Zastosowanie Metody Arkady w deformacjach p*ytek

advertisement
Zastosowanie Metody Arkady
w deformacjach płytek
paznokciowych
Dr n. med. Maciej Koselak
Paznokieć ( unguis ) stanowi jeden z
przydatków naskórka. Umiejscowiony jest
on na powierzchni grzbietowych dalszych
opuszek palców rąk i stóp wytwarzany jest
przez nabłonek skóry.
Płytkę paznokciową budują takie
elementy jak: macierz, płytka czyli trzon
paznokcia, łożysko oraz tkanka
okołopaznokciowa. W dystalnej części
palca płytka paznokciowa kończy się
brzegiem wolnym a wokół płytkę
otacza wyniosłość zwana wałem
paznokcia.
Z wału paznokciowego na powierzchnie
ciała paznokcia schodzi warstewka z
cienkiej tkanki nabłonkowej zwana
obrąbkiem naskórkowym, który osłania
nasadę paznokcia dzięki czemu chroni
delikatną tkankę macierzy i łożysko
przed bakteriami i innymi
mikroorganizmami mogącymi uszkodzić
te elementy budowy paznokcia.
Korzeń ( radix unguis ) buduje część tylna i przednia. Część
tylna jest cienka i przykryta skórą, natomiast część przednia
obłączek ( lunula) jest pomostem pomiędzy żywa macierzą, a
martwą płytką paznokcia. To właśnie z macierzy powstaje
paznokieć. Macierz jest miejscem metabolicznie aktywnym
ponieważ znajdują się w niej nerwy, naczynia krwionośne i
limfatyczne. To w tym miejscu komórki dzielą się i w miarę
nawarstwiania zrogowaciałych komórek, przesuwają się po
łożysku paznokcia w kierunku jego przedniej części. Tkanki
położone bezpośrednio pod płytką stanowią łożysko na
którym spoczywa paznokieć i dzięki niemu jest odżywiany.
Możliwe jest to dzięki siatce drobnych naczyń krwionośnych.
Samo łożysko nie przyczynia się do jego wzrostu, lecz stanowi
jedynie miejsce gdzie płytka przybiera formę stwardniałą.
Wzrost paznokcia następuje w sposób ciągły o
różnym stopniu nasilenia przez całe życie.
Średnio szybkość wzrostu paznokcia wynosi
0,1 mm na dobę, przy czym jest on szybszy na
palcach rąk niż kończyn dolnych.
Przyczyny zaburzeń mikrokrążenia kończyn
dolnych

STAN ZAPALNY /POZAPALNY
Zmiany w strukturze śródbłonka na poziomie kapilar
 Uszkodzenie komórek => wzrost przepuszczalności naczyń => ból i obrzęk
* FILARIAZA – „słoniowacizna”


REAKCJA ALERGICZNE




Reakcje autoimmunologiczne
Wytwarzanie przeciwciał klasy IgE na nieszkodliwe antygeny (alergeny)
Wzrost przepuszczalności naczyń krwionośnych => obrzęk
OPARZENIA


Reakcje organizmu jak w stanie zapalnym lub w alergii
Obrzęk zależny od powierzchni ciała objętej oparzeniem, a także stopniem
zaawansowania uszkodzenia tkanek.
Przyczyny zaburzeń mikrokrązenia kończyn
dolnych

URAZY MECHANICZNE




OBRZĘK WRODZONY




Stłuczenia, złamania, zmiażdżenia, zwichnięcia
Uszkodzenie tętnic, żył i naczyń chłonnych => niedokrwienie /zakrzep
Może dojść do obliteracji naczyń => uszkodzenie nerwów, aparatu mięśniowego i
obrzęk.
Wady rozwojowe (nieprawidłowy wzrost ciała w wieku dziecięcym)
Malforacje limfatyczne (naczyniaki chłonne) => zwłóknienia w-wy podskórnej
Choroba Milroy’a – trudność w wytwarzaniu prawidłowych struktur śródbłonka
=> torbiele w w-wie podskórnej o innym składzie chemicznym niż chłonka.
OBRZĘK JATROGENNY


Powstaje w wyniku powikłań pooperacyjnych
Obrzęk jest następstwem przecięcia naczyń żylnych, chłonnych i tętnic.
Przyczyny zaburzeń mikrokrążenia kończyn
dolnych

NIEWYDOLNOŚĆ I ZAKRZEPICA ŻYŁ GŁĘBOKICH




MIAŻDŻYCA




Czynniki ryzyka: wiek, siedzący tryb życia, płeć, ciąża, antykoncepcja, HTZ
Osłabienie funkcji zastawek => REFLUKS => zastój krwi na obwodzie => obrzęk
(często obrzęki mieszane, bolesność, martwica tkanek).
Teleangiektazje => żylaki => zespół zakrzepowy.
Zwężenie lub zamknięcie światła naczyń krwionośnych przez skumulowaną
blaszkę miażdżycową
Zaburzenia filtracji krwi w kapilarach => agregaty blaszki m. =>
spadek objętości przepływającej krwi => niedokrwienie i obrzęk
Powikłania: procesy autoimmunologiczne, martwica obwodowa skóry.
CHOROBY NOWOTWOROWE




Dezaktywacja limfocytów => spadek odporności => zastój chłonki
Sarkoidoza (grudki zapalne w węzłach chłonnych)
Węzłowica (przewlekła białaczka limfatyczna)
Mięsak limfatyczny.
Przyczyny zaburzeń mikrokrążenia kończyn
dolnych

NIEWYDOLNOŚĆ SERCA




Czynniki ryzyka: płeć męska, wiek, używki, otyłość, cukrzyca, predyspozycje
genetyczne
Objawy: duszność, senność, ogólnie osłabienie organizmu
Zaburzona funkcja pompy ssąco – tłoczącej => krew zalega w komorach =>
spadek objętości i ciśnienia krwi => zwężenie naczyń nerkowych =>
wzrost objętości płynu tkankowego => obrzęk.
NIEWYDOLNOŚĆ NEREK




Nieprawidłowa praca serca => zaburzenia absorpcji i wydalania Na+ =>
przepełnienie naczyń nerkowych
Zmniejszenie produkcji prekursora wit.D => niedobór Ca i P
Zaburzenia w funkcjonowaniu wątroby => wodobrzusze i obrzęki.
Rzadziej dochodzi do białkomoczu nerczycowego.
Przyczyny zaburzeń mikrokrążenia kończyn
dolnych

OTYŁOŚĆ
Nadmierny przyrost masy ciała
Dysfunkcje i nieprawidłowe działanie hormonów podwzgórza
Powikłania: wzrost ryzyka zachorowalności na choroby
naczyniowego, cukrzycę.

układu
sercowo
–
CUKRZYCA (HIPERGLIKEMIA)
I typ – insulinozależny (spadek ilości kom.ß trzustki, dotyczy młodych osób)
II typ – nieinsulinowy (nadwaga)
Glikemia => zwężenie kapilar krwionośnych => mikroangiopatie => neuropatie nerwów
czuciowych => owrzodzenia, obrzęki, martwica skóry.

ZABURZENIA HORMONALNE
Dysfunkcje tarczycy i zaburzenia wydzielania hormonów płciowych
Endokrynopatia => wzrost filtracji kłębuszków nerkowych => hipokaliemia => wzrost
ciśnienia tętniczego => uszkodzenie nerek i serca => obrzęk.
Przyczyny zaburzeń
mikrokrążeniakończyndolnych

ANTYKONCEPCJA DOUSTNA
Działanie głównie estrogenu i gestagenu => zwiększa się
i ryzyko zachorowalności na niewydolność żylną kończyn dolnych.
krzepliwość
krwi
HORMONALNA TERAPIA ZASTĘPCZA
Okres przekwitania zwiększa ryzyko zachorowania na chorobę wieńcową, osteoporozę i
nowotwory u kobiet.
Powikłania HTZ: obrzęki obwodowych części ciała, podrażnienia skóry, ryzyko
niewydolności żylnej.
OBRZĘK IDIOPATYCZNY
Najczęstsze w młodym wieku
Anomalie anatomiczne układu chłonnego (wady wrodzone)
Obrzęk hiperplastyczny – postać wrodzona, spotykana u małych dzieci. Niewydolność
zastawek.
Przyczyny zaburzeń mikrokrążenia kończyn dolnych
NIEPRAWIDŁOWA PIELĘGNACJA KOŃCZYN DOLNYCH
CELLULIT i OBRZĘK LIPIDOWY

Zaburzenia krążenia krwi i chłonki => gromadzenie ppm => miejscowe obrzęki
kończyn dolnych => patologie tkanki łącznej
Czynniki mające wpływ na rozwój wrastania paznokci












Uwarunkowania genetyczne ( ok. 5%)
rodzaj wykonywanej pracy
intensywne obciążenia
waga ciała
rodzaj noszonego obuwia
podłoże po którym się poruszamy
stan układu kostnego i deformacje kręgosłupa
choroby kości, stawów (reumatyzm, artroza, gościec)
uszkodzenia mechaniczne będące przyczyną schorzeń tkanki kostnej i
łącznej
złamania, porażenia, neuralgie, zapalenia kaletek, torebek, nekrozy stawów,
kaletek, kości
choroby układowe (cukrzyca, zaburzenia ukrwienia)
nadmierne pocenie i postępowa maceracja skóry
Metod korekcji płytki paznokciowej:
zabiegowe
zachowawcze
pomocnicze
Zachowawcze metody korekcji płytki:
postępowanie pielęgnacyjne
tamponada
klamra korekcyjna
terapie skojarzone
Metoda Arkady
Postępowanie pielęgnacyjne polega na oczyszczaniu i dezynfekcji paznokcia oraz otaczającej go
tkanki. Usuwamy wrastający kąt płytki lub cierń paznokcia. Należy pamiętać o usunięciu
zrogowaceń naskórka w wale paznokciowym.
Tamponada jest stosowana by poszerzyć przestrzeń pomiędzy płytką paznokciową a wałem
paznokciowym. Używamy taśmy włókninowej bądź innego środka odkażającego. Materiał
opatrunkowy nasączmy środkiem gojącym, przeciwzapalnym, zmiękczającym, regenerującym,
dezynfekującym. Materiały używane do tamponowania: włóknina wiskozowo - poliamidowa (szer. 15cm), gaza bawełniana (szer. 1cm), wata, lignina, gaza nasączona substancjami leczniczymi
(kompresy z maścią gojącą).
Rurki Sulci-Protektor wykonane ze sztucznego tworzywa, przecięte wzdłuż nakłada się na brzegi
płytki paznokciowej, a następnie mocuje masą do rekonstrukcji paznokcia.
Leczenie kosmetyczno podologiczne
wykorzystuje metody korekcji płytek
paznokciowych ogólnie opisywanych jako
ortonyksja. Określenie „orthonyxie” powstało z
użycia greckich słów „orthos” – prosto i „onyks”
– paznokieć. Celem ortonyksji jest uniesienie
brzegów wrastających paznokci oraz
wyprostowanie płytki paznokciowej
Ortonyksja jest podologiczną metodą korekcji
paznokci za pomocą różnych metod w przypadku
wrastania paznokci oraz przy deformacjach płytki.
Cel ortonyksji
 przywrócenie prawidłowej płaszczyzny płytce
paznokciowej
 zmiana toru wzrostu paznokcia
 zapobieganie ponownemu wrastaniu
 szybka likwidacja dolegliwości bólowych.
Podstawową metodą korekcji wrastających paznokci jest
montowanie na płytce paznokcia specjalnie skonstruowanej klamry
korekcyjnej lub masy akrylowej wykorzystywanej w metodzie
Arkady. W metodzie Arkady za pomocą odpowiedniego
urządzenia zwanego Kostką Arkady stabilizuje się paluch po to,
aby za pomocą manipulatorów w sposób bardzo delikatny i
bezbolesny odkształcić płytkę paznokciowa i za pomocą akrylu
utrwalić to odkształcenie. Tak odkształcona płytka daje uczucie
komfortu głównie z powodu ustąpienia uporczywego bólu.
Odpowiednio nałożony, utwardzający się pod wpływem wiązania
chemicznego akryl, unosi płytkę paznokcia i nadaje jej inny,
właściwy kierunek wzrostu. Szczególnie istotnym czynnikiem
wyróżniającym metodę Arkady od innych metod jest korygowanie
płytki paznokciowej na całej jej powierzchni w przeciwieństwie do
wąskich klamer korekcyjnych, które przylegają do płytki na bardzo
ograniczonej powierzchni.
Przeciwwskazaniem do szeroko rozumianej
ortonyksji jest kruchość, brak elastyczności płytki
paznokciowej, brak wzrostu płytki oraz
niekonsekwencja chorego w dalszej pielęgnacji
paznokci. W metodzie Arkady braku wzrostu płytki,
zbyt mała elastyczność czy kruchość nie jest
przeciwskazaniem, wręcz przeciwnie, metoda ta
utwardza płytkę, daje wzmocnienie dla osłabionej
płytki paznokciowej a co najważniejsze nadaje płytce
paznokciowej estetyczny wygląd.
Opis urządzenia i metody Arkady
Kostka Arkady jest urządzeniem służącym do plastyki
zdeformowanych płytek paznokciowych. Kostka Arkady
skonstruowana jest jako bardzo proste urządzenie.
Urządzenie to ma kształt sześcianu pozbawionego ścian.
Brak ścian umożliwia bardzo dobrą widoczność całej płytki
paznokciowej oraz pozwala swobodnie opracowywać
przez operatora zniekształconą płytkę z każdej strony.
Główną konstrukcje funkcjonalną stanowi rama
Kostki Arkady. Ramy stanowią konstrukcję służąca
do montowania różnych stabilizatorów i
manipulatorów potrzebnych w trakcie opatrywania
zniekształconych płytek paznokciowych.
Pierwsza funkcjonalna część kostki Arkady to przednia
rama kostki, która służy do stabilizowania manipulatorów za
pomocą których operator może w sposób bardzo precyzyjny i
stabilny opracowywać zniekształcone, wrastające płytki
paznokciowe. Manipulatorami są przyrządy w kształcie „
łopatek” o różnej wielkości, które stabilizowane są za pomocą
obejm wkładanych do otworów znajdujących się w ramie
przedniej kostki . Dzięki śrubom dociskającym obejmy
manipulatory uzyskują stabilność. Manipulatory dzięki
obejmom przytrzymywane są w dowolnym ustawieniu.
Manipulatory dzięki temu uzyskują stabilność a tym samym
taką stabilność uzyskuje opracowywany paznokieć . Stabilność
manipulatorów jest szczególnie ważna dla operatora w trakcie
precyzyjnego nakładania masy akrylowej.
Druga funkcjonalna część Kostki Arkady to rama tylna. W
ramie tylnej znajdują się śruby stabilizujące palec ze zniekształconą
płytką paznokciową. Stabilizacja palca jest niesamowicie istotna w
trakcie całego precyzyjnego procesu odkształcania płytki
paznokciowej. W celu wyeliminowania nieprzyjemnego odczucia
związanego z dociskającą śrubą na ściany boczne palca zakładane są
miękkie płytki filcowe. Po środku ramy tylnej znajduje się kolejny
otwór do którego operator zakłada manipulator w kształcie „ kolca”,
który stabilizowany jest jak przednie manipulatory za pomocą
obejmy do ramy kostki. Manipulatorem kolcowym operator dociska
grzbiet płytki paznokciowej. Manipulator kolcowy zapobiega
oderwaniu od łożyska płytki paznokciowej w trakcie odkształcania
brzegów bocznych paznokcia przez manipulatory łopatkowe.
Manipulator górny jest bardzo istotnym elementem w trakcie
opatrywania zdeformowanego paznokcia.

Etapy metody Arkady
I Pierwszym etapem w metodzie Arkady jest stabilizacja palca ze
zniekształconym paznokciem za pomocą stabilizatorów śrubowych.
II w kolejnym etapie następuje stabilizacja grzbietu płytki za pomocą
manipulatora kolcowego dociskającego płytke w miejscu gdzie
wcześniej nałożono i utwardzono masę akryloną
III Kolejny etap to delikatne odształcenie bocznych, wrastających
brzegów płytki paznokciowej za pomocą manipulatorów łopatkowych
IV Nałożenie masy akrylowej na całą powierzchnie płytki
paznokciowej
V Termoutwardzenie masy akrylowej
VI Usunięcie konstrukcji kostki Arkady
VII Opracowanie kosmetyczne odkształconej płytki paznokciowej za
pomocą pilników
Kwalifikacje do zastosowania metody
Arkady
Ocena kliniczna wrastania płytki w skali Scholza
Ia stopień wrastanie bez stanu zapalnego jednostronnie
Ia stopień wrastanie bez stanu zapalnego dwustronnie
IIa wrastanie z odczynem zapalnym jednostronnie
IIb wrastanie z odczynem zapalnym dwustronnie
III a odczyn zapalny jednostronnym z wysiekiem
IIIb odczyn zapalny dwustronny z wysiekiem
wysięk surowiczy
wysięk surowiczo-krwisty
wysięk ropny
IV a - odczyn zapalny z ziarniną patologiczną „ dzikie mięso” jednostronnie
IV a - odczyn zapalny z ziarniną patologiczną „ dzikie mięso” dwustronnie



Va - pooperacyjne wrastanie płytki paznokciowej jednostronnie
Vb - pooperacyjne wrastanie płytki paznokciowej dwustronnie
Ocena zaawansowania bólu
1 stopień
2 stopień
3 stopien
4 stopień
- wrastanie bez bólu
- boleność przy badaniu palpacyjnym ( przy ucisku)
- bolesność przy chodzeniu
- bolesność spoczynkowa
Ocena stopnia deformacji płytki paznokciowej
Płytka paznokciowa zanikowa
Paznokieć z bruzdami poprzecznymi i podłużnymi
Paznokieć szpotawy i przerośnięty
Paznokieć wrastający
A - wrastanie boczne na 3 mm
B - wrastanie boczne do 5 mm
C - wrastanie boczne powyżej 5 mm
Ocena kliniczna stopnia niewydolności mikrokrążenia na stopie
I a Obecność tętna obwodowego ( tętnica grzbietowa stopy i tętnica
piszczelowa tylna
I b brak tętna obwodowego ( tętnica grzbietowa stopy i tętnica
piszczelowa tylna
IIa prawidłowa gra włośniczkowa
IIb wydłużona gra włośniczkowa
IIIa prawidłowe , symetryczne ucieplenie stóp
IIIb nieprawidłowe , asymetryczne ucieplenie stóp
IVa obecność obrzęków w zakresie stopy
IVb obecność obrzęków w zakresie stopy i goleni
Ocena kliniczna kończyn dolnych- badanie podmiotowe
( wywiad z chorym )
Niedokrwienie miażdżycowe
Cukrzyca ( zespół stopy cukrzycowej)
Przewlekła niewydolność żylna ( żylaki)
Niewydolność układu chłonnego ( limfatycznego) –obrzęki
Deformacje kostne stóp w tym zespół stopy reumatoidalnej
Wskazania do stosowania metody Arkady jako
metody z wyboru
1.
2.
3.
4.
5.
Wrastające paznokcie w I, II i IIIa stopniu w skali Scholza
Wszystkie stopnie deformacji płytek paznokciowych
Deformacje płytek związane z niewydolnością
mikrokrążenia
Profilaktyczna rekonstrukcje płytek w stanach
patologicznych kończyn dolnych w celu uniknięcia powikłań
związanych z następowym wrastaniem
Poprawa estetyki płytek paznokciowych
Wskazania do stosowania metody Arkady jako metody
wspomagającej leczenie chirurgiczne
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
IIIc, IV i V stopień wrastania paznokci w skali Scholza
Zakażone stany palców w niedokrwieniu miażdżycowym
w zespole stopy cukrzycowej
w stopie reumatoidalnej
w przewlekłej niewydolności żylnej,
w niewydolności układu chłonnego kończyn dolnych – w
obrzękach
w polineuropatiach
Boczne wrastanie płytek paznokciowych powyżej 5 mm
Wskazania do zastosowania znieczulenia miejscowego w
metodzie Arkady
Niski próg bólowy – nadwrażliwość osobnicza
Brak współpracy chorego z operatorem
Masywne stany zapalne wałów paznokciowych
Bolesność przy chodzeniu i bolesność spoczynkowa
Przeciwwskazania do metody Arkady
oddzielenie się płytki paznokciowej od łożyska
(onycholisis)
grzybica paznokci
Dziękuję za uwagę
Download