Mięsak Kaposiego

Zmiany skórne jako rezultat:
 Hiperplazji naskórka
 Przedwczesnego dojrzewania keratynocytów
 Parakeratozy
 Zwiększonych nacieków leukocytarnych
N Eng J Med.. 2009; 361: 496-509
.
DLQI (Dermatology Life
Quality Index)
Punktacja:
0-1 pkt. – normalna jakość życia
2-5 pkt. – nieznacznie obniżona jakość życia
6-10 pkt. - umiarkowanie obniżona jakość życia
11-20 pkt. – mocno obniżona jakość życia
21-30 pkt. – bardzo mocno obniżona jakość życia
Skala:
Bardzo mocno – 3 pkt.
Bardzo – 2 pkt.
Trochę – 1 pkt.
Wcale – 0 pkt.
BSA (Body Surface Area)
PASI (Psoriasis Activity and
Severity Index)
Pacjenci z łuszczycą mają większe ryzyko:
 Zdarzeń sercowo naczyniowych
 Zapalenia stawów
 Cukrzycy typu 2
 Zespołu metabolicznego
 Depresji
Curr. Opin. Rheumatol. 20, 416–422
JAMA 296, 1735–1741
Eur. Heart J. 31, 1000–1006
Clin. Exp. Dermatol. 26, 314–320
Arch. Dermatol. Res. 304, 119–125
Arch. Dermatol. 147,1031–1039
Schemat przedstawiający wspólny
proces rozwoju zmian w przebiegu
łuszczycy i miażdżycy
Komórki prezentujące antygen (APC) aw węzłach
chłonnych stymulują powstawanie z naiwne
limfocyty T leukocytów LAF-1+ (functionassociated antigen-1) Aktywowane komórki T
migrują do naczyń krwionośnych i przylegają do
śródbłonka (i makrofagów w przypadku
miażdżycy). W wyniku wynaczynienia idochodzi
do interakcji pomiędzy LFA-1 , cząsteczką adhezji
(ICAM-1), CD2 i LFA-3 z komórkami
dendrytycznymi, makrofagami i keratynocytami w
łuszczycy i komórkami mięśni gładkich w
miażdżycy. Ponowna aktywowacja komórek T i
makrofagów powoduje wydzielenie chemokin i
cytokin, które przyczyniają się do rozwoju reakcji
zapalnej z wytworzeniem się blaszki
łuszczycowej lub blaszki miażdżycowej.
Int J Med Sci. 2010; 7(5): 284–289.
J Nutr Metab. 2012;2012:965385.
Etiopatogeneza łuszczycy
1. Tło genetyczne
 Choroba wielogenowa
TYP I ŁUSZCZYCY
Sprzężenie z
antygenami
Obraz kliniczny
TYP II ŁUSZCZYCY
HLA-Cw6
HLA-Cw2
HLA-B57, DR7, HLA-Cw7,
(słaby związek z antygenami
HLA-B13, HLA-B39
zgodności tkankowej)
Początek przed 40 r.ż.
Początek po 40 r.ż.
Rozległe, wysiewne zmiany
Częste zajęcie stawów i paznokci
Wywiad rodzinny dodatni
Wywiad rodzinny ujemny
Arch. Dermatol. Res 1998; 290:463-476; J. Invest. Dermatol 2009; 827-833
Podstawowe warianty genów i loci z niezależną
replikacją w łuszczycy
Locus
Lokalizacja chromosomowa
PSORS1
6p21.3
PSORS2
17q24-q25
PSORS3
4q34
PSORS4
1q21
PSORS5
3q21
PSORS6
19p13
PSORS7
1p35-p34
PSORS8
PSORS9
16q12-q13
4q31
IL12B/IL23p40
5q
IL23receptor
1p
TNFα (TNFA1P3)
N Eng J Med.. 2009; 361: 496-509; Indian J Dermatol. 2009 ; 54: 7–12; Dtsch Arztebl Int. 2009; 106: 11–19; Arch Dermatol. 2009; 145: 462–464
.
Model patogenezy łuszczycy z uwzględnieniem czynników genetycznych i
immunologicznych
Journal of Investigative Dermatology (2010) 130, 1213–1226;
Etiopatogeneza łuszczycy
2. Czynniki immunologiczne
 Deregulacja mediatorów prozapalnych i przeciwzapalnych
 Wyzwalanie oraz zaostrzanie przez: stres, leki, zakażenie,
uraz
 Limfocyty T CD4+ występują głównie w skórze właściwej
 Limfocyty T CD8+ występują głównie w naskórku
Post Dermatol Alergol 2008; 25:20-33; Ann Rheum Dis 2005; 64:ii30-36
.
Typy komórek i mediatorów biorących
udział w patogenezie łuszczycy
Cytokiny
Chemokiny
Adipokiny
IL-2, IL-6, IL-15, IL-17, IL-18, IL-20, IL-21, IL-22, IL-23, IFN-α, IFN-γ,
Oncostatin M, TNF-α, TGF-β, VEGF
Fractalkine, GRO-α, IP-10, IL-8, MCP-1, MIG
Resistin, Leptin, PAI-1
Adhezyny
CD80,CD28, CD40/CD40L, ICAM/LFA-1, OX40X3X40L, CD134/CD134L,
VCAM-1/VLA4
Leukocyty
Th1/TTh17 upregulation, Treg misregulation, CD4, CD8, CLA+T cell,
CD103+T cell, NK cell, NK T cell, Myeloid dendritic cell, plasmacytoid
dendritic cell, Monocytes/macrophages, Mas cell, Neutrophils
Inne komórki
Inne mediatory
Keratinocytes, Endothelial cells
LL-37, CRP, Endothelin-1, iNOS, HSP60, HSP65, HSP70, MMP-2, MMP9, S100A7, S100A8/A9, TLR2, TLR4, TLR9, EDA-Fibronectin
Golden JB: IL-17 in psoriasis: Implications for therapy and cardiovascular co-morbidities. Cytokine. 2013;
Typy komórek układu immunologicznego i zależności pomiędzy nimi w rozwoju reakcji
zapalnej w łuszczycy
Zielony punkt oznacza cytokiny profilu Th1: IFNγ i TNFα. Niebieski oznacza cytokin produkowanych podczas
regulacji IL-17 w tym IL17A, IL17F i IL22. Czerwony oznacza inne mediatory zapalne, takie jak IL-2 i IL-6
Actas Dermosifiliogr. 2009; 100: 2–13
.
Limfoidalne komórki dendrytyczne (pDC) produkują TNFa, który reagując z
keratynocytami i mieloidalnymi komórkami dendrytycznymi stymuluje procesy
prozapalne.
Aktywowane komórki dendrytyczne (DDC) produkują mediatory prozapalne IL-23 i IL-12
N Eng J Med. 2009; 361: 496-509; Actas Dermosifiliogr. 2009; 100: 2–13;
Rola komórek CD4 w łuszczycy
W łuszczycy dominują cytokiny profilu Th1 i cytokiny związane z aktywacją IL-17. Wpływają one na proliferację i wywołują tzw.
"błędne koło" stanu zapalnego. IL-23 wytwarzana przez łuszczycowe keratynocyty i komórki, takie jak komórki dendrytyczne i
makrofagi, ma kluczowe znaczenie w regulacji ekspresji IL-17. Niski poziom przeciwzapalnych cytokin uwalnianych przez komórki
Th2 i Treg nie może zrównoważyć skutków aktywacji Th1/Th17-zależnych cytokin.
Actas Dermosifiliogr. 2009; 100: 2–13.
Rola Th1 w patogenezie łuszczycy
Th0
IL-12, IL-18, IFN-γ,
TNF-α
Th1
TNF a
IFN-γ
IL-2
Vasodilation
Neutrophil influx
T cell influx
Neovascularization
Keratinocyte and endothelial cell activation
N Eng J Med. 2005; 352:1899-1912; Lowes MA, et al. Dermatol Clin. 2004; 22:349-69, vii; .
Rola Th17 w patogenezie łuszczycy
Th0
IL-23, IL-6, IL-1,
TGF-β
Th17
IL-17A
IL-17F
IL-22
TNF a
Monocyte and neutrophil recruitment
Neovascularization
Vasodilatation
T cell influx
Keratinocyte hyperplasia
Aggarwal S, Gurney AL. J Leukoc Biol. 2002; 71(1):1-8.
Miejsce leków biologicznych w
immunopatologii łuszczycy
Leki biologiczne
 Nowa strategia leczenia, powstała w odpowiedzi na
ograniczenia ogólnego leczenia łuszczycy.
 Białka będące wynikiem rekombinacji DNA. Podawane za
pomocą iniekcji podskórnych lub wlewów dożylnych.
 Pod względem budowy i pochodzenia, leki te mogą być:
-przeciwciałami chimerycznymi („-ximab”): infliksimab,
-przeciwciałami humanizowanymi („-zumab”) lub ludzkimi („umab”): adalimumab, ustekinumab,
-białkami fuzyjnymi („-cept”): alefacept, etanercept.
Leki biologiczne
 3 główne strategie działania:
eliminacja nieprawidłowych limfocytów T (alefacept),
 blokowanie przechodzenia limfocytów do skóry będącej w stanie zapalnym
np. przez inhibicję kluczowych cząsteczek adhezyjnych takich jak selektyny
czy pewne integryny,
 blokowanie cytokin efektorowych, a zwłaszcza ludzkiego czynnika martwicy
nowotworów (TNF) będącego celem wielu leków immunomodulujących jak
np. przeciwciał monoklonalnych (adalimumab, infliksimab) czy białek
fuzyjnych (etanercept, onercept).

 Leki biologiczne osłabiają odpowiedź
immunologiczną : nie należy ich stosować w
przebiegu poważnych infekcji (np. gruźlica,
sepsa) oraz jednocześnie z żywymi
szczepionkami.
Figure 1. Essential cells and molecules in the pathogenesis of psoriasis lesions.
The interleukin (IL)-23–IL-17 axis is well understood in psoriasis.
Inflammatory myeloid dendritic cells (DCs) become activated to produce IL-23. This drives production of IL-17A
and IL-17F from αβγβ T cells (T17) and IL-22 by subsets of CD4+ (Th22) and CD8+ (Tc22) cells, whereas IL-12
drives production of IFNγ. There is synergy (S) between IL-17 and tumor necrosis factor (TNF)a, as well as
between IL-17 and IL-22.
Trends in Immunology April 2013, Vol. 34, No. 4 ; Nat. Immunol. 10, 427–436
.
Terapia biologiczna w łuszczycy
 Antagoniści TNFa :
 Inflixymab (Remicade®)
 Etanercept (Enbrel®)
 Adalimumab (Humira®)
 Antagonista IL-12/IL-23:
 Ustekinumab (Stelara®)
 Antagoniści IL-17:
 Ixekizumab
 Secukinumab
 Brodalumab
TNF-α
 Produkowany przez:
 Aktywowane komórki dendrytyczne
 Makrofagi
 Keratynocyty
 Pobudzone limfocyty T
 Komórki tuczne
Wolska, Langner: Łuszczyca. Czelej, Lublin 2006: 10-15.
 Znaczne zwiększenie stężenia w całym naskórku zmian
łuszczycowych oraz surowicy chorych (Clin Exp Immunol 1993;94:354-362)
 W skórze zdrowej ekspresja jest minimalna i ograniczona do
warstwy podstawnej i nabłonka gruczołów potowych i
łojowych (Clin Exp Immunol 1994;96:146-151)
TNFa wpływa na komórki docelowe przez
odpowiednie receptory transbłonowe
 TYP 1 (TNF-RI) / (p55)
 Ekspresja w błonie komórkowej keratynocytów, komórek
dendrytycznych, komórkach parakeratotycznej warstwy rogowej
 TYP 2 (TNF-RII) / (p75)
 Ekspresja w komórkach nacieku zapalnego okołonaczyniowego i
komórkach śródbłonka
Antagoniści TNF-α
LEK
INFLIXYMAB
Budowa biochemiczna
Działanie
Monoklonalne, chimeryczne (mysio
25%-ludzkie 75%) przeciwciało klasy IgG
Wiąże się z TNFa
(rozpuszczonym w osoczu i
związanym z receptorami
komórkowymi)1
ADALIMUMAB Ludzkie monoklonalne przeciwciało
klasy IgG
Wiąże się z TNFa2
ETANERCEPT
Uniemożliwienie połączenia
się TNFa z jego
powierzchownym receptorem;
Apoptoza komórek
dendrytycznych naskórka3
Ludzkie białko fuzyjne, złożone z
domeny receptora II ludzkiego TNFa
przyłączonej do zewnątrzkomórkowego
fragmentu Fc ludzkiej IgG1
1. Dermatol Ther 2004; Infliximab;17:409-426
2. Drugs 2006; adalimumab in psoriatic arthritis;66:1487-1496
3. Drugs 2006;66:1487-1496; J Am Acad Dermatol 2006;55:590-597
Antagoniści TNF-α
Tumor necrosis factor alpha signaling.
Infliximab is a mouse/human chimeric monoclonal anti-TNFantibody of IgG1 isotype.
Adalimumab is fully human IgG1 monoclonal anti-TNF antibodies. Etanercept is a
fusion protein of TNFR2 (p75) and the Fc region of human IgG1.
Neuro Toxicol 2009;497-521
Antagoniści TNF-α
Trends in Immunology April 2013, Vol. 34, No. 4 ; Nat. Immunol. 10, 427–436
.
Antagonista IL-12/IL-23
LEK
USTEKINUMAB
Budowa biochemiczna
Ludzkie przeciwciało monoklonalne
klasy IgG1
Działanie
Hamuje aktywność ludzkich
IL-12 i IL-23 praz wiązanie z
podjednostką białkową p40
obu cytokin
N Eng J Med. 2007; 356:580-592
IL-12 / IL-23
IL – 12
Wytwarzanie
• Komórki dendrytyczne
• Aktywowane komórki Lengerhansa
• Makrofagi
• Komórki dendrytyczne
• Keratynocyty
• Keratynocyty
• Komórki tuczne
• Makrofagi
• Indukuje powstawanie
• Indukuje powstawanie limfocytów
limfocytów Th1
Działanie
IL – 23
• Różnicowanie limfocytów
cytotoksycznych CD8+
Th17
• Pobudza limfocyty T do produkcji
IL-17
• Aktywacja komórek NK
Z.Adamski, J.Kursa-Orłowska, M.Orłowski; Leczenie biologiczne w dermatologii, gastroenterologii i reumatologii. Termedia 2010
.
Antagoniści IL-12 / IL-23
Cytokine 61 (2013);704-712
Antagoniści IL-17
LEK
Budowa biochemiczna
Działanie
IXEKIZUMAB
Ludzkie przeciwciało monoklonalne
klasy IgG4
Hamuje IL-17A1
SECUKINUMAB
Ludzkie przeciwciało monoklonalne
klasy IgG1
Hamuje ludzką IL-17A2
BRODALUMAB
Ludzkie przeciwciało monoklonalne
klasy IgG2
Wiąże się z ludzkim
receptorem IL-17A;
Blokuje aktywność IL-17A, IL17F, IL-17E3
1. N Eng J Med. 2012; 366:1190-9
2. Br J Dermatol 2012 [Efficacy and safety od secukinumab in the treatment of moderate to severe plaque psoriasis]
3. J Invest Dermatol 2012; 132:2466-9
Antagoniści IL-17
Cytokine 61 (2013);704-712
Skuteczność leków biologicznych
Adalimumab –(REVEAL -1212 chorych, CHAMPION -271
chorych)
 W 16 tygodniu PASI 75 w badaniu REVAL osiągnęło 70,9%
leczonych adalimumabem i 6,5% przyjmujących placebo.
PASI 100 odpowiednio 20% i 0,8%.
 PASI 75 w 16 tygodniu leczenia w badaniu CHAMPION
stwierdzono u 18,9% przyjmujących placebo, 35,5%
przyjmujących metotreksat i 79,6% adalimumab a wykazane
różnice były istotne statystycznie (p<0,001). Natomiast PASI
100 odpowiednio u 1,9%, 7,3% i 16,7% (p<0,01, p<0,05).
Skuteczność leków biologicznych
Imflixymab (SPIRIT – 249 chorych i EXPRESS 378 chorych)
 PASI 75 w 10 tygodniu leczenia w badaniu SPIRIT osiągnęło
71,7% chorych w grupie otrzymującej 3 mg/kg mc., 87,9% w
grupie otrzymującej 5 mg/kg mc. i 5,9% w grupie otrzymującej
placebo (p < 0,001).
 PASI 75 po 10 tygodniach w badaniu EXPRESS osiągnęło
80% pacjentów a PASI 90 57% natomiast w grupie
otrzymującej placebo wartości te wynosiły odpowiednio 3% i
1% (p <0,0001).
Skuteczność leków biologicznych
Etanercept (583 chorych, 591 chorych)
 Po 12 tygodniach leczenia PASI 75 osiągnięto u 34% chorych
przyjmujących 25mg etanerceptu dwa razy w tygodniu i 47%49% przyjmujących dawkę 50 mg dwa razy w tygodniu. W
grupie przyjmującej placebo odsetek ten wynosił odpowiednio
3% - 4% (Br J Dermatol. 2005;152:1304–1312,
Lancet. 2006;367:29–35).
 W badaniach przeprowadzonych u dzieci i młodzieży (w wieku
4-17 lat),którym podawano 0,8 mg/kg (maksymalnie do 50 mg
tygodniowo) etanerceptu odsetek pacjentów który uzyskał
PASI 75 był statystycznie istotnie wyższy w porównaniu do
grupy otrzymującej placebo (57% vs. 11%)(p<0,001) (Arch
Dermatol. 2007;143:719–726).
Skuteczność leków biologicznych
Ustekinumab (PHOENIX 1 - 766 chorych i PHOENIX 2 1230 chorych).
 PHOENIX 1 -PASI 75 w 12 tygodniu w grupie
otrzymującej ustekinumab (45 mg i 90 mg) był
statystycznie istotnie wyższy i wynosił odpowiednio:
67,1% i 66,4% w porównaniu 3,1% dla placebo
( p<0,0001).
 PHOENIX 2 - PASI 75 stwierdzono u 66,7% do 75,7 %
leczonych ustekinumabem w dawce 45 mg i 90 mg w
porównaniu z 3,7% w grupie otrzymującej placebo
( p <0,0001).
Przypadek 1
mężczyzna
pierwsze
lat 26
zmiany łuszczcowe z tendencją do erytrodermii w 18
roku życia
20 roku życia roku leczony preparatami miejscowymi,
fototerapią, fotochemoterapi, Neotigasonem (25mg-75mg/dobę)
oraz Metotreksat 12,5mg/tydzień do 25 mg/tydzień-bez poprawy
od

badanie dodatkowe:
morfologia z rozmazem, biochemia, lipidogram i badanie ogólne moczu - bez
odchyleń od stanu prawidłowego
OB – 22mm/h, CRP - 5,25mg/dl
badania obrazowe: Rtg klp oraz Usg jamy brzusznej bez odchyleń od stanu
prawidłowego
HBsAg oraz przeciwciała antyHCV – wynik ujemny
Quantiferon test – wynik negatywny
Leczenie:
• Adalimumab wg następujących zaleceń: początkowo
80mg podskórnie, 40 mg po upływie jednego tygodnia a
następnie 40 mg co dwa tygodnie.
• Miejscowo: Emolienty
Skuteczność leczenia oceniono (przed leczeniem
oraz po 8 tygodniach)
• BSA (Body Surface Area)
• PASI (Psoriasis Area and Severity Index)
• Polska wersja kwestionariusza DLQI (Dermatology Life
Quality Index)
przed leczeniem BSA 61 po 8 tygodniach BSA 4
przed leczeniem PASI 21 po 8 tygodniach PASI 2
DLQI (Dermatology Life Quality Index)
przed
leczeniem – 19pkt
skóry największy
wpływ miał na: pracę, sport,
współżycie seksualne
stan
skóry najmniejszy
wpływ miał na: życie
towarzyskie, kontakt z
rodziną i przyjaciółmi oraz
zakłopotanie, ubiór
stan
tydzień leczenia – 6pkt
największy pozytywny wpływ
leczenie miało na: sport
(pacjent zaczął grać w piłkę
nożną), pracę (dorywczo jako
kierowca) oraz współżycie
seksualne
największą niedogodnością
stała się konieczność
częstych kontroli (czas
potrzebny na leczenie)
8
Przypadek 2
kobieta
lat 39
pierwsze zmiany łuszczycowe – 13 rok życia
leczona poczatkowo preparatami miejscowymi i fototerapia z
poprawą a od 20 roku życia roku preparatami miejscowymi,
fototerapią i fotochemioterapią, Cyklosporyną A , Neotigasonem
- bez poprawy

badanie dodatkowe:
morfologia z rozmazem, biochemia, lipidogram i badanie ogólne moczu - bez
odchyleń od stanu prawidłowego
OB – 30mm/h, CRP - 3,45mg/dl
badania obrazowe: Rtg klp oraz Usg jamy brzusznej bez odchyleń od stanu
prawidłowego
HBsAg oraz przeciwciała antyHCV – wynik ujemny
Quantiferon test – wynik negatywny
betaHCG – wynik negatywny
Leczenie:
• Ustekinumab podskórnie w dawce 45 mg w tygodniach 0,
4 a następnie co 12 tygodni.
• Skuteczna antykoncepcja
• Miejscowo: Emolienty
Skuteczność leczenia oceniono (przed leczeniem
oraz po 8 tygodniach)
• BSA (Body Surface Area)
• PASI (Psoriasis Area and Severity Index)
• Polska wersja kwestionariusza DLQI (Dermatology Life
Quality Index)
przed leczeniem BSA 39 po 8 tygodniach BSA 9
przed leczeniem PASI 25 po 8 tygodniach PASI 2,4
DLQI (Dermatology Life Quality Index)
przed
leczeniem – 20pkt
skóry największy wpływ
miał na: uczucie zakłopotania,
życie towarzyskie, współżycie
seksualne oraz ubiór
stan
skóry najmniejszy
wpływ miał na: kontakt z
rodziną i przyjaciółmi
stan
8
tydzień leczenia – 8pkt
największy
pozytywny wpływ
leczenia na: ubiór oraz życie
towarzyskie
Finansowanie leczenia biologicznego w Polsce
 Okres VII 2010 – III 2011: finansowanie odbywało się poprzez
grupę J40 – Ciężka łuszczyca. Zarządzenie Nr 51/2010/DSOZ
Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 1.09.2010 r
 Okres IV 2011 – do chwili obecnej: finansowanie terapii
odbywa się poprzez świadczenie z kat 1b 5.52.01.0001490 –
Hospitalizacja związana z terapią biologiczną ciężkiej
łuszczycy, które służy do rozliczania podania leku oraz
5.53.01.0001430 – ( Nr 72/2011/DSOZ Prezesa Narodowego
Funduszu Zdrowia z dnia 20.10.2011 r.)
 Program lekowy „Leczenie ciężkiej postaci łuszczycy
plackowatej” (Zarządzenie Nr 19/2013/DGL Prezesa NFZ z
dnia 19 lutego 2013)
Finansowanie leczenia biologicznego w Polsce
 W terapii łuszczycy pospolitej dostępne są w
Polsce następujące leki biologiczne:

ustekinumab, adalimumab, etanercept, infliksymab
 Finansowanie ze środków publicznych w Polsce:
ustekinumab
• Program lekowy „Leczenie ciężkiej postaci łuszczycy plackowatej” (Zarządzenie
Nr 19/2013/DGL Prezesa NFZ z dnia 19 lutego 2013)
• Pacjenci z PASI > 18 oraz DLQI i BSA > 10 oraz brak poprawy/wystąpienie
powikłań po leczeniu z zastosowaniem co najmniej dwóch metod terapii ogólnej
lub występowanie przeciwwskazań do takiego leczenia
adalimumab
etanercept
Infliksymab
• Katalog świadczeń do sumowania NFZ jako lek lub wyrób medyczny nie zawarty
w kosztach świadczenia (kod produktu – 5.53.01.0001430)
• Wyłącznie w warunkach szpitalnych. Każdorazowo wymagana hospitalizacja
pacjenta rozliczana w ramach Katalogu świadczeń odrębnych (kod produktu:
5.52.01.0001490)
• Pacjenci z PASI, DLQI i BSA > 10
49
Utrata wydajności pracy
 W badaniu przeprowadzonym w Wielkiej Brytanii wykazano,
że 59,3% ocenianych chorych na łuszczycę straciło średnio
z powodu choroby 26 dni pracy w poprzedzającym ocenę
roku. Ze 180 nie pracujących pacjentów aż 33,9% nie
podjęło pracy ze względu na łuszczycę (Br J
Dermatol. 1995;132:236–244).
 W prowadzonym w Niemczech badaniu wykazano, że
średnie koszty pośrednie związane z utratą wydajności
zostały ocenione na 1310€ rocznie, co stanowi 19,5%
wszystkich kosztów leczenia łuszczycy (J Dtsch Dermatol
Ges. 2007;5:209–218).
Wydajność pracy u pacjentów z łuszczycą
Badania Kimball 2012 oraz Kimball 2011:
 ocena wydajności pracy u osób rozpoczynających terapię adalimumabem
na podstawie danych pacjentów z randomizowanego badania klinicznego
REVEAL, pacjenci z ciężką łuszczycą: PASI > 12, BSA > 10, co najmniej
umiarkowane nasilenie choroby mierzone wartością wskaźnika PGA.
Kwestionariusz WPAI (ang. Work Productivity and Activity Impairment
Questionnaire):
 obecny status zatrudnienia,
 odsetek czasu, w którym pracownik nie był w stanie podjąć pracy z powodu
choroby(tzw. absenteizm),
 spadek produktywności w miejscu pracy (tzw. prezenteizm),
 zaburzenia w wykonywaniu codziennych czynności poza miejscem pracy
(ang. total activity impairment, TAI),
 całkowita utrata produktywności pracy (ang. total work productivity
impairment, TWPI).
Wydajność pracy u pacjentów z łuszczycą

Istotna statystyczne (p < 0,01) poprawa wydajności pracy w grupie pacjentów
zatrudnionych w każdej z 4 domen kwestionariusza WPAI,

Istotne statystycznie różnice na korzyść adalimumabu względem placebo w 3 z 5
.
ocenianych aspektów
źródło: Kimball 2012
52
Wydajność pracy u pacjentów z łuszczycą

Poprawa wydajności pracy (TWPI) dotyczy także pacjentów z łuszczycą oraz
dodatkowymi chorobami towarzyszącymi
źródło: Kimball 2011
53
Wydajność pracy u pacjentów z łuszczycą
 Na podstawie wyników (Kimball 2012) dla TWPI zmianę w całkowitej
utracie produktywności pracy po 16 tygodniach terapii adalimumabem
można rozumieć jako:
 około 60% wzrost całkowitej produktywności związany z poprawą
stanu zdrowia pacjentów.
 Przeprowadzone oszacowania (Kimball 2012) wskazują, że zatrudniony
w pełnym wymiarze czasu (40-godzinny tydzień pracy):
 praca w pełni efektywna o 4,4 godziny dłużej po rozpoczęciu terapii,
 roczne oszczędności związane z poprawą stanu zdrowia: $4515.
 u pacjentów z dodatkowymi chorobami towarzyszącymi (Kimball
2011) roczne oszczędności związane ze wzrostem produktywności
na skutek rozpoczęcia leczenia adalimumabem: $5908
54
Utrata wydajności pracy- literatura
OWPL – overall work productivity loss
Utrata wydajności pracy
OWPL – overall work productivity loss
Wprowadzenie
ustekinumabu w Grecji
spowodało
zmniejszenie kosztów
administracyjnych i
hospitalizacji z powodu
braku poprawy na
jednego pacjenta o 443
€ i 900€ odpowiednio w
1 i 5 roku leczenia
BMC Dermatol. 2012 Jul 25;12:10. doi: 10.1186/1471-5945-12-10
Skuteczności wahała się od 31,19% (etanercept w dawce 25 mg dwa razy na
tydzień przez 12 tygodni) do 78,35% (infliksymab w dawce 5 mg / kg do 24
tygodni). Efektywność pod względem oceny kosztów i skuteczności (PASI 75),
wahała się od 8013€ (adalimumab) do 17981€ (ustekinumab w dawce 90 mg).
Dziękuję za uwagę