Dane 055

Warunki uruchomienia dodatku ISOL w MS Excel
1. Program ISOL jest bezpłatnym produktem włoskiej firmy informatycznej FOXES,
który służy do wykonywania rzutu danych trójwymiarowych na płaszczyznę X-Y.
2. Dane do wykonania wykresów mogą być wprowadzone na jeden z poniższych
trzech sposobów poprzez podanie:
a) wzoru funkcji z=f(x,y) w postaci ilorazu dwóch wielomianów: z=P(x,y)/Q(x,y).
Wielomiany P(x,y) oraz Q(x,y) zawierają kombinacje iloczynów zmiennych
niezależnych X oraz Y i są one wielomianami maksymalnie czwartego stopnia
względem obu zmiennych.
b) tablicy zawierającej współrzędne X, Y, Z punktów
c) wzoru wprowadzanego funkcji Excela w postaci kolumn X, Y i funkcji Z(X,Y)
3. Do poprawnej pracy programu konieczne jest aktywny program MS Excel 2003
lub MS Excel XP oraz dwa pliki:
a) isol.xls (makropolecenie)
b) isol_output_t.xls (szablon pliku wynikowego)
Pliki te muszą być umieszczone w dowolnym (ale tym samym) katalogu.
Ponadto dostępny jest plik zawierający instrukcję programu: isol_plot1.pdf
4. Wyniki pracy programu ISOL są zapisywane w arkuszu programu MS Excel w
pliku o nazwie wskazanej przez użytkownika, np. WYKRES.xls, który zawiera
mapę funkcji Z=f(X,Y) w postaci rzutu tej funkcji na płaszczyznę X-Y w jednej z
trzech wersji graficznych dostępnych w opcji programu ISOL.
Wykonanie mapy przy użyciu dodatku ISOL w MS Excel
1. Otworzyć program MS Excel.
2. Otworzyć plik zawierający makropolecenie ISOL (np. Isol.xls). Aktywne makropolecenie to zawiera trzy arkusze:
a) Instruction – arkusz zawierający graficzna instrukcję obsługi tego programu,
b) Input1 – arkusz roboczy 1 do wprowadzania danych do obliczeń,
c) Input2 – arkusz roboczy 2 do wprowadzania danych do obliczeń.
3. Otworzyć arkusz Input1.
4. W polu Output cartel path określić ścieżkę dostępu do pliku do zapisywania danych. W tym celu naciśnij klawisz NEW … i wskaż odpowiednia ścieżkę dostępu,
określ nazwę pliku i zapisz ja w pamięci komputera. Plik ten otrzymuje wybraną
nazwę z rozszerzeniem *.xls, np. NAZWA.xls
5. W polu Parameters area wpisz następujące parametry wykresu:
a) Minimalna i maksymalna wartość zmiennej X,
b) Wartość liczby izolinii dla zmiennej X (grid = np. 40)
c) Minimalna i maksymalna wartość zmiennej Y,
d) Wartość liczby izolinii dla zmiennej linii Y (grid = np. 40)
e) Minimalna i maksymalna wartość Z,
f) Wartość liczby izolinii (warstwic, N) dla zmiennej Z. Szerokość przedziału
wielkości Z określa się według wzoru: ΔZ = (Zmax – Zmin)/(N – 1) (np. N = 11).
Uwaga: Wartości Zmin, Zmax oraz N należy dobrać w taki sposób, aby obliczona na
ich podstawie wartość liczbowa ΔZ pozwalała na otrzymanie prostych liczb, np. 1,
2, 3, itd. lub 0,1; 0,2; 0,3 itd. Otrzymane w ten sposób wartości są przez program
umieszczane na wykresie generowanym przez program ISOL.
6. W polu Select the source of the function f(x,y) wyboru metody wprowadzania
danych wybierz preferowaną metodę pop:
a) 0 – No-iso level (funkcja domyślna)
b) 1 – Rational function = generowanie wykresu funkcji z(x,y) na podstawie
ilorazu dwóch wielomianów z =P(x,y)/Q(x,y)
c) 2 – Look-up = generowanie wykresu funkcji z(x,y) na podstawie tablicy danych zawierających trzy kolumny liczb zawierających współrzędne (x,y,z) punktów
d) 3 – Excel function = generowanie wykresu funkcji z(x,y) na podstawie zmiennych wartości X i Y oraz funkcji Z(x,y) definiowanej jako funkcja Excela.
7. W polu Select the output metod wybierz preferowaną postać graficzną zapisu
wyników pracy programu isol. Do wyboru są następujące opcje:
a) 1 – Iso-level. W wyniku wybrania tej opcji otrzymuje się wykresy czarno-białe
zawierające izolinie na tle siatki konturowej.
b) 2 – Mapper. W wyniku wybrania tej opcji otrzymuje się wielobarwne wykresy
zawierające obszary o barwach przypisanych danych liczbowym należącym
do określonego przedziału zmienności wartości Z(X,Y).
c) 3 – Iso-level + Mapper. W wyniku wybrania tej opcji otrzymuje się wielobarwne wykresy zawierające izolinie na tle siatki konturowej z obszarami o barwach przypisanych danych liczbowym należącym do określonego przedziału
zmienności wartości Z(X,Y).
Uwaga:
Poniżej przedstawiono przykład postępowania przy zastosowaniu opcji 1 dla wejścia (pkt. 6) oraz opcji 1 dla wyjścia (pkt. 7). W przypadku dokonania wyboru innych opcji wejścia lub wyjścia postępowanie jest analogiczne.
8. W polu 1 – Rational function z=f(x,y) wpisz wartości liczbowe współczynników
dla licznika (pole Numerator) oraz mianownika (pole Denominator) rysowanej
funkcji. Wyzeruj pozostałe pola.
9. Naciśnij klawisz Run. Po kilku sekundach w nowym oknie otrzymuje się żądany
wykres jako plik MS Excel.
10. Wprowadź odpowiednie napisy na osiach X oraz Y otrzymanego wykresu.
11. Zapisz otrzymany wykres w pamięci komputera.