islam - zs2dzialdowo.pl

ISLAM – jest religią monoteistyczną założoną w VII w.n.e. przez Muhammada
(arab. wielce chwalony) syna Abdullaha (inne imię – Mahomet, ur. 570r.n.r. w
Mekce, zm. 632 r.n.r. w Medynie), drugą pod względem liczby wyznawców po
chrześcijaństwie. Świętą księgą islamu jest Koran, a zawarte w niej objawienie
ma stanowić ostateczne i niezmienne przesłanie Boga do ludzi.
Islam ma wspólne korzenie z judaizmem i chrześcijaństwem. Zgodnie z nauką
Mahometa objawienie przekazane Żydom i Chrześcijanom
przez Abrahama, Mojżesza i Jezusa powinno zostać ponowione i uzupełnione.
Muzułmanie wierzą, że wersety Koranu zostały stopniowo objawione
Mahometowi poprzez Archanioła Gabriela (arab. Dżibril) pomiędzy 610 r. n.e.,
a jego śmiercią 8 czerwca 632 roku.
Do podstawowych dogmatów wiary muzułmańskiej
należy wiara w Jednego Boga (Allaha), aniołów,
Święte Księgi ( Torę, Ewangelię i Koran), proroków,
Sąd Ostateczny i przeznaczenie.
MAHOMET
MEKKA
Koran i Sunna zawierają wiele przepisów moralnych.
Na ich podstawie uczeni muzułmańscy opracowali
cały system etyczny. Fundamentem moralnego życia
muzułmanina jest prawdziwa wiara, bez której jego
uczynki nie mają znaczenia
(18, 105).
W licznych wersetach Koran chwali
wierzących, na przykład głosząc, że
„wierzący mężczyźni i wierzące kobiety
nakazują sobie to, co uznane, a
zakazują sobie tego, co naganne”
(9,71). Naczelną cnotą wierzących jest
posłuszeństwo Bogu i
podporządkowanie się Jego woli. Nie
jest to jednak rodzaj formalizmu,
ponieważ posłuszeństwo to wypływa z
żywej wiary w Boga.
W dozwolonych wyróżnia się natomiast następujące kategorie: obowiązkowe,
zalecane, dopuszczalne i tolerowane. Uczynki obowiązkowe są nakazane
człowiekowi przez Boga. Kto jest posłuszny i je wypełnia, zostanie nagrodzony,
natomiast kto działa wbrew nim, zostanie ukarany. Do uczynków zalecanych
zalicza się te, które pozytywnie wpływają na rozwój życia indywidualnego i
wspólnotowego. Ich wypełnianie zostanie nagrodzone, ale osoba, która jest
wobec nich obojętna, nie zostanie ukarana. Uczynki dopuszczalne mają w
kategoriach moralnych charakter neutralny, dlatego prawo nie przewiduje
nagrody za ich spełnienie ani żadnej kary za ich niewykonanie. Uczynki
tolerowane wymierzone są przeciw posłuszeństwu woli Bożej. Muzułmanin,
który się ich dopuszcza nie zostanie ukarany, natomiast ten, który ich unika,
będzie nagrodzony. Unikanie uczynków zabronionych jest nakazane
prawem. Ich popełnienie pociąga za sobą określone sankcje karne.
Moralne zasady Koranu można zestawić z biblijnymi
przepisami dekalogu. Nie przyjmują one wprawdzie
tej samej formy, ale w licznych wersetach znajdują się
ich odpowiedniki.
Święta Księga islamu nakazuje ludziom wierzyć tylko
i wyłącznie w Boga i wypełniać obowiązki religijne
(odpowiednik I i III przykazania). Potępia zwyczaj
lekkomyślnego używania imienia Bożego (II
przykazanie). Wiele miejsca poświęca także
przepisom na temat stosunków międzyludzkich:
relacje do rodziców (IV przykazanie), ochrona życia
(V), seksualność i rodzina (VI i IX), sprawiedliwość i
własność (VII i X) oraz dawanie świadectwa i
prawdomówność (VIII).
W poruszaniu się po labiryncie ludzkich czynów oraz przypisywaniu ich
odpowiednim kategoriom, muzułmanom pomagają ulemowie. Religijni uczeni
muzułmańscy mają – zgodnie z koranicznym objawieniem i tradycją – rozpoznać
właściwą drogę dla wyznawców islamu. Muzułmańscy teolodzy dzielą grzechy na
wielkie i małe. Powołują się przy tym na przesłanie samego Koranu.
„Do Boga należy to, co jest w niebiosach, i to, co jest na ziemi – aby mógł zapłacić
tym, którzy czynili zło, za to, co uczynili, i aby mógł zapłacić tym, którzy czynili
dobro, najpiękniejszą nagrodą. Tych, którzy unikają wielkich grzechów i szpetnych
czynów, z wyjątkiem lekkich występków – zaprawdę, twój Pan jest wszechogarniający
w Swoim przebaczeniu!” (53,32).
•Niejasne jest jednak rozróżnienie, co jest grzechem wielkim, a co małym. Również
kryteria oceny ludzkich czynów dzielą teologów. Największy teolog muzułmański
Al-Ghazzali wskazuje trzy płaszczyzny, które mają znaczenie dla życia religijnego.
Należą do nich:
• Bóg (jego poznanie i wiara w niego),
• życie człowieka,
• to wszystko, co je umożliwia.
I tak odpowiednio najcięższe są grzechy przeciw Bogu, następnie przeciw
ludzkiemu życiu. Do ostatniej grupy zalicza się grzechy, które godzą w rozwój życia
ludzkiego oraz niszczą dobre relacje międzyludzkie. W licznych wersetach Koran
głosi, że Bóg jest miłosierny i litościwy. Bóg jest gotów odpuścić grzechy każdemu,
komu zechce. Wyjątek stanowi grzech niewiary.
Etyka i moralność są wpisane w struktury prawa muzułmańskiego.
Islamskie zasady moralne określają jakość ludzkiego działania oraz
precyzują, kiedy i pod jakimi warunkami muzułmanin może czynić
dobrze, a kiedy powinien unikać zła. Ortodoksja islamska
przypisuje suwerennej woli Boskiej określenie ludzkiego losu.
Zadaniem człowieka jest całkowite poddanie się Jego woli. W
ortodoksyjnym islamie odrzuca się istnienie wewnętrznej kategorii
umożliwiającej człowiekowi swobodny wybór między dobrem i
złem. Bóg określa, co jest dobre, a co złe. Rola rozumu polega
jedynie na odkrywaniu Bożych decyzji, na ich opisywaniu i
wskazywaniu konsekwencji dla praktycznego działania człowieka.
Istnieją również muzułmańskie środowiska teologiczne, które
głoszą, że miarą ludzkiego czynu jest z jednej strony to, czy
odpowiada on nakazom Bożej woli, a z drugiej, jaka intencja ze
strony człowieka towarzyszyła temu czynowi. Istotnym elementem
ludzkich czynów są ich zamiary. Dopiero one nadają uczynkom
charakter dobry lub zły.
Ponieważ moralność określona
jest przez prawo, dziecko do
osiągnięcia określonego wieku
(13 lub 14 lat) nie ma żadnych
moralnych zobowiązań. Z
punktu widzenia prawa, dzieci
nie popełniają żadnych
grzechów. Zaleca się, aby
zapoznawać je z moralnymi
kategoriami czynów i
wychowywać do
odpowiedzialności za nie.
1. Mordowanie muzułmanów, którzy nie chcą być
muzułmanami (apostatów), ateistów i pogan.
2. Wartość kobiety to połowa wartości mężczyzny.
Dotyczy to m.in. wiarygodności w sądzie, praw
majątkowych itp.
3. Walka o opanowanie świata. Każdy muzułmanin ma
obowiązek dążenia do tego celu: ci, którzy mogą to
zbrojnie. Pozostali własnym majątkiem a jeśli nie
mają majątku to przynajmniej duchowo.
4. Seks z dziećmi: prawo szariackie dopuszcza
małżeństwo i seks z 9-letnimi dziewczynkami, bo tak
robił Mahomet.
5. Śmierć za krytykę islamu.
Dobry muzułmanin
musi je uznawać,
ponieważ pochodzą ze
słów Allacha zawartych
w Koranie a także słów
i czynów Mahometa
zawartych w sunnie. To
nie jest wypaczenie
islamu.
TO NIEODŁĄCZNA
CZĘŚĆ DOKTRYNY
ISLAMU, a
muzułmanin, który im
zaprzecza określany
jest w Koranie mianem
hipokryty, który naraża
się na ogień piekielny.
6. Najpewniejszym sposobem na raj jest śmierć w walce z
niewiernymi.
7. Najlepszym uczynkiem jest zbrojna walka z niewiernymi (patrz:
Hadisy Sahih Buchari, rozdział 52).
8. Etyka na wojnie: zabijanie jeńców nie jest grzechem i jest
moralnie słuszne jeśli dowódca ma takie widzimisie. Sam
Mahomet zamordował po jednej z bitew przez obcięcie głów 800900 jeńców (Źródło: Sirat Rasul Allach).
9. Niewolnictwo usankcjonowane i uregulowane religijnie i
prawnie.(jedynymi krajami, w których niewolnictwo jest
spotykane na szeroka skalę są kraje muzułmańskie).
10. Gwałcenie kobiet wziętych do niewoli. Robił to sam Mahomet.
Na przykład zaciągnął do łóżka kobietę po zabiciu przez jego
zbirów jej męża, krewnych i wybiciu jej plemienia.
Sunna (arab. - droga, ścieżka) – jest
zbiorem opowieści o czynach
i wypowiedziach proroka Mahometa .
Sunna stanowi muzułmańską tradycję
religijną i jest źródłem wiary oraz
podstawą prawa muzułmańskiego.
1. Sunnicki – około 87%; uznają wszystkich
kalifów [Kalif (od arab. chalifa –
następca) – tytuł następców Mahometa,
czyli przywódców muzułmańskich
społeczności państwowo-religijnych do
1258 r.] za prawowitych następców
Mahometa
2. Szyicki – około 12%; nie uznają trzech
pierwszych kalifów.
3. Charydżycki – około 1%; nie uznają
rozróżnienia między wiarą a czynami,
twierdząc iż osoba popełniająca ciężki
grzech staje się niewiernym.
Znane są trzy punkty widzenia
dotyczące życia po śmierci:
-Z chwilą śmierci kończy się życie
człowieka, nie ma innej egzystencji.
Możliwe jest tylko życie doczesne
(pogląd ateistyczny).
-Życie i śmierć powtarzają się
cyklicznie.
- Wspólna wiara w Proroków,
nakazuje człowiekowi, aby uwierzył
w Dzień Sądu Ostatecznego,
Zmartwychwstanie, konieczność
zdania rachunku z całego życia
przed Sądem Bożym.
• Wyznanie wiary w jedynego Boga
(szahada)
• Pięciokrotna modlitwa w ciągu doby,
• Post w miesiącu ramadan,
• Jałmużna na rzecz ubogich
• Pielgrzymka do Mekki przynajmniej raz
w życiu.
Wyznawcy islamu stosują rok księżycowy,
składający się z dwunastu
dwudziestodziewięcio- lub
trzydziestodniowych miesięcy. Ponieważ
rok księżycowy jest krótszy o jedenaście dni
od roku słonecznego, przesuwa się on
w stosunku do słonecznego corocznie
o około jedenastu dni. Podobnie jak
w judaizmie, dzień nie rozpoczyna się
rankiem, lecz wraz z zachodem słońca.
KLAUDIA ANGER
MICHAŁ LASECKI
JULIA MŁODZIANOWSKA
KLASA II A