Jan Chrzciciel jest uważany za proroka trzech religii

Jan Chrzciciel jest uważany za proroka trzech religii: Chrześcijaństwa, Islamu i
Mandaeanism-u. On jest zwiastunem i prekursorem Pana Jezusa Chrystusa oraz tworzy
połączenie pomiędzy Starym i Nowym Testamentem. On jest uważany za ostatniego z
proroków Starego Testamentu i za pierwszego świętego Nowego Testamentu, gdzie jego
historia jest opowiedziana. Jan Chrzciciel był prorokiem, który głosił nadejście Pana
Jezusa Chrystusa jako Mesjasza.
On urodził się w kapłańskiej rodzinie, ale on nie został kapłanem, jak tego oczekiwano.
Wszystkie cztery Ewangelie mówią, że Jan przyszedł jako prorok, aby przygotować
drogę Panu Jezusowi Chrystusowi. On był synem Zachariasza, kapłana w świątyni w
Jerozolimie i Elżbiety, krewnej Maryi Najświętszej, która odwiedziła ją. Pan Jezus
Chrystus i Jan Chrzciciel byli spokrewnieni. Ich matki: Maryja Najświętsza i Elżbieta,
były kuzynkami.
Jan Chrzciciel urodził się 6 miesięcy wcześniej niż Pan Jezus Chrystus (jako, że
Zachariasz pełnił swoje obowiązki w Świątyni, anioł przyniósł mu wiadomość, że
Elżbieta urodzi mu dziecko wypełnione Duchem Świętym już w łonie jego matki.
Zachariasz wątpił i dlatego został niemy do momentu narodzin Jana Chrzciciela).
Trzydzieści lat później, w piętnastym roku Tyberiusza Cezara, odpowiadającym temu,
co my nazwalibyśmy 26 A.D., Jan rozpoczął posługę chrzczenia. On był prorokiem i
podjął swoją posługę, podobnie jak kapłani, którzy rozpoczynali swoją pracę w wieku
30-tu lat, przywdziewając skórzany pas i tunikę z włosia wielbłąda, żywiąc się chlebem
świętojańskim i dzikim miodem i głosząc kazania o potrzebie skruchy dla mieszkańców
Jerozolimy. On nawrócił wielu i przygotował ludzi na nadejście Pana Jezusa Chrystusa.
Jan Chrzciciel znajdował w najdzikszym rejonie rzeki Jordan. Ludzie nadchodzili z
każdego zakątka, a szczególnie z Judei i Jerozolimy, aby słuchać kazań Jana oraz
zwrócić uwagę na jego wezwanie do skruchy za swoje grzechy i zostać ochrzczonymi.
Chrzest pokazuje, że osoba chce, aby jej dawny, grzeszny charakter zaginął i był
spalony oraz chce wynieść z wody nowy charakter, przebaczenie swoich grzechów oraz
rozpoczęcie nowego życia i pokonywania grzechu. Ludzie, którzy zostali ochrzczeni,
lękali się przekazu Jana Chrzciciela. Oni wiedzieli, że czas nadejścia Mesjasza jest bliski,
jak to było zapowiedziane w proroctwach. Ludzie pytali go: "Co my powinniśmy
robić?" On odpowiadał: "Ten, kto ma dwie suknie, niech jedną da temu, który nie ma; a
kto ma żywność niech tak samo czyni."
Siedemset lat przed narodzinami Pana Jezusa, prorok Izajasz opisał jaki będzie
Mesjasz ”jak baranek na rzeź prowadzony" jako ofiara, która zabierze nasze grzechy
(Księga Izajasza: 53,7). To dlatego, kiedy Jan Chrzciciel zobaczył Pana Jezusa idącego w
jego kierunku, on wskazał na Niego i powiedział do swoich uczniów: "Patrzcie, Baranek
Boga, który zabiera grzechy świata! On ochrzcił Pana Jezusa Chrystusa w rzece Jordan,
po czym odszedł i kazał swoim uczniom iść za Panem Jezusem. Jan Chrzciciel jest inną
osobą niż Apostoł Jan, od którego pochodzi Ewangelia zwana Ewangelią Świętego
Jana... Mówiąc o Panu Jezusie, Jan Chrzciciel powiedział: "Ja chrzciłem was wodą, ale
On będzie was chrzcił Duchem Świętym".
Jan Chrzciciel publicznie upomniał Króla Heroda, za wzięcie żony jego brata Filipa,
Herodiady za swoją żonę, więc Herod uwięził go. Herodiada żywiła urazę do Jana za to i
bardzo pragnęła go zabić. Herod również chciał go zabić, ale jednocześnie on uważał, że
Jan Chrzciciel nie jest zwykłym człowiekiem, że jest święty i ludzie uważali go za
proroka, więc on obawiał się go zabić. On także lubił słuchać Jana Chrzciciela, chociaż
on został całkiem wytrącony z równowagi, gdy to zrobił.
Minął prawie rok od momentu uwięzienia Zwiastuna, kiedy Herod obchodząc swoje
urodziny, wydał bankiet dla swoich dworzan, urzędników i tysięcy ważnych mężczyzn z
Galilei. Salome, córka Herodiady i pasierbica Heroda, także przyszła na bankiet. Ona
tańczyła dla Heroda, co sprawiło przyjemność jemu i jego gościom. Taniec tak zachwycił
Heroda, że on przyrzekł córce Herodiady, że on da jej wszystko o co poprosi, nawet pół
jego królestwa. Salome nie wiedziała o co porosić, więc wyszła i zapytała się swojej
matki. Herodiada kazała jej poprosić o głowę Jana Chrzciciela na talerzu. Więc ona
wróciła na przyjęcie i zażądała jego głowy. Ta barbarzyńska prośba wstrząsnęła samym
tyranem, ale aby nie stracić ludzkiego szacunku, on wyraził zgodę i wysłał żołnierza z
jego straży, aby ściął głowę Świętemu w więzieniu. Żołnierz wypełnił rozkaz króla,
przyniósł głowę Jana Chrzciciela na talerzu i dał ją Salome, a Salome dała ją jej matce
Herodiadzie. Potem uczniowie Jana Chrzciciela pochowali jego ciało i poszli opowiedzieć
o wszystkim Panu Jezusowi (Ewangelia Świętego Mateusza 4,3-12; Ewangelia Świętego
Marka 6,17-29).
W ten sposób zmarł wielki Zwiastun naszego Zbawiciela, to było mniej więcej dwa lata
po podjęciu przez niego publicznej posługi i rok przed śmiercią Tego, którego on
zapowiedział.
Kiedy jego uczniowie usłyszeli o śmierci Jana Chrzciciela, oni przyszli, zabrali jego ciało
i złożyli do grobu. Data śmierci Jana Chrzciciela – 29 sierpnia, wyznaczona w
kalendarzu liturgicznym może z trudem być uznana za prawdziwą, z powodu braku
wiarygodnych dokumentów. Miejsce jego pochówku zostało określone przez starą
tradycję jako Sebaste (Samaria). Jego relikwie znajdują się w kościele pod wezwaniem
Świętego Sylwestra w Rzymie, we Włoszech oraz w Amiens, we Francji.