Sudety i Czeski Raj

23-25 maja 2014
Sudety i Czeski Raj
399 PLN + wstępy (do 91 PLN dorośli, do 61 PLN dzieci i młodzież)
299 PLN + wstępy1
Zapisy od 6 stycznia
na stronie www.ofs.org.pl
99 PLN + wstępy2
1) członkowie OFS
2) członkowie OFS o stażu min. od 2013 roku, na podstawie przyznanego dofinansowania jubileuszowego
NIE WSZYSTKIE WSTĘPY SĄ OBOWIĄZKOWE
CENA obejmuje:
1) przejazd autokarem Comfort Class***, wszystkie opłaty drogowe i parkingowe, obsługę kierowców
2) wyżywienie - 2 śniadania w formie szwedzkiego stołu, 1 obiad, 1 obiadokolację, 1 obiadokolację połączoną z wieczorną
biesiadą przy szwedzkim stole z daniami na zimno i na gorąco, napojami itd.
3) 2 noclegi w hotelu w Karkonoszach w pokoju 2-3 osobowym z łazienką
4) ubezpieczenie
5) obsługę przewodnika
6) wstępy do zwiedzanych obiektów (w ramach 70 PLN j/w).
PROGRAM:
I dzień, 23 maja 2014 (piątek)
Wyjazd z Czechowic-Dziedzic (godz. 5). Przejazd do Lwówka Śląskiego - zwiedzanie browaru i Muzeum Browarnictwa,
spacer po zabytkowym mieście. Przejazd do Lubomierza - zwiedzanie Muzeum Kargula i Pawlaka, spacer po mieście
znanym z planu filmu „Sami swoi”, czas wolny. Przejazd do Leśnej - zwiedzanie Zamku Czocha.
Przejazd do miejsca noclegowego w Karkonoszach, zakwaterowanie, obiadokolacja (godz. 19).
II dzień, 24 maja 2014 (sobota)
Śniadanie (godz. 7). Przejazd do Czeskiego Raju - zwiedzanie, czas wolny. Przejazd do Harrachowa - wizyta pod kompleksem skoczni narciarskich, w tym znanego z zawodów Pucharu Świata w skokach narciarskich popularnego „mamuta”.
Przejazd do Szklarskiej Poręby, wizyta m.in. pod słynnym wodospadem Kamieńczyka i w Chacie Walońskiej.
Przejazd do miejsca noclegowego, obiadokolacja wraz z biesiadą (godz. 18).
III dzień, 25 maja 2014 (niedziela)
Śniadanie (godz. 8), wykwaterowanie. Przejazd do Piechowic - wizyta w hucie szkła „Julia”. Przejazd na obiad (godz. 12).
Przejazd do Karpacza - wizyta w słynnej świątyni Wang. Przejazd do Krzeszowa - zwiedzanie kompleksu klasztornego
i sanktuarium maryjnego, perły europejskiego baroku. Przejazd do Świdnicy, wizyta w Kościele Pokoju - największym
drewnianym kościele w Europie wpisanym na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Przejazd powrotny do Czechowic-Dziedzic (przyjazd ok. godz. 22).
Program ma charakter ramowy.
Organizator zastrzega sobie prawo zmiany i zamianę kolejności niektórych punktów programu.
W programie zwiedzania m.in:
Browar Lwówek produkuje jedno z najlepszych piw w Polsce. Piwo jest niepasteryzowane wytworzone tylko i wyłącznie
z naturalnych składników. Dzięki temu piwo z Browaru Lwówek cechuje się wyśmienitym smakiem, do którego zawsze
będziesz chciał powrócić. Piwo w Lwówku Śląskim warzone jest od 1209 roku. Do dziś powstaje ono zgodnie z tradycyjnymi recepturami. Lwówek Śląski otrzymał prawa miejskie i przywilej warzenia piwa w 1209 r. od Henryka I Brodatego.
Zgodnie z prawem miasto miało monopol na sprzedaż swojego trunku w promieniu jednej mili, co prowadziło do zatargów z browarami szlacheckimi innych miast. W 1580 r. swój browar uruchomił tu Ewangelicki Zakon Joannitów będący
protestanckim zakonem rycerskim. Legenda głosi, że raz w kadzi utopił się zakonnik, a uważone wówczas piwo było nad
wyraz smaczne. Konsumenci zaczęli się więc domagać, aby już zawsze do piwa „zakonnego braciszka dodawać”. Obecnie
istniejący browar przemysłowy w Lwówku Śląskim powstał w XIX wieku. Założył go Julius Hohberg. Lwówek Śląski (pol. hist.
Lwów, niem. Löwenberg in Schlesien, łac. Leopolis) należy do grupy najstarszych miast Dolnego Śląska. Już we wczesnym
średniowieczu Lwówek stał się lokalnym centrum gospodarczym i ośrodkiem osadnictwa wiejskiego. Jego rozwój przyspieszyło także dogodne położenie przy znanym szlaku handlowym zwanym Królewską Drogą (Via Regia) oraz eksploatacja
złota na obszarze dawnych Płakowic. Miasto leży nad Bobrem oraz jego dopływami. Będąc w Lwówku Śląskim, oprócz
Browaru Lwówek, trzeba także zwiedzić Ratusz Miejski wzniesiony w 1242 roku i rozbudowany w 1480 roku. Wieżę wybudowano w latach 1500-04. Następna przebudowa miała miejsce w latach 1522-24, a ostatnia podczas której dodano
elementy renesansowe w 1546 roku. W latach 1902-05 zmieniono część z podcieniami według projektu wybitnego architekta Hansa Poelziga. Jeden z najpiękniejszych ratuszy w Polsce, zachował wiele z dawnego wystroju wnętrz. Wokół niego
rynek zabudowany typowymi blokami w miejscu kamienic, które spłonęły w 1945 roku. Pomimo tego, że nadawały się w
większości do odbudowy przyjęto inną koncepcję i niestety miasto wygląda dzisiaj nieciekawie. Miasto otacza prawie pełny
pierścień murów obronnych z zachowanymi dwiema basztami bram Lubańskiej i Bolesławieckiej. Powstały w XIV wieku,
uszkodzone w 1643 roku i odbudowane w 1650 roku. Zachował się także zewnętrzny pierścień z bastejami.
Muzeum „Kargula i Pawlaka” to miejsce, które w Lubomierzu koniecznie trzeba zobaczyć. Powstało w 1995 roku i
mieści się przy głównej ulicy w XVI-wiecznym budynku dawnym Domu Płócienników. W jednej z sal wiszą plakaty, które kiedyś zapowiadaly trylogię Sylwestra Chęcińskiego, stoją lalki Kargula i Pawlaka, które można zobaczyć w ruchu np.
podczas odbywającego się w Lubomierzu Ogólnopolskiego Festiwalu Filmów Komediowych oraz usiąść na krześle, które
towarzyszylo pierwszemu pokazowi tej komedii. W pozostalej części Muzeum znajdują się eksponaty, które brały udział w
nagraniu filmu. Są to między innymi: płot dzielący domy Kargulów i Pawlaków, obraz Św. Antoniego rozpoczynający scenę
targu (pierwszy rekwizyt), karabin, z którego „zamek wylata” i wiele innych. Można również nabyć pamiątki takie jak ziemia
z Krużewnik i granaty do świątecznego ubrania.
Zamek Czocha wzniesiono z inicjatywy króla czeskiego Wacława II w XIII wieku jako twierdzę obronną. Polożony jest
malowniczo na granitowo-gnejsowym wzgórzu w dolinie rzeki Kwisy. W XVI wieku został przebudowany ze średniowiecznej warowni obronnej na okazałą rezydencję renesansową. Wielki pożar z 1793 roku zniszczył cześć budowli. Długo
musiano czekać na powrót do dawnej świetności. Dopiero w 1909 roku zamek nabywa drezdeński przemysłowiec Ernest
Gütschow, który powierza wykonanie przebudowy i modernizacji całego obiektu znanemu w ówczesnej Europie architektowi Bodo Ebhardtowi, dzięki któremu Czocha stała się jednym z najpiękniejszych zabytków Dolnego Śląska.
Huta Julia jest dziś jedyną ocalałą pamiątką po wspaniałych szklarskich tradycjach tej części Karkonoszy i jedynym żywym
pomnikiem huty Josephine w starych murach huty Fritza Heckerta. W roku 1866 Friedrich Wilhelm Heckert, przybyły z
Berlina chrześniak cesarza, buduje w dzisiejszych Piechowicach zakład zdobienia szkła, specjalizujący się w obróbce części
do żyrandoli i wytwarzaniu luster kryształowych. Firma uszlachetniała wyroby szklane poprzez malowanie, szlifowanie i
rzeźbienie. Prosperowała bardzo dobrze dzięki dużym zdolnościom organizacyjnym właściciela i protekcji cesarza. Heckert
pozyskiwał surowiec szklany z huty hrabiego Schaffgotscha JOSEPHINE ze Szklarskiej Poręby. W roku 1889 ukończono
budowę huty Fritza Heckerta. Firma zatrudniała wielu fachowców z czeskiej strony Karkonoszy. Byli to dmuchacze, szlifierze i malarze szkła. Dobrze prosperujące przedsiębiorstwo Heckerta z czasem dorównało świetnością hucie Josephine
hrabiego Schaffgotcha w Szklarskiej Porębie. W roku 1923 huta Fritza Heckerta w Piechowicach łączy się z hutą JOSEPHINE w Szklarskiej Porębie oraz firmą Kynast Kristal Neumann & Staebe w Sobieszowie, zawiązując spółkę akcyjną z marką
handlową JOSEPHINE. Od tej pory dwie największe karkonoskie huty reprezentowane są pod jedną marką Josephine i
wspólnie z powodzeniem zdobywają światowe rynki. Po II Wojnie Światowej, kiedy to Śląsk przechodzi w ręce Polski, Josephine z hutami w Szklarskiej Porębie i Piechowicach kontynuuje produkcję. Polscy hutnicy i zdobnicy przez kilka lat uczą
się od swoich niemieckich mistrzów. W roku 1958, huta szkła kryształowego Josephine, przyjmuje polską nazwę JULIA. W
1999 roku prywatyzowany zakład kupują Amerykanie, którzy doprowadzają najpierw do zamknięcia zakładu w Szklarskiej
Porębie, a ostatecznie do upadłości całego zakładu. W 2006 roku część Julii w Piechowicach kupuje polska rodzina, która
ponownie uruchamia produkcję. Obecnie huta produkuje głównie na eksport, gdzie trafia nawet 80% wytworzonych tutaj
kryształowych dzieł sztuki.
Kościół Wang został zbudowany na przełomie XII i XIIIw. w południowej Norwegii, w miejscowości Vang, położonej nad
jeziorem Vang. Stąd wywodzi się jego nazwa. Jezioro Wang (norw. Vangsmjösi), położone na wysokości 466 m n.p.m.,
otoczone jest wysokimi górami. Najbardziej znanym szczytem jest Grindafjellet (1724 m n.p.m.), na którym zamieszkiwał w
„dawnych czasach” troll Tindull Grindo. W XIX w. kościółek Wang okazał się za mały i wymagał kosztownej naprawy. Postanowiono go sprzedać. Pieniądze były potrzebne do spłaty pożyczki zaciągniętej na budowę nowej świątyni. Dzięki staraniom zamieszkałego w Dreźnie norweskiego malarza, prof. Jana Krystiana Dahla, ten cenny zabytek architektury Wikingów
został zakupiony za 427 marek przez króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV. Po sporządzeniu dokumentacji przez królewskiego architekta, obiekt rozebrano na części i w 1841 r. przewieziono w skrzyniach statkiem do Szczecina, a następnie do Muzeum Królewskiego w Berlinie. Król zrezygnował jednak z postawienia kościoła na Wyspie Pawiej koło Berlina i
zaczął szukać miejsca, w którym świątynia mogłaby służyć nabożeństwom. Dzięki zabiegom hrabiny Fryderyki von Reden
z Bukowca, wiosną 1842 roku, postanowiono przenieść kościółek w Karkonosze, aby mógł służyć ewangelikom, mieszkającym w Karpaczu i okolicach. Miejsce pod budowę podarował hrabia Christian Leopold von Schaffgotsch z Cieplic. Jest to
zbocze Czarnej Góry (885m n.p.m.), znajdujące się w połowie drogi z dolnego Karpacza na Śnieżkę. 2 sierpnia 1842 r. król
Fryderyk Wilhelm IV osobiście dokonał położenia kamienia węgielnego, a dwa lata później, 28 lipca 1844 r., nastąpiło uroczyste otwarcie i poświęcenie kościoła przy udziale króla i jego małżonki, księcia holenderskiego Fryderyka i wielu innych
znanych osobistości. Kościół Wang został wzniesiony na wzór najlepszych przykładów skandynawskiego drewnianego
budownictwa sakralnego i stanowi bezcenne dzieło dawnej sztuki nordyckiej. Świątynia wykonana jest z sosny norweskiej,
która, nasycona żywicą, wykazuje niezwykłą trwałość.
Krzeszów (Europejska Perła Baroku - zwiedzanie Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej) to mała miejscowość położona w
Kotlinie Kamiennogórskiej na Dolnym Śląsku. Od czasu powstania Diecezji Legnickiej jest jej głównym sanktuarium i miejscem pielgrzymkowym. Krzeszów to zabytek najwyższej światowej klasy, znajdujący się na Liście Prezydenta RP i będącym
żelaznym kandydatem do UNESCO, tedy przebiega również główny Europejski Szlak Cysterski oraz Sudecka Droga św.
Jakuba.
Świdnicki Kościół Pokoju to największy drewniany kościół w Europie wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Był on jednym z trzech Kościołów pokoju po obiektach w Głogowie i Jaworze, na których budowę zezwolił cesarz Ferdy-
nand III, w dziedzicznych księstwach Habsburgów na Śląsku. W księstwach tych wszystkie kościoły wybudowane przez
katolików i przejęte przez protestantów wróciły do kościoła katolickiego. W księstwach będących we władaniu Piastów
Śląskich, w większości ewangelików, wszystkie kościoły mogły pozostać protestanckie. Kościół Pokoju wybudowali śląscy
ewangelicy - dzięki wstawiennictwu monarchii szwedzkiej katolicki cesarz (rzymski i król Niemiec) Ferdynand, dla zachowania pokoju, zezwolił w swym katolickim kraju wybudować na Śląsku trzy świątynie protestanckie. Miał to być gest tolerancji,
ale i tak ustanowiono utrudnienia dla ewangelików. Kościół Pokoju w Świdnicy został wzniesiony w systemie szachulcowym jako budowla centralna, wybudowana na planie krzyża greckiego, mierząca 44 m dłg. i 30,5 m szer. Na parterze i
czterech piętrach empor mogło się zmieścić 7.500 osób (w tym 3.000 miejsc siedzących). Kościół był budowany z myślą o
pomieszczeniu jak największej liczby osób, co było ważne zwłaszcza w czasach ograniczania wolności wyznania dla protestantów, ponieważ była to jedna z dwóch świątyń protestanckich na obszarze księstwa świdnicko-jaworskiego. Dlatego też
świątynia posiada ogromną powierzchnię wewnętrzną (1090 m²) i kubaturę.