Wstęp do Różańca w intencji Ojczyzny

Wstęp do Różańca w intencji Ojczyzny
Prowadzący: W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.
Modlitwa, którą dzisiaj podejmujemy w naszej diecezji w Ramach Krucjaty
Różańcowej za Ojczyznę, jest modlitwą uwielbienia i prośby. Dzieci Kościoła w diecezji
pelplińskiej wołają, aby Dobry Bóg, który do swej ziemskiej Ojczyzny przyszedł dzięki fiat
Maryi, ulitował się na niedolą swego ludu i dał nam ziemię miodem i mlekiem płynącą. By
Polska była dla każdego człowieka w niej żyjącego i do niej przybywającego, krajem, w
którym wszyscy jesteśmy dla siebie braćmi i siostrami. Modlimy się o taką Polskę, o której
inni będą mówić, że jest to kraj ludzi mądrych i otwartych na każdego człowieka. Że jest to
kraina, gdzie żyje się w cieniu Miłości Trójjedynego Boga.
Modlitwa nasza nie jest przeciwko komuś, czy czemuś. Jest to modlitwa ku
wyzwoleniu od zła wszelkiego. Jest to modlitwa ukierunkowana na rozwój każdego Polaka
i Polki. Modlitwa o postępowanie w Ojczyźnie według zasad Odwiecznej Miłości – zasad
Bożych. Niech Maryja, Matka Jedności w tym piaseckim sanktuarium wspiera nasze
wysiłki i błogosławi naszym dobrym intencjom. Niech Bóg, który dzisiaj rozpoczyna w nas
dobre dzieło, sam go dokona.
Będziemy rozważać tajemnice chwalebne różańca świętego. Te fragmenty z życia
Chrystusowego i Matki Najświętszej, które mówią o zwycięstwie i chrześcijańskiej formie
życia.
1
Zmartwychwstanie Pana Jezusa
Tego samego dnia dwaj z nich byli w drodze do wsi zwanej Emaus. Jezus przybliżył
się do nich i wyjaśnił im wszystko, co w Piśmie świętym odnosiło się do Niego. Tak
przybliżyli się do celu wędrówki. Mistrz okazywał jednak, jakoby miał iść dalej. Poprosili
Go, żeby został z nimi. Chrystus spełnił prośbę uczniów i zasiadł razem z nimi do stołu.
Wtedy poznali Go połamaniu chleba.
W taki sposób można by zrelacjonować spotkanie zrozpaczonych ludzi z Chrystusem
zmartwychwstałym. Z Panem życia. Załamani uczniowie idący do Emaus sądzili, że śmierć
Nauczyciela jest katastrofą, której nie da się zmienić, że tak musi już być. Tymczasem Pan
życia, nie może pozostać w grobie. Osoba, w której sercu przetacza się Boże życie, zawsze
wygrywa. Mimo ciężaru wielkich głazów przeciwności i grzechów, zawsze powstaje z
grobu słabości i zmartwychwstaje do nowego życia.
Naród, który pozwoli zbliżyć się do siebie Chrystusowi, to naród, który nie będzie
kroczył w ciemności. Jedna z pieśni pielgrzymkowych głosi: „Tylko pod tym krzyżem,
tylko pod tym znakiem, Polska jest Polską, a Polak Polakiem”.
Matko, która byłaś z uczniami w wieczerniku, bądź dzisiaj z nami w naszej
piaseckiej Kanie i naucz nas czynić wszystko, co Syn Twój nam powie.
2
Wniebowstąpienie Pana Jezusa
Kiedy przebywali razem, Jezus rzekł do tych, którzy byli przy Nim zebrani: „Idźcie
na cały świat i mówicie, że Bóg kocha każdego człowieka”, że chce, aby wszyscy byli
ochrzczeni w Jego imię i by każdy został zbawiony”. Wtedy uniósł się w ich obecności w
górę, a Kościół stał i wpatrywał się w Niego.
Kościół zapamiętał oblicze Jezusa, by móc je w sercu kontemplować, kiedy
wpatrzony w ziemię, będzie współdziałał z Bogiem w zbawianiu świata. Zwłaszcza
wówczas, kiedy będzie trudno.
Jezus wstępuje do nieba, jednak pozostaje też na ziemi w swoim Kościele,
sakramentach i słowie. Pozostaje na ziemi w swoich wyznawcach. Mężowie w białych
sztach, którzy zjawili się po wniebowstąpieniu Mistrza, przerwali kontemplacyjny ogląd
Chrystusa. W Niego nie można wpatrywać się pozostawiając gdzieś z boku braci i siostry.
Obraz Chrystusa wymusza na nas działanie, które jest ewangelizacją świata.
Królowa Polski i Pomorza, nasza Matka, tu w sanktuarium maryjnym w Piasecznie,
jakby uszczegóławia ten proces, zwracając uwagę na to, aby głoszenie ewangelii rozpocząć
od siebie, rodziny, Małej Ojczyzny i naszej kochanej Polski, tak by słowo Jej Syna usłyszał
każdy mieszkaniec Ziemi.
3
Zesłanie Ducha Świętego
Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym
samym miejscu. Nagle dał się słyszeć szum z nieba, jakby uderzenie gwałtownego wiatru i
napełnił cały dom, gdzie przebywali. Na wszystkich zstąpił Duch Święty w postaci
ognistych języków. Duch mądrości, rozumu, rady, bojaźni Bożej, męstwa, umiejętności,
pobożności. Ten Duch napełnił wszystkich zebranych. Poczuli się odpowiedzialni za
Kościół i ewangelizację narodu i świata. To swego rodzaju bierzmowanie Kościoła dało
każdemu z nas poczucie Bożej miłości. Bierzmowanie jest bowiem sakramentem, w którym
Bóg Ojciec mówi do swoich dzieci, że są mu potrzebne w zbawianiu, czyli stwarzaniu
świata Bożego.
Każda modlitwa zanoszona na jednym miejscu w tej samej intencji jest aktem,
któremu patronuje w szczególny sposób sam Duch Święty. Nasza modlitwa w intencji
Ojczyzny pozwoli na stworzenie przestrzeni w naszym narodzie dla owoców łaski Ducha
Świętego. Owocami bowiem Ducha są: miłość, radość pokój, cierpliwość, łaskawość,
dobroć, uprzejmość, cichość, wierność, skromność, wstrzemięźliwość i czystość. Kiedy te
wartości będą obecne w każdym Polaku i Polce, wówczas, nasza Ojczyzna będzie
prawdziwym królestwem Maryi, która całkowicie otworzyła się na Ducha Świętego.
4
Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny
Maryja na weselu w Kanie Galilejskiej rzekła do sług, aby zrobili wszystko, co Jej
Syn im powie. I mówił przez całe swoje trzy lata publicznej działalności. Maryja zaś w
duszy i w ciele została wzięta do nieba.
Odeszła Matka do Syna, a nam pozostawiła testament: „zróbcie wszystko, co
Chrystus wam powie”. Zróbcie wszystko, co Kościół wam powie. Zróbcie to wszystko, bo
gra idzie o wielka stawkę. O szczęście wieczne. Gra idzie o jakość życia po drugiej stronie
drzwi, które nazywamy śmiercią.
Żeby żyć w Królestwie Boga, należy już tu na ziemi próbować tworzyć królestwo
miłości, czyli wprowadzać w życie, w swoim życiu i życiu narodu, słowa Jezusa. To jest
właśnie myślenie o przyszłości. Przyszłość bowiem należy do tych, którzy kochają życie.
Którzy szanują je i stwarzają warunki, by każde życie mogło się rozwijać. To jest najlepsza
polisa na dobrą starość i wieczne szczęście z Maryją, naszą Matką w Królestwie jej Syna.
5
Koronacja Matki Bożej i Matki Kościoła na Królową nieba i ziemi
Nastąpiła radość w niebie, że Ta, która porodziła Boga na ziemi, jest teraz z Nim w
niebie. Maryja stała się najwspanialszym stworzeniem Bożym. Była nie tylko
najpiękniejszym człowiekiem żyjącym na ziemi, ale też w niebie nie było piękniejszej
duszy ludzkiej i nigdy potem nie będzie. Jest więc Bogarodzica królową nieba i ziemi. Jest
naszą protektorką przed Bogiem. Naszą Służebnicą.
Królowanie polega bowiem na służbie. Władza jest służbą. Rodzice zatem służą
dzieciom, dyrektor pracownikom, kapłan wiernym, obywatel Ojczyźnie. Służba łączy się z
odpowiedzialnością. Ten, kto służy, nie jest niewolnikiem nikogo, ale panem swego życia.
Modlitwa wstawiennicza jest też służbą i wynikiem poczucia odpowiedzialności za
drugiego człowieka. Za całą zbiorowość bliźnich, czyli za Polaków i Polki. Nasza modlitwa
jest służbą dla Ojczyzny. Jest przejawem patriotyzmu w najwyższym stopniu. Pragniemy,
aby Maryja była naszą Królową i uczyła nas służyć sobie wzajemnie. Dla chwały Jej Syna i
wielkości Polskiego Narodu.
6