Kondensator i opór w obwodzie prądu przemiennego (RC) Kondensator w obwodzie prądu przemiennego jest charakteryzowany za pomocą pojęcia: pojemność C Przeanalizujemy teraz obwód złożony z idealnego źródła prądu przemiennego o napięciu maksymalnym Uo, oporu zewnętrznego R oraz pojemności C. W obwodzie tym, ciągła zmiana napięcia między biegunami źródła powoduje ciągłą zmianę napięcia UC między okładkami kondensatora: q UC C a więc ciągłą zmianę ładunku na okładkach: q C U C Korzystając z drugiego praw Kirchhoffa dla rozważanego obwodu możemy zapisać: U U C IR U C IR U U C (t ) q (t ) C q IR U C Jeśli napięcie na źródle zmienia się wg wzoru: U U o sin t q IR U o sin t C Różniczkujemy stronami powyższe równanie: 1 dq dI R U o cos(t ) C dt dt i otrzymujemy równanie różniczkowe: 1 dI IR U o cos(t ) C dt po dokonaniu podstawienia U OC 1 U OR RC I o , U OR I O R C tg gdzie U OC jego rozwiązaniem jest: U RC U ORC sin( t ) Dzieląc stronami równania URC oraz I otrzymujemy opór, zawadę ZRC : U 1 Z RC RC R 2 I0 C 2 Z RC R 2 1 C 2 WNIOSKI: W obwodzie prądu przemiennego zawierającym kondensator o pojemności C, napięcie na okładkach kondensatora opóźnia się względem natężenia prądu o kąt φ. Kąt ten możemy wyznaczyć z jednego ze wzorów: tg 1 RC lub cos R Z RC R R2 1 C 2 Poniższy rysunek przedstawia wykresy zależności napięcia U(t) i natężenia I (t) na okładkach kondensatora. Z porównania wykresów wynika, że napięcie i natężenie prądu na okładkach kondensatora nie są zgodne w fazie. Mówimy, że między napięciem i natężeniem prądu występuje przesunięcie w fazie o kąt .