Uwagi do projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia
advertisement
Załącznik nr 1 Uwagi do projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia……………… 2011 r. w sprawie sposobu stosowania i dokumentowania zastosowania przymusu bezpośredniego oraz dokonywania oceny zasadności jego zastosowania Przepisy ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz.U. 1994 Nr 111 poz. 535) mają zastosowanie m.in. w stosunku do osób z zaburzeniami psychicznymi, która wykazuje inne zakłócenia czynności psychicznych, które zgodnie ze stanem wiedzy medycznej zaliczane są do zaburzeń psychicznych, a osoba ta wymaga świadczeń zdrowotnych … . Takie osoby są dość często hospitalizowane w oddziałach anestezjologii i intensywnej terapii. Zaburzenia psychiczne są nieodłącznie związane z chorym septycznym, chorym po urazie czaszkowo-mózgowym, niedotlenionym itd. Zgodnie z zawartą w ustawie z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego definicją poprzez przymus bezpośredni, bez wskazania środka przymusu bezpośredniego, należy rozumieć m.in.: przymusowe zastosowanie leków (doraźne lub przewidziane w planie postępowania leczniczego wprowadzenie leków do organizmu osoby – bez jej zgody). Chorzy hospitalizowani na oddziałach anestezjologii i intensywnej terapii dość często wymagają planowego wprowadzenia leków do organizmu osoby – bez jej zgody np. w celu zapewnienia prawidłowej wentylacji chorego czy w celu farmakologicznej ochrony ośrodkowego układu nerwowego. Ustawowa definicja przymusu bezpośredniego nie wyłącza takich sytuacji z konieczności niezwłocznego powiadomienia „kierownika podmiotu leczniczego, jeżeli zlecającym jest lekarz tego podmiotu”. Wywiązywanie się z takiego obowiązku w przypadku chorych hospitalizowanych na oddziale anestezjologii i intensywnej terapii niejednokrotnie jest swego rodzaju absurdem. Przykładowo, wprowadzenie chorego po urazie czaszkowo-mózgowym w stan śpiączki farmakologicznej (chory nieprzytomny, w CT głowy: masywny obrzęk mózgu z licznymi ogniskami zatarcia struktury mózgu), a więc wdrożenie jednego z elementów prawidłowego leczenia należałoby zgodnie z projektem rozporządzenia niezwłocznie zgłaszać kierownikowi podmiotu leczniczego. Naszym zdaniem narzucanie takiego obowiązku w przypadkach chorych hospitalizowanych na oddziałach anestezjologii i intensywnej terapii - w przeważającej ilości przypadków - nie jest racjonalne i w żaden sposób nie służy ochronie chorych z zaburzeniami psychicznymi. Co więcej „strach” przed kontrolą kierownika podmiotu leczniczego może w skrajnych przypadkach doprowadzić do zaniechania prawidłowego leczenia. Dla zapewnienia celów ustawy wystarczający jest obowiązek zawarty w § 4 projektu rozporządzenia: „Zastosowanie każdego środka przymusu bezpośredniego podlega odnotowaniu w indywidualnej i zbiorczej dokumentacji medycznej.” W związku z powyższym wnosimy następującą uwagę. Uwaga Proponujemy zmianę treści § 9. poprzez dodanie dodatkowego ustępu (po ustępie 1) o następującej treści: „Obowiązek zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 nie dotyczy lekarza oddziału anestezjologii i intensywnej terapii w przypadku zastosowania środka przymusu bezpośredniego w postaci przymusowego zastosowania leków.”
