DEFINICJA GRUPY
advertisement
22/01/2017 PSYCHOLOGIA SPOŁECZNA DEFINICJA Jednostka w kontekście społecznym wykład 11-12 PSYCHOLOGIA SPOŁECZNA A INNE NAUKI SPOŁECZNE Socjologia Psychologia społeczna Psychologia ogólna • Psychologia społeczna to naukowe badanie tego, jak ludzie wpływają na przekonania, uczucia i zachowania innych ludzi (Kenrick, Neuberg, Cialdini, 2002) • Psychologia społeczna to naukowe badanie tego, jaki wpływ na „myśli, uczucia i zachowania jednostek ma rzeczywista lub wyobrażona obecność innych” (Allport,1985) Mechanizmy spostrzegania innych ludzi 1. Mechanizm efektu hallo polega na skłonności do tworzenia spójnego afektywnie obrazu innej osoby. Polega to na przypisywaniu innym na podstawie pewnej cechy (o silnym ładunku emocjonalnym) innych cech o tym samym znaku. 2. Mechanizm projekcji ocenianemu przypisuje się uczucia, myśli lub koncepcje oceniającego. Np. Oceniający - "karierowicz" będzie się dopatrywał u osoby ocenianej cech karierowiczostwa. Dostarcza ogólnych praw i teorii dotyczących społeczeństw, a nie jednostek Bada procesy Bada właściwości, psychologiczne pojawiające które powodują, że się, gdy ludzie przebywają jednostki są ze sobą, co powoduje, że unikatowe i różnią się stają się podatni na wpływ od siebie. społeczny Mechanizmy spostrzegania innych ludzi 5. Efekt kontaktu im częstszy jest kontakt oceniającego z ocenianym, tym ocena jest bardziej pozytywna. 6. Ukryte teorie osobowości Intuicyjne, indywidualne modele osobowości ludzkiej oraz wyobrażenia o związkach pomiędzy cechami osobowościowymi, które służą do wnioskowania i oceny innych ludzi. 7. Efekt pierwszego wrażenia bardzo często oceniający posługuje się wrażeniem, jakie wywarł na nim pracownik przy pierwszym spotkaniu. Towarzyski, elokwentny = inteligentny 8. Kompetencje zawodowe często znacznie ostrzej oceniani są ludzie mający to samo wykształcenie lub ten sam zawód co osoba oceniająca, niż pracownicy o innym profilu zawodowym. 3. Fałszywe poczucie powszechności – • Przypisywanie innym ludziom przeżyć, zachowań, cech osobowości określonej zbiorowości ludzi. 4. Tendencja centralna mechanizm oceniania wszystkich skalą przeciętności. Oceniający unika ocen ekstremalnych. Zjawisko to występuje często jako obawa o wynik oceny lub niemożności ich zróżnicowania. Mechanizmy wnioskowania o przyczynach zachowania 1. Podstawowy błąd atrybucyjny oznacza, że przypisujemy zachowaniu innych ludzi przyczyny wewnętrzne, natomiast własnemu zachowaniu przypisujemy przyczyny zewnętrzne. 2. Asymetria atrybucyjna dotyczy skłonności ludzi do wnioskowania o przyczynach zachowania w zależności od jego skutków. Ludzie upatrują przyczyn własnych sukcesów w samym sobie (włożonym wysiłku i zdolnościach), przyczyn zaś niepowodzenia – we właściwościach środowiska. 3. Uproszczone ujmowanie przyczynowości Jeżeli człowiek wie o wystąpieniu określonego stanu będącego przyczyną jakiegoś zdarzenia, skłonny jest pomniejszać wpływ innych przyczyn. 1 22/01/2017 Źródło: Kenrick, Neuberg, Cialdini, 2002 Mechanizmy wnioskowania o przyczynach zachowania Grupa własna Grupa obca • Pozytywne wyniki (sukces) atrybucja wewnętrzna (np. duże zdolności) atrybucja zewnętrzna (np. szczęśliwy traf) • • • Negatywne wyniki (niepowodzenie) atrybucja zewnętrzna (np. pech) atrybucja wewnętrzna (np. brak uzdolnień) NIEGRUPY (np. osoby spacerujące po parku, ale nieświadome swojej obecności) Jednostki: Nie mają na siebie wpływu Nie są od siebie zależne Nie mają wspólnej tożsamości Nie istnieją między nimi relacje strukturalne Grupy są zjawiskiem powszechnym Grupy wywierają silny wpływ na swoich członków Wpływ na jednostkę może być pozytywny lub negatywny Zrozumienie procesów grupowych może pozwolić danej grupie na zwiększenie jej pozytywnych wpływów na jednostkę i na zmniejszenie wpływów negatywnych • Grupy mogą być małe lub duże • W każdej grupie tworzy się sieć komunikacyjna • • • Grupy • • • • • PRZYPADKOWE ZBIOROWOŚCI (np. ludzie stojący w kolejce po lody) Jednostki: Mogą na siebie nawzajem wpływać Nie są od siebie zależne Nie mają wspólnej tożsamości lub mają ją w minimalnym stopniu Nie istnieją między nimi relacje strukturalne RZECZYWISTE GRUPY – ZESPOŁY Jednostki: • Wpływają na siebie nawzajem • Są współzależne • Mają poczucie wspólnej tożsamości i odrębności od innych • Istnieją między nimi relacje strukturalne Struktura grup • Normy - reguły obowiązujące wszystkich członków grupy • normy nakazowe mówią, jak powinni się zachowywać członkowie grupy • normy zakazowe mówią, jak nie powinni się zachowywać członkowie grupy • Role grupowe – zachowania, których grupa oczekuje od swoich członków zajmujących określone stanowiska (role odnoszą się do poszczególnych członków grupy) • Hierarchia pozycji społecznych – uporządkowanie członków grupy pod względem władzy i możliwości wpływania na innych Sieci komunikacyjne: Struktura grup • Sieć komunikacji – wzorzec przepływu informacji w grupie łańcuch - sieć scentralizowana - informacje płyną od jednego członka (zwykle lidera) do wszystkich jednocześnie - sieć zdecentralizowana - informacje rozchodzą się między wszystkimi członkami i nie muszą przechodzić przez żadną określoną osobę • Spójność - siła więzi łączących członków grupy koło gwiazda - spójność interpersonalna – członkowie grupy lubią ze sobą przebywać - spójność zadaniowa – członkowie grupy są bardzo zaangażowani w wypełnianie wspólnych zadań rak 2 22/01/2017 Dlaczego warto tworzyć i organizować grupy? • Zespoły są bardziej efektywne. Osiągają najbardziej optymalne wyniki, obniżają koszty i są bardziej racjonalne. • Grupy są dobre dla ludzi - małe grupy zaspokajają ważna dla ludzi potrzebę przynależności i zapewniają jednostkom wsparcie w momentach kryzysowych, stresu. • Grupy łatwiej znajdują rozwiązania - poprzez różnorodność członków grupy, łatwiej jest grupie znaleźć rozwiązanie danego problemu, dzięki większej innowacyjności i kreatywności. • Grupy trafniej podejmują decyzje - które są bardziej przemyślane, dzięki różnorodności poglądów jej członków. • Grupy sprawniej wdrażają zmiany i rozwiązania - dzięki silnej dyscyplinie grupowej, podziałowi ról i wykorzystaniu potencjału członków. • Grupy efektywniej zarządzają jednostkami - dzięki pełnionym rolom, podziale obowiązków członkom grupy łatwiej i szybciej jest zauważać problemy. Weryfikacja i korekta działania następuje natychmiast. GRUPY - ETAPY TWORZENIA 1. Tworzenie. Grupa nie jest jeszcze grupą ale zbiorowiskiem osób. Na tym etapie rozmawia się o celach grupy, jej definicji, nazwie, składzie, przywództwie, czasie istnienia. Jednostki starają się ustalić swoją przynależność do grupy i zrobić na innych wrażenie. 2. Ścieranie. W wielu grupach występują konflikty gdy zaczyna się ustalanie i modyfikowanie celów, przywództwa i innych ról, norm pracy i zachowania. Na tym etapie uwydatnia się wiele osobistych priorytetów i występuje pewna wrogość między ludźmi. Jeżeli zapanuje się nad tym okresem „docierania”, to wykrystalizują się realne cele, procedury i normy. Ten etap jest szczególnie ważny dla testowania zaufania w grupie. 3. Normowanie. Grupa ustała normy i praktyczne zasady. Kiedy i jak będzie pracować, jak będą podejmowane decyzje, jakie zachowania będą obowiązywać, jaki będzie poziom pracy, stopień otwarcia i zaufania. Na tym etapie będzie dużo eksperymentów ze strony jednostek, w celu przetestowania atmosfery w grupie i wzajemnych zobowiązań. 4. Działanie. Tylko wtedy jeżeli poprzednie trzy etapy zakończą się sukcesem, grupa będzie w pełni dojrzała i będzie mogła być w pełni i odczuwalnie wydajna. Pewna wydajność może być osiągnięta na każdym etapie rozwoju, ale jest prawdopodobne, że będzie ona hamowana przez inne procesy związane z jej rozwojem i indywidualne priorytety. Jeżeli np. sprawy przywództwa lub celów grupy są powracającymi tematami i pojawiają się na każdym spotkaniu, mogą szkodzić pracy grupy. Grupy - etapy tworzenia • Gdy zadanie jest bardzo ważne, gdy jednostki są mocno związane z grupą, lub gdy cele jednostek i grupy są identyczne, wtedy wszystkie te etapy stają się prawie niezauważalne. • Oczywiście grupa „dojrzewa” bardzo szybko i osiąga swój optymalny poziom wydajności. • Częściej jednak zdarza się, że pewne sprawy nie są załatwione do końca i wtedy proces dojrzewania grupy „schodzi do podziemia”, szczególnie w okresie ‚„ścierania”. • Kiedy tak się dzieje, mają miejsce zakulisowe rozgrywki, ukryte priorytety, wykorzystywanie wpływów, tworzenie się podgrup, aktywizowanie się liderów nieformalnych. • Innymi słowy „ścieranie” nie akceptowane na zewnątrz, przebiega często w sposób bardziej niszczący, skrywane pod etykietką wydajności, faktycznie tę wydajność obniża. Konsekwencje przynależności do grupy • Teoria kategoryzacji społecznych (Tajfel,1981) - wzrost spostrzeganych różnic międzykategorialnych - spadek spostrzeganych różnic wewnątrzkategorialnych (dotyczy głównie grup obcych – tzw. efekt jednorodności grupy obcej) - faworyzacja grupy własnej (bardziej pozytywne oceny i zachowania kierowane do członków grupy własnej niż obcej) • Teoria tożsamości społecznej (Tajfel, Turner,1986) - ludzie maja skłonność do dzielenia napotykanych osób na kategorie - jedna z kategorii społecznych identyfikuje zawsze własną kategorię podmiotu („my”), zaś pozostałe identyfikują grupy obce - faworyzowanie własnej grupy to sposób obrony/podwyższania samooceny - motyw autowaloryzacji Tendencyjne spostrzeganie członków grupy własnej i do grupy obcej • • • • • • • • • • • • • • • • • asertywny dokładny ostrożny patriota pewny siebie elastyczny nieugięty niefrasobliwy pracowity pełen rezerwy oddany nieustępliwy prostolinijny sprytny dociekliwy odważny taktowny • • • • • • • • • • • • • • • • • rozpychający się łokciami drobiazgowy tchórzliwy nacjonalista zarozumiały chwiejny sztywny leniwy zaharowany snob fanatyczny małoduszny naiwny przebiegły wścibski nieroztropny Nieszczery 3 22/01/2017 Aktywność w grupie • Człowiek w grupie przejawia dwa rodzaje zachowań: • Zachowania interpersonalne – nastawione na relacje w zespole zachowania społeczne, stereotypowe (np. podporządkowanie się opinii większości grupy, dążenie do akceptacji przez grupę). • Zachowania zadaniowe – innowacyjne, zindywidualizowane, ukierunkowane na zadania (angażujące zdolności umysłowe, podejmowanie wysiłku). Skuteczne i nieskuteczne zachowania w grupach Skuteczne zachowania Nieskuteczne zachowania Wzajemne wypróbowywanie pomysłów Namawianie do z góry przyjętych opinii Słuchanie po to, aby zrozumieć Słuchanie po to, by odrzucić albo nie słuchanie w ogóle Gotowość do zmiany stanowiska Obrona własnego stanowiska do końca Wszyscy członkowie uczestniczą w dyskusji Dyskusja zdominowana przez kilku członków Znajdowanie podniety w różnicy zdań Negatywne reakcje na różnice zdań Interakcje i dochodzenie do zgodności Nawracanie pozostałych przez interakcje z poszczególnymi osobami z osobna 4
