Każda szkoła posiada kalendarz imprez i uroczystości

Program autorski koła teatralnego
Każda szkoła posiada kalendarz imprez i uroczystości. Spotykamy się
wszyscy z okazji świąt, czy też ważnych wydarzeń państwowych i szkolnych.
Spotkania te mają ogromne znaczenie w procesie patriotycznego wychowania,
tworzenia lokalnych więzi, współpracy uczniów, nauczycieli i rodziców.
Przygotowanie nawet najmniejszej uroczystości wymaga wielu działań, czasu i
inwencji, ale daje też dużo satysfakcji autorom i wykonawcom. Zaangażowani
do tego typu prac uczniowie nabywają bardzo ważne umiejętności:
poszukiwania, planowania, odpowiedzialności, krytycznego spojrzenia na
własną pracę.
Przygotowanie
artystycznego
i
można
przedstawienie
nazwać
szerszej
wychowaniem
publiczności
literackim,
programu
interesującym
spotkaniem nadawcy i odbiorcy. To właśnie teatr szkolny ubarwia codzienną
pracę, ale także rozbudza zainteresowania. W czasach telewizji, komputerów,
Internetu pozwala zatrzymać się, by odkryć i dać szansę młodym talentom.
W mojej wieloletniej pracy z dziećmi i młodzieżą prowadzenie teatru
szkolnego dostarczało mi najwięcej radości i satysfakcji. Uczniowie zawsze
chętnie uczestniczyli w zajęciach koła, przedstawiali swoje pomysły dotyczące
realizacji zadań. Nie mogli jednak bez ograniczeń ingerować w realizację zadań,
gdyż zobligowana byłam do trzymania się wcześniej opracowanego przeze mnie
planu. Postanowiłam więc opracować program autorski i w pełni wykorzystać
sugestię i propozycję uczniów, którzy przecież będą realizatorami całorocznego
przedsięwzięcia. Od kilku już lat podejmuję w swoich klasach starania, aby
wzbudzić w uczniach zainteresowania teatrem, uczestnicząc w różnego rodzaju
spektaklach, przygotowując przedstawienia i inscenizacje, gdzie moi aktorzy są
mi partnerami. Działalność koła jest widoczna w szkole poprzez sukcesy
odnoszone przez uczniów podczas imprez kulturalnych, przygotowywanych
przez członków koła.
1
CELE PROGRAMU:
1. Rozbudzanie i rozwijanie indywidualnych zainteresowań ucznia, wrażliwości
estetycznej i aktywności twórczej.
2. Wprowadzanie ucznia w świat kultury i sztuki.
3.
Rozwijanie
umiejętności
społecznych
ucznia
przez
zdobywanie
prawidłowych doświadczeń we współżyciu i współdziałaniu w grupie
rówieśniczej.
4. Umacnianie wiary we własne siły i odpowiedzialności za treść, formę i
estetykę wypowiedzi.
DOBRY TEATR POWINIEN DAWAĆ KONKRETNE KORZYŚCI
DLA AKTORA I WIDZA:
1. Przygotować do podejmowania różnych ról i działań społecznych.
2. Wzbogacać słownictwo z zakresu przeżyć, uczuć i sztuki, niekoniecznie
wyłącznie scenicznej.
3. Pomagać w rozwoju świata uczuć.
4. Wspomagać w przygotowaniach do uczestnictwa w szeroko rozumianym
życiu kulturalnym.
ORGANIZACJA CZASU I PRZESTRZENI:
Zajęcia prowadzone w ramach koła teatralnego odbywają się w Gimnazjum
w Łęczycy i Domu Kultury w Łęczycy.
Duży wkład mają rodzice, którzy w bardzo efektywny, czynny sposób
współpracują z nauczycielem.
2
UWAGI O REALIZACJI PROGRAMU:
Program powstał na bazie moich doświadczeń ze szkoły podstawowej i
pracy z młodzieżą w pierwszych latach gimnazjum. Praktyka uczy, że młodzież
nie lubi narzucania gotowych rozwiązań więc postanowiłam nie proponować
młodzieży ani konkretnych tekstów, ani sposobów realizacji przedstawień.
Założyłam, iż wystawiany tekst będzie się rodził ze wspólnych dyskusji i
pomysłów przedstawianych na spotkaniach. Nauczyciel jest jedynie doradcą i
przewodnikiem w świecie literatury.
Po dyskusjach wspólna wizja przedstawienia zostaje spisana w formie
scenariusza. Scenariusz nie będzie jednak kończył pracy nad tekstem. Podczas
dalszej pracy i prób poszczególnych scen wprowadzone będą kolejne poprawki,
uwzględniające uwagi zespołu. Można więc powiedzieć, że sztuka rodzi się od
pierwszego spotkania do próby generalnej, ponieważ często się zdarza, że
zapisany scenariusz i ostateczna koncepcja przedstawienia znacznie się różnią.
W ten sposób młodzież jest aktywnym twórcą swego przedstawienia.
Kładę nacisk na profesjonalizm i odpowiedzialność za wspólne dzieło –
niezależnie od wkładu wnoszonego w jego tworzenie. Dlatego też założyłam, iż
chociaż raz w roku szkolnym młodzież powinna zagrać swoje przedstawienie
przed inną, szerszą publicznością poza własną szkołą. W tym roku planujemy
występ na Powiatowych Konfrontacjach Artystycznych Szkół.
STRUKTURA I PROGRAM ZAJĘĆ:
Program będzie realizowany od września 2006 roku do końca tego roku
szkolnego, następnie w dalszych latach pracy.
Zajęcia odbywać się będą raz w tygodniu. Jedno spotkanie będzie trwało od
2 do 4 godzin, w zależności od stopnia zaawansowania prac nad sztuką. W
zajęciach będzie uczestniczyć około 20 uczniów wszystkich klas gimnazjum.
3
W tym roku szkolnym będziemy pracować nad dwoma przedstawieniami.
Premierę pierwszego przewidujemy na koniec listopada, drugiego – na koniec
czerwca. Będę również przygotowywać uczniów do konkursu recytatorskiego
„Pięknie być człowiekiem”.
Program zajęć można podzielić następująco:
1) Praca nad koncepcją przedstawień.
2) Zapis scenariusza i kształtowanie sztuki.
3) Opracowanie scenograficzne i muzyczne.
4) Ćwiczenia poszczególnych scen i całości spektaklu.
5) Prezentacja inscenizacji. Dyskusje popremierowe.
W ramach prac nad koncepcją przedstawienia uczniowie będą dyskutować i
przedstawiać swoją wizję sztuki.
Dyskusję zwieńczy zapis scenariusza, do którego podczas następnych zajęć
będą wprowadzane poprawki. Uczniowie pośród siebie wybiorą tych, którzy
będą przygotowywali dekoracje i kostiumy.
Na następnym etapie pracy nad sztuką uczniowie ćwiczą poszczególne
sceny, dykcję i ruch sceniczny (ćwiczenia z dykcji opracowałam wspólnie z
logopedą).
Ostatnim etapem prac są próby generalne, występ przed publicznością oraz
dyskusje nad mocnymi i słabymi punktami spektaklu.
4
PLAN PRACY
KOŁA TEATRALNEGO
ZREALIZOWANY W ROKU SZKOLNYM 2006/2007
PRZEBIEG ZAJĘĆ
OCZEKIWANE OSIĄGNIĘCIA
Planujemy pracę koła
teatralnego.
1. Przedstawiamy się.
2. Określamy nasze oczekiwania.
3. Ustalamy zasady pracy grupy.
Poznanie oczekiwań i możliwości
dzieci;
wstępne ustalenie składu grupy;
zintegrowanie zespołu.
Potrafimy więcej niż
nam się wydaje.
Zestaw ćwiczeń i zabaw
uwzględniających mimikę, gest,
głos, dźwięk.
Przełamanie zahamowań;
Poznanie własnych i cudzych odczuć i
możliwości.
Integracja form
ekspresji.
Improwizowanie krótkich scenek
– indywidualnie lub w grupie (np.:
„U lekarza”, „Na targu”, „Letni
wieczór”, „Śnieg”, „Wulkan”.
j.w.
Piszemy scenariusz.
Przygotowanie scenariusza
przedstawienia pt. „Rok 2009 w
pewnym państwie
środkowoeuropejskim”
1. Podział czynności:
a) Aktorzy.
b) Odpowiedzialni za scenografię,
kostiumy, rekwizyty.
c) Opracowanie muzyczne (we
współpracy z nauczycielem
muzyki).
2. Uczniowskie prezentacje –
samopoczucie w roli, krytyczne
omówienie własnych wrażeń,
wskazówki prowadzącego.
Opracowanie projektu z
uwzględnieniem preferencji widowni
młodzieżowej, nastroju tekstu i
pragmatyzmu.
Uświadomienie sobie własnych
predyspozycji;
ustalenie osób odpowiedzialnych za
poszczególne zadania;
podniesienie sprawności wyrazistego
czytania i mówienia.
Jak to będzie?
1. Propozycje różnych rozwiązań
technicznych i weryfikacja
pomysłów.
Ostateczne przyjęcie rozwiązań
inscenizacyjnych.
Na pierwszym planie.
Próba z tekstem aktorów
odtwarzających główne postaci
(ćwiczenia dykcji i ruchu
scenicznego).
Podniesienie sprawności dykcji,
intonacji i interpretacji głosowej.
ZAKRES
TEMATYCZNY
Kto, co, jak?
5
Od Was również wiele
Próba z tekstem postaci
zależy.
drugoplanowych (także – elementy
choreografii).
Podniesieni sprawności dykcji,
intonacji i interpretacji głosowej;
choreografia.
A teraz wszyscy
razem…!
1. Próba całego zespołu:
a) Interpretacja głosowa.
b) Ruch sceniczny.
c) zgranie.
Zgranie ruchu na scenie;
kolejność scen;
umiejętność zachowania się postaci
drugoplanowych podczas wygłaszania
kwestii przez postacie
pierwszoplanowe.
Wszystko jest ważne.
1. Próba ze scenografią i
kostiumami.
2. Czy już jesteśmy gotowi do
występu? – Analiza całości
spektaklu.
Oswojenie z kostiumami, oświetleniem
i muzyką.
Zapraszamy!
1. Zadbajmy o oprawę:
a) Piszemy program.
b) wykonujemy zaproszenia (praca
z komputera).
Ustalenie odbiorcy;
doskonalenie
umiejętności redagowania programów
i zaproszeń.
Premiera.
Czas na krytykę…
Prezentacja inscenizacji na
Sukces!
Konfrontacjach Artystycznych
Szkół.
1. Oglądamy swój występ i
Umiejętność samokrytyki i samooceny;
występy kolegów – kaseta wideo.
określenie kierunków i metod
2. Spoglądamy krytycznym okiem
udoskonalenia
– mocne i słabe punkty, co
przygotowanego spektaklu.
należałoby poprawić?
Prezentacja
dla uczniów całej
szkoły, rodziców i
mieszkańców miasta.
Mamy się czym pochwalić!
Poczucie odpowiedzialności za podjęte
zadania jednostkowe i zbiorowe,
wzmocnienie wiary we własne
możliwości.
Udział
w Regionalnych
Konfrontacjach
Artystycznych Szkół.
1. Prezentacja, obejrzenie innych
występów.
2. Udział w warsztatach
teatralnych.
Wyzwalanie zdrowej rywalizacji,
otwartość wobec innych.
Wzbogacanie i doskonalenie własnego
warsztatu aktorskiego.
Sprawdzamy się jako
publiczność.
My jako publiczność – obejrzenie
spektaklu – adaptacji powieści
Cervantesa „Don Kichote” w
Teatrze Powszechnym w Łodzi.
Rozszerzenie zasobu czynnego
słownictwa o wyrażenia związane z
teatrem, utrwalenie zasad poprawnego
zachowania się podczas spektaklu w
profesjonalnym teatrze.
6
Wrażenia i obserwacje
związane z
obejrzanym
przedstawieniem.
My w roli krytyków teatralnych.
Umiejętność komunikowania się,
wyrażania własnych opinii i sądów.
My w roli recytatora
tekstów literackich.
Przygotowanie
do konkursu recytatorskiego
„Pięknie być człowiekiem”.
Ćwiczenia dykcji.
Sztuka prezentacji.
Prezentacja przygotowanych
tekstów na konkursie recytatorskim
„Pięknie być człowiekiem”.
Przełamanie zahamowań, poczucie
odpowiedzialności za wykonane
zadanie.
Praca nad następnym
przedstawieniem.
1. Nowy przydział obowiązków
Integrowanie nowej informacji z
uwzględniający poprzedni wkład
wiedzą już przyswojoną.
pracy, czytanie tekstu, przymiarki Dyskutowanie i sprawdzanie hipotez.
do ról.
2. Ćwiczenie ruchu scenicznego,
Poznanie własnych i cudzych
dykcji, próba całości.
możliwości.
3. Inscenizowanie wybranych scen
w połączeniu z analizą zachowań
bohaterów.
4. W jaki sposób rekwizyt zmienia Wysnuwanie wniosków z obserwacji.
naszą grę? Organizacja przestrzeni.
5. Różne sposoby rozegrania danej
sceny – ćwiczenia.
6. Usłyszeć słowo – ćwiczenia
Podniesienie sprawności wyrazistego
dykcji.
mówienia.
7. Muzyka też tworzy nastrój
przedstawienia – dyskusja o
gustach muzycznych.
8. Dekoracje nie są tylko tłem –
ukazanie funkcji scenografii.
9. Tempo akcji też jest ważne – co
zrobić, żeby nie było „dziur” w
przedstawieniu.
10. Czy coś jeszcze możemy
Refleksja na temat zależności między
zmienić – dyskusja nad
uczuciem a postawą, gestem i mimiką.
ostatecznym kształtem
przedstawienia.
11. Znaczenie próby generalnej.
12. Premiera – występ przed
Osiągnięcia dojrzałości intelektualnej,
uczniami klas III oraz ich
emocjonalnej i duchowej.
rodzicami z okazji ukończenia
GIMNAZJUM.
13. Już po spektaklu – czy jesteśmy
z siebie zadowoleni?
7
Nasze plany a ich
realizacja.
Czego się nauczyliśmy?
Co możemy jeszcze osiągnąć?
Nabycie umiejętności ogarniania
refleksją wszystkiego, co wydarzyło się
na naszej małej scenie.
Opracowała: mgr Ewa Koperkiewicz, nauczycielka języka polskiego w
Gimnazjum im. Jana Pawła II w Łęczycy.
8