Gwiazda neutronowa

advertisement
„Życie gwiazdy”
Opracowała:
Klaudia Kokoszka
Czym jest gwiazda?
Pod wpływem sił
grawitacyjnych w ciągu
miliardów lat cząsteczki
gazu i drobinki pyłu zbliżają
się do siebie. W miarę
zbliżania rośnie siła
grawitacji i proces ulega
przyśpieszeniu . W końcu
powstają olbrzymie kule
gazu i pyłu o dużej
gęstości i przeogromnej
temperaturze.
Gdzie się
znajduje
gwiazda?
Galaktyka to układ gwiazd i materii
międzygwiazdowej i jest największym
związanym grawitacyjnie systemem gwiazd
występującym we Wszechświecie. Na
podstawie budowy wyróżnia się cztery
zasadnicze typy galaktyk: spiralne, eliptyczne,
soczewkowate i nieregularne. Galaktyki o
bardzo małej jasności i małych rozmiarach
liniowych nazywane są galaktykami
karłowatymi niezależnie od ich budowy.
Początki
życia gwiazdy
Czerwony olbrzym – gwiazda o
stosunkowo niewielkiej masie (od 0,5
do ok. 8-10 mas Słońca), będąca na
schyłkowym etapie ewolucji. Nazwa
pochodzi od obserwowanej barwy i
dużych rozmiarów.
Jak powstaje?
Pod koniec zużywania wodoru
przez gwiazdę, słońce zaczyna
puchnąć zmieniając jednocześnie
kolor na czerwony, gdyż obniża
się temperatura powierzchni. W
tym samym czasie wnętrze
gwiazdy kurczy się tworząc jądro
o bardzo dużej wielkości.
Faza
przejściowa
Biały karzeł – małe jądro
powstałe z czerwonego
olbrzyma, przedostatnia
faza życia gwiazdy.
Planeta świeci na biało z
powodu wysokiej
temperatury, ale nie jest
w stanie wytwarzać
energię i stopniowo
stygnie.
Śmierć gwiazdy
Większość gwiazd kończy swój żywot
wielkim wybuchem. Zapadnięte jądro gwiazdy
przekształca się w gwiazdę neutronową lub
czarną dziurę.
Wybuch gwiazdy bardzo masywnej o
masie kilkudziesięciu mas Słońca powoduje
najprawdopodobniej wysłanie błysku gamma.
Taki wybuch jest nazywany wybuchem
hipernowej.
W naszej galaktyce zaobserwowano
dotąd 7 supernowych. Najsilniejszym wybuchem
była gwiazda w Mgławicy Krab, odnotowana w
wielu kronikach w 1054 roku. W ostatnich
latach odkrywano średnio około 300
supernowych rocznie, z czego większość w
galaktykach odległych od nas o miliardy lat
świetlnych. Najlepiej jest zbadana supernowa
zaobserwowana 1987 w Wielkim Obłoku
Magellana, który jest naszym galaktycznym
Pozostałość po supernowej
Gwiazda
neutronowa
Gwiazda neutronowa powstaje w wyniku wybuchu gwiazdy tzw. supernowej
w późnym stadium ewolucji gwiazd. Gwiazda o masie większej niż 10 mas
Słońca, wytwarza u kresu swojej ewolucji żelazny rdzeń wielkości Ziemi, w
którym nie mogą już zachodzić reakcje syntezy jądrowej. Elektrony
poruszają się wtedy z prędkością prawie równą prędkości światła. Ciśnienie
rozpędzonych elektronów równoważy grawitacyjną siłę przyciągania gęstej
materii. Ale przy dostatecznie dużej energii elektronów ,łączą się one z
protonami tworząc neutrony. Ciśnienie wtedy maleje, oddziaływanie
grawitacyjne bierze górę i w niespełna sekundę rdzeń zapada się i zamienia
w gwiazdę neutronową. Część wyzwolonej przy tym energii zostaje
przekazana materii otaczającej rdzeń, która z prędkością kilkunastu
tysięcy kilometrów na sekundę rozbiega się w przestrzeni kosmicznej.
Czarna dziura
Czarna dziura – obiekt astronomiczny, który tak silnie
oddziałuje grawitacyjnie na swoje otoczenie, że nawet światło
nie może uciec z jego powierzchni (prędkość ucieczki jest
większa od prędkości światła). Czarne dziury to podstawowe
składniki bardziej złożonych obiektów astronomicznych, takich
jak niektóre rentgenowskie układy podwójne, rozbłyski gamma
oraz aktywne galaktyki. Obiekty zawierające czarne dziury
należą do najjaśniejszych we Wszechświecie.
Życie Słońca
Słońce– gwiazda centralna
Układu Słonecznego, wokół
której krąży Ziemia, inne
planety oraz mniejsze ciała
niebieskie. Słońce to
najjaśniejszy obiekt na
niebie i główne źródło
energii docierającej do
Ziemi. Jest ona obecnie w
fazie czerwonego olbrzyma.
Wg. Obliczeń ma
produkować energię ponad
10 mld lat. Tzn. nie musimy
się obawiać utraty tej
gwiazdy przez najbliższe
5mld lat. ;)
Download