Materiał porownawczy - ekspertyza pismoznawcza

Materiał porównawczy
Materiał bezwpływowy
I. Obowiązek zgromadzenia materiału przez organ
procesowy.
II. Oględziny materiału zakwestionowanego w celu
ustalenia rodzaju zapisu (tekst długi, podpis,
jego postać), rodzaju pisma (zwykłe, na kształt
druku, rodzaj alfabetu), rodzaj podłoża i środka
kryjącego.
II. Materiał bezwpływowy powinien być zebrany z
uwzględnieniem kilku zasad.
1.
Materiał porównawczy powinien być
obszerny, im krótszy materiał kwestionowany,
tym dłuższy powinien być materiał
porównawczy. W przypadku badań tekstu
długiego, powinien być co najmniej dwa razy
dłuższy,
w przypadku tekstu krótkiego
kilkanaście razy dłuższy. Ilość podpisów to
przeciętnie 10-20.
2. Materiał porównawczy powinien być podobny
pod względem formy do materiału
zakwestionowanego ( tekst długi, podpisy).
3. Materiał porównawczy powinien być podobny pod
względem przeznaczenia.
4.Materiał porównawczy powinien pochodzić z okresu
sporządzenia materiału kwestionowanego
( w
przypadku osób zdrowych o wykształconym piśmie –
dwa, trzy lata, w uzasadnionych przypadkach więcej
w pozostałych przypadkach czas powinien pokrywać
się
z
czasem
nakreślenia
dokumentu
zakwestionowanego).
5. Materiał porównawczy powinien być podobny
pod względem warunków pisania ( podłoże,
środek kryjący, pozycja, stan emocjonalny).
6.
Musi istnieć pewność, że materiał
porównawczy pochodzi od osoby, której
pismo biegły ma porównać z pismem w
materiale zakwestionowanym.
Materiał wpływowy, na żądanie
I. Podmiot pobierający materiał porównawczy:
organ procesowy, biegły.
II. Rodzaje materiału wpływowego:
1. Tekst
dokumentu zakwestionowanego
podyktowany.
2. Tekst dyktowany ułożony przez pobierającego
próbę i zawierający zwroty, wyrazy, cyfry
pochodzące z materiału zakwestionowanego.
3. Tekst spontaniczny
4. Komplet liter alfabetu i cyfr.
III. Materiał wpływowy powinien być pobierany
z uwzględnieniem odpowiednich zasad.
1. Materiał wpływowy powinien być pobrany
pismem tego samego rodzaju i w tym samym
alfabecie ( pismo zwykłe, drukowane…)
2. Tekst musi być podyktowany lub ułożony
spontanicznie,
nie
wolno
udzielać
podpowiedzi,
udostępniać
tekst
zakwestionowany do przepisania.
3. Materiał wpływowy powinien być obszerny,
ma
to
na
celu
wyeliminowanie
zniekształcenia
pisma
w
wyniku
zdenerwowania lub maskowania. Wskazane
jest, aby dodatkowo podyktować fragment
tekstu zakwestionowanego.
4.
Można zastosować różne tempo pisania.
Zabieg ten zapobiec ma maskowaniu pisma.
5. Należy pobrać próbki pisma w różnych
pozycjach ( na siedząco, stojąco).
6. Tekst powinien być napisany na podobnym
podłożu ( można różnicować rodzaj
podkładki- twarda, miękka) i podobnym
środkiem kryjącym.
7. Jeżeli istnieje podejrzenie, że tekst napisano
„lewą ręką”, to należy pobrać próby prawo i
leworęczne.
8. W przypadku podpisów należy pobrać próby
na osobnych kartkach. Można poprosić o
wypełnienie formularza i podpisanie go.
9. Z pobrania prób pisma wskazane jest
sporządzenie protokołu, który powinien
uwzględnić przebieg pobierania materiału
porównawczego, czas trwania, spostrzeżenia
co do zachowania się osoby piszącej.
10. Wzory pisma powinny być napisane bez
przymusu, w przeciwnym razie nie będą
miały wartości badawczej.
Techniki pobierania materiału wpływowego (niektóre z nich
mają historyczne znaczenie, możliwość pomocniczego ich
stosowania)
1. Zapewnienie warunków spontaniczności pisma poprzez
zabiegi uniemożliwiające maskowanie pisma.
2. Test Klütera (technika sukcesywnego kopiowania), który
może być zastosowany w przypadku, gdy osoba
twierdzi, że nie umie pisać w określonym alfabecie.
Przedstawia się jej tekst oryginalny lub kwestionowany
napisany pismem określonego rodzaju , z którego ma
zrobić odpis, z tego odpisu następny itp.
3. Zmodyfikowany test Klütera polegający na
odebraniu od piszącego kompletu liter
alfabetu i wykonywanie na ich podstawie
odpisu, a z niego następnego itd. Po
opanowaniu alfabetu następuje kolejna faza dyktowania tekstu.
4. Test Pfannego, polegający na wprowadzaniu
błędów we wzory ( związanych z konstrukcją
znaków), z których miał być dokonywany
odpis. W kolejnych odpisach błędy te znikały
i pojawiały się cechy pisma piszącego.
5. Bezwzrokowa metoda pobierania materiału
porównawczego – np. pisanie czerwonym
atramentem w czerwonym świetle.
6. Pobieranie próbek pisma w przypadku
podejrzenia o udzielenie pomocy przy pisaniuodtworzenie warunków polegające na
prowadzeniu ręki przypadkowej osoby przez
podejrzanego ( bierne i aktywne zachowanie
się piszącego). W piśmie pojawiają się cechy
grafizmu prowadzącego rękę.
7. Klasyczny test psychologiczny (odwrócenie
uwagi od formy pisma, a przeniesienie jej na
treść)
- sporządzenie adnotacji lub złożenie podpisu
przez podejrzanego na dokumencie rzekomo
nie związanym ze sprawą,
- polecenie opisania sytuacji, która wywołuje u
podejrzanego emocje,
- kwestionariusz nie dokończonych zdań Rotterakończenie rozpoczętych sentencji wymyśloną
wersją.