Regionalne Koło Matematyczne Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu Wydział Matematyki i Informatyki http://www.mat.umk.pl/rkm/ Lista rozwiązań zadań nr 11, grupa zaawansowana (7.01.2010) Twierdzenie Eulera Definicja. Niech m będzie liczbą całkowitą dodatnią. Przez ϕ(m) oznaczmy ilość liczb całkowitych dodatnich, nie większych od m i względnie pierwszych z m. 1. Uzasadnić, że jeśli p jest liczbą pierwszą, to: (a) ϕ(p) = p − 1, (b) ϕ(pk ) = pk − pk−1 dla dowolnego całkowitego k > 0. Rozwiązanie. Niech p będzie liczbą pierwszą. (a) Liczba całkowita jest względnie pierwsza z p dokładnie wtedy, gdy nie dzieli się przez p. Liczby całkowite dodatnie, nie większe od p i względnie pierwszych z p, to 1, 2, . . . , p − 1, liczb tych jest p − 1. (b) Liczba całkowita jest względnie pierwsza z pk , gdzie k jest dodatnią liczbą całkowitą, dokładnie wtedy, gdy nie dzieli się przez p. Liczb całkowitych dodatnich nie większych od pk jest pk , wśród nich jest pk−1 liczb podzielnych przez p: p, 2p, 3p, . . . , pk . Pozostaje pk − pk−1 liczb niepodzielnych przez p (czyli względnie pierwszych z pk ). 2. Wykazać, że jeśli liczby całkowite dodatnie m i n są względnie pierwsze, to ϕ(m · n) = ϕ(m) · ϕ(n). Rozwiązanie tego zadania znajduje się na liście rozwiązań zadań grupy podstawowej. 1 3. Obliczyć ϕ(100) i ϕ(2010). Rozwiązanie. Przedstawmy liczbę 100 w postaci iloczynu 100 = 4 · 25. Liczby 4 i 25 są względnie pierwsze, więc ϕ(100) = ϕ(4 · 25) = ϕ(4) · ϕ(25). Oczywiście ϕ(4) = 2 z definicji, natomiast ϕ(25) możemy obliczyć ze wzoru na ϕ(pk ): ϕ(25) = ϕ(52 ) = 52 − 5 = 20. Zatem ϕ(100) = 2 · 20 = 40. Zauważmy, że 2010 = 201 · 10, przy czym liczby 201 i 10 są względnie pierwsze, więc ϕ(2010) = ϕ(201) · ϕ(10). Dalej mamy: ϕ(201) = ϕ(3 · 67) = ϕ(3) · ϕ(67) = 2 · 66 = 132 (67 jest liczbą pierwszą), ϕ(10) = ϕ(2 · 5) = ϕ(2) · ϕ(5) = 1 · 4 = 4. Zatem ϕ(2010) = 132 · 4 = 528. 4. Wyprowadzić wzór na ϕ(m) dla dowolnego m. Rozwiązanie. Własność z zadania 2 można uogólnić następująco (prosta indukcja). Jeśli liczby całkowite n1 , n2 , . . . , nk są względnie pierwsze, to ϕ(n1 · n2 · . . . · nk ) = ϕ(n1 ) · ϕ(n2 ) · . . . · ϕ(nk ). Rozłóżmy liczbę naturalną m na czynniki pierwsze: m = pr11 pr22 . . . prkk , gdzie pi są pierwsze, pi 6= pj dla i 6= j, ri > 0. Wówczas ϕ(m) = ϕ(pr11 )ϕ(pr22 ) . . . ϕ(prkk ) = (pr11 − pr11 −1 (pr22 − pr22 −1 ) . . . (prkk − prkk −1 ), co można przedstawić tak: ϕ(m) = pr11 −1 (p1 − 1)pr22 −1 (p2 − 1) . . . prkk −1 (pk − 1), ale można też przekształcić do postaci 1 ϕ(m) = m 1 − p1 ! 2 ! ! 1 1 1− ... 1 − . p2 pk 5. Znaleźć wszystkie liczby naturalne m, dla których ϕ(m) = 14. Rozwiązanie. Ze wzoru ogólnego wiemy, że jeśli p | m, to p−1 | ϕ(m). Jedynymi liczbami pierwszymi spełniającymi warunek p−1 ∈ {1, 2, 7, 14$sp=2ip=3.Gdybybyo3k | m dla k > 1, to mielibyśmy 3k−1 | 14, co jest niemożliwe. Zatem m = 2r · 3 i wówczas ϕ(m) = (2r − 2r−1 ) · 2 = 2r 6= 14. Nie istnieje liczba naturalna m, dla której ϕ(m) = 14. 6. Twierdzenie Eulera. Jeśli liczby całkowite a i m są względnie pierwsze, przy czym m > 0, to aϕ(m) ≡ 1 (mod m). Dowód tego twierdzenia znajduje się na liście rozwiązań zadań grupy podstawowej. 7. Znaleźć dwie ostatnie cyfry zapisu dziesiętnego liczby 32010 . Rozwiązanie tego zadania znajduje się na liście rozwiązań zadań grupy podstawowej. 8. Uzasadnić, że jeżeli liczba naturalna m nie dzieli się przez 2, 3, ani 5, to liczba 11 . . . 1} dzieli się przez m. | {z ϕ(m) Rozwiązanie. Przekształćmy rozważaną liczbę: 11 . . . 1} = | {z ϕ(m) 1 10ϕ(m)−1 · 99 . . . 9 . = 9 | {z } 9 ϕ(m) Liczba m nie dzieli się przez 2, ani przez 5, więc jest względnie pierwsza z 10. Na mocy Twierdzenia Eulera 10ϕ(m) ≡ 1 (mod m), czyli 10ϕ(m)−1 dzieli się przez m. Pozostaje zauważyć, że m jest względnie pierwsze z 9 i 10ϕ(m)−1 dzieli się przez 9, więc liczba całkowita 10ϕ(m)−1 9 dzieli się przez m. 3