Maria Skłodowska
advertisement
Jest pierwszą kobietą będącą profesorem Sorbony. Maria Skłodowska Curie udowodniła swoim życiem, że kobieta może osiągnąć ponadczasowy światowy sukces. Dała tym nadzieję wszystkim dziewczętom i kobietom na przyszłość. Sto cztery lata temu, 10 grudnia 1903 r. na dorocznym uroczystym zebraniu Królewska Akademia Nauk w Sztokholmie ogłosiła, że nagrodą Nobla w dziedzinie fizyki uhonorowano Henriego Becquerela oraz Marię i Piotra Curie za odkrycie i badania nad promieniotwórczością. W 1911 r. Maria Skłodowska-Curie otrzymała drugą nagrodę Nobla, tym razem w dziedzinie chemii, za odkrycie polonu i radu. Jak dotychczas nikomu nie udało się dostać tego wyróżnienia w dwóch dyscyplinach naukowych. Polka była też jedyną kobietą wśród laureatów nagrody naukowej do 1935 r., kiedy to jej córka Irena Joliot-Curie wraz z mężem Fryderykiem otrzymała nagrodę Nobla z chemii za odkrycie sztucznej promieniotwórczości. Rad został odkryty w 1898 roku. łac. radium Promieniotwórczy pierwiastek chemiczny z II grupy głównej układu okresowego( metali ziem alkalicznych). Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa radius oznaczającego promień. Liczba atomowa 88, masa atomowa 226,03. Rad posiada 25 izotopów , najtrwalszy z nich jest izotop 226, który ma czas połowicznego rozpadu 1600 lat. Gęstość: 5 g/cm3 Temperatura topnienia: 700 °C 973 K Temperatura wrzenia: 1536 °C 1809 K Na powietrzu w temperaturze pokojowej pokrywa się szybko warstewką tlenku, a po ogrzaniu zapala się. Metal ten ulega działaniu wody i alkoholi. W medycynie wykorzystuje się go do niszczenia komórek nowotworowych. W technice - do sporządzania stale świecących luminoforów. Metaliczny rad wydziela się przez oddestylowanie rtęci z amalgamatu radu. Rad występuje naturalnie w rudach uranu i w skorupie ziemskiej. Polon został odkryty w 1898 roku. łac. polonium. Jest to promieniotwórczy pierwiastek chemiczny VI grupy głównej układu okresowego. Liczba atomowa 84, masa atomowa 208,98. Znanych jest 28 izotopów polonu, z których najtrwalszy ma czas połowicznego rozpadu 102 lata. Nazwa pochodzi od łacińskiej nazwy Polski. Polon jest srebrzystoszarym metalem o żółtym odcieniu i metalicznym połysku. Dobrze przewodzi prąd elektryczny. Tworzy dwie odmiany alotropowe. Gęstość 9,4 g/cm3 Temperatura topnienia: 254°C, 527 K Temperatura wrzenia: 962°C, 1235 K Ciepło topnienia: 60.1 kJ/mol Polon jest metalem bardziej szlachetnym niż srebro. Reaguje z kwasami tworząc kationy Po2+ . Polon reaguje z wodorem tworząc nietrwały polonowodór PoH2.Reaguje też z tlenem i chlorowcami tworząc odpowiednio tlenek PoO2 i halogenki PoX4. Z kwasem fluorowodorowym tworzy fluorki PoF62-. Polon jest silnym źródłem promieniowania a używanym w chemii i medycynie. Polon jest silnie toksyczny. Znajduje zastosowanie w analizie aktywacyjnej oraz w badaniach mechanizmów procesów elektrodowych. Stosowany również (w satelitach) jako źródło ciepła i elektryczności. Polon otrzymuje się z pozostałości po wydzieleniu radu z rudy uranowej. Polon strąca się w postaci siarczku i oczyszcza przez krystalizację frakcyjną. Polon występuje naturalnie w złożach rud uranu, jako tlenek. Jego stężenie w tych rudach jest bardzo małe. Jego światowa produkcja wynosi ok. 100 gramów rocznie. Na ziemi jest go tak mało, ze nawet nie podaje się szacunkowych danych na ten temat.