projekt/dobra praktyka
advertisement
Tytuł/nazwa projektu Data uruchomienia i zakończenia projektu Źródło współfinansowania (np. rodzaj funduszu strukturalnego, PO i działania) Zasięg terytorialny projektu 1 osiedle, dzielnica 2 Gmina / powiat 3 Województwo, region 4 Cały kraj Typ terytorium, na którym prowadzony jest projekt (np. ogólnie tereny wiejskie, małe miasteczka, miasta, tereny przygraniczne itp.) -> proszę opisać: Kim są beneficjenci (odbiorcy) projektu? Proszę w miarę możliwości opisać jak najdokładniej grupę beneficjentów, zwracając uwagę na wszystkie cechy ich charakteryzujące brane pod uwagę w projekcie. Proszę opisać wszystkie grupy, które skorzystają na realizacji projektu. Pytania pomocnicze: Ilu beneficjentów obejmują działania podejmowane w projekcie? Jakie specyficzne cechy beneficjentów czy sytuacji w jakiej się znajdują były brane pod uwagę na etapie przygotowywania projektu? 1. Młodzież Realizatorzy projektu pracują z 70-osobową grupą młodzieży, podzieloną (ze względu na metody pracy) na dwie grupy wiekowe: 15 - 18 i 19 - 24 lata. Młodzi ludzie pochodzącą z okolic Nowej Huty w Krakowie. Beneficjenci to tzw. trudna młodzież, która albo ma problemy z nauką, albo ją wcześnie porzuciła, sprawia kłopoty wychowawcze, ma małą motywację do nauki lub pracy (nawet jeśli jej już poszukuje). Ich kłopoty mają zwykle związek trudną sytuacją w rodzinie. Rodzice są niewydolni wychowawczo, mają kłopoty z alkoholem, trudną sytuację życiową albo materialną itp. 2. Wolontariusze – studenci kierunków humanistycznych Dodatkowo realizatorzy postanowili zaangażować w działania 14-osobową grupę studentów kierunków humanistycznych: pedagogiki, resocjalizacji po to, by nauczyć ich w praktyce pracy z trudną młodzieżą. Wolontariusze wspomagają w działaniach właściwych opiekunów – realizatorów projektu. Jakie są główne cele projektu? Pytania pomocnicze: Na jakie problemy beneficjentów odpowiada projekt i w jaki sposób przyczyni się do ich rozwiązania? Beneficjenci projektu nie mogą na co dzień liczyć na wsparcie emocjonalne Jakie są najważniejsze konsekwencje projektu dla jego beneficjentów? Najważniejszą konsekwencją realizowanego projektu jest zmiana postawy i sposobu działania beneficjentów (rezultaty miękkie). Realizatorzy chcą nauczyć swoich podopiecznych budowania pozytywnych relacji z innymi ludźmi, opartych na zaufaniu i współpracy. Jakie zmiany wprowadzi projekt w sytuacji beneficjentów/ w społeczności w której jest realizowany? mają też coraz bliższy kontakt nie tylko z młodzieżą, ale również z rodzicami, czego projekt wcześniej nie zakładał. W pracy socjalnej zdobycie zaufania rodziców jest zwykle bardzo trudne: normalnie rodzice niechętnie kontaktują się z nauczycielami, pracownikami socjalnymi lub kuratorami, bo często słyszą od nich, że popełniają błędy, że są niewydolni wychowawczo etc. Stowarzyszeniu udało się to dzięki temu, że opiekunowie mają bardzo bliski kontakt z dziećmi. Streetworkerzy wykorzystują to, żeby mieć większy wpływ nie tylko na dziecko, ale na całą rodzinę. Stosują pozytywne wzmocnienia: chwalą dzieci w obecności rodziców, pokazują im pozytywne zmiany w ich zachowaniu i postawach. Na spotkanie przed wyjazdem przyszli wszyscy rodzice. O kontakt zabiegali sami socjoterapeuci i cieszą się, że nie traktują ich, jak specjalistów innych placówek. - Przychodzi kurator, mówi, że źle, człowiek się w ogóle boi kontaktować. - Tymczasem dzieci, widząc, że wychowawca ma dobry kontakt z rodzicami, zaczynają być dumni i z rodziców, i wychowawców. Realizatorzy chcieliby stworzyć małą grupę wsparcia dla rodziców dzieci, którymi się zajmują. Chcą ich nauczyć bycia z innymi ludźmi, budowania przyjaźni, przekonania, że mogą na innych liczyć. Tego, że mają wpływ i są odpowiedzialni za swoje życie. 1 Przygotowanie projektu 1. Jak uzasadniono potrzebę realizacji projektu? Jak wyglądało przygotowywanie projektu? Pytania pomocnicze: Dlaczego zdecydowano się akurat na tę (określoną w projekcie) grupę beneficjentów? Sam Kraków ma stosunkowo rozbudowaną sieć placówek pomocy społecznej, świetlic środowiskowych itp. – nie tylko publicznych, również tych prowadzonych przez organizacje pozarządowe (choćby Dzienne Ośrodki Socjoterapii U Siemachy – 6 placówek w różnych miejscach Krakowa). W Nowej Hucie miejsca, które sprzyjałyby pracy socjalnej z młodzieżą, są praktycznie niedostępne (Fundacja Plus prowadzi na tym terenie program „Starszy Brat, Starsza Siostra”, ale dopiero wraz z rozpoczęciem projektu „Mój wybór moja przyszłość” mogła sobie pozwolić na wynajem i adaptację pomieszczenia, w którym spotyka się młodzież. Istnieją również publiczne placówki pomocy społecznej.). Tymczasem Nowa Huta jest terenem poprzemysłowym, z wysokim wskaźnikiem bezrobocia, dużą skalą ubóstwa, gdzie problemy społeczne, na które odpowiada projekt „Mój wybór, moja przyszłość” są . Jaskrawym przykładem ilustrującym sytuację mieszkańców Nowej Huty są tzw. „bloki cudów” – osiedle lokali socjalnych, do których kierowane są wyłącznie osoby bezrobotne lub mające problemy materialne, lokalowe itp. Skala problemów społecznych staje się w tego typu miejscach większa niż gdzie indziej. Dlaczego zdecydowano się akurat na pracę nad tym (określonym w projekcie) problemem? Socjoterapeuci zrzeszeni w Stowarzyszeniu chcieli w systemowy sposób wykorzystać swoje merytoryczne kompetencje i doświadczenia zdobyte w pracy z trudną młodzieżą, aby poprawić sytuację młodych mieszkańców Nowej Huty. Stowarzyszenie powołano W jakich okolicznościach postał pomysł projektu? Skąd czerpano inspiracje? Z jakich wzorów korzystano? Z kasety Z jakich elementów diagnozy sytuacji społeczności lokalnej / sytuacji beneficjentów projektu korzystano, przygotowując projekt? Czy zrealizowano własne badania (jeśli tak, to proszę o krótki opis metodologii)? Z jakich innych danych i analiz korzystano (proszę wymienić)? DEMOS to projekt badawczy finansowanym ze środków Piątego Programu Ramowego Unii Europejskiej. W ramach Demosu przeprowadzone zostały przez członków zespołu badawczego z Instytutu Socjologii UJ badania młodzieży gimnazjalnej z Nowej Huty oraz młodzieży z ośrodków socjoterapii. Badano postawy młodych ludzi, ich cele życiowe, sytuację rodzinną, poziom zaufania młodzieży do dorosłych, sposób spędzania przez młodych wolnego czasu, poczucie bezpieczeństwa, przejawy agresji, stosunek do używek. Raporty z badań w Nowej Hucie, dotyczące ogólnych warunków życia nowohuckiej młodzieży, a także postaw młodzieży wobec sytuacji uzależniających zostały wydane w listopadzie 2003 r. Wyniki badań porównawczych młodzieży gimnazjalnej z Nowej Huty oraz z ośrodków socjoterapii zostały zaprezentowane 21.05.2004 r. podczas konferencji Czyja jest socjoterapia? Wychowanie w otwartych środowiskach młodzieżowych. Celem tych badań było sprawdzenie skuteczności działań ośrodków socjoterapii oraz zbadanie zapotrzebowania na tego typu ośrodki w Nowej Hucie. Raport z badań porównawczych wejdzie również w skład publikacji podsumowującej realizację projektu DEMOS, która ukaże się w pierwszym kwartale 2005 r. Wyniki badań zostały wykorzystane w wyborze lokalizacji ośrodka dla młodzieży w Nowej Hucie, stanowiły również ważny przyczynek do otwarcia nowego ośrodka socjoterapeutycznego w tej dzielnicy. Raport stanowi jedną ze składowych rozwoju innowacji, jaką są ośrodki socjoterapii. Realizując ideę socjalizacji poprzez równoczesne planowanie czasu wolnego i oddziaływanie autorytetów ośrodki te spełniają istotną rolę w przeciwdziałaniu przestępczości młodzieży. Niepokojące sygnały, jakie od paru lat płyną ze strony instytucji i praktyków zajmujących się profilaktyką i prewencją przestępczości młodzieży w Nowej Hucie, skłoniły Pełnomocnika Prezydenta Miasta ds. Przeciwdziałania Przestępczości Młodzieży a zarazem Koordynatora Projektu DEMOS do podjęcia działań związanych z lokalizacją kolejnego ośrodka socjoterapii w tej dzielnicy Krakowa. Tym samym, pojawiła się potrzeba badań socjologicznych nad nowohucką młodzieżą, jej stylem życia, wartościami, ale też dyspozycjami do agresji i uzależnień - badań, których bezpośrednim, praktycznym rezultatem byłoby udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy istnieje potrzeba utworzenia ośrodków socjoterapii w Nowej Hucie, oraz w jakim kształcie organizacyjnym i merytorycznym ośrodki te miałyby funkcjonować. Jak wejdziecie do tej klasy, to was zjedzą. Takie małe panie są. 2 Ciągnięcie za sobą. Nie czekali na dyżurach, tylko wychodzili do szkół i od razu nawiązywali indywidualny kontakt. Na dobre projekt ruszył w lutym. Ekonomika Oświaty nie chciała im dać lokalu – jaka młodzież. Trudna? Zimno i brudno okrutnie. Z Nową Łaźnią poszło natychmiast. Miejsce ich urzekło, bo jest mocno altrernatywne, szef Łaźni Nowej okazał się bardzo otwarta – Mam pomieszczenie po gołębiarzach, ale oni tam siedzieli i pili, a wy co będziecie robić. – My będziemy pracować. My działamy tak, a wy z młodzieżą, będziemy się uzupełniać. Sami się wyrywają, bo teatr nagle stał się codziennością. Nie kojarzy się ze sztywnością i garniturem. Ośrodki Szkolnowychowawcze są zamknięte. Chłopak chciał przychodzić. Dyrektor się nie zgodził. Czy brano pod uwagę spójność z dokumentami programowymi, strategiami krajowymi, regionalnymi i lokalnymi, innymi dokumentami, itd.? Czy na etapie diagnozy rozpoznano, a następnie wykorzystano lokalne zasoby przydatne przy realizacji projektu (np. współpraca z innymi instytucjami realizującymi podobne przedsięwzięcia, korzystanie z wiedzy, pomocy innych podmiotów na etapie realizacji poszczególnych działań itp.)? Pomogły doświadczenia Fundacji PLUS realizującej w tym środowisku program Starszy Brat, Starsza Siostra, opierający się na podobnych zasadach: budowania trwałych relacji z podopiecznym i wspierania go w rozwoju. Obydwa realizujące projekt Stowarzyszeni skorzystały z rezultatów innego projektu, realizowanego z unijnego programu: Demos, który zakończył się dwa lata wcześniej. Okazało się, że część badawcza projektu dotyczy dokładnie tego obszaru, tych problemów i tych osób, które zamierzają wspierać realizatorzy projektu: nowohuckiej trudnej młodzieży. To typowy rejon poindustrialny. Huta Sendzimira nie zapewnia pracy dla mieszkańcom Nowej Huty. Bezrobocie generuje inne problemy społecznej. Doświadczenie Fundacji PLUS. Metoda Cztery lata pracy w Pracowni Alternatywnego Wychowania. Członkowie-założyciele Ogólnopolskiej Sekcji Socjoterapii. Pracują metodą socjoterapii, opracowanej w latach 70-tych przez zespół pod przewodnictwem Jacka Strzemiecznego (obecnego dyrektora Centrum Edukacji Obywatelskiej w Warszawie). W tym zespole była również Ewa Alster, która teraz szefuje Stowarzyszeniu Pracownia Alternatywnego Wychowania. Stowarzyszenie upowszechnia metodę socjoterapii, szkoli i superwizuje jej praktyków i trenerów. Szkoła, przedszkole, świetlica socjoterapeutyczna, ośrodek socjoterapii. Sami są z zawodu pracownikami resocjalizacji, po studiach dyplomowych z zakresu socjoterapii, przy Wyższej Szkole Resocjalizacji w Łodzi. Główną zaletą są indywidualne relacje. Ewelina jest na to przykładem, jest z nami od 6 lat, miała olbrzymie problemy z samoakceptacją. Od roku nie ma samookaleczeń. Chce skończyć liceum dla dorosłych, które przerwała rok temu. Mamy pomysł, żeby sama pracowała z nami jako streetwalkerka, bo ma olbrzymią inteligencję emocjonalną. Staramy się jak najbliższy kontakt. Jeśli jest potrzeba usiąść w weekend nad matematyką – siadamy. Staramy się jak najbardziej odejść od modelu szkolnego. Napisaliśmy kolejny projekt na kontynuację tych działań. Dla mnie jest ważne, że teraz mu pomogłam. Może mi się nie uda, ale jestem dla niego tu i teraz i to jest mój sukces. Czasami trzeba lat działań. Różnorodnych. Jak się coś wyprostowało, ale jednak się coś rypnie. Podczas superwizji spotykają się, żeby opracować Indywidualny Plan Rozwoju dla każdego podopiecznego. Bierzemy pod uwagę to, co jest w danym momencie najbardziej jej potrzebne. Z czego zdołamy sformułować ważny dla niej cel. 2. Czy mieli Państwo problemy ze składaniem wniosku? 3 Pytania pomocnicze: Czy mieli Państwo problem z wyborem właściwego Programu Operacyjnego czy konkretnego działania? Czy mieli Państwo problem z takim sformułowaniem celów, wskaźników, by pasowały one do wymogów konkursu? Czy mieli Państwo problem z wykazaniem zgodności projektu z tematami horyzontalnymi i politykami UE)? Czy korzystali Państwo z pomocy zewnętrznego eksperta czy też pisaliście wniosek własnymi siłami? Jeśli tak, to jakiego? Jak oceniają Państwo jego pomoc? Głównym ekspertem podczas składania wniosku był Staszek Myjak, szef Fundacji Szansa. S. Myjak jest specjalistą EURO-NGO i pedagogiem – miał zatem wystarczająco dużo wiedzy, po pierwsze – dotyczącej pracy z młodzieżą (dodatkowo Fundacja realizuje podobne projekty), a po drugie – tego, jak skutecznie aplikować o unijne fundusze. Jakie były inne, najbardziej dotkliwe problemy związane z pisaniem i składaniem wniosku, kompletowaniem dokumentacji, zawieraniem umowy itp.? 1. Jak rekrutowano beneficjentów? Pytania pomocnicze: W jaki sposób i przez kogo byli rekrutowani beneficjenci do projektu? Czy rekrutacja przebiegała kilkuetapowo (jeśli tak, proszę opisać, czym charakteryzowały się poszczególne etapy)? Jak szeroko i w jaki sposób upowszechniano informację o naborze uczestników do projektu? Beneficjentów rekrutowali na kilka sposobów, również nieformalnych, które uznali za skuteczne. Rekrutację trudno podzielić na etapy – trwała jeszcze po formalnym rozpoczęciu projektu, kiedy młodzież zaczęła sobie „polecać” spotkania w Łaźni Nowej. Generalnie jednak rekrutacja polegała n tym, że: - Streetwalkerzy pojawiali się w szkołach i zachęcali do udziału w projekcie uczniów, krótko prezentując to, co mogą im zaoferować, podczas lekcji. Zostawali w szkole do przerwy, dzięki temu byli dla młodzieży dostępni, mogli odpowiedzieć na pytania zainteresowanych. Pomocna okazała się – dzięki niej zaufania do realizatorów projektu nabrali nauczyciele i kuratorzy. - Podopiecznych do programu zgłaszały osoby pracujące w tym środowisku: pracownicy socjalni, pracownicy ośrodków pomocy społecznej. nauczyciele, kuratorzy rodzinni. - Po rozpoczęciu projektu informacja o tym, że można przyjść na spotkanie, zaczęła krążyć pocztą pantoflową – co okazało się niezwykle skuteczne: podopieczni, którzy już rozpoczęli pracę ze swoimi opiekunami, albo zaczęli spotykać się na spotkaniach, zachęcali kolegów lub rodzeństwo. Okazało się, że to jeden z najskuteczniejszych sposobów rekrutacji. W szkołach, miejscach, w których spotyka się nowohucka młodzież rozwiesili plakaty i ulotki. Młodszą grupę starali się zachęcić tym, że tworzą miejsce, w które będzie ich, na które będą mieli wpływ, będą sami decydować o tym, co się w nim dzieje. Do starszych starali się trafić tym, że pomogą im szukać pracy, zaoferują szkolenia lub pomoc w powrocie do nauki. Tu argumenty były bardziej wymierne. Realizatorzy projektu mówią, że nie mieli problemów z pozyskaniem uczestników: w Nowej Hucie brakowało takiego miejsca spotkań, jakie zaproponowali młodym ludziom socjoterapeuci. Kontakt potencjalnych podopiecznych ze streetwalkerami był od początku nieformalny, kumpelski – taka oferta okazała się dla nowohuckiej młodzieży aktrakcyjne: dotychczas nikt się nie wycofał. Co więcej – młodzież zaczęła zachęcać do udziału innych: swoich znajomych i rodzinę. Inne przejawy: mniejsza liczba konfliktów w grupie, łatwiejsze nawiązywanie kontaktu, budowanie pozytywnych, nie opartych na przemocy i konflikcie relacji z innymi. Podejmowanie odpowiedzialności za swoje działanie. – Jak ktoś zda z klasy do klasy albo poprawi osiem przedmiotów, to już jest sukces Wzbudzanie zaufania wśród rodziców, którzy sami dzwonią i dopytują się, co mają zrobić, lub dzielą się swoimi problemami. 4 2. Jakie działania podjęto w ramach projektu? Pytania pomocnicze: Jakie były główne etapy realizacji projektu (tzw. kamienie milowe)? Jakie działania zostały podjęte na każdym z etapów projektu? Proszę opisać metodologię najważniejszych działań podjętych w ramach projektu, opisując podjęte działania proszę dookreślić: kogo działanie dotyczyło (np. w przypadku szkolenia – dla kogo: 30 kobiet w wieku 40-55 lat), co było jego przedmiotem (np. w przypadku szkolenia – czego dotyczyło: obsługi komputera), w jakim czasie/z jaką częstotliwością (np. w przypadku szkolenia: 3 cykle 10x8h) itp. 3. Na czym polegała innowacyjność projektu? Pytania pomocnicze: Jakie nowatorskie, ciekawe rozwiązania, metody zastosowano? Jakie rozwiązania / działania połączono, aby osiągnąć nowy, lepszy efekt? Realizatorzy projektu wykorzystali zgoła nieinnowacyjną metodą socjoterapii. Innowacyjność projektu polega na tym, że Nowatorską metodą pracy jest sposób pracy z młodzieżą: zawieranie indywidualnej i bliskiej relacji „jeden na jeden”. Realizatorzy podkreślają, że na taką metodę może sobie pozwolić właśnie organizacja pozarządowa – a nie instytucja publiczna. Członkowie Stowarzyszenia są dostępni dla swoich podopiecznych niemalże całą dobę, nie ogranicza ich Rezultaty projektu 1. Jakie są korzyści wynikające z projektu dla jego beneficjentów? Prosimy opisać twarde i miękkie rezultaty projektu. W przypadku projektów zakończonych OSIĄGNIĘTE rezultaty, a nie zakładane: Rezultaty twarde - prosimy uwzględnić dane ilościowe, np. w wyniku szkoleń co najmniej 30% uczestniczek zdobędzie prace w ciągu pół roku po zakończeniu kursu; Rezultaty miękkie - np. nabycie umiejętności obsługi komputera i środowiska Office przez uczestniczki kursu , prosimy podać metody pomiaru tych rezultatów, np. wyniki egzaminu kończącego kurs. O ile to możliwe położyć szczególny akcent na skuteczność działań i ich adekwatność do potrzeb beneficjentów, jeśli zostały zdiagnozowane. Jeśli uda się opisać konsekwencje / oddziaływanie projektu, co można powiedzieć o ich/jego trwałości (czy rezultaty trwają/oddziałują jeszcze po zakończeniu projektu)? Trudno jest również sprawozdawać rezultaty miękkie, które wielokrotnie przynoszą osobom pracującym w projekcie największą satysfakcję: zmiany w postawie, zachowaniu podopiecznych. – Kiedy Ł. przychodził na pierwsze spotkania, fruwały krzesła. Fakt, że teraz zwraca się do mnie po imieniu, powoduje, że opada mi szczęka – mówi jedna z socjoterapeutek Stowarzyszenia. Realizatorzy założyli, że na początku i na końcu projektu młodzi ludzie wypełnią kwestionariusze, badające zmianę postaw. Są to dwie dość szczegółowe ankiety badające: samoocenę (przykładowe pytanie oraz motywację do nauki. Oba Stowarzyszenia zastanawiają się jednak, w jaki jeszcze sposób – oprócz skrupulatnego wypełniani list obecności oraz – chwalić się sukcesami i sprawozdawać z rezultatów. Jednym z pomysłów jest rozbudowanie strony internetowej z indywidualnymi blogami uczestników projektu. Pisanie własnego bloga miałoby dla młodych atrakcyjniejszy wymiar niż wypełniane kwestionariusza. Byłby to osobista relacja ze zmian. Trudności nastręczają również wykluczające się założenia SPO RZL: z jednej strony wymaga się od realizatorów projektów twardych wyników dotyczących zatrudnienia: im więcej beneficjentów projektów EFS znajduje pracę, tym lepiej. Z drugiej strony – stawia warunek, że minimum 69 procent rozpoczynających udział w projekcie osób, pozostanie w nim do jego zakończenia. Jeśli zatem któryś z podopiecznych w programie „Mój wybór – moja przyszłość” zaczyna pracować – to formalnie wypada z programu. Nie powinien być dłużej uczestniczyć w zajęciach ani korzystać ze wsparcia swojego mentora. Mimo tego, że nadal wymaga opieki i wsparcia, a stałe zatrudnienie jest tylko jednym z czynników sukcesu. 2. Czy projekt był monitorowany w trakcie jego trwania? Pytania pomocnicze W jaki sposób monitorowano wskaźniki w trakcie realizacji projektu? Czy mieli Państwo problemy z osiąganiem i utrzymywaniem założonych wskaźników? Jakie? Co ułatwiłoby tę sytuację? Przykładowo: 5 niektóre ROSZEFS-y mają problemy z liczbą. instytucji, które biorą udział w szkoleniach (nie liczy się liczba osób tylko instytucji – zatem „nie opłaca się” szkolić kilku osób z jednej instytucji) 3. Czy przeprowadzono ewaluację końcową projektu? Pytania pomocnicze: W jakim okresie po jego zakończeniu? Jakie są główne wnioski z ewaluacji? Projekt kończy się w grudniu 2006. Wówczas zostanie przeprowadzona jego ewaluacja. Jak przebiegała promocja projektu? Pytania pomocnicze: Jakie podjęto działania promocyjne działań podejmowanych w projekcie w trakcie jego trwania? Jakie podjęto działania promocyjne rezultatów projektu po jego zakończeniu? Jakie kanały informacyjne wykorzystano (media lokalne, Internet, spotkania, materiały informacyjne, itp.)? Realizatorzy projektu skupili się przede wszystkim na takiej promocji projektu, która by pozwalała pomóc im dotrzeć do beneficjentów czyli nowohuckiej młodzieży. Chcieli również wzbudzić zaufanie wśród instytucji, które mogły im pomóc dotrzeć do wychowanków: kuratorów, nauczycieli, ośrodków pomocy społecznej. Publikacje prasowe miały drugorzędne znaczenie. O projekcie pisała dwukrotnie lokalna Gazeta Wyborcza, wyemitowano również program w Radiu Kraków. O wiele ważniejsze dla samego projektu okazało się to, że dostał pozytywną rekomendację Kuratorium Oświaty. W związku z tym kuratorzy społeczni i nauczyciele. Rezultatem będzie , reportaż w portalu ngo.pl oraz gazecie.ngo.pl. Realizatorzy planują również upowszechniać jego rezultaty poprzez stronę internetową. Realizatorzy planują również rozbudować stronę internetową, w której pojawiłoby się forum dyskusyjne oraz blogi uczestniczącej w projekcie młodzieży. Takie indywidualne relacje z tego, co się w projekcie Internetowe świadectwa zmiany mogłyby również służyć do mierzenia i sprawozdawania miękkich rezultatów projektu. Jakie organizacje, instytucje, grupy były zaangażowane w realizację projektu? Prosimy o wymienienie ich nazwy oraz krótki opis ich roli, funkcji w projekcie. Oprócz tego, zaangażowano instytucje, które pomogły skutecznie docierać do beneficjentów – znały nowohuckie środowiska trudnej młodzieży: ośrodki pomocy społecznej, kuratorów rodzinnych, krakowski Ośrodek Monar. Pytania pomocnicze: Czy projekt był realizowany w partnerstwie? Jeśli tak, proszę wymienić partnerów. W jaki sposób i dlaczego została nawiązana współpraca z partnerem? Dlaczego zdecydowali się Państwo nawiązać z nimi współpracę przy opisywanym projekcie? Jakie były kryteria / procedury / powody, wyboru właśnie tych partnerów? Inicjatorami projektu były osoby ze Stowarzyszenia „Ocalić Szansę”. Poszukiwali doświadczonego partnera, który pomógłby stworzyć projekt, ubiegać się o środki, a następnie pomóc rzetelnie nim zarządzać. Z Fundacją Plus skontaktował ich małopolski Urząd Marszałkowski. Oni mogli zaoferować, że projekt będzie realizował kompetentny zespół, a metoda pracy – socjoterapia i mentoring sprawdziła się wielokrotnie wcześniej i jest z powodzeniem stosowana w innych projektach społecznych. Fundacja Plus miała z kolei dobre rozeznanie w środowisku społecznym Nowej Huty, dobre relacje z instytucjami, zajmującymi się rozwiązywaniem podobnych problemów społecznych, odpowiednio duże obroty finansowe, żeby móc ubiegać się o dotację. Współprac z Fundacją gwarantowała też, że aplikowanie o środki będzie , a zarządzanie nim – z pomocą doświadczonego partnera – łatwiejsze. Od kiedy datuje się historia współpracy z partnerami zaangażowanymi w realizację projektu? Czy wcześniej współpracowali już Państwo przy jakiś przedsięwzięciach? Jeśli tak, to jakich? Najważniejsze jest partnerstwo zawarte między Podział pracy między partnerami jest czytelny. Fundacja odpowiada za Merytoryczny ciężar pracy wzięło na siebie Stowarzyszenie Ocalić Szansę, które skupia To członkowie Stowarzyszenia – streetwalkerzy na co dzień pracują z młodzieżą, poznają swoich 6 wychowanków, planują ich rozwój, planują i prowadzą warsztaty itp. Merytorycznie Fundacja zajmuje się natomiast drugą grupą beneficjentów – wolontariuszami. Staszek Myjak prowadzi grupę wsparcia dla wolontariuszy, planuje i ustala z nimi, w jaki sposób będą zaangażowani. Jeśli wywiad jest prowadzony z głównym beneficjentem projektu, ale nie jest to organizacja pozarządowa (tylko np. gmina), zaś organizacja tylko współpracowała przy realizacji projektu: Proszę opisać rolę organizacji w realizacji projektu. Dlaczego zdecydowali się Państwo na współpracę z tą/tymi organizacją/ami? Czy widzą Państwo zalety / korzyści ze współpracy z organizacjami pozarządowymi w ogóle (jeśli mają Państwo więcej takich doświadczeń)? Jeśli tak, jakie to są zalety / korzyści? A jakie korzyści czerpią Państwo ze współpracy z organizacją/ami w przypadku tego projektu? Czy widzą Państwo wady/ problemy wynikające ze współpracy z organizacjami pozarządowymi w ogóle (jeśli mają Państwo więcej takich doświadczeń)? Jeśli tak, jakie to są wady / problemy? A jakie problemy mieli Państwo we współpracy z organizacją/ami w przypadku tego projektu? Jakie nakłady zostały poniesione w związku z realizacją projektu? Pytania pomocnicze: Jakie środki finansowe i z jakich źródeł zostały wykorzystane do realizacji projektu? Jaki jest orientacyjny, całościowy koszt prowadzenia projektu? Z jakich źródeł Państwa zdaniem mogą korzystać inne organizacje (podmioty) zainteresowane zrealizowaniem podobnego projektu? Jakie inne (poza finansowymi) nakłady poniesiono realizując projekt? Nowa Łaźnia. Lokale są odnawiane właściwie (ta poczucie własności tego miejsca) Jakie czynniki zadecydowały o sukcesie projektu? Pytania pomocnicze: Co przede wszystkim zadecydowało o powodzeniu projektu? Bez czego/kogo projekt by się nie powiódł? Stowarzyszenie „ Projekt nie powiódłby się bez doświadczenia Fundacji PLUS, która przejęła na siebie obowiązki rozliczania się Stowarzyszenie Ocalić Szansę z jednej strony może się skoncentrować na merytorycznej stronie projektu: pracy z młodzieżą, spotkaniami z nią, moniotorowaniem postępów itp. Z drugiej strony –uczy się zarządzania projektem i organizacją: tego, w jaki sposób zarządzać i sprawozdawać się z europejskich pieniędzy. O powodzeniu projektu na pewno zdecydowała jednak metoda pracy: socjoterapia i nastawienie na indywidualne wspieranie w rozwoju każdego z beneficjentów. Członkowie Stowarzyszenia wskazują też, że Stowarzyszenie Ocalić Szansę mówi także, że do realizowania tego typu przedsięwzięć potrzebny jest silny, zgrany zespół. Jakie były największe problemy w trakcie realizacji projektu? Pytania pomocnicze: Problemy z merytoryczną stroną realizacji projektu: Czy pojawiły się problemy związane z rekrutacją beneficjentów lub z utrzymaniem beneficjentów w projekcie? W jaki sposób je przezwyciężono, co było motywacją do udziału w projekcie? Czy mieli Państwo inne problemy związane z merytoryczną realizacja projektu (np. z osiągnięciem założonych wskaźników itp.)? Co było ich przyczyną i jak je przezwyciężono? Czy tych problemów dałoby się uniknąć? W jaki sposób? Jeśli tyle potrzebuje instytucja, żeby zrobić przelew, to jest to przerażające psychologami, pedagogami – ale nie ma możliwości finansowych, ani czasowych. Na początku zakładali, że w projekcie będzie pracować 10 osób na cały etat. Finansowo udało się wygospodarować po pół – pół etatu. 7 Wyrabiają więcej godzin. Wyciąganie za uszy z kłopotów o dowolnej porze dnia i nocy. Żeby projekt był bardziej efektywny, należałoby wspierać mniej osób, za to intensywniej. Każdy socjoterapeuta ma pod opieką 10 osób. To przynajmniej 6-7 krotnie mniej, niż zwykle ma pod opieką kurator społeczny lub pracownik socjalny. Nie chcą się zadłużać. Fundacja Problemy z zarządzaniem projektem: Czy mieli Państwo inne problemy związane z zarządzaniem projektem (np. z dotrzymaniem założonego harmonogramu, podziałem pracy itp.)? Co było ich przyczyną i jak je przezwyciężono? Czy tych problemów dałoby się uniknąć? W jaki sposób? Zakładano warsztat dla 20 – 30 osób. Ale część z uczestników pracuje. Przychodzi więc jedna trzecia i trzeba było warsztat powtórzyć. Znacznie efektywniejsze są warsztaty w małych grupach, gdzie uczestnikami są wyłącznie podopieczni jednego opiekuna. Łatwiej mu wówczas grupę zebrać i dotrzymać terminu. Młodsza grupa uczestniczyła dotychczas w warsztatach umiejętności społecznych: warsztat o przyjaźni, zastępowanie agresji, marzenia, droga życiowa, komunikacja, umiejętności społecznych Starsza ma do wyboru również kursy zawodowe. Te są jednak dobierane indywidualnie, po opracowaniu indywidualnego planu rozwoju. Ponieważ jednak projekt trwa rok, to nie wszystkie kursy da się dofinansować. Poznawanie podopiecznego trwa, a projekt biegnie swoją drogą Realnie zaczną więc kursy z początkiem września, będą musiały być nie dłuższe niż trzy miesiące, bo projekt kończy się w grudniu. Dofinansowanie prawa jazdy, angielskiego, kurs barmański, kosmetyczki, manikiurzystki. Idealnie Problemy z formalną stroną realizacji projektu: Czy pojawiały się problemy z przepływami finansowymi (opóźnienia w płatnościach, przygotowywanie wniosków o płatność, transfery i zmiany kursu walut)? Jakie inne problemy formalne wystąpiły w czasie realizacji projektu (np. związane ze sprawozdawczością, koniecznością zmian w budżecie, procedurami zamówień publicznych itp.)? Największym problemem okazało się nieuzasadnione wstrzymywanie wniosków o płatność. Instytucja wypłaciła im pierwszą transzę pieniądze 58 dnia, dwa dni przed ostatecznym terminem, przewidzianym w umowie. Wypłata pierwszej transzy nie wiąże się z koniecznością dostarczania sprawozdań i ich oceny, bo tych jeszcze nie ma. – Teraz jest łatwiej, bo nas znają, ale jak mieliśmy na początku rozmawiać z najemcą lokalu? „Nie zapłacimy wam teraz, zapłacimy za dwa miesiące”?. Zwłoka frustrowała zespół, który najzwyczajniej w świecie kilka miesięcy czekał na wypłaty. Pierwsze wynagrodzenia otrzymali w marcu – pieniądze na nie wygospodarowała Fundacja Plus. Zwlekanie z płatnością oznaczało również kredytowanie .działań w projekcie. Stowarzyszenie Ocalić Szanse jest młode i nie ma własnych środków. Realizatorzy mieli dużą determinację do tego, żeby realizować projekt, więc zakładali własne, prywatne pieniądze (np. kupili farby do odnowienia lokalu, materiały do warsztatów). Podobnie z opłacaniem lokalu – założyła Fundacja ze swoich własnych środków. Staszek Myjak, mówi, że nie rozumie: – Pieniądze są na koncie Departamentu Wdrażania, bo sam o tym mówi, po czym zwleka z wypłatą do ostatniego dnia, bez żadnego uzasadnienia. Nie miało to związku z rozliczaniem projektu: wypłata pierwszej transzy nie wiąże się z koniecznością składania sprawozdań, bo ich jeszcze nie ma. Na przelanie pozostałych pieniędzy Instytucja Wdrażająca ma 45 dni. Tymczasem transze były wypłacane po minimum 30 dniach. Gdyby to było formalnie możliwe Fundacja PLUS złożyłaby wniosek o dużo większej wartości: można by 8 zatrudnić i zaangażować w projekt większą liczbę opiekunów, objąć beneficjentów efektywniejszym wsparciem (np. przypadałoby więcej godzin mentoringu na jednego podopiecznego). Potrzeby nowohuckiej młodzieży są znacznie większe. Nie pozwalały na to formalne wymogi SPO RZL, zgodnie z którymi, organizacja mogła wnioskować jedynie o dwukrotność tych środków, jakimi obracała w ostatnim roku. Gdyby projekt składało Stowarzyszenie Ocalić Szansę, młode, praktycznie bez budżetu, rozmach projektu byłby jeszcze mniejszy. Jakie są najważniejsze wnioski na przyszłość płynące z projektu? Pytania pomocnicze: Na co trzeba szczególnie zwracać uwagę chcąc realizować podobny projekt w przyszłości? Co było największym zaskoczeniem w trakcie realizacji projektu? Jakie inne najważniejsze wnioski płyną z realizacji projektu? Z kim się kontaktować w sprawie projektu: Imię nazwisko, e-mail, telefon. Dodatkowe informacje Prosimy o wskazanie dodatkowych źródeł informacji o projekcie (książki, raporty, podręczniki, artykuły w prasie, materiały pokonferencyjne). Czy można otrzymać ich kopię? Czy projekt jest opisany w Internecie (jeśli tak proszę podać stronę)? Komentarz przedstawiciela Instytucji Wdrażającej: I. Jakie czynniki zadecydowały o sukcesie projektu? 1. W jakim stopniu do sukcesu projektu przyczyniły się elementy diagnozy sytuacji, potrzeb i problemów beneficjentów, a także innego kontekstu realizacji projektu? Jeśli były istotne z punktu widzenia sukcesu projektu, proszę powiedzieć dlaczego. 2. W jakim stopniu do sukcesu projektu przyczyniły się zastosowane metody rekrutacji i utrzymania beneficjentów? Jeśli były istotne z punktu widzenia sukcesu projektu, proszę powiedzieć dlaczego. 3. W jakim stopniu do sukcesu projektu przyczyniły się wybrane metody realizacji założonych celów? Jeśli były istotne z punktu widzenia sukcesu projektu, proszę powiedzieć dlaczego. 4. W jakim stopniu o sukcesie projektu zadecydował określony sposób zarządzania? Jeśli były istotne z punktu widzenia sukcesu projektu, proszę powiedzieć dlaczego. 5. Jakie inne czynniki przyczyniły się do sukcesu projektu? Proszę je opisać. 6. Na czym polegała innowacyjność projektu? Na jakie nowatorskie, ciekawe rozwiązania, metody warto szczególnie zwrócić uwagę? 7. Jakie aspekty projektu można uznać za dobrą praktykę? Jakie jego elementy warte są replikacji? II. Czy w trakcie aplikowania o dotację lub realizacji projektu wystąpiły jakieś problemy? Jeśli tak, z czym były one związane? Jak ocenia Pani/Pan sposób, w jaki sobie z nimi poradzono? (proszę skomentować na podstawie własnych obserwacji i posiadanego materiału, a także, w miarę możliwości, odnieść się do problemów wskazanych przez realizatora projektu) III. Jakie elementy projektu należałoby poprawić myśląc o jego powtórnej realizacji/ replikacji? W jaki sposób można by uniknąć zaistniałych problemów? Jakie działania należałoby w tym celu podjąć? Komentarz eksperta: I. Jakie czynniki zadecydowały o sukcesie projektu? 1. W jakim stopniu do sukcesu projektu przyczyniły się elementy diagnozy sytuacji, potrzeb i problemów beneficjentów, a także innego kontekstu realizacji projektu? Jeśli były istotne z punktu widzenia sukcesu projektu, proszę powiedzieć dlaczego. 2. W jakim stopniu do sukcesu projektu przyczyniły się zastosowane metody rekrutacji i utrzymania beneficjentów? Jeśli były istotne z punktu widzenia sukcesu projektu, proszę powiedzieć dlaczego. 3. W jakim stopniu do sukcesu projektu przyczyniły się wybrane metody realizacji założonych celów? Jeśli były istotne z punktu widzenia sukcesu projektu, proszę powiedzieć dlaczego. 4. W jakim stopniu o sukcesie projektu zadecydował określony sposób zarządzania? Jeśli były istotne z punktu widzenia sukcesu projektu, proszę powiedzieć dlaczego. 5. Jakie inne czynniki przyczyniły się do sukcesu projektu? Proszę je opisać. 6. Na czym polegała innowacyjność projektu? Na jakie nowatorskie, ciekawe rozwiązania, metody warto szczególnie zwrócić uwagę? 7. Jakie aspekty projektu można uznać za dobrą praktykę? Jakie jego elementy warte są replikacji? 9 II. Czy w trakcie aplikowania o dotację lub realizacji projektu wystąpiły jakieś problemy? Jeśli tak, z czym były one związane? Jak ocenia Pani/Pan sposób, w jaki sobie z nimi poradzono? (proszę skomentować na podstawie własnych obserwacji i posiadanego materiału, a także, w miarę możliwości, odnieść się do problemów wskazanych przez realizatora projektu) III. Jakie elementy projektu należałoby poprawić myśląc o jego powtórnej realizacji/ replikacji? W jaki sposób można by uniknąć zaistniałych problemów? Jakie działania należałoby w tym celu podjąć? Do kogo można by się zwrócić o pomoc? Komentarz beneficjenta 1. Co zmienił udział w projekcie w Pana/Pani sytuacji życiowej? 2. Co przede wszystkim utkwiło Panu/Pani w pamięci? 3. Jaka jest największa korzyść dla Pana/Pani z udziału w projekcie? 4. Co sprawiało Panu/Pani trudność w trakcie uczestnictwa w projekcie? Co przeszkadzało? Co by Pan/Pani zmienił(a)? 5. Co (jaka wiedz, umiejętności, zasoby) byłyby teraz Panu/Pani potrzebne, żeby w pełni wykorzystać udział w projekcie? 10
