OPTICARE – nowoczesne rozwiązanie w uprawie rzepaku W przypadku uprawy rzepaku ozimego, należącego do rodziny kapustowatych oprócz zaopatrzenia w główne składniki odżywcze - makroelementy: azot, fosfor, potas, magnez i siarkę, bardzo istotną rolę odgrywa zapewnienie odpowiedniej dostępności pierwiastków śladowych – szczególnie boru, manganu i molibdenu. Znaczenie i funkcja molibdenu Jest on zaangażowany w ważne procesy metaboliczne w roślinach. Pobieranie molibdenu z gleby jest bardzo niewielkie, rocznie ok. 8-20 g/ha. Odgrywa istotną rolę w asymilacji pobranego azotu, gdyż jest składnikiem jednego z kluczowych dla roślin enzymu reduktazy azotanowej, która bierze udział w metabolizmie azotu, redukcji azotanów do azotynów, a finalnie w tworzeniu białek. Odpowiednie zaopatrzenie roślin w molibden przede wszystkim zwiększa efektywność wykorzystania azotu. Niedobór tego mikroskładnika może prowadzić do nagromadzenia azotanów w roślinie i zahamowania rozwoju blaszek liściowych. Ma to również bezpośredni wpływ na zimotrwałość rzepaku. Wzrost ilość azotanów w roślinach, mocniejsze uwodnienie tkanek, powodują, że stają się one bardziej podatne na działanie mrozu. Z badań Instytutu Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa wynika, że w Polsce około 30 - 40% gleb jest ubogich w molibden. Dostępność boru i molibdenu wpływa również na ilość wytworzonego pyłku oraz jego płodność, deficyt tych pierwiastków generuje większe problemy z zapyleniem. Warunki sprzyjające występowaniu deficytu molibdenu • niska zawartość molibdenu w glebie • niskie pH gleby Pod względem dostępności oraz przyswajalności z gleby pierwiastek ten zachowuje się przeciwnie do wielu innych mikroelementów. Molibden jest łatwo dostępny dla roślin w glebie o odczynie alkalicznym przy pH powyżej 7. W środowisku kwaśnym łączy się z tlenkami i wodorotlenkami glinu, żelaza i manganu, co mocno ogranicza jego przyswajalność przez rośliny. • wysoki poziom tlenków żelaza w glebie Występuje np. w przypadku gleb bielicowych i gleb darniowych (łąkowo - pastwiskowych). Objawy niedoboru molibdenu • pofałdowane, zniekształcone liście o łyżeczkowatym kształcie • jasne, szarozielone przebarwienia liści oraz białe przebarwienie nerwu głównego • zahamowanie lub asymetryczny wzrost blaszki liściowej • pęknięcia pomiędzy newami liściowymi Objawy deficytu mogą występować zarówno na młodych, jak i najstarszych częściach roślin. Chlorotyczne przebarwienia, podobne do objawów niedoboru azotu są zwykle widoczne tylko na starszych organach, jednak deformacje liści w pierwszej kolejności występują na młodych częściach roślin. jest kosztowne i może być spóźnione. Na niemieckim Uniwersytecie w Jenie w Instytucie Żywienia Roślin przez kilka ostatnich lat prowadzono badania dotyczące wpływu molibdenu na plonowanie rzepaku. 14 doświadczeń polowych, na stanowiskach o niskiej dostępności molibdenu, wykazało, że w efekcie nawożenia tym mikroskładnikiem plony rzepaku wzrosły średnio o 220 kg/ha. Kolejne 16 doświadczeń objęło zastosowanie molibdenu w formie nawozu donasiennego. Uzyskano średnią zwyżkę plonu o 170 kg/ha. Wyniki te pokazują, że aplikacja molibdenu na nasiona rzepaku jest przede wszystkim bardzo skuteczna, a przy tym bardzo niskonakładowa. Zwyżka plonowania o 170 kg/ha dzięki stosowaniu nowoczesnego rozwiązania OPTICARE przy średniej cenie rzepaku 1.600 zł/t generuje dla rolnika dodatkowy zysk w wysokości 272 zł/ha, co z nawiązką pokrywa koszt nasion koniecznych od obsiewu 1 ha! Objawy niedoboru molibdenu – źródło: www.yara.co.uk Czynniki zwiększonego ryzyka • gleba kwaśna (pH <6), • gleba piaszczysta, bardziej przepuszczalna • stanowisko o zwiększonej możliwości wystąpienia suszy • zastosowanie nawozów silnie zakwaszających glebę jak np. saletra amonowa, czy mocznik • zimna i wilgotna pogoda • wysoka zawartość azotu w glebie Sposoby zapobiegania niedoborom molibdenu Podstawowym zabiegiem poprawiającym sytuację powinno być wapnowanie, jednakże uzyskanie odpowiedniego pH jest procesem długotrwałym. Tradycyjne nawożenie produktami, które wśród pierwiastków śladowych zawierają molibden Korzyści ze stosowania OPTICARE zwiększają się szczególnie w krytycznych fazach rozwoju i warunkach wysokiego stresu abiotycznego w rzepaku. Rośliny lepiej znoszą warunki stresu związanego z deficytem opadów, występującym na jesieni. Zmniejszenie uwodnienia tkanek zmniejsza ryzyko wymarzania – szczególnie istotne w polskich warunkach. Mikroelementy zawarte w OPTICARE chronią rośliny, wspierają je i służą jako generator wielu ważnych procesów fizjologicznych. OPTICARE zabezpiecza potencjał wysokiego i stabilnego plonowania oraz jakości nasion rzepaku. Chociaż zapotrzebowanie na pierwiastki śladowe jest niewielkie, ich deficyt potrafi wywołać potężne negatywne konsekwencje, niweczące ogrom nakładów pracy i finansów włożonych w uprawę rzepaku. W tym roku saatbau polska po raz pierwszy na polskim rynku oferuje wybrane odmiany ze swojego portfolio w połączeniu z doskonałym rozwiązaniem OPTICARE. Bartosz Stopczyk Dyrektor ds. sprzedaży i marketingu