Starożytny Izrael Dzieje starożytnego Izraela: wedle przekazów

Starożytny Izrael
1. Dzieje starożytnego Izraela:
a) wedle przekazów biblijnych ojcem narodu żydowskiego był Abraham, który z woli Boga
wyruszył z Ur w Mezopotamii do Palestyny, czyli do Ziemi Obiecanej,
b) „niewola egipska” – oswobodził z niej Izraelitów Mojżesz, który miał w cudowny sposób
przeprowadzić ich przez Morze Czerwone, ich wędrówka trwała 40 lat,
c) przybycie do Palestyny, czyli do kraju Kanaanu – utworzenie królestwa, którego świetność
przypadła na czasy panowania dwóch królów:
- Dawida – zdobył Jerozolimę i uczynił ją stolicą kraju,
- Salomona – zbudował w Jerozolimie świątynię poświęconą Bogu Jahwe (warto zapamiętać:
słynął też z mądrości – „Salomonowy wyrok”),
d) po śmierci Salomona podział królestwa na Judę i Izrael,
e) „niewola babilońska” – trwająca od 586 p.n.e. do 538 p.n.e. – zapoczątkowana zdobyciem
Jerozolimy przez króla babilońskiego Nabuchodonozora II,
f) po powrocie z niewoli Izraelici odbudowali Świątynię, ale nie udało im się stworzyć
niepodległego państwa – najpierw znaleźli się pod rządami Greków, a później Rzymian (w 70 r.
n.e. Rzymianie zburzyli Świątynię Jerozolimską – zachował się jedynie jej fragment – jest to
tzw. Ściana Płaczu),
2. Judaizm – charakterystyka religii:
a) religia monoteistyczna – wiara w jednego Boga – Jahwe,
b) najważniejsze zasady wiary zawarte zostały w dekalogu danym Mojżeszowi na Górze Syanj,
c) Świętą Księgą Żydów jest Biblia, a dokładnie pięć pierwszych ksiąg – jest to tzw. Tora,
d) symbole judaizmu: menora, czyli siedmioramienny świecznik kształtem nawiązujący do
biblijnego drzewa życia oraz gwiazda Dawida
Gwiazda Dawida
Menora