Krytyka tekstu (teksty staropolskie)

Semestr
Przedmiot
Punkty ECTS
Kod przedmiotu
Forma zajęć /
liczba godzin
Skrócony opis
przedmiotu
Wymagania
wstępne
Efekty kształcenia
Wiedza
Umiejętności
III
KRYTYKA TEKSTU (TEKSTY STAROPOLSKIE)
2
0100-PLDE307
Ćwiczenia konwersatoryjne typ 2 / 15 godz.
Zajęcia mają na celu zapoznanie z zagadnieniem krytyki tekstów staropolskich,
uwzględniającej transkrypcję tekstu i sporządzenie wydania krytycznego typu B.
Podstawowe wiadomości z zakresu edytorstwa naukowego oraz znajomość
podstawowych lektur i problematyki literatury staropolskiej.
1. Student ma podstawową wiedzę o charakterze nauk filologicznych i ich
związkach z edytorstwem (01PE1A_W01).
2. Student zna podstawową terminologię z zakresu tekstologii i krytyki tekstu
(01PE1A_W02).
3. Student ma uporządkowaną wiedzę ogólną, obejmującą terminologię,
teorie i metodologię z zakresu edytorstwa naukowego tekstów literackich
do XVIII w., zorientowaną na zastosowanie w praktyce wydawniczej
(01PE1A_W03).
4. Student ma uporządkowaną wiedzę szczegółową z krytyki tekstu do XVIII w.,
zorientowaną na zastosowanie w praktyce wydawniczej (01PE1A_W04).
5. Student ma podstawową wiedzę o celach, organizacji i funkcjonowaniu
rynku wydawniczego (01PE1A_W06).
6. Student ma podstawową wiedzę o metodyce wykonywania zadań,
normach, procedurach i dobrych praktykach stosowanych w zakresie
edytorstwa tekstów literackich w instytucjach rynku wydawniczego
(01PE1A_W08).
7. Student ma podstawową wiedzę o instytucjach kultury i orientację
we współczesnym życiu kulturalnym dotyczącym edycji dzieł literackich
(zwłaszcza obejmujących dzieła do XVIII w.) i rynku wydawniczego
(współczesne interpretacje dzieł staropolskich) (01PE1A_W13).
1. Student posiada podstawowe umiejętności badawcze, obejmujące
formułowanie i analizę problemów badawczych, dobór metod i narzędzi
badawczych, opracowanie i prezentację wyników, pozwalające na
rozwiązywanie problemów w zakresie edytorstwa naukowego tekstów
literackich (01PE1A_U01).
2. Student umie samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać umiejętności
badawcze oraz praktyczne zawodowe, związane z przygotowaniem wydania
krytycznego tekstów staropolskich, kierując się wskazówkami opiekuna
naukowego (01PE1A_U02).
3. Student samodzielnie planuje i realizuje typowe projekty edytorskie
(01PE1A_U03).
4. Student posiada zdolności organizacyjne pozwalające na planowanie
i realizację zadań dydaktycznych związanych z pracą (01PE1A_U04).
5. Student potrafi ocenić przydatność różnych metod, procedur i dobrych
praktyk do realizacji zadań i rozwiązywania problemów z zakresu
edytorstwa obejemującego krytykę tekstu staropolskiego (01PE1A_U08).
6. Student potrafi rozpoznać różne typy zjawisk zachodzących w procesie
wydawniczym oraz przeprowadzić ich krytyczną analizę i interpretację,
Kompetencje
społeczne
Treści kształcenia
Metody i kryteria
oceniania
Metody
dydaktyczne
Literatura
z zastosowaniem typowych metod, w celu określenia ich znaczeń,
oddziaływania społecznego, miejsca w procesie historyczno-kulturowym
(01PE1A_U10).
7. Student posiada umiejętność przygotowania typowych prac pisemnych w
języku polskim z zakresu krytyki tekstu, z wykorzystaniem podstawowych
ujęć teoretycznych, a także różnych źródeł (01PE1A_U11).
1. Student ma świadomość odpowiedzialności za zachowanie dziedzictwa
kulturowego regionu, kraju, Europy, którym jest tekst do XVIII w. (01PE
1A_K05).
2. Uczestniczy w życiu kulturalnym, korzystając z różnych mediów i różnych
jego form (01PE 1A_K06)
1. Wprowadzenie najważniejszych terminów używanych w edytorstwie
naukowym utworów literackich. Zadania krytyki tekstu.
2. Omówienie zagadnienia ustalenia wydania podstawowego oraz zasad
kolacjonowania tekstów dla stwierdzenia możliwych odmian.
3. Wyjaśnienie zasad modernizacji na podstawie Zasad transkrypcji
przyjętych w edycjach literatury staropolskiej. Podział materiału do
samodzielnego opracowania.
4. Opracowywanie i sporządzanie objaśnień, rodzaje objaśnień.
5. Sporządzanie komentarza krytyczno-literackiego. Zasady sporządzania i
zapisu aparatu krytycznego.
6. Omówienie spornych kwestii w zakresie aparatu krytycznego i
interpunkcji fragmentów zaliczeniowych.
Studenta obowiązuje obecność na zajęciach oraz zaliczenie pracy końcowej.
Na ocenę końcową składa się obecność i aktywność na zajęciach — 50% oraz
złożenie pracy końcowej (polegającej na transkrypcji fragmentu Metamorfoz
Owidiusza) — 50%.
Zajęcia konwersatoryjne z elementami warsztatowymi, dyskusja grupowa,
samodzielna praca z tekstem źródłowym.
Literatura podstawowa:
Zasady wydawania tekstów staropolskich, (projekt K. Górski; przykłady oprac. J.
Woronczak, red. nauk. M. R. Mayenowa, przy współudz. Z. Florczak, Wrocław
1955.
Zasady transkrypcji, [w:] M. Sęp Szarzyński, Poezje zebrane, wyd. R.
Grześkowiak, A. Karpiński, przy współpracy K. Mrowcewicza, Warszawa 2001,
edycja w serii „Biblioteka Pisarzy Polskiego Oświecenia” IBL PAN.
K. Górski, Co rozumieć należy przez wolę autora przy sporządzaniu poprawnej
edycji tekstu, [w:] Z polskich studiów slawistycznych, t. 2, Warszawa 1958.
Zasady typowego opracowania edytorskiego, red. L. Marszałek, Warszawa
1962.
Zasady typowego opracowania edytorskiego naukowych wydawnictw ciągłych.
Instrukcja zatwierdzona przez Zespół do spraw edytorskich Kom. Wyd. PAN,
przewodn. Raabe Z., Warszawa 1964.
Karpiński A., Tekst staropolski. Studia i szkice o literaturze w dawnych
rękopisach, Warszawa 2003.
Furmanik S., O interpunkcji w drukach staropolskich, „Pamiętnik Literacki”,
1955, z. 4.
K. Kamińska, O pisowni druków XVI-wiecznych, „Prace Polonistyczne” 1953,
seria 11.
S. Furmanik, O interpunkcji w drukach staropolskich, „Pamiętnik Literacki” 1955,
z. 4.
K. Górski, Zagadnienie interpunkcji w wydaniach klasyków polskich, „Pamiętnik
Literacki”, 1973, z. 4.
Literatura uzupełniająca:
P. Grimal, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Wrocław 1987.
Horacy (Kwintus Horacjusz Flakkus), Dzieła wszystkie, t. I–II, oprac. i wybór
przekładów O. Jurewicz, Wrocław 1986; tu zwłaszcza komentarze do utworów
(teksty utworów w języku łac. i pol.).
Horacy, Dzieła, t. I–II, przekład i wstęp S. Gołębiowski, Warszawa 1980; tu
zwłaszcza Słowniczek (teksty utworów w języku łac. i pol.).
Kopaliński W., Słownik mitów i tradycji kultury, wyd. dowolne.
Mała encyklopedia kultury antycznej A–Z, pod red. Z. Piszczka, wyd. dowolne.
Mała encyklopedia kultury świata antycznego, t. I A – Ł, pod red. G. Pianko, t. II
M–Z, pod red. Z. Piszczka, Warszawa 1958–1962.
Słownik pisarzy antycznych, pod red. A. Świderkówny, Warszawa 1982.
Nowa księga przysłów i wyrażeń przysłowiowych polskich, red. t. I–III:
J. Krzyżanowski; red. t. IV: S. Świrko, Warszawa 1969-1978.
Dicta. Zbiór łacińskich sentencji, przysłów, zwrotów, powiedzeń z indeksem
osobowym i tematycznym, zebrał, oprac. i zredagował Cz. Michalunio, Kraków
2004.
A. Bańkowski, Etymologiczny słownik języka polskiego, t. I A–K, t. II L–P,
Warszawa 2000.
W. Doroszewski (red.), Słownik języka polskiego.
S.B. Linde, Słownik języka polskiego, wyd. dowolne.
Ludzie Oświecenia o języku i stylu, oprac. Z. Florczak i L. Pszczołowska pod red.
M. Renaty Mayenowej, zwłaszcza t. III (zawierający Słownik), Warszawa 1957.
Słownik wyrazów archaicznych, [w:] M. Sęp Szarzyński, Poezje zebrane, wyd. R.
Grześkowiak, A. Karpiński, przy współpracy K. Mrowcewicza, Warszawa 2001,
edycja w serii „Biblioteka Pisarzy Polskiego Oświecenia” IBL PAN.
Słownik wyrazów archaicznych, [w:] A.S. Naruszewicz, Poezje zebrane, t. I-III,
wyd. B. Wolska, edycja w serii „Biblioteka Pisarzy Polskiego Oświecenia” IBL
PAN.
Szymon Zimorowic, Roksolanki to jest ruskie panny, wyd. R. Grześkowiak,
Warszawa 2013, t. XIII, edycja w serii ,,Biblioteka Pisarzy Staropolskich”.
Słownik trudniejszych wyrazów, [w:] K. Benisławska, Pieśni sobie śpiewane, wyd.
T. Chachulski; edycja w serii „Biblioteka Pisarzy Polskiego Oświecenia” IBL PAN.
Informacje
dodatkowe
Brak