VIII. Streszczenie. Przeprowadzono analizę materiału klinicznego

VIII. Streszczenie.
Przeprowadzono analizę materiału klinicznego 110 chorych z przerzutami czerniaka
do mózgu (BMM) leczonych w COOK w latach 1980-2013. Określono charakterystyczne
cechy populacyjne i kliniczne w badanej grupie chorych. Dla oceny zaawansowania BMM
posłużono się trzema indeksami prognostycznymi: RPA-RTOG, GPA i MS-GPA. U 12
(10,9%) chorych zastosowano leczenie chirurgiczne z uzupełniającą WBRT, u 8 (7,3%) SRS
+ WBRT, u 76 (69,1%) samodzielną WBRT i u 14 (12,7%) WBRT skojarzone z TMZ. Należy
podkreślić, że do leczenia lokalnego (chirurgia lub SRS) skojarzonego z WBRT
kwalifikowano ściśle wyselekcjonowanych chorych z 1 lub 2 BMM, bez deficytów
neurologicznych, KPS >70 i z opanowanym procesem nowotworowym poza mózgiem. Sześć
miesięcy przeżyło 39,1% (43/110) chorych całej badanej grupy, 12 miesięcy – 13,6%
(15/110), a 24 miesiące 3,6% (4/110).W jednocechowej analizie dla przeżyć 6-miesięcznych,
czynnikami prognostycznymi okazały się: wiek, liczba BMM, obecność lub nie przerzutów
czerniaka
poza
mózgiem
i
KPS;
natomiast
w analizie wielocechowej metodą Coxa niezależnymi, niekorzystnymi czynnikami
prognostycznymi okazały się KPS poniżej 70, obecność przerzutów czerniaka poza mózgiem
oraz wiek chorych powyżej 60 lat. Największą szansę przeżycia 6 miesięcy (91,7%) i
najdłuższą medianę przeżyć (9,2 miesiąca) mieli ściśle wyselekcjonowani chorzy leczeni
chirurgicznie + WBRT oraz również ściśle wyselekcjonowani chorzy poddani SRS z
następowym WBRT (przeżycie 6 miesięcy – 75,0%), a mediana przeżycia 7,4 miesiąca. W
grupie chorych leczonych wyłącznie WBRT (ponad 2/3 wszystkich chorych) lub WBRT +
TMZ, odsetek przeżyć 6 miesięcznych nie przekraczał 29%, a mediana przeżyć – 4 miesięcy.
Przeprowadzono analizę wyników leczenia 110 chorych badanej grupy w oparciu o indeksy
prognostyczne: RPA-RTOG, GPA i MS-GPA. W najlepiej rokujących klasach (RPA-RTOG – I
klasa, GPA i MS-GPA – I i II klasa) mediana przeżyć była zbliżona i wahała się od 7,2-10,7
miesiąca. W źle rokujących klasach (RPA-RTOG – II i III klasa, GPA i MS-GPA – III i IV
klasa) mediana przeżyć była również podobna we wszystkich trzech indeksach
prognostycznych i wahała się od 4,3 do 2,6 miesiąca. Stwierdzone różnice pomiędzy
indeksami prognostycznymi były statystycznie nieznamienne.
Analiza badanej grupy chorych oraz danych piśmiennictwa wykazała, że wyniki
leczenia chorych z BMM są ogólnie złe: mediana przeżycia waha się od 3 do 5 miesięcy,
przeżycia
6-miesięczne
wynoszą
ok.
40%,
12-miesięczne
–
kilkanaście,
a 24-miesięczne – zaledwie kilka procent. Jedynie w wyselekcjonowanych grupach chorych, z
pojedynczym
lub
dwoma
BMM,
bez
deficytów
neurologicznych,
z opanowanym procesem nowotworowym poza mózgiem i KPS >70, skojarzenie chirurgii lub
SRS z WBRT stwarza chorym szansę uzyskania mediany przeżycia 8-9 miesięcy.
Samodzielna
WBRT
jest
skuteczna
metodą
leczenia
paliatywnego
z medianą przeżycia 3-4 miesięcy. Niezależnymi czynnikami prognostycznymi
u chorych z BMM są: KPS oraz obecność lub nie przerzutów czerniaka poza mózgiem; w
badanej grupie niezależnym czynnikiem prognostycznym okazał się również wiek, co w
piśmiennictwie jest przedmiotem kontrowersji. Przeprowadzona analiza wykazała, że wartość
trzech porównywanych indeksów prognostycznych: RPA-RTOG, GPA i MS-GPA jest
podobna; indeksy te dobrze identyfikują grupę chorych z lepszym rokowaniem,
kwalifikujących się do leczenia chirurgicznego lub SRS skojarzonego z WBRT, natomiast
gorzej
identyfikują
chorych
z
niekorzystnym
rokowaniem,
szczególnie
chorych
kwalifikujących się wyłącznie do BSC
Wadą RPA-RTOG i GPA jest niska zdolność dyskryminacyjna; ponad 80% chorych znajduje
się w źle rokujących klasach prognostycznych, odpowiednio II i III lub III
i IV. W indeksie MS-GPA wartość ta nie przekracza 60%. Z kolei niewątpliwą wadą MS-GPA
jest brak włączenia w ocenę prognostyczną obecności przerzutów czerniaka poza mózgiem,
jednego z dwóch (obok KPS) jednego z dwóch najważniejszych czynników prognostycznych
u chorych z BMM.