Literatura gimnazjum etap I
advertisement
Literatura Konkurs gimnazjalny 2016 Etap szkolny ORĘDZIE PAPIEŻA FRANCISZKA NA XXIX ŚWIATOWY DZIEŃ MŁODZIEŻY 2014 R. „Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie” (Mt 5,3) Drodzy Młodzi! W mojej pamięci głęboko zapisało się niezwykłe spotkanie, jakie przeżyliśmy w Rio de Janeiro podczas XXVIII Światowego Dnia Młodzieży: było to wielkie święto wiary i braterstwa! Wspaniali Brazylijczycy powitali nas z szeroko otwartymi ramionami, niczym figura Chrystusa Odkupiciela, która ze wzgórza Corcovado patrzy na cudowną scenerię plaży Copacabana. Nad brzegiem morza Jezus ponowił swoje wezwanie, aby każdy z nas stał się Jego uczniem misjonarzem, odkrył Go jako najcenniejszy skarb swojego życia i dzielił się tym bogactwem z innymi, bliskimi i dalekimi, aż po najdalsze peryferie geograficzne i egzystencjalne współczesności. Następnym etapem międzykontynentalnej pielgrzymki młodzieży będzie Kraków w roku 2016. Aby towarzyszyć wam w drodze, chciałbym wraz z wami w ciągu najbliższych trzech lat zastanowić się nad ewangelicznymi Błogosławieństwami, o których czytamy w Ewangelii św. Mateusza (5, 1-12). W tym roku rozpoczniemy od rozważenia pierwszego z nich: «Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie» (Mt 5, 3); na rok 2015 proponuję: «Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą» (Mt 5, 8); i wreszcie w roku 2016 tematem będzie: «Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią» (Mt 5, 7). 1. Rewolucyjna siła Błogosławieństw Dobrą rzeczą jest zawsze czytanie i rozważanie Błogosławieństw! Jezus proklamował je w swoim pierwszym wielkim kazaniu, na brzegu Jeziora Galilejskiego. Był tam wielki tłum, a On wyszedł na wzgórze, aby nauczać swoich uczniów, dlatego jest ono nazywane «Kazaniem na Górze». W Biblii góra jest postrzegana jako miejsce, gdzie objawia się Bóg, a Jezus głoszący kazanie na wzgórzu jawi się jako Boży Nauczyciel, jako nowy Mojżesz. A co głosi? Jezus wskazuje drogę życia, tę drogę, którą On sam idzie, a wręcz którą On sam jest i przedstawia ją jako drogę do prawdziwego szczęścia. W całym swym życiu, od narodzin w grocie w Betlejem, aż po śmierć na krzyżu i zmartwychwstanie, Jezus był ucieleśnieniem Błogosławieństw. W Nim wypełniły się wszystkie obietnice królestwa Bożego. Głosząc Błogosławieństwa, Jezus zachęca nas, byśmy Go naśladowali, byśmy wraz z Nim szli drogą miłości, jedyną, która prowadzi do życia wiecznego. Nie jest to droga łatwa, ale Pan nam zapewnia swoją łaskę i nigdy nie pozostawia nas samych. W naszym życiu obecne są ubóstwo, ucisk, upokorzenia, walka o sprawiedliwość, trudy codziennego nawrócenia, walka, by żyć powołaniem do świętości, prześladowania i wiele innych wyzwań. Ale jeśli otworzymy drzwi Jezusowi, jeśli pozwolimy, aby był On obecny w naszej historii, jeśli będziemy z Nim dzielić radości i smutki, to doświadczymy pokoju i radości, które może dać tylko Bóg, nieskończona miłość. Błogosławieństwa Jezusa niosą rewolucyjną nowość, wzór szczęścia będącego przeciwieństwem tego, co jest zwykle przekazywane przez media, przez dominujący sposób myślenia. Dla mentalności świata zgorszeniem jest to, że Bóg przyszedł, aby być jednym z nas, że umarł na krzyżu! W logice tego świata ci, których Jezus nazywa błogosławionymi, są uważani za «przegranych», za słabych. Gloryfikuje się natomiast sukces za wszelką cenę, dobrobyt, arogancję władzy, autoafirmację kosztem innych. Drodzy młodzi, Jezus wzywa nas, abyśmy odpowiedzieli na Jego propozycję życia, abyśmy zdecydowali, jaką drogą chcemy iść, żeby osiągnąć prawdziwą radość. Jest to wielkie wyzwanie wiary. Jezus nie bał się zapytać swoich uczniów, czy chcą rzeczywiście pójść za Nim, czy też raczej odejść i chodzić innymi drogami (por. J 6, 67). A Szymon zwany Piotrem miał odwagę powiedzieć: «Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego» (J 6, 68). Jeśli i wy będziecie umieli powiedzieć Jezusowi «tak», to wasze młode życie wypełni się znaczeniem i tym samym będzie owocne. 2. Odwaga szczęścia Ale co to znaczy «błogosławieni» (po grecku makarioi)? Błogosławiony znaczy szczęśliwy. Powiedzcie mi: czy naprawdę pragniecie szczęścia? W epoce, w której jesteśmy pociągani przez liczne iluzje szczęścia, grozi nam, że zadowolimy się byle czym, że nasza wizja życia będzie mało ambitna. Dążcie natomiast do tego, co wielkie! Poszerzcie wasze serca! Jak mówił bł. Piergiorgio Frassati: «Życie bez wiary, bez dziedzictwa, którego się broni, bez podtrzymywania prawdy w nieustannej walce, to jest nie życie, lecz wegetacja. My nigdy nie powinniśmy wegetować, zawsze powinniśmy żyć» (List do I. Bonini, 27 lutego 1925 r.). W dniu beatyfikacji Piergiorgia Frassatiego, 20 maja 1990 r., papież Jan Paweł II nazwał go «człowiekiem błogosławieństw» (Homilia podczas Mszy św.: AAS 82 [ 1990], 1518). Jeśli naprawdę pozwolicie, by ujawniły się najgłębsze oczekiwania waszego serca, to zdacie sobie sprawę, że jest w was niegasnące pragnienie szczęścia, a to pozwoli wam zdemaskować i odrzucić wiele «tanich» ofert, jakie znajdujecie wokół siebie. Kiedy poszukujemy sukcesu, przyjemności, egoistycznego posiadania i czynimy z tego bożki, możemy nawet doznawać chwilowego upojenia, fałszywego poczucia zaspokojenia, ale w końcu stajemy się niewolnikami, nigdy nie jesteśmy zadowoleni, jesteśmy pobudzani, by szukać coraz więcej. Bardzo smutno widzieć młodzież «sytą», ale słabą. Św. Jan pisząc do młodych mówił: «Jesteście mocni i nauka Boża trwa w was, i zwyciężyliście Złego» (1 J 2, 14). Ludzie młodzi, którzy wybierają Chrystusa, są silni, karmią się Jego Słowem i nie «opychają się» innymi rzeczami! Miejcie odwagę iść pod prąd. Miejcie odwagę prawdziwego szczęścia! Powiedzcie «nie» kulturze tymczasowości, powierzchowności i odrzucenia, która nie wierzy, że potraficie podołać odpowiedzialności i zmierzyć się z wielkimi wyzwaniami życia! 3. Błogosławieni ubodzy w duchu... Pierwsze błogosławieństwo, temat najbliższego Światowego Dnia Młodzieży, głosi, że szczęśliwi są ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. W czasach, gdy tak wiele osób cierpi z powodu kryzysu gospodarczego, zestawienie ubóstwa i szczęścia może wydawać się nie na miejscu. W jakim sensie możemy pojmować ubóstwo jako błogosławieństwo? Przede wszystkim starajmy się zrozumieć, co znaczy «ubodzy w duchu». Kiedy Syn Boży stał się człowiekiem, wybrał drogę ubóstwa, ogołocenia. Jak mówi św. Paweł w Liście do Filipian: «To dążenie niech was ożywia; ono też [było] w Jezusie Chrystusie. On to, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stając się podobnym do ludzi» (2, 5-7). Jezus jest Bogiem, który ogołocił się ze swej chwały. Tutaj widzimy Boży wybór ubóstwa: «będąc bogatym, dla nas stał się ubogim, aby nas ubóstwem swoim ubogacić (por. 2 Kor 8, 9). Jest to tajemnica, którą kontemplujemy w szopce, widząc Syna Bożego w żłobie, a następnie na krzyżu, gdzie ogołocenie osiąga swój szczyt. Grecki przymiotnik ptochós (ubogi) ma nie tylko znaczenie materialne, ale znaczy «żebrak». Określenie to należy wiązać z żydowskim pojęciem anawim, «ubogich Jahwe», które wskazuje na pokorę, świadomość własnych ograniczeń, ubóstwo egzystencjalne. Anawim ufają Panu, wiedzą, że są od Niego zależni. Jak to dobrze potrafiła dostrzec św. Teresa od Dzieciątka Jezus, Pan Jezus w swoim wcieleniu jawi się jako żebrak, potrzebujący, poszukujący miłości. Katechizm Kościoła Katolickiego mówi o człowieku jako «żebraku wobec Boga» (n. 2559 ) i powiada nam, że modlitwa jest spotkaniem Bożego i naszego pragnienia (n. 2560). Św. Franciszek z Asyżu bardzo dobrze zrozumiał tajemnicę błogosławieństwa ubogich w duchu. Rzeczywiście, kiedy Jezus przemówił do niego w osobie trędowatego i z krucyfiksu, rozpoznał on wielkość Boga oraz swoją kondycję ubóstwa. Biedaczyna spędzał godziny na modlitwie, pytając Pana: «Kim Ty jesteś? Kim jestem ja?». Ogołocił się z dostatniego i beztroskiego życia, aby poślubić «Panią Biedę», aby naśladować Jezusa i dosłownie iść za Ewangelią. Franciszek żył naśladowaniem Chrystusa ubogiego i miłością do ubogich w sposób nieodłączny, jako dwa oblicza tego samego medalu. Możecie więc mnie zapytać: jak konkretnie możemy sprawić, aby to ubóstwo ducha przekształciło się w styl życia, aby konkretnie wpływało na nasze życie? Odpowiem wam w trzech punktach. Przede wszystkim starajcie się być wolni wobec rzeczy. Pan nas wzywa do życia ewangelicznego, naznaczonego umiarkowaniem, nieuleganiem kulturze konsumpcji. Chodzi o poszukiwanie tego, co najistotniejsze, nauczenie się ogołocenia z wielu tłumiących nas rzeczy powierzchownych i zbędnych. Zdystansujmy się od żądzy posiadania, od pieniądza najpierw traktowanego bałwochwalczo, a następnie marnowanego. Postawmy Jezusa na pierwszym miejscu. On nas może uwolnić od zniewalającego bałwochwalstwa. Pokładajcie ufność w Bogu, drodzy młodzi! On nas zna, kocha nas i nigdy o nas nie zapomina. Tak jak troszczy się o lilie polne (por. Mt 6, 28), tak też nie pozwoli, aby czegokolwiek nam zabrakło. Również by przezwyciężyć kryzys gospodarczy, ludzie muszą być gotowi do zmiany stylu życia, do unikania wielu przypadków marnotrawstwa. Tak jak potrzebna jest odwaga szczęścia, tak też trzeba odwagi umiarkowania. Po drugie, aby żyć tym błogosławieństwem wszyscy potrzebujemy nawrócenia w stosunku do ubogich. Musimy zatroszczyć się o nich, być wrażliwi na ich potrzeby duchowe i materialne. Wam, młodym, powierzam zwłaszcza zadanie, byście na nowo postawili solidarność w centrum ludzkiej kultury. W obliczu dawnych i nowych form ubóstwa — bezrobocia, emigracji, wielu różnego rodzaju uzależnień — mamy obowiązek być czujni i świadomi, przezwyciężając pokusę obojętności. Pomyślmy także o tych, którzy nie czują się kochani, nie mają nadziei na przyszłość, rezygnują z zaangażowania w życie, bo są zrażeni, rozczarowani, zastraszeni. Musimy nauczyć się przebywania z ubogimi. Nie wypełniajmy naszych ust pięknymi słowami o ubogich! Spotkajmy ich, spójrzmy im w oczy, wysłuchajmy ich. Ubodzy są dla nas konkretną okazją spotkania samego Chrystusa, dotknięcia Jego cierpiącego ciała. Ale — i to jest trzeci punkt — ubodzy są nie tylko osobami, którym możemy coś dać. Również oni mają nam wiele do zaoferowania, aby nas nauczyć. Wiele może nas nauczyć mądrość ubogich! Pomyślcie, że jeden z świętych XVIII w., Benedykt Józef Labre, który spał w Rzymie na ulicy i żył z ofiar ludzi, stał się doradcą duchowym wielu osób, w tym szlachty i hierarchów. W pewnym sensie ubodzy są dla nas jakby nauczycielami. Uczą nas, że wartość osoby nie zależy od tego, ile posiada, ile ma na koncie w banku. Ubogi, osoba pozbawiona dóbr materialnych zawsze zachowuje swoją godność. Ubodzy mogą nas wiele nauczyć także o pokorze i ufności w Bogu. W przypowieści o faryzeuszu i celniku (Łk 18, 9-14) Jezus przedstawia celnika jako wzór, bo jest on pokorny i uznaje siebie za grzesznika. Także wdowa, która wrzuciła dwie drobne monety do skarbca świątyni jest przykładem ofiarności tych, którzy, chociaż mają niewiele lub nic, dają wszystko (Łk 21, 1-4). 4 . ...albowiem do nich należy królestwo niebieskie Głównym tematem Jezusowej Ewangelii jest królestwo Boże. Jezus jest uosobieniem królestwa Bożego, jest Emmanuelem, Bogiem-z-nami. To w sercu człowieka jest ustanawiane i wzrasta królestwo, panowanie Boga. Królestwo jest jednocześnie darem i obietnicą. Zostało nam już dane w Jezusie, ale musi jeszcze w pełni się dokonać. Dlatego każdego dnia modlimy się do Ojca: «Przyjdź królestwo Twoje». Istnieje głębokie powiązanie między ubóstwem i ewangelizacją, między tematem ostatniego Światowego Dnia Młodzieży — «Idźcie (…) i nauczajcie wszystkie narody» (Mt 28, 19), i tematem bieżącego roku: «Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie» (Mt 5, 3). Pan chce Kościoła ubogiego, ewangelizującego ubogich. Jezus, kiedy posłał Dwunastu na misję, powiedział im: «Nie zdobywajcie złota ani srebra, ani miedzi do swych trzosów. Nie bierzcie w drogę torby ani dwóch sukien, ani sandałów, ani laski! Wart jest bowiem robotnik swej strawy» (Mt 10, 9-10). Ewangeliczne ubóstwo jest podstawowym warunkiem, aby rozprzestrzeniało się królestwo Boże. Najpiękniejsze i najbardziej spontaniczne radości, jakie widziałem w czasie mojego życia, to radości ludzi ubogich, którzy mają niewiele rzeczy, do których są przywiązani. Ewangelizacja w naszych czasach będzie możliwa jedynie przez zarażanie radością. Jak widzieliśmy, błogosławieństwo ubogich w duchu, kształtuje naszą relację z Bogiem, z dobrami materialnymi i z ubogimi. W świetle przykładu i słów Jezusa dostrzegamy, jak bardzo potrzebujemy nawrócenia, aby nad logiką posiadania więcej przeważała logika bycia bardziej! Najbardziej mogą nam pomóc zrozumieć głęboki sens błogosławieństw święci. Dlatego kanonizacja Jana Pawła II w drugą niedzielę wielkanocną jest wydarzeniem, które napełnia nasze serca radością. Będzie On wielkim patronem Światowego Dnia Młodzieży, którego był inicjatorem i promotorem. A we wspólnocie świętych nadal będzie on ojcem i przyjacielem was wszystkich. W kwietniu przypada także trzydziesta rocznica przekazania młodym Krzyża Jubileuszu Odkupienia. Właśnie od tego symbolicznego aktu Jana Pawła II rozpoczęła się wielka pielgrzymka młodzieży, która od tej pory wciąż trwa na pięciu kontynentach. Wielu pamięta słowa, które w Niedzielę Wielkanocną 1984 r. towarzyszyły jego gestowi: «Droga młodzieży, na zakończenie Roku Świętego powierzam wam znak tego Roku Jubileuszowego: Krzyż Chrystusa! Nieście go na cały świat jako znak miłości Pana Jezusa do ludzkości i głoście wszystkim, że tylko w Chrystusie umarłym i zmartwychwstałym jest zbawienie i odkupienie». Drodzy młodzi, Magnificat, pieśń Maryi, ubogiej w duchu, to także pieśń tych, którzy żyją Błogosławieństwami. Radość Ewangelii wypływa z serca ubogiego, które potrafi radować się i zdumiewać dziełami Boga, jak serce Dziewicy, którą wszystkie pokolenia nazywają «błogosławioną» (por. Łk 1, 48). Niech Ona, Matka ubogich i gwiazda nowej ewangelizacji, pomaga nam żyć Ewangelią, urzeczywistniać Błogosławieństwa w naszym życiu i mieć odwagę szczęścia. Watykan, 21 stycznia 2014 r., we wspomnienie św. Agnieszki, dziewicy i męczennicy FRANCISCUS http://w2.vatican.va/content/francesco/pl/messages/youth/documents/papa-francesco_20140121_messaggiogiovani_2014.html Czy wiesz, czym są Światowe Dni Młodzieży? Czy znasz ich historię? Czy wiesz, dlaczego biorą w nich udział biskupi, a nawet i papież? Już wkrótce być może będziemy gościć w Polsce młodzież z całego świata. Zapoznaj się z małym przewodnikiem po idei tych Dni i bądź ich ambasadorem w swoim środowisku. Czym są ŚDM? Światowe Dni Młodzieży to międzynarodowe spotkanie młodych całego świata, którzy razem ze swoimi katechetami, duszpasterzami, biskupami i papieżem gromadzą się w jednym miejscu, by wyznać wiarę w Jezusa Chrystusa. ŚDM w diecezjach i w świecie Każdego roku w Niedzielę Palmową ŚDM odbywają się we wszystkich diecezjach w wymiarze lokalnym, a co dwa lub trzy lata mają miejsce wielkie spotkania międzynarodowe. Kto jest autorem ŚDM? Pomysłodawcą i pierwszym gospodarzem ŚDM był błogosławiony Jan Paweł II, który zgromadził młodych w Rzymie (1984, 1985, 2000), Buenos Aires (1987), Santiago de Compostela (1989), Częstochowie (1991), Denver (1993), Manili (1995), Paryżu (1997) i Toronto (2002). Spotkania "na próbę" Dwa pierwsze spotkania (1984, 1985) zorganizowane z okazji Nadzwyczajnego Jubileuszu Odkupienia (1983-1984) i Międzynarodowego Roku Młodzieży (1985) nie były jeszcze Światowymi Dniami Młodzieży. To jednak one dały papieżowi impuls do podjęcia tej błogosławionej inicjatywy, która trwa do dnia dzisiejszego. Ustanowienie ŚDM Jako datę ustanowienia Światowych Dni Młodzieży przyjmuje się dzień 20 grudnia 1985 r., kiedy to Jan Paweł II na spotkaniu opłatkowym, wobec Kardynałów i Pracowników Kurii Rzymskiej, wyraził pragnienie, by Światowe Dni Młodzieży odbywały się co roku w Niedzielę Palmową jako spotkanie diecezjalne, a co dwa lub trzy lata w wyznaczonym przez niego miejscu jako spotkanie międzynarodowe. Wspólnota, formacja i radość wiary Celem organizowanych Dni jest przeżycie wielkiej wspólnoty Kościoła Powszechnego, słuchanie słowa Bożego, sprawowanie sakramentów Pokuty i Eucharystii oraz radosne głoszenie Jezusa Chrystusa jako Pana i Zbawiciela. Znaki ŚDM: Krzyż i Ikona Spotkaniom towarzyszą dwa szczególne znaki podarowane przez Jana Pawła II, którymi są Krzyż Światowych Dni Młodzieży oraz Ikona Matki Bożej Salus Populi Romani. Znaki te nie tylko są z młodymi podczas ŚDM, ale non-stop krążą po świecie, gromadząc na modlitwie i adoracji setki, a nawet tysiące młodych każdego dnia. ŚDM - spotkania na temat Każdy ŚDM wymaga dobrego przygotowania pod względem treści, nad którą pochylą się młodzi gromadząc się na kilka dni w grupach językowych. Tematykę corocznych spotkań określa sam Ojciec Święty, kierując do młodych przesłanie zwane ORĘDZIEM. W czasie ŚDM treści te są pogłebiane podczas trzydniowych spotkań zwanych triduum katechetycznym. ŚDM - Papież i Młodzi. Razem. Po śmierci Jana Pawła II kontynuatorem pięknego dialogu Kościoła z młodymi i wielkim orędownikiem Światowych Dni Młodzieży stał się emerytowany papież Benedykt XVI, który przewodniczył kolejno spotkaniom w Kolonii (2005), Sydney (2008) i Madrycie (2011). Dzięki posłudze Benedykta XVI Chrystus był ciągle głoszony i adorowany przez młodych całego świata, a Kościół mógł dostrzegać swoje młode i radosne oblicze tak bardzo potrzebne współczesnemu światu. W lipcu 2013 r. z młodzieżą spotka się papież Franciszek. Ile czasu trwają ŚDM? ŚDM są spotkaniem wielodniowym. Obecnie mają one dwie zasadnicze części: pierwsza to "Dni w Diecezjach", kiedy młodzież przebywa na terenie całego kraju, który jest gospodarzem spotkania; druga to tygodniowy pobyt młodzieży w głównym mieście organizacyjnym. Jaki jest cel "Dni w Diecezjach"? Struktura "Dni w Diecezjach" zależy od charakterystyki i stylu goszczącej diecezji; jest to czas na wzajemne poznanie, integrację, poznanie kultury i topografii danego regionu. Na tym etapie nie brakuje wycieczek turystycznych, wspólnych zabaw, a także zaangażowania społecznego w różne dzieła i projekty przygotowane przez organizatorów. Podczas najbliższego ŚDM w Brazylii "Dni w Diecezjach" przybierają nazwę Tygodnia Misyjnego i jak się łatwo domyśleć nie zabraknie w nich inicjatyw ewangelizacyjnych, misyjnych i apostolskich. Jak wygląda struktura całego tygodnia ŚDM? Po zakończeniu "Dni w Diecezjach", wszyscy udają się do diecezji, którą Ojciec Święty wyznaczył jako miejsce przeżywania wydarzeń centralnych. Młodzież gromadzi się tam na okres całego tygodnia. W poniedziałek przyjeżdża w dane miejsce, we wtorek uczestniczy w ceremonii otwarcia, w środę, czwartek i piątek bierze udział w katechezach i festiwalu młodych, w sobotę pielgrzymuje na miejsce czuwania i uczestniczy w wieczornym spotkaniu z Papieżem, a w niedzielę bierze udział w uroczystej Mszy św. kończącej dany ŚDM. Wydarzeniom centralnym towarzyszą specjalne strefy spotkań, zwane Strefą Pojednania oraz Expo-vocation. Ważne dopowiedzenie Udział w międzynarodowych ŚDM trwa około dwóch tygodni, ale należy pamiętać, że spotkanie wymaga długiego okresu przygotowań duchowych i organizacyjnych, dlatego prawdziwy czas trwania ŚDM rozpoczyna się wraz z podjętą decyzją o uczestnictwie, a kończy z wypełnieniem misji wypływającej z treści danego spotkania. Ile osób uczestniczy w ŚDM? Z reguły są to spotkania bardzo liczne. Średnio, przez cały tydzień, bierze w nich udział kilkaset tysięcy młodzieży. Im bliżej jednak sobotniego czuwania z papieżem tym bardziej liczba ta pokonuje granicę miliona uczestników. Największe dotychczasowe spotkanie odbyło się w Manili na Filipinach (1995 r.), gdzie wzięło udział ponad 4 miliony młodych. Ze spotkań odbywających się w Europie najliczniejsze było w Rzymie w roku 2000, kiedy na Tor Vergata razem z Janem Pawłem II modliło się 2 miliony 180 tysięcy młodych. Młodzi i ci, którzy im towarzyszą Warto wiedzieć, że zawsze razem z młodzieżą w spotkaniach bierze udział bardzo wielu biskupów, duszpasterzy, braci i sióstr zakonnych, osób konsekrowanych, kleryków, nowicjuszy, a od pewnego czasu także świeckich młodych nauczycieli i profesorów akademickich. Na ostatnim ŚDM w Madrycie było 800 biskupów, 14 tysięcy prezbiterów i kilka tysięcy osób zakonnych. Nie bądź samotny! Doświadczenie wspólnoty to jedno z najpiękniejszych owoców uczestnictwa w Światowym Dniu Młodzieży! Dlatego - zapraszamy, weź udział w tym spotkaniu! http://sdm.org.pl/?id=28 W 1996 roku Jan Paweł II w liście do ks. kard. Eduarda Pironia wyznaje: "W ciągu niezapomnianych, międzynarodowych spotkań radosna i spontaniczna miłość młodych wobec Boga i Kościoła często mnie wzruszała. Opowiadali oni o cierpieniach znoszonych dla Ewangelii, o przeszkodach pozornie nie do przezwyciężenia, a pokonanych z pomocą Bożą; mówili o swoich niepokojach wobec świata dręczonego desperacją, cynizmem i konfliktami. Po każdym spotkaniu czułem żywą potrzebę chwalenia Boga, iż objawia młodym tajemnice swego Królestwa. Doświadczenie Dni Młodzieży zachęca nas wszystkich, pasterzy i współpracowników w duszpasterstwie, do ciągłej refleksji nad naszym posługiwaniem wśród młodych i nad naszą odpowiedzialnością przedstawienia im pełnej prawdy o Chrystusie i Jego Królestwie". Boża geografia nie zna granic Wszystko rozpoczęło się w 1984 r. z okazji Jubileuszowego Roku Odkupienia. Ojciec Święty Jan Paweł II zaprosił młodych do siebie. Rok później w Niedzielę Palmową w Rzymie zgromadziła się młodzież całego świata. To właśnie tu rozpoczął się wielki i nowy dialog współczesnej młodzieży z Kościołem, który choć ma już ponad 2000 lat, jest ciągle młody poprzez świeżość i nowość swego nauczania. Młodzi przybyli tłumnie na spotkanie. Tak narodziły się Światowe Dni Młodzieży. Potem szlak pielgrzymowania młodych przenosił się w różne miejsca świata. Rzym, Buenos Aires, Santiago de Compostela, Częstochowa, Denver, Manila, Paryż, ponownie Rzym, Toronto, Kolonia to miejsca spotkań międzynarodowych, które odbyły się do tej pory. Rokrocznie - w Niedzielę Palmową młodzi spotykają się u boku swoich biskupów diecezjalnych, w swoich kościołach lokalnych, aby odkrywać i wyznawać wiarę w Chrystusa oraz utrwalać ją we wspólnocie Kościoła. Jan Paweł II nazwał Światowe Dni Młodzieży momentami uprzywilejowanymi i wydarzeniami opatrznościowymi dla Kościoła i świata. Światowe Dni Młodzieży zrodziły się z miłości Tak w wielkim skrócie można powiedzieć o genezie powstania Światowych Dni Młodzieży. Jan Paweł II kochał młodych i prowadził z nimi niezwykły i szczery dialog dotyczący osoby Chrystusa. Papież Polak już od pierwszych dni swojej posługi piotrowej wiązał przyszłość świata i Kościoła z młodym pokoleniem. W dniu inauguracji swego pontyfikatu, zwracając się do młodych ludzi na placu św. Piotra, powiedział: "Wy jesteście nadzieją Kościoła i świata - wy jesteście moją nadzieją". Od początku otoczył szczególną troską i duchową bliskością ludzi młodych. Zależało Mu na nich szczególnie. Dlaczego? Być może dlatego, by młodzi doświadczyli obecności Kościoła w swoim życiu; być może dlatego, aby umieli dostrzec siebie nawzajem w rozmaitości kultur. Ale przede wszystkim - jak stwierdza sam Ojciec Święty - po to, aby stworzyć przestrzeń mówienia młodym o Chrystusie. O Chrystusie żyjącym. O Chrystusie, który jest kluczem do zrozumienia dziejów i tajemnicy człowieka. Od dwóch lat w ten dialog włączył się Papież Benedykt XVI, mówiąc, iż chce towarzyszyć młodym, rozmawiać z nimi, wsłuchiwać się w ich oczekiwania i pomagać spotykać Chrystusa. Jaki mają cel? W wielkim skrócie można powiedzieć, iż celem ŚDM jest skupienie wiary i życia każdego młodego człowieka wokół osoby Jezusa, tak aby On stał się trwałym punktem odniesienia oraz prawdziwym światłem dla każdej inicjatywy i dla wszelkich działań wychowawczych wśród nowych pokoleń. Ta przestrzeń spotkań Papieża z młodymi prowadzi do świadomego i wolnego wyboru wiary, nawrócenia, przemiany, przebaczenia i odważnego projektowania własnego życia przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie - to znaczy budowania własnego życia na skale wiary. Warto także zaznaczyć, że ŚDM to czas ewangelizacji dla wszystkich - młodzi nie tylko są ewangelizowani, ale sami stają się ewangelizatorami niosącymi Dobrą Nowinę do swoich rówieśników, także do tych, którzy kroczą na obrzeżach Kościoła lub są poza Kościołem i nie słyszeli jeszcze Ewangelii. Czas ewangelizacji Spotkania te w istocie stanowią ważny moment ewangelizacji młodych przez młodych. Nikt nie da lepszego świadectwa o Chrystusie młodemu człowiekowi, jak drugi młody człowiek. Okazji ku temu jest wiele. Rewelacyjne w nich jest również to, że młodzi wszystkich narodów i kontynentów doskonale rozumieją język papieskiego nauczania, pragną odpowiedzieć na Jego apele i razem z Nim wyrażają chęć współtworzenia nowego świata rozumianego jako cywilizacja miłości. Przez lata posługi na Stolicy Piotrowej Jan Paweł II wychował i przygotował do życia młode pokolenie. Pokolenie, które postrzega w nim Ojca. Pokolenie, które nie tylko nie kontestuje, ale i ceni sobie Jego nauczanie. Nikt nie może odmówić Papieżowi Polakowi autorytetu i miana przewodnika dla milionowych rzesz młodych ludzi. Każde ze spotkań Ojca Świętego z młodymi miało swoją niepowtarzalną wymowę. Każde było wielkie co do liczb i co do treści. Każde dopisywało nowe karty "Ewangelii Młodych" oraz "odmładzało" oblicze Kościoła. To nie jednorazowa akcja Trzeba koniecznie podkreślić, że Światowe Dni Młodzieży to nie jednorazowa "akcja" gromadząca młodych w jednym miejscu i czasie wokół osoby Papieża. Również szlaki pielgrzymowania - wyznaczone przez Ojca Świętego - to nie tylko atrakcyjne miejsca. To przede wszystkim przestrzeń ducha, w której dokonują się niezwykłe sprawy między Bogiem a człowiekiem. ŚDM to zaproszenie młodych całego świata do odkrycia miejsca, czasu oraz osób i instytucji, które pomagają im spotkać Jezusa. Jest to niezwykły czas i przestrzeń, w których młody człowiek może odkryć wymiar Kościoła powszechnego. Jak się wkrótce okazało - idea Światowych Dni Młodzieży poparta papieskim autorytetem zyskała zaufanie i coraz większe zrozumienie na całym świecie. To nie alternatywa... Kościół podczas Światowych Dni Młodzieży daje młodym przestrzeń działania i odpowiedzialności. To nie stanowi alternatywy dla normalnego duszpasterstwa młodzieżowego prowadzonego często kosztem wielkich ofiar i wyrzeczeń. Stanowi niejako komunię wspólnot, pozwala spotkać się w różnorodności i umacniać duszpasterstwa, pobudzać do wysiłku, dawać nowy impuls i zapał do działania, wskazując nowe cele, tchnie nowymi pomysłami i wymaga coraz większego zaangażowania. W dynamice ŚDM każdy młody jest wezwany, by odkryć i odnowić wielkie momenty na drodze wiary we własnej wspólnocie: rodzinie, parafii, we wspólnotach kościelnych. Owo odkrywanie i odnawianie sprawiają, iż w swej istocie czas ŚDM staje się czasem misyjnym. Światowe Dni Młodzieży to tajemnica Chrystusa, który pragnie być spotkanym; to także tajemnica młodych, którzy również pragną spotkać Jezusa. Czego szukają młodzi? Młodzi z wszystkich krajów świata zadają fundamentalne pytania o Chrystusa, o sens życia, o drogę, którą mają przemierzyć, o siebie samych w tej drodze. Dynamika poszukiwań każdego z nich staje się donośnym wołaniem w sercu Kościoła: pomóż mi zobaczyć Jezusa i stać się Jego głosicielem w świecie! ŚDM są też czasem dziękczynienia dla wielu młodych za dar wiary i dar spotkania innych młodych, czerpania z ich entuzjazmu i wewnętrznego bogactwa. To specyficzna "wymiana darów duchowych" między młodymi całego świata oraz wspólnotami przyjmującymi młodych, która świadczy i niesie Jezusa całemu światu. Światowe Dni Młodzieży to również momenty uprzywilejowane w odkrywaniu i wyznawaniu wiary w Jezusa. Wzmacniają one wspólnotę Kościoła od wewnątrz. Młodzi tworzący jedną wspólnotę, mimo że pochodzą z różnych narodów, kultur i języków, odkrywają w tej różnorodności tego samego Boga. Świętość jest możliwa... Zainicjowane przez Jana Pawła II Światowe Dni Młodzieży są też czasem spotkania z postaciami świętych Kościoła. Są żywą lekcją historii Kościoła, która jest historią świętości. Świętość Boga, która ujawniła się w życiu licznych świętych i błogosławionych, staje się przedmiotem nie tylko podziwu ze strony młodych, lecz także pewnością, że życie według wiary, według prawd ewangelicznych jest możliwe. To prowadzi ich do odważnych decyzji, aby swoje młode życie uczynić sensownym i dać mu perspektywę czegoś, co nie przeminie, co będzie trwać. Jak ufamy, już wkrótce do tego wielkiego grona osób wyniesionych do chwały ołtarzy, świadków wiary, nadziei i miłości, włączony zostanie sam twórca Światowych Dni Młodzieży Jan Paweł II. Kilka myśli dla duszpasterzy Młodzi proszą o to, aby ich zaprowadzić do Chrystusa. Słuchanie ich, nauczanie i dialog wymagają uwagi, czasu, poświęcenia i mądrości. Jak zatem nie odczytać w licznym i entuzjastycznym uczestnictwie w ŚDM prośby młodych o obecność i prowadzenie na drogach wiary? Wydaje się, że w nowym tysiącleciu duszpasterstwo młodzieży jest jednym z priorytetów Kościoła. Swoim entuzjazmem i młodzieńczą energią młodzi proszą, aby dodać im odwagi w stawaniu się "protagonistami ewangelizacji i twórcami odnowy społecznej" (Christifideles laici, 46). ŚDM to bogactwo słowa, treści, znaków, wydarzeń i świadectwa młodych dla młodych. Na koniec warto jeszcze dodać, że tylko ci mogą przekazać Pana Boga drugiemu, którzy sami z Nim coś przeżyli. Monika Sadowska, Krajowe Biuro Światowych Dni Młodzieży http://www.jp2w.pl/pl/37711/0/Opatrznosciowe_wydarzenia_dla_Kosciola_i_swiata.html Krzyż Roku Świętego – Krzyżem Światowych Dni Młodzieży (1) Trwają już przygotowania do XXXI Światowego Dnia Młodzieży – Kraków 2016. Obok przygotowania organizacyjno-logistycznego niezwykle ważne jest przygotowanie duchowe. Przygotowanie duchowe – to przede wszystkim modlitwa. Wiele środowisk modli się już w intencji Światowego Dnia Młodzieży, który będzie przeżywany w Polsce. Ważnym etapem przygotowania duchowego będzie pielgrzymowanie Krzyża Światowych Dni Młodzieży. W Niedzielę Palmową, 13 kwietnia 2014 r., delegacja polskiej młodzieży otrzyma od Ojca Świętego Franciszka Znaki Światowych Dni Młodzieży: Krzyż Światowych Dni Młodzieży oraz Kopię Obrazu Matki Bożej Salus Populi Romani. Znaki te nawiedzą wszystkie diecezje Polski. Bardzo ciekawa jest historia Krzyża Światowych Dni Młodzieży. W dniu 13 marca 1983 r. Ojciec Święty Jan Paweł II dokonał otwarcia zlokalizowanego w pobliżu Bazyliki św. Piotra w Rzymie, przy ulicy Pfeiffer, Centrum Młodzieżowego San Lorenzo. W homilii, wówczas wygłoszonej Papież powiedział: „Centrum staje się w ten sposób siłą rzeczy miejscem, w którym ma królować Krzyż. Dokąd pójść w tym świecie, z grzechem i winą, bez Krzyża? Krzyż bierze na siebie całą nędzę świata, która rodzi się z grzechu. On objawia się jako znak łaski. Przyjmuje naszą solidarność i zachęca do ofiary za innych. Także w krzyżu cierpiących i w naszym własnym krzyżu rozpoznajemy narzędzie Odkupienia, bramę Zmartwychwstania. Bowiem właśnie na krzyżu Pan pokonał grzech i śmierć” (L’Osservatore Romano, wydanie polskie, 3/1983, s. 14). Młodzież, skupiona przy tym ośrodku, w wyjątkowy sposób włączyła się w uroczystość otwarcia Jubileuszowego Roku Odkupienia w dniu 25 marca 1983 r. Tego dnia, o godzinie 17.00, Ojciec Święty przybył do kościoła Sancti Stephani Aetiopum znajdującego się w Ogrodach Watykańskich. Przy tej starożytnej świątyni oczekiwali na Papieża kardynałowie, biskupi, kapłani oraz alumni. Przybyła także młodzież z Centrum San Lorenzo. Młodzież przyniosła prosty, drewniany, duży Krzyż o wymiarach: 380 cm x 175 cm. Został on włączony do procesji pokutnej, która rozpoczęła się o godzinie 17.20. Procesji tej przewodniczył Ojciec Święty Jan Paweł II wspierając się na tradycyjnym pastorale patriarszym zwanym ferula (ma kształt potrójnego krzyża). W procesji młodzież z Centrum San Lorenzo niosła wspomniany Krzyż. Procesja, przy śpiewie litanii do Wszystkich Świętych, przeszła przez plac św. Piotra i zatrzymała się w atrium Bazyliki św. Piotra. O godzinie 17.40 Jan Paweł II podszedł do Drzwi Świętych. Uderzył je trzy razy ozdobnym młotkiem i, wypowiadając słowa: „Otwórzcie drzwi sprawiedliwości”, dokonał otwarcia Roku Świętego. Po otwarciu Drzwi Świętych Ojciec Święty przeszedł przez nie, jako pierwszy pielgrzym. Tuż za Papieżem, przez Drzwi Święte przeszła młodzież z dużym drewnianym Krzyżem. Krzyż ten został następnie ustawiony obok konfesji św. Piotra i stał się znakiem Nadzwyczajnego Jubileuszu Odkupienia. Przebywał tu 394 dni, aż do zakończenia Roku Świętego w Niedzielę Wielkanocną 22 kwietnia 1984 r. Ojciec Święty dokonał wówczas zamknięcia Drzwi Świętych. Zaraz po tej ceremonii, w atrium Bazyliki św. Piotra, Jan Paweł II przekazał Krzyż Roku Świętego młodzieży i powiedział: „Umiłowani młodzi, u kresu Roku Świętego powierzam wam znak tego Roku Jubileuszowego: Krzyż Chrystusa. Ponieście go na cały świat jako znak miłości, którą Pan Jezus umiłował ludzkość i głoście wszystkim, że tylko w Chrystusie umarłym i zmartwychwstałym jest ratunek i odkupienie” (L’Osservatore Romano, wydanie polskie, 4/1984, s. 1). To właśnie ten Krzyż Roku Świętego stał się Krzyżem Światowych Dni Młodzieży. Bp Henryk Tomasik http://www.diecezja.radom.pl/home-mainmenu-1/czytelnia/112-sdm/3021-sdm-1 Bp Ryś: O co chodzi z tym ubóstwem? Bp Grzegorz Ryś poprowadzi w Niedzielę Palmową XXIX Światowy Dzień Młodzieży na szczeblu diecezjalnym w Krakowie. W centrum rozważań będzie temat zaproponowany przez papieża Franciszka: „błogosławieni ubodzy w duchu”. ROMAN KOSZOWSKI /GN Biskup Grzegorz Ryś – Papież stawia nam pytanie o ubóstwo, bardzo w duchu św. Franciszka. Najważniejszym do zrozumienia ubóstwa nie jest odpowiedź na pytanie „ile masz przy sobie?”, ale „czyje to jest?" – mówi w specjalnym wideo-zaproszeniu do młodych bp Grzegorz Ryś. – Do tego, co masz w kieszeni, ma też prawo ten, który nie ma aktualnie nic. On ma prawo do tego, co ty masz ponad przyzwoity stan posiadania. To jest prawo ze sprawiedliwości, nie z miłosierdzia – dodaje krakowski biskup pomocniczy. Bp Ryś poprowadzi w Niedzielę Palmową XXIX Światowy Dzień Młodzieży, który na szczeblu diecezjalnym odbędzie się w sanktuarium bł. Jana Pawła II w Krakowie-Łagiewnikach. W archidiecezji krakowskiej będzie to również moment inauguracji projektu #B>M, czyli „być to więcej niż mieć” i okazja do poszukania odpowiedzi na pytanie o sposób realizowania ewangelicznego ubóstwa przez bł. Jana Pawła II. Specjalnie z tej okazji przygotowano wideo-zaproszenie, umieszczone na stronie ŚDM Kraków 2016: www.krakow2016.com. Bp Grzegorz Ryś przypomina kazanie bp. Albina Małysiaka, który po powrocie z Watykanu opowiadał klerykom, jak ubogo żyje Jan Paweł II. Alumni nie mogli zrozumieć, jak można połączyć ideę ubóstwa z zamieszkiwaniem w pałacu watykańskim, a wcześniej w Pałacu Arcybiskupów Krakowskich przy Franciszkańskiej. Szybko przekonali się o tym ci, którzy przyjechali po rzeczy osobiste, jakie kard. Karol Wojtyła miał zabrać do Watykanu, gdy został papieżem. Do Krakowa przyjechał tir, a okazało się, że nie ma czego zabierać, bo wystarczyłby bagażnik w samochodzie osobowym. – Tir wracał prawie pusty, tylko z kilkoma papieskimi rzeczami osobistymi. Okazało się, że mieszkając w pałacu, papież nie ma na własność prawie nic – opowiada krakowski biskup pomocniczy. Bp Ryś mówi, że podobnie było przez cały pontyfikat Jana Pawła II. – Wystarczy przejść się do dowolnej parafii archidiecezji krakowskiej, żeby zobaczyć dary, jakie papież otrzymywał w czasie pielgrzymek. To wszystko natychmiast wędrowało tam, gdzie było potrzebne. On nigdy nie czuł się właścicielem tego, co dostawał. Co najwyżej czuł się zarządcą tych rzeczy, które są własnością ubogich w Kościele – przekonuje hierarcha. Jak zapowiada odpowiedzialny za projekt #B>M, co miesiąc, oprócz słów o ubóstwie, pojawią się także propozycje konkretnych działań promujących realizowanie uczynków miłosierdzia. – To jest bardzo istotne, czy potrafimy myśleć o tym, co mamy w kieszeni, jako o majątku nienależącym wyłącznie do nas. To jest klucz do rozumienia ubóstwa po chrześcijańsku – mówi bp Ryś. Pierwszą inicjatywą, która zostanie wsparta w ramach projektu #B>M, będzie „Bilet dla Brata”, czyli dzieło pomocy młodym pielgrzymom ze Wschodu, pragnącym przyjechać na Światowe Dni Młodzieży do Polski w 2016 r. – Spróbujemy się zebrać na kilka, może na kilkadziesiąt, a może kilkaset biletów – zachęca bp Ryś. http://gosc.pl/doc/1947905.Bp-Rys-O-co-chodzi-z-tym-ubostwem Tematem XXXI Światowych Dni Młodzieży Kraków 2016 są słowa: „Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią” (Mt 5,7). Ojciec Święty Franciszek wybrał na motto piąte z ośmiu błogosławieństw, wypowiedzianych przez Jezusa w Jego Kazaniu na brzegu Jeziora Galilejskiego. Chciał podkreślić wagę słów Chrystusa na temat istoty szczęścia, bo to one są sercem nauczania naszego Pana. Jezus, w swoim pierwszym Kazaniu, zostawił nam osiem wskazówek postaw, przybliżających ludzi do Królestwa Niebieskiego. Powiązanie miejsca spotkania młodzieży w Krakowie z tematem kolejnego spotkania prowadzi pielgrzymów do Iskry Miłosierdzia, która od czasu objawienia się Jezusa Miłosiernego Św. s. Faustynie, promieniuje z krakowskich Łagiewnik na cały Kościół Powszechny. Kraków jest szeroko znany jako światowe centrum nabożeństwa do Bożego Miłosierdzia - młodzi ludzie, którzy przybędą do Polski, na pewno zechcą nawiedzić miejsce objawień, grób Świętej Faustyny Kowalskiej i sanktuarium, czyli miejsce zawierzenia świata Bożemu Miłosierdziu, którego dokonał św. Jan Paweł II. Co ciekawe, treści zawarte w piątym błogosławieństwie podsumowują także dwa pierwsze lata pontyfikatu Papieża Franciszka, w czasie których wkładał wielki wysiłek w to, by pokazać Kościołowi miłość Boga względem człowieka i konieczność okazywania sobie nawzajem miłosierdzia. „Czytajcie Błogosławieństwa, to wam dobrze zrobi” Papież Franciszek, Rio de Janeiro Podczas spotkania z młodymi Argentyńczykami w Rio papież Franciszek polecił: „Czytajcie Błogosławieństwa, to wam dobrze zrobi”. Naszym zadaniem jest więc ponowne odczytanie przesłania błogosławieństw. Na czas kolejnych trzech lat, dzielących nas od spotkania z Nim, Ojciec Święty wybrał trzy spośród ośmiu. Każde z nich rozwija w prosty, przystępny sposób w kolejnych Orędziach, w których komentuje treści teologiczne i formułuje zadania, z którymi zostawia młodych chrześcijan na następny rok pracy duchowej: a) 2013/2014 – SŁOWO (kerygmat) „Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie” (Mt 5, 3); b) 2014/2015 – SAKRAMENTY (liturgia) „Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą” (Mt 5, 8); c) 2015/2016 – CARITAS (diakonia) „Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią” (Mt 5, 7). Wszystkie Światowe Dni Młodzieży – według zamysłu ich inicjatora i patrona, św. Jana Pawła II – opierają się na jednej myśli biblijnej, która często nawiązuje do duchowości danego miasta – gospodarza ŚDM. Główny temat towarzyszy młodym ludziom nie tylko w ramach przygotowań, jego treść będą pogłębiać również podczas samego wydarzenia: w czasie katechez z biskupami, a także słuchając przemówień i homilii Ojca Świętego w czasie Wydarzeń Centralnych. W tym roku, począwszy od Niedzieli Palmowej, przewodnikiem w naszych duchowych przygotowaniach jest tekst Orędzia Papieża Franciszka na XXX Światowy Dzień Młodzieży. "Drodzy młodzi, w Chrystusie znajduje się więc wypełnienie waszych marzeń o dobru i szczęściu. Tylko On może zaspokoić wasze oczekiwania, tak często zawiedzione fałszywymi obietnicami świata". Orędzie Papieża Franciszka na XXX Światowy Dzień Młodzieży http://www.krakow2016.com/temat Święta Faustyna i Jan Paweł II są patronami Światowych Dni Młodzież w Krakowie. Kiedy latem 1938 roku 18-letni Karol Wojtyła przyjechał do Krakowa, by rozpocząć studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, 33letnia siostra Faustyna mieszkała w krakowskim klasztorze. Zmarła 5 października, kiedy Karol rozpoczynał pierwszy semestr studiów na Wydziale Polonistyki. Nigdy się nie spotkali, ale Boża Opatrzność w szczególny sposób związała ze sobą ich losy: to właśnie Jan Paweł II kanonizował siostrę Faustynę i ustanowił w całym Kościele święto Bożego Miłosierdzia. Tych dwoje krakowskich świętych - apostołów Bożego Miłosierdzia - patronuje ŚDM w 2016 roku. Ich życie jest dla nas przykładem głębokiej ufności w Boże miłosierdzie, wyrażonej w słowach: Jezu, ufam Tobie. ŚW. JAN PAWEŁ II Kraków i Małopolska to rodzinne strony Karola Wojtyły - Papieża Jana Pawła II. Stąd ruszył do Rzymu na konklawe, tu też najchętniej powracał we wspomnieniach i podczas pielgrzymek do Ojczyzny: „Tu, na tej ziemi się urodziłem. Tutaj, w Krakowie, spędziłem większość lat mojego życia (...) Tutaj też doznałem łaski powołania kapłańskiego (...). Tutaj też, w Katedrze Wawelskiej, otrzymałem konsekrację biskupią” – wspominał. Papież Jan Paweł II pochodził z Małopolski, tu dorastał, uczył się, tu także pełnił posługę kapłańską i biskupią aż do wyboru na papieża w dniu 16 października 1978 r. Wadowice, Niegowić, Kraków, Kalwaria Zebrzydowska, Zakopane - to miejsca, w których dorastał, stawał się człowiekiem, artystą i wreszcie wyjątkowym duszpasterzem. Karol Wojtyła urodził się w Wadowicach 18 maja 1920 roku. Tu uczęszczał do gimnazjum, a w 1938 r. przeniósł się z ojcem do Krakowa, gdzie rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1942 r. wstąpił do tajnego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Krakowie, a święcenia kapłańskie uzyskał 1 listopada 1946 r. Następnie udał się do Rzymu, gdzie kontynuował studia do 1948 r. W tym samym roku, po powrocie do kraju, został na siedem miesięcy skierowany do niewielkiej parafii w Niegowici pod Krakowem. Potem był jednym z pionierów duszpasterstwa „turystycznego” młodzieży w parafii św. Floriana w Krakowie; wędrował z młodymi po górach, pływał na kajakach. Osobowość ks. Karola Wojtyły, umiejętność rozmawiania z młodymi, jego kazania przyciągały wielu. Szybko utworzyła się grupa osób, która nie tylko wspólnie uczestniczyła w liturgii (o godz. 6 rano!), ale także świętowała imieniny i chodziła na wycieczki. Zawsze towarzyszył im Wujek, jak nazwano ks. Karola. Z czasem wycieczki poza miasto przerodziły się w wyprawy w Bieszczady czy na kajaki na Mazury. Te wycieczki były w owych czasach zupełnie pionierskie. „Chodzi o to, ażeby umieć rozmawiać o wszystkim: o filmach, o książkach, o pracy zawodowej, o badaniach naukowych i o jazz-bandzie w sposób właściwy" – tłumaczył ks. Wojtyła. W kolejnych latach kontynuował studia teologiczne. W 1958 r. został mianowany biskupem. Wkrótce potem aktywnie uczestniczył w pracach przygotowawczych do Soboru Watykańskiego II oraz w samym Soborze. Po śmierci arcybiskupa Eugeniusza Baziaka w 1963 r. został metropolitą krakowskim, a cztery lata później papież Paweł VI uczynił go kardynałem. Szybko stał się autorytetem Kościoła, filozofem, myślicielem i teologiem znanym nie tylko w Polsce. Karol Wojtyła, już jako metropolita krakowski, docenił znaczenie założonego przez ks. Franciszka Blachnickiego w 1969 roku młodzieżowego Ruchu „Światło i Życie”. Religijna formacja zdobywana przez młodzież na letnich obozach zwanych oazami wzbudziła zaniepokojenie władz komunistycznych. Zaczęły się szykany i prześladowania. Wielu biskupów, by nie narażać Kościoła, z dystansem odnosiło się do ruchu ks. Blachnickiego. Dopiero oficjalne włączenie oaz przez kard. Wojtyłę do pracy duszpasterskiej archidiecezji krakowskiej umożliwiło ich dynamiczny rozwój. Za czasów kard. Wojtyły rozwijało się też intensywnie w Krakowie duszpasterstwo akademickie. Metropolita często przychodził na spotkania ze studentami, głosił dla nich rekolekcje, nie informując nikogo, przychodził i siadał podczas rekolekcji w konfesjonale oraz nieoficjalnie wspierał duszpasterstwo finansowo. Pieniądze przeznaczane były głównie na dofinansowanie obozów wakacyjnych, zdarzało się również, że trafiały do najbardziej potrzebujących studentów. Po śmierci Jana Pawła I we wrześniu 1978 r. w dniu 16 października 1978 roku, po raz pierwszy od 456 lat papieżem nie został Włoch, lecz Polak. Pontyfikat Jana Pawła II był wyjątkowy. W dzień inauguracji pontyfikatu, w pierwszym swoim przemówieniu z okna Pałacu Apostolskiego przed modlitwą Anioł Pański, Jan Paweł II wystosował gorący apel do młodzieży: „Wy jesteście przyszłością świata! Wy jesteście nadzieją Kościoła! Wy jesteście moją nadzieją!”. Ogromne znaczenie dla papieża miały spotkania z młodzieżą. To on był inicjatorem i pomysłodawcą Światowych Dni Młodzieży. Jan Paweł II odwiedził swoją Ojczyznę dziewięć razy: w 1979, 1983, 1987, 1991, 1995, 1997 i 1999 roku. Ostatni raz do Ojczyzny Jan Paweł II przyjechał w sierpniu 2002 roku. Za każdym razem spotykał się z polską młodzieżą, m. in. pod słynnym Oknem Papieskim w Krakowie, na ul. Franciszkańskiej 3. http://www.krakow2016.com/patroni Poza tym należy zapoznać się z: Opisem Logo ŚDM: Znajdziecie tutaj: http://www.krakow2016.com/logo-sdm Hymnem ŚDM: http://www.krakow2016.com/hymn-sdm Historią ŚDM: http://www.krakow2016.com/historia-sdm Ojciec Święty Jan Paweł II o znaczeniu Światowych Dni Młodzieży Ojciec Święty Jan Paweł II odpowiadając na pytania Vittorio Messoriego stwierdził: „Każdy proboszcz w Rzymie wie, że odwiedziny w parafii musi zakończyć spotkaniem Biskupa Rzymu z młodzieżą. I nie tylko w Rzymie, ale także gdziekolwiek Papież się pojawi, wszędzie szuka młodzieży i wszędzie jest przez tę młodzież szukany. Ale właściwie to nie on jest szukany! To jest szukany Chrystus, który wie, ,,co w człowieku się kryje'' (J 2, 25), zwłaszcza w młodym człowieku, i daje na jego pytania prawdziwe odpowiedzi! A jeśli to bywają odpowiedzi wymagające, młodzież wcale od nich nie stroni, owszem, na nie oczekuje. Geneza Światowych Dni Młodzieży również tym się tłumaczy. Najpierw przy okazji Jubileuszowego Roku Odkupienia, a potem w związku z Międzynarodowym Rokiem Młodzieży, ogłoszonym przez ONZ (1985), młodzi zostali zaproszeni do Rzymu. I to był początek. Nikt nie wymyślił Światowych Dni Młodzieży. Oni sami je stworzyli. Takie Dni, takie spotkania stały się odtąd potrzebą młodzieży na wszystkich miejscach świata. Niejednokrotnie są one dla duszpasterzy, a także dla Biskupów wielkim zaskoczeniem. Przerastają to, czego oni sami oczekiwali. Światowe Dni Młodzieży stały się wielkim i fascynującym świadectwem, jakie młodzież daje o sobie, stały się potężnym środkiem ewangelizacji. Jest bowiem w młodych ludziach olbrzymi potencjał dobra i twórczych możliwości. Ilekroć znajduję się na spotkaniach z młodymi w jakimkolwiek miejscu świata, czekam przede wszystkim na to, co oni zechcą mi powiedzieć o sobie, o swoim społeczeństwie, o swoim Kościele. I zawsze im to uświadamiam. ,,Nie jest wcale najważniejsze, co ja wam powiem – ważne jest to, co wy mi powiecie. Powiecie niekoniecznie słowami, powiecie waszą obecnością, waszym śpiewem, może nawet waszym tańcem, waszymi inscenizacjami, wreszcie waszym entuzjazmem''. Potrzeba nam tego młodzieżowego entuzjazmu. Potrzeba nam tej radości życia, którą mają młodzi. W tej radości życia jest coś z tej pierwotnej radości, jaką miał Bóg stwarzając człowieka. Młodzi mają w sobie właśnie tę radość. Jest ona w każdym miejscu ta sama, a równocześnie inna, oryginalna. Potrafią ją po swojemu wypowiedzieć. To wcale nie jest tak, że Papież prowadzi młodych z jednego krańca globu ziemskiego na drugi. To oni go prowadzą. I choć mu przybywa lat, każą mu być młodym, nie pozwalają mu zapomnieć o jego własnym doświadczeniu, o jego własnym odkryciu młodości i jej wielkiego znaczenia dla życia każdego człowieka. Myślę, że to wiele tłumaczy” W dniu inauguracji Pontyfikatu, 22 października 1978 roku, już po zakończeniu liturgii, powiedziałem do młodych ludzi na Placu św. Piotra: ,,Wy jesteście nadzieją Kościoła i świata – wy jesteście moją nadzieją''. Te słowa wciąż bywają przypominane. Młodzi i Kościół... Podsumowując, pragnę powiedzieć, że młodzi szukają Boga, szukają sensu życia, szukają ostatecznych odpowiedzi: ,,co mam czynić, aby osiągnąć Życie wieczne?'' (Łk 10, 25). W tym szukaniu młodzi nie mogą nie spotkać się z Kościołem. I Kościół też nie może nie spotkać się z młodymi. Trzeba tylko, ażeby Kościół miał dogłębne zrozumienie tego, czym jest młodość, jakie jest znaczenie młodości dla każdego człowieka. Trzeba także, ażeby młodzi rozpoznali Kościół, ażeby dostrzegli w nim Chrystusa, który idzie poprzez wieki z każdym pokoleniem, z każdym człowiekiem, idzie jako Przyjaciel. Ważny jest ten dzień w życiu, w którym młody człowiek przekona się, ze to jest jedyny Przyjaciel, który nie zawodzi, na którego można zawsze liczyć (Przekroczyć próg nadziei, Lublin, 1994, s103 ns). Ojciec Święty w Liście skierowanym do kard. Eduardo Pironio z okazji seminarium zorganizowanego w dniach 13-16 maja 1996 roku, w Częstochowie, przez Papieską Radę ds. Świeckich, mówił o znaczeniu Światowych Dni Młodzieży: „Przede wszystkim musimy podziękować Bogu za obfite i różnorodne owoce, jakie przynoszą Światowe Dni Młodzieży. Od pierwszego spotkania na placu św. Piotra w Niedzielę Palmową 1986 r. ukształtowała się tradycja, w ramach której w kolejnych odbywają się na zmianę spotkania światowe lub diecezjalne, co jest poniekąd symbolem swoistej dynamiki apostolstwa młodych, które winno się rozwijać w wymiarze lokalnym i powszechnym” (List Ojca Świętego do kard. E. F. Pironio z okazji seminarium zorganizowanego w dniach 13-16 maja 1996 r. w Częstochowie, za: L’Osservatore Romano, 7-8/1996, s. 4, p. 1). Celem Światowych Dni Młodzieży jest wspólnotowe wyznanie wiary w Jezusa Chrystusa: „Zasadniczym celem Dni jest skupienie wiary i życia każdego młodego człowieka wokół osoby Jezusa, tak aby On stał się trwałym punktem odniesienia oraz prawdziwym światłem dla każdej inicjatywy i dla wszelkich działań wychowawczych wśród nowych pokoleń. Taki jest «refren» każdego Światowego Dnia. Wszystkie zaś razem Dni Młodzieży obchodzone w minionym dziesięcioleciu jawią się jako nieustanne, naglące wezwanie do budowania życia i wiary na skale, którą jest Chrystus” – dodał Ojciec Święty w tymże Liście. Światowe Dni Młodzieży są uroczystym potwierdzeniem „tak” Chrystusowi. Są także wyjątkową okazją do odnowienia decyzji opowiadania się za Chrystusem: „W świetle powierzonego nam przez Chrystusa misyjnego zadania widać wyraźnie sens i znaczenie Światowych Dni Młodzieży, organizowanych w Kościele. Uczestnicząc w tych spotkaniach, młodzi pragną potwierdzić i odnowić ich „tak” powiedziane Chrystusowi i Jego Kościołowi, powtarzając za Izajaszem: „Oto ja, poślij mnie!” (Iz 6, 8)” /Orędzie na VII ŚDM, 1992, za: L’Osservatore Romano, 2/1992/ - dodaje Ojciec Święty w Orędziu na VII Światowy Dzień Młodzieży. Te uroczyste spotkania mają pomóc młodzieży w przyjmowaniu Bożych darów: „Światowy Dzień Młodzieży ma więc przygotować nas wszystkich na przyjęcie daru Bożej miłości, która nas kształtuje i zbawia” /Orędzie na II ŚDM, Buenos Aires, 1987, za: L’Osservatore Romano, 11-12/1986/. Spotkania te, przeżywane przez młodzież w duchu wiary pod przewodnictwem Ojca Świętego, są okazją do przemyślenia przez młodych ludzi prawd dotyczących ich miejsca w Kościele i w świecie: „Światowe Dni i Spotkania Młodzieży to opatrznościowe chwile refleksji, które pozwalają młodym zastanowić się nad ich najgłębszymi pragnieniami, umocnić świadomość przynależności do Kościoła, a także wyznawać, z coraz większą radością i odwagą, wspólną wiarę w Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego” /Orędzie na VIII ŚDM, 1993, za: L’Osservatore Romano, 10/1992/. Ojciec Święty Jan Paweł II przyznaje, że te spotkania z młodzieżą są okazją do wielu wzruszeń: „Podczas niezapomnianych spotkań światowych często doznawałem wzruszenia na widok spontanicznej radości i miłości młodych do Boga i do Kościoła. Przynosili oni ze sobą świadectwa o cierpieniu dla Ewangelii, o przeszkodach na pozór nieprzezwyciężonych, a pokonanych z Bożą pomocą; mówili o niepokoju, jakiego doznają wobec świata targanego przez rozpacz, cynizm i konflikty. Po każdym z tych spotkań żywiej odczuwałem potrzebę chwalenia Boga, który objawia młodym tajemnice swojego Królestwa (por. Mt 11, 25)” – wyznaje Ojciec Święty w Liście do Kardynała E. Pironio /List Ojca Świętego do kard. E. F. Pironio z okazji seminarium zorganizowanego w dniach 13-16 maja 1996 r. w Częstochowie, za: L’Osservatore Romano, 7-8/1996, s. 4, p. 4/. Bp Henryk Tomasik http://www.diecezja.radom.pl/home-mainmenu-1/czytelnia/112-sdm/3060-sdm-7 Święty Jan Paweł II - inicjator i patron Światowych Dni Młodzieży Od początku trwania pontyfikatu (1978-2005) św. Jan Paweł II szczególną troską otaczał młodych. Geneza Światowych Dni Młodzieży sięga Niedzieli Palmowej roku 1984, kiedy odbył się Nadzwyczajny Jubileusz Odkupienia. Tydzień później, 22 kwietnia, Jan Paweł II przekazał młodzieży Krzyż Roku Świętego, który do dziś jest symbolem ŚDM. Oficjalnie datę 20 grudnia 1985 uznaje się za dzień ustanowienia Światowych Dni Młodzieży. Wtedy właśnie Jan Paweł II na spotkaniu opłatkowym wyraził pragnienie, by Światowe Dni Młodzieży odbywały się regularnie co roku w Niedzielę Palmową jako spotkanie diecezjalne, a co dwa lub trzy lata w wyznaczonym prze niego miejscy jako spotkanie międzynarodowe. Dlaczego Papież wybrał Niedzielę Palmową na obchody Światowych Dni Młodzieży na poziomie diecezjalnym? Ta Niedziela to wspomnienie wjazdu Jezusa do Jeruzalem na święto Paschy. Rokrocznie niesiemy do kościoła gałązki palmy i śpiewamy słowa: „Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie! Hosanna na wysokościach” (Mt 21, 9). Słowa te wypowiadali zwłaszcza młodzi, jak głosi tekst liturgiczny: pueri hebreorum. Ten udział młodych utrwalił się w tradycji Kościoła. Gdybyśmy, w jednym zdaniu odpowiedzieć na pytanie co znaczy Światowy Dzień Młodzieży na podstawie wypowiedzi Jana Pawła II, można wybrać słowa z Jego homilii: „«Dzień Młodzieży» znaczy wyjście na spotkanie Boga”. Ta charakterystyka pozostanie już na stałe w codziennym życiu Kościoła. Młodzi właśnie w ten sposób będą rozpoczynać Wielki Tydzień. Będą wychodzić na spotkanie Boga, będą zachęcać wszystkich, aby w następnych dniach w skupieniu i na modlitwie rozważać Tajemnicę Paschalną Chrystusa: „Dziś jesteście zgromadzeni tutaj znowu, drodzy przyjaciele, aby w Rzymie, na placu św. Piotra, zapoczątkować tradycję Dnia Młodzieży, do którego został wezwany cały Kościół /.../ dzień Młodzieży oznacza wyjście na spotkanie Boga, który wszedł w dzieje człowieka poprzez Tajemnicę Paschalną Jezusa Chrystusa. Wszedł nieodwracalnie. I chce spotkać naprzód was, młodych” (św. Jan Paweł II, Niedziela Palmowa 1986). Podczas homilii w Niedzielę Palmową 1988 roku Jan Paweł II jeszcze raz postawił pytanie dlaczego ta Palmowa Niedziela stała się w Kościele „świętem młodych”. Oto Jego odpowiedź: „Wydaje się, że sami młodzi dają na to spontaniczną odpowiedź. Dajecie taką odpowiedź wy wszyscy, którzy od lat pielgrzymujecie do Rzymu właśnie na ten dzień. Czyż nie chcecie przez to samo powiedzieć, że szukacie Chrystusa w samym centrum Jego tajemnicy? W samej pełni tej prawdy, którą był w dziejach człowieka. Szukacie Chrystusa w ostatnim słowie Ewangelii, podobnie jak apostoł Paweł: w krzyżu, który jest mocą Bożą i mądrością Bożą”. Światowe Dni Młodzieży to wielkie międzynarodowe spotkania młodych całego świata, którzy razem ze swoimi katechetami, duszpasterzami, biskupami i papieżem gromadzą się w jednym miejscu, by wyznać wiarę w Jezusa Chrystusa. Celem organizowanych Dni jest przeżycie wielkiej wspólnoty Kościoła Powszechnego, słuchanie słowa Bożego, sprawowanie sakramentów Pokuty i Eucharystii oraz radosne głoszenie Jezusa Chrystusa jako Pana i Zbawiciela. Pierwszy Światowy Dzień Młodzieży w wymiarze diecezjalnym odbył się w Niedzielę Męki Pańskiej 1986 roku pod hasłem: „Abyście umieli zdać sprawę z nadziei, która jest w was” (1P 3, 15). Do tej pory odbyło się 12 obchodów międzynarodowych: Pierwsza międzynarodowa edycja ŚDM zorganizowana została w stolicy Argentyny – Buenos Aires, pod hasłem: "Myśmy poznali i uwierzyli miłości jaką Bóg ma ku nam" (1J 4,16) IV ŚDM – 15-20 sierpnia 1989 – Santiago de Compostela (Hiszpania) "Jam jest Drogą i Prawdą, i Życiem" (J 14, 6) VI ŚDM – 14-15 sierpnia 1991 – Częstochowa (Polska) "Otrzymaliście Ducha przybrania za synów" (Rz 8, 15) VIII ŚDM -11-15 sierpnia 1993 – Denver (USA) "Ja przyszedłem po to, aby owce miały życie i miały je w obfitości" (J 10,10) X ŚDM -10-15 stycznia 1995 – Manila (Filipiny) "Jak Ojciec mnie posłał, tak i Ja was posyłam" (J 20, 21) XII ŚDM -19-24 sierpnia 1997 – Paryż (Francja) "Nauczycielu, gdzie mieszkasz? Chodźcie, a zobaczycie" (J 1, 38-39) XV ŚDM – 15-20 sierpnia 2000 – Rzym (Włochy) "A słowo stało się Ciałem i zamieszkało wśród nas" (J 1, 14) XVII ŚDM – 23-28 lipca 2002 – Toronto (Kanada) "Wy jesteście solą dla ziemi… Wy jesteście światłem świata" (Mt 5, 13-14) XX ŚDM – 16-21 sierpnia 2005 – Kolonia (Niemcy) "Przybyliśmy oddać Mu pokłon" (Mt 2,2) XXIII ŚDM – 15-20 lipca 2008 – Sydney (Australia) "Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie moc i będziecie moimi świadkami" (Dz 1,8) XXVI ŚDM – 15-21 sierpnia 2011 – Madryt (Hiszpania) "Zakorzenieni i zbudowani na Chrystusie, mocni w wierze" (Kol 2, 7) XXVIII ŚDM – 23-28 lipca 2013 – Rio de Janeiro "Idźcie i nauczajcie wszystkie narody!" (Mt 28,19) Kolejna edycja Światowych Dni Młodzieży odbędzie się 26-31 lipca 2016 w Krakowie pod hasłem: Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią (Mt 5, 7). http://www.janpawel2.pl/centrumjp2/2045-wity-jan-pawe-ii-inicjator-i-patron-wiatowych-dni-modziey
