Link do prezentacji

(ur. 20 czerwca 1929
w Reims, zm. 6 marca
2007 w Paryżu) –
francuski socjolog i
filozof kultury.
Był jednym z inicjatorów nurtu
postmodernistycznego w teorii
społecznej oraz radykalnym
krytykiem globalizacji,
współczesnego społeczeństwa i
kultury.
 Baudrillard urodził się w Reims, w północno-wschodniej
Francji, 29 lipca 1929 roku.
 W Paryżcie na Uniwersytet w Sorbonie studiował
germanistykę, po czym, w roku 1958, rozpoczął pracę jako
nauczyciel języka niemieckiego w prowincjonalnym liceum,
 Z końcem okresu kiedy był nauczycielem języka
niemieckiego , rozpoczęło się jego przejście na grunt
socjologii. Ostatecznie Baudrillard ukończył swoją pracę
doktorską Le Système des Objets (System obiektów) pod
opieką Henri Lefebvre'a. (Henri Lefebvre francuski socjolog
i filozof marksistowski )
 Następnie rozpoczął nauczanie socjologii na
uniwersytecie Paris-X Nanterre , który wówczas był
instytucją radykalną politycznie mocno
zaangażowaną w wydarzenia jakie miały miejsce w
maju 1968 roku. W Nanterre objął stanowisko
adiunkta, następnie profesora pomocniczego,
ostatecznie zostając profesorem po ukończeniu pracy
akredytacyjnej Inni przez siebie
 W roku 1986 przeniósł się do Instytutu Badań i Informacji
Socjoekonomicznych na uniwersytecie Paris-X Dauphine ,
gdzie pozostał przez dalszą część swojej kariery
nauczycielskiej.
 W tym czasie rozpoczęło się jego odejście od dyscypliny
socjologii, szczególnie w jej klasycznej postaci, i po
zarzuceniu pełnoetatowej pracy dydaktycznej, rzadko
identyfikował się z jakąkolwiek szczególną dyscypliną,
choć pozostał w związkach ze społecznością akademicką.
 W latach 80. i 90. jego książki zdobyły szerokie rzesze
czytelników i w ostatnich latach życia stał się, w znacznej
mierze, znaną intelektualną znakomitością – był często
publikowany we francusko- i angielskojęzycznej prasie
popularnej. Mimo to nadal współpracował z Instytutem
Badań nad Współczesnym Społeczeństwem i narodowym
Centrum Badań Naukowych. Był także satrapą w Kolegium
Patafizyki. Był też współpracownikiem w kanadyjskim
piśmie filozoficznym Ctheory, gdzie bywał bardzo często
cytowany. Zmarł na dur brzuszny 6 marca 2007 roku w
wieku 77 lat.
Poglądy i koncepcje
 Kontynuując swoje prace, Baudrillard przeszedł od
teorii opartych na ekonomii do rozważań nad
mediami i masową komunikacją, a następnie do
zagadnień związanych z "końcem historii".
Publikował przy tym też dziennikarskie komentarze
na temat bieżących wydarzeń na świecie, takich jak na
przykład wojna w Zatoce Perskiej czy zamachy
terrorystyczne w USA w dniu 11 września 2001 r.
Książki
 Społeczeństwo konsumpcyjne, jego mity i struktury, Warszawa 2006, Wyd Sic!, s. 182,
ISBN 83-60457-15-8 (La société de consommation ses mythes ses structrures, 1970)
 Wymiana symboliczna i śmierć, Warszawa 2007, Wyd Sic!, s. 344, ISBN 978-83-6045736-8 (L’Échange symbolique et la mort, 1976). Fragmenty tej pracy w tłumaczeniu
Barbary Kity opubliowano też jako Porządek symulakrów [w:] Andrzej Gwóźdź (red.),
Widzieć, myśleć, być: technologie mediów, Kraków 2001, Wyd. Universitas, ISBN 837052-593-8
 W cieniu milczącej większości albo kres sfery społecznej, Warszawa 2006, Wyd Sic!, s.
116, ISBN 83-88807-93-5 (Á l'ombre des majorités silencieuses ou la fin du social, 1978)
 O uwodzeniu, Warszawa 2005, Wyd Sic!, s. 182, ISBN 83-88807-76-5 (De la séduction,
1979)
 Symulakry i symulacja, tłum. Sławomir Królak, Warszawa 2005, Wyd Sic!, s. 200, ISBN
83-88807-79-X (Simulacres et simulation, 1981), początek pierwszego rozdziału tej
książki ukazał się w tłumaczeniu Tadeusza Komendanta w: Postmodernizm. Antologia
przekładów; pod redakcją Ryszarda Nycza, Wydawnictwo Baran i Suszczyński,
Kraków, wyd I: 1996, 1997, wyd II: 1998, ss. 574, ISBN 83-85845-63-1
 Przejrzystość zła, Warszawa 2009, Wyd. Sic!, ISBN 978-83-60457-70-2, (La transparence
du mal. Essais sur les phénomènes extrêmes, 1990)
 Wojny w Zatoce nie było, Warszawa 2006, Wyd Sic!, ISBN 83-88807-87-0 (La Guerre du
Golfe n'a pas eu lieu, 1991)
Książki











Zbrodnia doskonała, Warszawa 2008, Wyd Sic!, ISBN 978-83-60457-65-8 (Le Crime parfait,
1995)
Spisek sztuki, Warszawa 2006, Wyd. Sic!, ISBN 83-88807-96-X, s. 156, (Le Complot de l'art,
1997)
Ameryka, Warszawa 1998, 2001, Wyd. Sic!, ISBN 83-86056-54-1(Amérique, 1997)
Przed końcem: rozmowy z Philippe'em Petit, Warszawa 2001, Wyd. Sic!, ISBN 83-86056-81-9
(Le Paroxyste indifférent, entretiens avec Philippe Petit, 1997)
Słowa klucze, Warszawa 2007, Wyd. Sic!, ISBN 978-83-60457-45-0 (Mots de passe, 2000)
Duch terroryzmu: Requiem dla Twin Towers, Warszawa 2005, Wyd. Sic!, ISBN 83-88807-66-8, s.
120, (L'esprit du terrorisme / Power Inferno, 2002)
Pakt jasności: O inteligencji zła, Warszawa 2005, Wyd. Sic!, ISBN 83-88807-65-X, (Le Pacte de
lucidité ou l'intelligence du mal, 2004)
Teksty w antologiach:
Świat wideo i podmiot fraktalny, przeł. Andrzej Gwóźdź, [w:] Andrzej Gwóźdź (red.), Po
kinie?... Audiowizualność w epoce przekaźników elektronicznych, Kraków 1994, Wyd.
Universitas, ISBN 83-7052-160-6
Syndrom Heysel, przeł. Andrzej Gwóźdź, [w:] Andrzej Gwóźdź (red.), Media – eros – przemoc.
Sport w czasach popkultury, Kraków 2003, Wyd. Universitas, ISBN 83-242-0392-3
I z tych książek wylosujcie kilka.
 W książce Wojny w Zatoce nie było Baudrillard
skomentował wojnę w Zatoce, wskazując, że Saddam
Hussein w istocie nie walczył z siłami sprzymierzonymi i nie
użył swojego potencjału militarnego. Poświęcił życie
swoich żołnierzy, by wzmocnić swoją władzę. Wbrew
propagowanym w mediach obrazom zagorzałej walki
dwóch wrogów, zdaniem Baudrillarda, wojny w Zatoce tak
naprawdę nie było, bo wróg pozostał niepokonany,
zwycięzcy nie zwyciężyli a w Iraku z politycznego punktu
widzenia niemal nic się nie zmieniło.
 Natomiast w publikacji Duch terroryzmu Baudrillard
zinterpretował ataki terrorystyczne – zgodnie ze swoją
filozofią społeczną – jako symboliczną reakcję na
postępującą ekspansję świata opartego wyłącznie na
wymianie towarów – reakcję na technologiczną i
polityczną ekspansję kapitalistycznej globalizacji raczej niż
wojnę mającą podłoże w różnicach religijnych czy
cywilizacyjnych. Zdaniem Baudrillarda w ten sposób
triumfująca globalizacja uderza w samą siebie. W
odpowiedzi Richard Wolin oskarżył Baudrillarda i Slavoja
Žižka o niemalże świętowanie ataków terrorystycznych, i w
istocie twierdzenie, że USA otrzymały to na co zasłużyły.