Psychopatologia-wyklady - wykłady - dnacja

Psychopatologia-wyklady.doc
(313 KB) Pobierz
Psychopatologia
Wykład 1
1. Informacje wstępne:
Psychopatologia Ćwiczenia w Gnieźnie. Około 20 maja.
Twórca  Karl Jaspers
Polscy  T. Bilikiewicz, J. Jaroszyński
Literatura obowiązkowa:
Seligmann, Walker, Rosenhan (2003) Psychopatologia. Rozdziały 5 – 12.
Literatura uzupełniająca:
Wciórka (2002). Klasyfikacja zaburzeń psychicznych. W: Bilikiewicz/Pużynski/Wciórka. T.2
Egzamin: testowy z trzema grupami pytań (jedno i wielokrotnego wybory, test uzupełnień).
50 pytań i 50 minut.
2. Przedmiot psychopatologii.
a) Jakie dziedziny zajmują się zaburzeniami psychicznymi?
Szerokie ujęcie psychopatologii:
 Nauka interdyscyplinarna
 Koncentruje się na zagadnieniach zaburzeń psychicznych/zachowań
 Przedmiotem dociekań będą zaburzenia psychiczne  symptomy  teoretyczne i
empiryczne jednostki kliniczne  systemy klasyfikacyjne (według współczesnych
procedur statystycznych).
Wąskie ujęcie psychopatologii:
 Dziedzina dociekań (dziedzina stosowana) empirycznych zajmująca się tworzeniem
systemów klasyfikacyjnych zaburzeń psychicznych (Np. ICD – 10).
b) Użyteczność wiedzy psychologicznej:
 Bez psychologii nie da się tworzyć psychopatologii  bez wiedzy o prawidłowym
przebiegu procesów psychicznych niemożliwy opis zaburzeń (Zeigarnik, T. Bilikiewicz)
 Wiedza o prawidłowym przebiegu procesów psychicznych nie jest konieczna.
Wystarczy opis zaburzeń.
c) Pojęcia używane w ocenie zachowań:
 Czy człowiek przejawia standardowe lub nie zachowania?
 Co wskazuje na normę a co nie?
 Jeśli wskazuję na patologie to na jaką?
3. Trzy podejścia do klasyfikacji zachowań i procesów psychicznych:
a) Kategorialne:
 Zachowania człowieka można podzielić na 2. kategorię  normalne vs nienormalne.
 Zachowania nienormalne można podzielić na podkategorie
 Podkategorie cechują się wewnątrz kategorialną jednorodnością  zgodność organizacji
wewnętrznej (patomechanizmu) i jednostkowych objawów.
b) Dymensjonalne (wielowymiarowe)
 Wszyscy ludzie charakteryzują się cechami, które można umieścić na dymensjach.
 Różnimy się stopniem nasilenia tych cech.
 Rozpoznawalne klasy są jednorodnymi konfiguracjami wymiarów.
 Katalog dymensji, wyczerpujący – wyzwanie dla psychopatologii
 Czerpie sporo z psychologii osobowości  szczególnie z psychologii różnic
indywidualnych.
c) Prototypowe
 Pierwowzory tworzy się albo teoretycznie albo empirycznie.
 Pierwowzór jest idealnym prototypem.
 Do prototypu porównuje się (nie-)normalnego.
 Porównuje się zbiór cech osoby do zbioru cech prototypu.
4. Normy:
a) Norma statystyczna
 Miarą normy przeciętny wynik populacji.
 Kiedy się ją stosuje?  np. w diagnozie upośledzeń.
 Najczęściej stosowane miary tendencji centralnej
b) Norma społeczno – kulturowa
 Nienormalność  naruszenie praw.
 Nie przestrzeganie norm społecznych, kulturowych, prawnych (religijnych i moralnych).
 Problem  poziom uspołecznienia (norm) społeczności (np. społeczeństwa totalitarne
versus mniej totalitarne).
5. Poziomy opisu zachowania/funkcjonowania człowieka w psychopatologii:
Należy pamiętać o tych trzech poziomach podczas analizy zachowań!!!
a) Przedmiotem nauk o zaburzeniach jest:
Opis sposobów przeżywania i zachowania w kategoriach objawów (symptomów)
Wyjaśnianie mechanizmów rozwoju zaburzeń z uwzględnieniem Salutogenezy i
Patogenezy wywodzących się z określonych koncepcji (natury człowieka).
 Wskazanie na patogenezę: endogenną (czynnik genetyczne i konstytucjonalne, przed
zapłodnieniem, w rozwoju prenatalnym i w pierwszych dniach po urodzeniu), egzogenne
(egzogenne mijają w przeciwieństwie do endogennych), psychogenne (związane z
intrapsychicznymi mechanizmami regulacyjnymi człowieka)
 Opracowanie wskazań do leczenia  związek z salutogenezą i patogenezą oraz z
badaniami nad sukcesami danych technik terapeutycznych.
6. Powiązania:
a) Psychologia kliniczna:
1. Opisuje nieprzystosowawcze wzorce zachowań i ich przejawy  najmniej odwołuje się
do psychopatologii.
2. Dlaczego mechanizm się utrzymuje  korzystamy z teoretycznych koncepcji natury
człowieka.
3. W patogenezie: wyjaśnia znaczenie czynników psychogennych, uwzględniając czynniki
pozostałe  można wyróżnić koncepcje jedno- versus wieloczynnikowe. Modele
wyjaśniają genezę i mechanizmy zaburzeń.
4. Na tym tle formułuje założenia o celach, procedurach i strukturze leczenia.
b) Psychiatria:
 Zaburzenia w postaci symptomów.



Wyjaśnia znaczenie czynników biologicznych
c) Psychopatologia:
 Opisuje i kategoryzuje zjawiska psychologiczne w postaci symptomów  wąsko
 Tworzy całościowe systemu klasyfikacyjne zaburzeń psychicznych  wąsko
 Tworzy integracyjne modele patogenezy uwzględniając czynniki biologiczne,
psychiczne i społeczne.
 Na podstawie tych modeli wskaźniki do leczenia.
d) Nauki tworzące klasyfikację:
 Fenomenologia – opis przejawów życia psychicznego
 Symptomatologia – opis objawów i ustalanie kryteriów ich znaczenia diagnostycznego.
Symptomy:
Bezwzględne (objawy patognomiczne, np. halucynacje) – względne (np. lęk)
Wysokie (charakterystyczne, osiowe, typowe) – niskie (atypowe, peryferyczne,
drugorzędne).
Nasilenie zachowania  kryterium czasu, częstotliwości, subiektywnego poczucia
obciążenia u pacjenta.
 Syndromologia – wyodrębnienia zespołów psychopatologicznych.
 Nozologia – tworzenie całościowego systemu diagnostycznego.
7. Procedura konstruowania klasyfikacji.
a) Indywidualna niepowtarzalność  Analiza opisów fenomenologicznych. Wyodrębnienie
istotnych elementów o wysokim znaczeniu diagnostycznym: elementy różnicujące i
prototypowe lub elementy wkluczające i wykluczające.
b) Wyróżnianie klas zaburzeń  na podstawie fenomenów psychicznych o wysokiej wartości
diagnostycznej lub np. na podstawie analizy skupień uzyskanych z wywiadów klinicznych.
c) Tworzenie grup zaburzeń  tworzy się całościowe systemy diagnostyczne na podstawie
arbitralnie przyjętych kryteriów, najczęściej jest to kryterium etiologiczne: znaczenie
czynników endogennych, egzogennych i psychicznych.
8. Charakterystyka klasyfikacji:
Teoretyczne
Empiryczne
Arbitralne kryteria tworzenia klas zaburzeń (geneza)
a) ICD – 10  wieloosiowa:
Najpierw diagnozujemy według Osi – diagnoza nozologiczna i wykluczająca. Potem według
Fxx.
2. Oś I  rozpoznanie kliniczne podstawowe (coś z czymś się wyklucza) i towarzyszące
(coś + coś).
3. Oś II  poziom niesprzeczności mierzony skalą 0 – 5 (w zakresie: A dbałość o siebie; B
aktywność zawodowa C rodzina i nie wiem co D szerszy kontekst społeczny).
4. Oś III  Czynniki kontekstowe, które wywarły wpływ na występowanie, obraz
kliniczny, zaburzenia, przebieg, zejście lub leczenie zaburzeń wymienionych na osi I.
F00 – F09  organiczne zaburzenia psychiczne i zespoły objawowe (np. w starości
zaburzenia dementywne)
F10 – F19  Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem
substancji (używanie, odstawienie i uzależnienie od substancji).
F20 - F29  Schizofrenia, zaburzenia schizotypowe ()
F30 – 39 zaburzenia nastroju (afektywne), dwubiegunowe, depresyjne (depresja
maniakalna, dwubiegunowa, uporczywie nawracające z zaburzeniami psychotycznymi),
F40 – 49 zaburzenia nerwicowe (kłopot: wynika z paradygmatu, DSM IV – zaburzenia
lękowe), związane ze stresem i pod postacią somatyczną (samatoform).
F50 – F59  zespoły behawioralne (zaburzenia odżywiania, snu i dysfunkcje zachowania).
Zaburzenia adaptacyjnych wzorców zachowania.
F60 – F69  Zaburzenia osobowości i zachowania dorosłych (kategoria nowa i
problematyczna, ponieważ nastąpiło w niej pomieszanie symptomów z mechanizmami).
F70 – F79  /upośledzenia umysłowe (na szerokim tle). Kiedyś dzieliło się je na
upośledzenia i zaniedbania.
F80 – 89  zaburzenia rozwoju psychicznego (mowy, języka, um. Szkolnych, motorycznych
etc.)
F90 – F99  zaburzenia rozpoczynające się zwykle w dzieciństwie i w wieku
młodzieńczym. (Uogólnione zaburzenia nastroju – autyzm, zespół Aspergera, ADHD etc.)
b) DSM IV  5 osiowa
Wyłoniono oś I i II w ten sposób, że bardziej jednorodne poszły do osi I, a pozostałe
jednorodne do II (trudniej je diagnozować).
 Oś I  zespoły kliniczne i inne stany, które mogą być przedmiotem uwagi klinicysty.
Do tej grupy należą zaburzenia nastroju, schizofrenie, zespoły urojeniowe, stany lękowe,
zaburzenia psychiczne na tle organicznym oraz od używania i odstawienia substancji
psychoaktywnych.
 Oś II  Zaburzenia osobowości, zaburzenia rozwojowe oraz upośledzenia umysłowe.
Występujące w okresie niemowlęcym, dziecięcym i adolescencji. Często występują z
innymi zaburzeniami.
Dookreślające ekologie:
 Oś III  stany ogólnomedyczne, czyli takie zaburzenia somatyczne, które mogą okazać
się ważne dla zrozumienia istoty występującego u jednostki zaburzenia psychicznego,
bądź są znaczące i mogą mieć wpływ na przebieg leczenia danego przypadku.
 Oś IV – problemy psychospołeczne i środowiskowe – związane z działaniem w ostatnim
roku jednego bądź wielu spośród opisanych dziewięciu różnych kategorii stresu
życiowego i obciążeń psychicznych.
 Oś V – poziom przystosowania. Ocenie podlega ogólny stan zdrowia u pacjenta na
podstawie Skali Ogólnej Oceny Funkcjonowania. Skala ta rozciąga się od 1 (0 oznacza
brak informacji) do 100 pkt, Wyższy wynik wskazuje na lepszy ogólny stan zdrowia.
9. Zaburzenia psychiczne u dzieci:
a) Trudności w rozpoznawaniu zaburzeń psychicznych u dzieci:
 Rozwój psychiczny przebiega u dzieci w różnym tempie.
 Zaburzenia mają inną dynamikę niż u dorosłych. U dzieci
 Krótkotrwałe, zmieniające się w czasie (zanikają lub przyjmują inną postać),
 Obejmują konkretne zachowania i występują w konkretnych sytuacjach i kontekstach.
 Ze względu na niskie zróżnicowanie pomijane przez dorosłych lub odwrotnie (dorośli
zauważają problemy, których dziecko nie ma).
c) Epidemiologia:
 Dzieci młodsze, w obliczu zaburzeń stresowych są bardziej podatne na zaburzenia niż
starsze,

Co czwarte dziecko cierpi na jakieś problemy natury emocjonalnej, tj. około 17,6%
populacji.
 Proporcja chłopców do dziewcząt 1,7:1
 Najbardziej powszechne  nadpobudliwość psychoruchowa i lęki separacyjne.
 U chłopców jest wyższy wskaźnik zaburzeń związanych z nieprzystosowaniem, u
dziewcząt z zaburzeniem odżywiania.
Psychopatologia ogólna:
a) Zaburzenia czynności poznawczych
b) Zaburzenia czynności emocjonalnych i motywacyjnych.
c) Zaburzenia integracji czynności psychicznych.
1a. Zaburzenia uwagi.
a) Zakresu uwagi, czyli zbyt mała liczba zauważanych bodźców
...
Plik z chomika:
dnacja
Inne pliki z tego folderu:


psychiatria wykłady.pdf (10529 KB)
Psychiatria - wyklady nowe.doc (156 KB)


psychiatria_wyklady_2006_07.pdf (341 KB)
psychiatria_wyklady_2007_08.pdf (704 KB)
 Psychopatologia-wyklady.doc (313 KB)
Inne foldery tego chomika:


Choroby
genetyka
 leki
 opracowanie
 ustawa
Zgłoś jeśli naruszono regulamin







Strona główna
Aktualności
Kontakt
Dla Mediów
Dział Pomocy
Opinie
Program partnerski




Regulamin serwisu
Polityka prywatności
Ochrona praw autorskich
Platforma wydawców
Copyright © 2012 Chomikuj.pl