słownik biblijny K

Kogut
Symbolika koguta wynika zwłaszcza z jego zwyczaju zapowiadania rodzącego się dnia.
Pianie koguta, jakby rozpraszające moce ciemności i zła, stało się w wielu starożytnych kulturach
symbolem czujności i zwycięstwa nad snem śmiertelnym. W NT pianie koguta występuje w scenie
zaparcia się Jezusa przez Piotra (Mt 26,31-35;57-58.69-75). Kogut na starochrześcijańskich
nagrobkach i sarkofagach jest aluzją do przyszłego zmartwychwstania, a kogut na wieży kościelnej
jest symbolem czujności i zwiastunem prawdziwego światła, a ponadto ma przypominać
wiernym, że nie wolno im się tak zachowywać wobec Kościoła, jak Piotr wobec Chrystusa.
Kwas
Działanie kwasu polegające na tym, że świeża mąka w krótkim czasie staje się kwaśna i
przybiera na objętości, stało się symbolem oddziaływania, zwłaszcza złego, na otoczenie. Jezus
przestrzega uczniów przed kwasem faryzeuszy i saduceuszy, mając na myśli ich zgubną,
niebezpieczną dla prawdziwej wiary naukę (Mt 16,6-12). Św. Paweł, pisząc do zbałamuconych
błędną nauką Galatów, pisze „Trochę kwasu ma moc zakwasić całe ciasto.” (Ga 5,9)
Jednak w przypowieściach Jezusa działanie kwasu nabiera znaczenia pozytywnego: jak
odrobina kwasu w sposób niewidzialny zakwasza dużą ilość ciasta, tak samo będzie się
powiększać królestwo Boże (Mt 13,33; Łk 13,21).
Jeśli chodzi o ST, to kiedy Izraelici wychodzili z niewoli egipskiej, ze względu na pośpiech
nie było czasu na to, by zaczyn chlebowy uległ zakwaszeniu (Wj 12,39). Na pamiątkę tego w
czasach późniejszych, kiedy obchodzono święto przaśników, w domu nie mogło być żadnego
kwasu (Wj 12,18n). Pokarmy składane Bogu w ofierze też nie powinny zawierać w sobie kwasu.
Księżyc
Jak słońce, tak i księżyc od początku służył jako „instrument” mierzenia czasu (Rdz 1,14).
Rok Izraelitów był rokiem księżycowym. Dzień nowiu księżycowego był okazją do uroczystych
zgromadzeń i składania ofiar (Iz 1,13nn; Lb 18,11-15). W Psalmach księżyc, świecący „z jednego
pokolenia na drugie”, jest obrazem nieprzemijalności królestwa mesjańskiego (Ps 72,5; 89,38). W
przepowiedniach eschatologicznych zaćmienie księżyca ma zwiastować Sąd Ostateczny (Jl 4,15).
W NT mamy opis apokaliptycznej niewiasty odzianej w słońce, a opartej stopami właśnie
o księżyc ( Ap 12,1). W chwili ponownego pojawienia się Chrystusa słońce się zaćmi, „a księżyc
przestanie dawać swój blask” (Mk 13,24). W końcu księżyc okaże się niepotrzebny, gdyż sam Bóg
będzie światłością nowej Jerozolimy (Ap 21,23).
Kerygmat
Słowo to pochodzi od greckiego czasownika „głosić, przepowiadać” i w Biblii oznacza
zarówno czynność głoszenia królestwa Bożego i jego zbawczych skutków, jak i samą treść
nauczania.
Kobieta
Według ST mężczyzna został pierwszy stworzony przez Boga, kobietę natomiast stworzył
Bóg z żebra Adama (Rdz 2,18-24). W ST przeważa pogląd podkreślający pierwszeństwo męża,
chociaż równocześnie występują liczne pochwały wybitnych kobiet (Sara, Rebeka, Rachela,
Miriam, Debora, Rut, Estera, Judyta). Księgi mądrościowe podkreślają walory i cnoty kobiety (np.
Prz 31,10-31). W NT Jezus podnosi rangę kobiet. Rozmawia z nimi, wysłuchuje ich próśb (Mk 7,2430; J 4,1-42; 11,5). W pierwotnym Kościele kobiety cieszyły się dużym poważaniem. Otrzymywały,
tak jak mężczyźni, Ducha Świętego (Dz 21,9); brały czynny udział w pracy charytatywnej gmin (Dz
9,36). Św. Paweł sformułował nową zasadę chrześcijańskiej równości mężczyzny i kobiety: „Nie
ma już mężczyzny ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie” (Ga
3,28).
Kairos
Jest to greckie słowo oznaczające czas, ale nie w sensie płynącego czasu, lecz w sensie
chwili, sposobności, odpowiedniego momentu. W ST „kairos” oznacza moment stosowny na coś
(Koh 3,1-8), głównie moment stosowny na działanie Boga (np. Ps 119,126). W proroctwach ST
„kairos” to Dzień Pański (Am 5,18.20), który kończy historię i rozpoczyna czas ostateczny (Lm
4,18; Dn 8,17).
W NT słowo „kairos” odnosi się do bezpośredniej bliskości nadejścia królestwa Bożego
(Mk 1,15). Oznacza szczególną szansę, czas dokonania wyboru, podjęcia decyzji, możliwość
wypełnienia misji. W „kairos” obecności Chrystusa, poprzez Jego śmierć i zmartwychwstanie,
została zrealizowana sprawiedliwość Boża.