
tle pozostałego tekstu (np. kursywa
w tekście prostym). Jednoznaczne
określenie konkretnego gatunku
wymaga zastosowania obu członów
nazwy. Kodeks zaleca, by wszystkie
nazwy rodzajów były rzeczownikami
w liczbie pojedynczej lub wyrazami
traktowanymi jako rzeczowniki.
W języku polskim piszemy ją małymi
literami (wyjątek: jeśli nazwa
gatunkowa pochodzi od nazwiska,
wtedy piszemy ją wielką literą),
natomiast w naukowej nazwie
(łacińskiej lub zlatynizowanej) nazwę
rodzajową zawsze wielką literą, a
gatunkową zawsze małą literą
Podwójne
nazewnictwo do
systematyki
wprowadził
szwedzki
przyrodnik i
lekarz Karol
Linneusz
Przykłady zastosowania
podwójnego nazewnictwa


róża dzika Rosa
canina
róża Jundziłła
Rosa jundzillii
Vaccinium myrtillus
Borówka czernica
Nawłoć kanadyjska (Solidago
canadensis)
Pióropusznik strusi (Matteuccia
struthiopteris)
Orlica pospolita (Pteridium
aquilinum)
Kaktusy (Cactaceae Juss)