Ewangelizacja w praktyce? Praktyka ewangelizacji! Cztery kroki w

Ewangelizacja w praktyce? Praktyka ewangelizacji!
Cztery kroki w dzieleniu się wiarą.
1. UWIERZ – MÓDL SIĘ
Przekaz wiary nie dokonuje się jedynie poprzez słowa, lecz wymaga relacji z Bogiem przez
modlitwę, która jest wiarą w działaniu. W tym wychowaniu do modlitwy decydująca jest
liturgia z właściwą sobie rolą pedagogiczną, gdzie podmiotem wychowującym jest sam
Bóg, a prawdziwym nauczycielem modlitwy jest Duch Święty. („Nowa Ewangelizacja dla przekazu wiary
chrześcijańskiej” - lineamenta s. 35)
Jest sprawą niezwykle ważną, żeby przygotować ewangelizację przez modlitwę. (ks. F. Blachnicki)
Nie można przekazywać Ewangelii, jeśli u podstaw tego nie leży przebywanie z Jezusem, przeżywanie
wraz z Nim w Duchu doświadczenia Ojca; z drugiej zaś strony doświadczenie przebywania skłania do
zwiastowania, głoszenia, dzielenia się tym, co się przeżyło, doświadczyło jako dobrego, pozytywnego
i pięknego. („Nowa Ewangelizacja dla przekazu wiary chrześcijańskiej” - lineamenta, s. 32)
Dojrzała wiara polega na życiu na co dzień słowem Bożym, wyciąganiu konsekwencji życiowych
z Ewangelii. (ks. F. Blachnicki)
Ewangelizacja musi być świadectwem ludzi, którzy spotkali w swoim życiu Jezusa Chrystusa, odczuli
Jego moc, zostali przez Niego przemienieni i nawróceni oraz napełnieni mocą Ducha Świętego.
Ewangelizacja to wydarzenie, które polega na ukazaniu rzeczywistości, która już jest, która się dokonuje
wśród ludzi współcześnie żyjących. Ewangelizacja jest więc wydarzeniem, które polega na zaświadczeniu
o tym, że Bóg już czegoś dokonał w świecie, że to, co uczynił, jest o wiele ważniejsze od wszystkiego, co
czynią ludzie. (ks. F. Blachnicki)
Chrześcijanin musi się nauczyć rozwiązywania w świetle Słowa Bożego konkretnych problemów
codziennego życia. (ks. F. Blachnicki)
 Czy doświadczasz w konkretach swojego życia, że Jezus rzeczywiście Cię
zbawił, że Cię wyzwala z grzechu i niewoli?
 Czy widzisz, że On przemienia Twoją codzienność swoją mocą?
 Czy dostrzegasz, że wszystko co dzieje się w Twoim życiu jest łaską Bożą?
 Czy ufasz mocy Ducha Świętego, którego otrzymałeś, stając się Jego
narzędziem?
 Czy praktykujesz codziennie Namiot Spotkania?
 Czy Eucharystia jest dla Ciebie spotkaniem z żywym Bogiem? Czymś czego
pragniesz, czego potrzebujesz?
 Czy wierzysz w to, że Bóg zna i potrafi zaspokoić wszystkie Twoje potrzeby
materialne i duchowe?
2. MÓDL SIĘ – TROSZCZ SIĘ
Ewangelizatorzy [...] nie mogą nigdy wypowiadać słów pustych, to znaczy sloganów,
frazesów. Ewangelizacja i przepowiadanie Ewangelii nie mogą i nie powinny nigdy
prowadzić słuchaczy i uczestników ewangelizacji w świat pojęć abstrakcyjnych.
Słowo przepowiadane podczas ewangelizacji może być tylko echem życia Jezusa Chrystusa, musi
promieniować z tego Życia, które jest Światłem. (ks. F. Blachnicki)
Ewangelizacja powinna bowiem ukazać Jezusa Chrystusa - głosiciela Ewangelii jako Nauczyciela,
który nie podaje prawd teoretycznych, ale uczy życia. (ks. F. Blachnicki)
Aktualny katastrofalny stan edukacji rodzi zapotrzebowanie na wychowawców, którzy potrafią być
wiarygodnymi świadkami tych wartości, na których można oprzeć czy to życie osobiste każdego
człowieka, czy to wspólne plany życia społecznego. („Nowa Ewangelizacja dla przekazu wiary
chrześcijańskiej” - lineamenta, s. 52)
Wszelkie budowanie wspólnoty chrześcijańskiej, także parafii, musi się rozpocząć od
doprowadzenia ludzi do wiary w sensie osobistego przyjęcia Chrystusa, osobistego z Nim
spotkania. Tutaj nie możemy poddać się złudzeniom, musimy mieć jasne rozeznanie, co to znaczy
przyjąć Chrystusa i czy naprawdę dokonało się to w życiu naszych wiernych. (ks. F. Blachnicki)
Przed dzisiejszym człowiekiem musi stanąć ktoś kto mu powie, że Chrystus jest nie tylko postacią
historyczną, ale Kimś żyjącym, Kto wchodzi w życie człowieka. Chrystus jest rzeczywistością,
rozmawia się z Nim jak z przyjacielem - twarzą w twarz. Chrystus pomaga rozwiązywać problemy
życiowe. Takie świadectwo ma ogromną moc. Można młodzieży mówić o Chrystusie piękne rzeczy,
ale gdzieś głęboko nurtuje w niej pytanie: kto to stwierdził? to było tak dawno, dwa tysiące lat
temu! Pewnie, że są jakieś tam argumenty, ale nie jest to w pełni przekonujące. (ks. F. Blachnicki)
 Czy wspólnota jest dla Ciebie domem, czy tylko bardziej lub mniej
sympatycznym dodatkiem do życia?
 Czy czujesz się tam bezpiecznie?
 Czy czujesz się tam potrzebny i przyjęty taki jaki jesteś?
 Czy odbierasz swoją posługę jako konkretne powołanie od Boga czy kolejne
zadanie do wykonania?
 Czy masz świadomość tego, że Twoi uczestnicy są Ci dani, ale i „zadani”?
 Czy naprawdę znasz swoich uczestników, ich potrzeby, problemy?
 Czy modlisz się za nich?
 Czy Twoja grupa przypomina grupę pierwszych uczniów, którzy nieustannie
towarzyszyli Jezusowi, obserwowali jak żyje, których On zapraszał do
uczestnictwa w swoim życiu?
3. TROSZCZ SIĘ – DZIEL SIĘ
Aby głosić i szerzyć Ewangelię niezbędne jest, by Kościół urzeczywistniał ideał
wspólnot chrześcijańskich, zdolnych pilnie oddawać się podstawowym dziełom życia
wiary; miłości, świadectwu, głoszeniu, celebracji, słuchaniu, dzieleniu się. („Nowa Ewangelizacja
dla przekazu wiary chrześcijańskiej” - lineamenta, s. 33)
Uczestnik ewangelizacji musi dostrzec w tym, kto prowadzi ewangelizację, że jest to człowiek wolny
i że wolność tę otrzymał dzięki spotkaniu z Ewangelią Jezusa Chrystusa. (ks. F. Blachnicki)
Świeccy mogą spełniać to zadanie pod warunkiem, że zdołają przezwyciężyć rozdźwięk pomiędzy
Ewangelią a własnym życiem, nadając wszystkim swoim działaniom w rodzinie, w pracy, na polu
społecznym spójność właściwą takiemu życiu, które czerpie natchnienie z Ewangelii i w niej
znajduje siłę do tego, by w pełni się realizować. („Nowa Ewangelizacja dla przekazu wiary
chrześcijańskiej” - lineamenta, s. 33)
Niestety jeszcze dość często jest rozpowszechniony styl związany z Sacrosongiem, tzn. styl
festiwalowo-konkursowo-estradowy, kiedy niby chce się oddać chwałę Panu Bogu, ale przede
wszystkim myśli się, żeby zdobyć nagrodę czy wyróżnienie w konkursie. Gdy myślę o tym, żeby
zabłysnąć i zdobyć nagrodę, nie mogę jednocześnie chwalić Pana Boga. (ks. F. Blachnicki)
Ewangelizować może tylko ten, kto sam poddał się i poddaje ewangelizacji, kto jest gotów dać się
odnowić duchowo przez spotkanie i życiowe zjednoczenie z Jezusem Chrystusem. („Nowa
Ewangelizacja dla przekazu wiary chrześcijańskiej” - lineamenta, s. 53)
 Czy w Twojej postawie widać Twoją relację z Jezusem?
 Czy w Twojej posłudze we wspólnocie (jakakolwiek by nie była) widać dla kogo
i dzięki Komu to robisz? Czy czynisz to dla Jezusa czy dla siebie?
 Czy tę służbę postrzegasz jako dar, dzięki któremu i Ty otrzymujesz, czy tylko
jako ciężar, który musisz wykonać?
 Czy pamiętasz, że w tej służbie wspiera Cię sam Chrystus, który jest i będzie
z Tobą, aż do skończenia świata? (por. Mt 28, 20b)
 Czy odpowiadasz na problemy uczestników nauką Chrystusa?
 Czy formacja w Twojej grupie jest wychowywaniem do życia z Chrystusem
w codzienności czy tylko pustymi sloganami z konspektu?
 Czy Twoja posługa jako liturgicznego czy muzycznego jest tylko „wypełnianiem
prawa” czy jest w tym też chęć do dawania świadectwa?
 Czy Oaza Matka na rekolekcjach, na których służysz jest wspólnotą uczniów
Chrystusa, do której zaproszeni zostają uczestnicy? Czy po miłości jaka jest
między wami poznają Chrystusa?
4. ANIMATOR = EWANGELIZATOR
Warunki owocnego dawania świadectwa o Chrystusie
(wg ks. F. Blachnickiego):
 Być pewnym, że Chrystus jest moim Panem i Zbawicielem, że jest w moim życiu, żyje
we mnie, a ja w Nim.
 Upewnić się, że wszystkie moje grzechy są uznane i wyznane przed Bogiem w wierze
w przebaczającą moc krwi Chrystusa wylanej na krzyżu.
 Upewnić się, że prowadzę życie w Duchu, że Chrystus zasiada na tronie mojego
serca, a moje „ja” jest Mu poddane.
 Dzielić się przy każdej okazji w prosty sposób swoją wiarą w Chrystusa z innymi.
 Modlić się.
 Iść, tzn. wziąć inicjatywę w swoje ręce.
 Iść w miłości, w przekonaniu, że jestem narzędziem miłości Boga.
 Rozmawiać o Jezusie.
 Pozostawić Bogu rezultaty i Jemu przypisywać owoce.
PAMIĘTAJ:
„A zatem nie jesteś już
niewolnikiem,
lecz synem. Jeżeli zaś synem,
to i dziedzicem z woli Bożej.”
(Gal 4, 7)
To Ojciec Niebieski Cię wybrał i posyła, abyś był świadkiem Jego miłości!