Terapia Metoda Vojty

Terapia Metoda Vojty
Metoda Vojty polega na uruchomieniu, w wyniku neurofizjologicznej aktywacji Ośrodkowego
Układu Nerwowego ( poprzez stymulację strefy bądź kilku stref w odpowiednim ułożeniu ciała)
„zainstalowanego” i istniejącego od urodzenia programu, który może być realizowany na drodze
odruchowej, a uzewnętrznia się wrodzonym wzorcem lokomocyjnym ( odruchowy obrót; odruchowe
pełzanie) Innymi słowy poprzez uciśnięcie odpowiedniego punktu na ciele dziecka (tzw. strefy),
prowokujemy określoną reakcję (widoczną dla rodzica). Te reakcje powodują powstawanie połączeń
w mózgu, które umożliwiają dziecku osiąganie kolejnych kroków w jego rozwoju. Metoda Vojty
może być stosowana już od pierwszych dni po urodzeniu. Im wcześniej zostaną rozpoznane
nieprawidłowości i wdrożony proces naprawczy, tym istnieją większe szanse na nakierowanie na
prawidłowy tor rozwoju psychomotorycznego. Bezwzględnym warunkiem uzyskania prawidłowych
reakcji ze strony centralnego układu nerwowego jest bezbolesność działania terapeuty i rodziców w
trakcie stymulacji. Dziecko mówiące nie powinno płakać w trakcie terapii, dziecko małe, które jeszcze
nie potrafi mówić w sposób naturalny zareaguje płaczem – jest to podstawowa forma komunikowania
się z otoczeniem. Ewentualny płacz dziecka jest odpowiedzią na niewygodę związaną z przyjęciem
pozycji, jak również na duży wysiłek fizyczny, który dziecko musi podjąć w czasie terapii.
Wskazania:
mózgowe porażenie dziecięce;
zaburzenia ośrodkowej koordynacji nerwowej (zokn);
asymetria ułożenia ciała;
kręcz szyi;
skolioza;
przepuklina oponowo-rdzeniowa;
schorzenia ortopedyczne;
zaburzenia układu wegetatywnego ( problemy z jedzeniem, spaniem, wypróżnianiem się);
porażenie splotu barkowego;
zespoły genetyczne (zespół Downa, Williamsa, inne);
opóźnienie rozwoju psychomotorycznego;
stany po wylewie;
bóle kręgosłupa.