sylabus

Elementy fizycznej chemii organicznej
SYLABUS
Nazwa przedmiotu
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Elementy fizycznej chemii organicznej
Instytut Chemii Bioorganicznej PAN w Poznaniu
Język przedmiotu
Efekty kształcenia dla przedmiotu ujęte w
kategoriach: wiedzy, umiejętności i kompetencji
społecznych
Polski
Doktorant:
1. Zdobywa zaawansowaną wiedzę
przedmiotową i metodologiczną dotyczącą
fizycznej chemii organicznej.
2. Poznaje współczesne teorie, metody i
techniki badawcze stosowane we
współczesnej chemii organicznej.
3. Po zakończeniu kursu doktorant powinien
umieć: (i) analizować wiązania chemiczne w
związkach organicznych w świetle teorii
wiązań zlokalizowanych i orbitali
molekularnych, (ii) posiadać szczegółowa
wiedzę dotyczącą struktury elektronowej
związków organicznych i potrafić
przewidywać wpływ struktury związku na
jego właściwości i reaktywność (iii) umieć
przewidywać kierunki i wyniki ważnych
reakcji chemicznych na podstawie zależności
reaktywności od struktury chemicznej, (iv)
rozwiązywać praktyczne problemy
chemiczne w oparciu o analizę fizykochemicznych podstaw reakcji chemicznych,
(iv) czytać ze zrozumieniem artykuły
naukowe dotyczące badan struktury i
reaktywności związków organicznych.
Typ przedmiotu
Semestr/rok
Kursowy
Semestr zimowy 2015/2016
Imię i nazwisko osoby/osób
prowadzącej/prowadzących przedmiot
Prof. dr hab. Jacek Stawinski
Imię i nazwisko osoby/osób
egzaminującej/egzaminujących bądź
udzielającej zaliczenia, w przypadku gdy nie jest
to osoba prowadząca dany przedmiot
Sposób realizacji
Wymagania wstępne i dodatkowe
Liczba punktów ECTS przypisana przedmiotowi
Prof. dr hab. Jacek Stawinski
Wykład z użyciem środków audiowizualnych.
Znajomość języka angielskiego. Znajomość
chemii organicznej na poziomie
uniwersyteckim.
4 ECTS
Bilans punktów ECTS
Stosowane metody dydaktyczne
Metody sprawdzania i oceny efektów
kształcenia uzyskanych przez doktorantów
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu
Treści przedmiotu
Wykaz literatury podstawowej i uzupełniającej
Jeden punkt ECTS odpowiada 6 godzinom
wykładu i 4 godzinom indywidualnej pracy
doktoranta związanej z przyswojeniem
prezentowanego w czasie wykładów materiału
(vidi teksty źródłowe).
Wykłady z wykorzystaniem aktualnych technik
audiowizualnych oraz seminaria (rozwiazywanie
problemów)
Egzamin pisemny lub/i ustny. Indywidualne
omówienie wyników egzaminu.
Pozytywna ocena egzaminu.
Celem kursu jest przegląd podstawowych zasad
fizykochemicznych decydujących o zależności
pomiędzy strukturą a reaktywnością związków
organicznych Wykłady będą obejmować m.in. (i)
współczesne teorie wiązań chemicznych z
zastosowaniem do chemii organicznej (teorie
wiązań zlokalizowanych i teorie orbitali
molekularnych) ze szczególnym
uwzględnieniem wiązań, struktury i
reaktywności związków przejściowych, (ii)
zagadnienia zależności pomiędzy strukturą a
energią związków chemicznych (termodynamika
i kinetyka związków przejściowych, efekty
konformacyjne i elektronowe, wpływ
podstawników na stabilność i reaktywność,
etc.), (iii) wstęp do analizy powierzchni energii
potencjalnych reakcji chemicznych (teoria stanu
przejściowego, postulaty i zasady dotyczące
analizy kinetycznej reakcji chemicznych,
postulat Hammonda, zasada Curtin-Hammetta,
etc.).
1. F. A. Carey, R. J. Sundberg: Advanced
Organic Chemistry. Part A. Structure and
Mechanisms, Springer Science 2007
2. R. A. Y. Jones: Physical and Mechanistic
Organic Chemistry, Cambridge University
Press 1984 (PWN, polskie tłumaczenie).
3. L.P Hammett: Fizyczna chemia organiczna,
PWN 1976
4. Materiały z wykładów.