DUMPING I POSTĘPOWANIE ANTYDUMPINGOWE

DUMPING I POSTĘPOWANIE ANTYDUMPINGOWE
I.
DUMPING
1. Dumping – sprzedaż towaru za granicą poniżej ceny wewnętrznej kraju
eksportera (w skrajnym przypadku: poniżej kosztów produkcji tego
towaru w kraju eskportującym)
Jest to uprzywilejowanie rynku zagranicznego
wewnętrznego.
w stosunku do
Określenie DUMPINGU zawierają:

Artykuł VI GATT/WTO
Produkt jest przedmiotem dumpingu (tzn. wprowadzony do handu w
drugim kraju po cenie niższej od jego wartości normalnej) jeśli cena
eksportowa produktu esportowanego z jednego kraju do drugiego jest
niższa od ceny porównywalnej stosowanej w normalnym obrocie
handlowym za podobny produkt przeznaczony do konsumpcji w kraju
eksportującym.
+ Jeżeli w kraju eksportująym nie ma w sprzedaży tego produktu to
cenę porównuje się z ceną porównywalną podobnego produktu
eksportowanego do jakiegokolwiek kraju trzeciego
+ albo porównuje się ją z kosztami produkcji w kraju pochodzenia,
powiększonymi o uzasadnioną wysokość kosztów administracyjnych
sprzedaży i wszytskich innych kosztów oraz zysku

Artykuł 2 Kodeksu Antydumpingowego
Dumping składa się z dwóch elementów:
1.) sprzedaż towaru do kraju drugiego po cenie niższej od ceny
określonej w postanowieniach Kodeksu
2.) wystąpienie, w wyniku takiej sprzedaży, szkody w kraju
importującym
2. W odróżnieniu od subwencji, które finansuje rząd, dumping stosują
przedsiębiorstwa na własny rachunek.
3. Główny cel dumpingu – zdobycie lub utrzymanie rynku kraju importera
poprzez obniżkę ceny eksportowej i pokonanie konkurentów.
Dumping może występować stale lub okresowo/sporadycznie.
Okresowo – najczęściej stosowany w celu zdobycia nowego rynku
zagranicznego albo zlikwidowania obcej konkurencji na rynku
zagranicznym.
4. Na rynku międzynarodowym dumping traktowany jest jako
postępowanie nie fair, niszczy bowiem konkurentów nie przez
zwiększanie efektywności produkcji, polepszanie jakości, lepszy
marketing, lecz przez przenoszenie części kosztów związanych z
produkcją i sprzedażą na konsumentów krajowych. Towarzyszy mu na
ogół podnoszenie ceny wewnętrznej esportowanego towaru.
5. Dumping może też wywołać negatywne skutki dla kraju importującego:

gdy przedmiotem są dobra konkurencyjne dla produkcji
miejscowej - utrudnienie rozwoju produkcji miejscowej lub jej eliminację,
co skutkować może wzrostem bezrobocia

niekorzystne przesunięcia w strukturze popytu globalnego
6. Co może zrobić państwo importujące?
przebić ceny na rynku wewnętrznym poprzez wprowadzenie
jeszcze niższych cen
ustalić cła w takiej wysokości, która zneutralizuje te ceny –
skutkuje to wzrotem dobrobytu z pobierania opłat celnych
II.
STOSOWANIE ŚRODKÓW ANTYDUMPINGOWYCH
1. Producenci krajowi dążą do usunięcia negatywnych skutków dumpingu
i wyrównania warunków konkurencji za pomocą ceł antydumpingowych
i zobowiązań cenowych w krajach dotkniętych tym zjawiskiem.
2. Zobowiązanie cenowe składa firma oskarżona o dumping. Jest to
dobrowolna obietnica podniesienia ceny do wyznaczonego minimum
(eliminującego margines dumpingowy lub szkodliwe efekty importu).
3. Wzrost znaczenia środków antydumpingowych:
- w wyniku coraz powszechniej wprowadzanych i stosowanych legislacji
antydumpingowych poszczególnych krajów
- w wyniku znacznych redukcji taryf celnych osiąganych w czasie
wielostronnych negocjacji handlowych
4. Artykuł VI Układu Ogólnego – cztery kategorie rozpatrywania
postępowania antydumpingowego:
-
techniczna definicja dumpingu
znaczenie pojęcia „szkody”
zakres stosowania środków przeciwdziałających dumpingowi
procedury obowiązujące przy nakładaniu tych środków
5. Wyłączy cel – eliminacja dumpingu; inne cele (sztuczne ograniczenie
importu lub celowe wybieranie eksportera z rynku) są sprzeczne z
postanowieniami GATT/WTO
6. Kodeks Antydumpingowy
-
-
-
jest rezultatem wielostronnych rokowań handlowych w ramach
GATT/WTO w 1967. W czasie Rundy Tokijskiej GATT w 1979 roku
został on zmodyfikowany (by zwiększyć przejrzystość jego postanowień
i dostosować je do Kodeksu w Sprawie Subsudiów i Ceł
Wyrównawczych.
Kodeks wiąże wszystkie kraje uczestniczące w GATT oraz kraje
Wspólnoty Europejskiej
ustala między innymi jednolitą procedurę czasową prowadzonych
działań antydumpingowych, określa maksymalny czas trwania
postępowania, terminy jego faz, nieprzekraczalny czas obowiązywania
ceł antydumpingowych i zobowiązań cenowych
określa „szkodę” jako niezbędny element w przypadku dumpingu (jest
to szkoda dla przemysły krajowego lub istotne opóźnienie w tworzeniu
takiego przemysłu)
7. Postępowanie antydumpingowe w prawie UE

Podstawą prawną dla postępowania antydumpingowego w Unii Europejskiej
są przepisy Rozporządzenia Rady nr 384/96 z późniejszymi zmianami.
 Zgodnie z nimi dumping występuje, gdy cena eksportowa produktu
sprzedawanego do Unii Europejskiej jest niższa od ceny takiego samego lub
podobnego produktu na rynku krajowym.
 dla ustalenia, czy w konkretnym przypadku mamy do czynienia z praktykami
dumpingowymi należy porównać cenę tego samego (podobnego) produktu
kierowanego na rynek krajowy i unijny
 dla wprowadzenia środków antydumpingowych nie jest wystarczające jedynie
stwierdzenie zaistnienia dumpingu. Spełnione bowiem muszą być łącznie
dalsze warunki, tj.:
- przemysł Wspólnoty musi ponieść szkodę, co obejmuje zarówno szkodę
rzeczywistą, jak i groźbę wyrządzenia szkody oraz negatywny wpływ na
powstanie gałęzi wspólnotowego przemysłu,
- istnieje związek przyczynowy między importem po cenach dumpingowych a
szkodą,
- nałożenie środków antydumpingowych musi leżeć w interesie Wspólnoty (w
odniesieniu zarówno do producentów, jak i konsumentów).



Po złożeniu skargi przez przemysł wspólnoty (lub jego przedstawicieli) komisja
ma 45 dni na podjęcie decyzji o wszczęciu postępowania.
W przypadku, gdy wszczęcie postępowania jest uzasadnione, Komisja
Europejska po konsultacji z Komitetem Doradczym rozpoczyna postępowanie
antydumpingowe.
Całe postępowanie powinno być zakończone w terminie jednego roku, w
żadnym razie nie może przekroczyć 15 miesięcy .







Komisja zbiera niezbędne informacje i ustala czy zaistniał import po cenach
dumpingowych, w wyniku czego przemysł Wspólnoty poniósł szkodę, oraz,
czy w interesie Wspólnoty leży nałożenie ceł tymczasowych.
Komisja Europejska, po konsultacjach z państwami członkowskimi (za
pośrednictwem Komitetu Doradczego) może podjąć decyzję o ich nałożeniu.
Cło nie jest pobierane bezpośrednio, lecz przybiera formę zabezpieczenia
płatności. Nakładane jest zasadniczo na 6 miesięcy, z możliwością
ewentualnego przedłużenia o dalsze trzy miesiące (w pewnych sytuacjach
dopuszczalne jest również z góry ustanowienie ceł tymczasowych na okres 9
miesięcy).
eksporterzy mogą w toku postępowania przedstawiać Komisji Europejskiej
zobowiązania
cenowe.
Ich
przedmiotem
jest
zobowiązanie
do
nieeksportowania towarów do Unii Europejskiej poniżej określonej ceny. W
sytuacji, gdy zobowiązanie jest przez Komisję zaakceptowane postępowanie
co do zasady jest zakończone.
Jeśli w toku postępowania potwierdzone zostaną wcześniejsze ustalenia
Komisji Europejskiej w przedmiocie dumpingu oraz poniesionej przez
przemysł Unii Europejskiej szkody Rada UE na wniosek Komisji może w trybie
rozporządzenia nałożyć ostateczne cła antydumpingowe.
Cła ostateczne mogą być nakładane do wysokości zapewniającej
zlikwidowanie szkody. Górną granicą wymiaru cła jest obliczona w toku
postępowania marża dumpingu. Cła powinny obowiązywać tak długo jak jest
to konieczne dla przeciwdziałania szkodzie spowodowanej przez import po
cenach dumpingowych. Rozporządzenie dopuszcza maksymalne stosowanie
ceł antydumpingowych przez okres 5 lat.
Jeśli Komisja Europejska uzna to za stosowne, może ustalić indywidualne cła
antydumpingowe dla wybranych podmiotów.
Zgodnie z postanowieniami rozporządzenia eksporterom, importerom oraz
producentom unijnym przysługuje prawo do złożenia wniosku o wszczęcie
postępowania rewizyjnego. Ponadto przysługuje im prawo odwołania na
drodze sądowej w trybie art. 173 Traktatu o utworzeniu Wspólnoty
Europejskiej do Sądu Pierwszej Instancji (apelacja do Europejskiego
Trybunału Sprawiedliwości).