8 decembre, fete de l*immaculee conception

8 GRUDNIA, UROCZYSTOŚĆ NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NMP
DRUGI ROK NASZEGO OBLACKIEGO TRIENNIUM:
FORMACJA I ŚLUB UBÓSTWA.
MARYJA NIEPOKALANA MATKA UBOGICH (ANAWIM)
RAMY SPOTKANIA
Animator przygotowuje spotkanie, aby każdy mógł wygodnie usiąść w kole, by
umożliwić modlitwę i dzielenie się. Na środku można postawić świecę, Pismo Święte a także
krzyż oblacki.
PRZEDMIOT SPORKANIA
Istotą spotkania jest dzielenie się naszym spojrzeniem na Maryję a także dostrzeżenie,
w jaki sposób Ona jest nasza przewodniczką w naszej ustawicznej formacji i w sposobie
przeżywania ślubu ubóstwa.
Jako Misjonarze Oblacji Maryi Niepokalanej uważamy Ją za przykład do
naśladowania w przeżywaniu naszego ubóstwa, co wiedzie przez kenozę, rezygnację z siebie,
oderwanie się i zgodę na uczucie niemocy. Maryja pod krzyżem Jezusa to uczucie niemocy
umiała przemienić w siłę, bowiem aż do końca potrafiła towarzyszyć Chrystusowi,
wypełniając w ten sposób swoja misję. Była w stanie to przeżyć, gdyż rezygnowała z siebie,
ogołociła się, aby towarzyszyć swemu Synowi, który wypełniał misję zleconą Mu przez Ojca.
PIEŚŃ
MODLITWA
SŁOWO BOŻE: Łk 1, 39-56
W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w
[pokoleniu] Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała
pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę.
Wydała ona okrzyk i powiedziała: «Błogosławiona jesteś między niewiastami i
błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi
do mnie? Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z
radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa
powiedziane Ci od Pana».
Wtedy Maryja rzekła: «Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, moim
Zbawcy. Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej. Oto bowiem błogosławić mnie będą
odtąd wszystkie pokolenia, gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny. Święte jest Jego
imię - a swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia [zachowuje] dla tych, co się Go boją. On
przejawia moc ramienia swego, rozprasza [ludzi] pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych. Głodnych nasyca dobrami, a bogatych z
niczym odprawia. Ujął się za sługą swoim, Izraelem, pomny na miłosierdzie swoje - jak
przyobiecał naszym ojcom - na rzecz Abrahama i jego potomstwa na wieki». Maryja
pozostała u niej około trzech miesięcy; potem wróciła do domu.
CZAS NA MEDYTACJĘ W CISZY
PSALM JAKO ODPOWIEDŹ NA SŁOWO BOŻE
ŹRÓDŁA OBLACKIE:
Patronką Zgromadzenia jest Maryja Niepokalana. Otwarta na Ducha Świętego,
całkowicie poświęciła samą siebie, jako pokorną służebnicę, osobie i dziełu Zbawiciela. W
Dziewicy bacznej, aby przyjąć Chrystusa i dać Go światu, dla którego On jest nadzieją, oblaci
będą widzieć wzór wiary Kościoła i własnej.
Zawsze uważać Ją będą za swoją Matkę. W wielkiej zażyłości z Nią, jako Matką
Miłosierdzia, będą przezywali swoje radości i smutki misjonarskiego życia. Wszędzie, gdzie
ich zaprowadzi posługiwanie, będą się starali szerzyć prawdziwe nabożeństwo do Dziewicy
Niepokalanej, która jest zapowiedzią ostatecznego zwycięstwa Boga nad wszelkim złem.
Z orędzia Kapituły Generalnej z 2010 roku (nr 8):
Niech każda Prowincja i Delegatura posiada odpowiedni program formacji ciągłej.
Każdy oblat, mając na względzie dobro misji, powinien pogłębiać nieustannie swoją
znajomość Pisma Świętego. Dla odnowy oblackiego charyzmatu i naszej rodziny zakonnej
oblaci powinni korzystać z programów oferowanych przez Centrum de Mazenoda w Aix.
POGŁĘBIENIE TEMATU:
Olegario Dominguez, omi, Ubóstwo, w: Słownik Wartości Oblackich, red. F. Ciardi, Poznań,
s. 787, kolumna 2.
Maryja w najwyższym stopniu była przedstawicielką „ubogich Pana, którzy z ufnością
oczekują od Niego zbawienia i dostępują go”. Ona była również tą, która w najgłębszej i
szczególnej komunii przeżywała tajemnicę wyniszczenia Zbawiciela. W Niej
błogosławieństwo obiecane ubogim osiągnęło szczyt, ponieważ Pan wejrzał na uniżenie
swojej służebnicy; dlatego wszystkie pokolenia zwać Ją będą błogosławioną. „Matka ubogich,
pokornych i prostych” powinna być na- tchnieniem dla naszej bliskiej, współczującej i
„macierzyńskiej” postawy wobec współczesnych nam ubogich. Mamy uczyć ich pokładania
nadziei w Bogu wyzwalającym
(Lèo Deschâtelets, Notre vocation et notre vie d’union intime avec Marie Immaculée,
Circulaire 191, 1951).
Ten duch oblacji z naszego życia zakonnego, kapłańskiego, misjonarskiego i apostolskiego
wobec Boga, nieskończonej Miłości, w Jezusie Chrystusie, naszym Zbawicielu, dla
apostolstwa ubogich dusz powinien się urzeczywistniać dzięki Maryi Niepokalanej, naszej
Patronce, do której powinniśmy mieć szczególne nabożeństwo: «peculiaris devotio» (art.
221). Jesteśmy Oblatami Maryi Niepokalanej. To nie tylko etykietka. Ta nazwa określa nas
tak samo jak nazwa kapłanów od Najświętszego Sakramentu wskazuje na rodzinę kapłanów
w szczególny sposób propagujących kult Najświętszego Sakramentu, tak samo jak nazwa
Ojców Maryi wskazuje na wspólnotę kapłanów oddanych kultowi maryjnemu. Moglibyśmy
mnożyć przykłady i każdy z was mógłby uczynić to samo. Zanim szczegółowiej
wytłumaczymy wszystko, co się z tym wiąże, stwierdzamy, że jesteśmy Oblatami Maryi
Niepokalanej w najściślejszym tego słowa znaczeniu. Dzięki Niej jesteśmy oblatami dusz,
oblatami Jezusa Chrystusa, oblatami bożej miłości.
Nie możemy być prawdziwymi Misjonarzami Oblatami Maryi Niepokalanej nie biorąc sobie
do serca tego wszystkiego, co ukazaliśmy, a zwłaszcza bez zażyłej relacji z Nią: «Sentire cum
Maria ». Jeśli chcemy zrozumieć nasze powołanie, nie chodzi o posiadanie zwyczajnego
nabożeństwa do Najświętszej Maryi Panny. Chodzi o rodzaj utożsamienia się z Maryją
Niepokalaną, chodzi o oddanie siebie samych Bogu przez Nią i tak jak Ona, a to dotyka sedna
naszego chrześcijańskiego, zakonnego, misjonarskiego i kapłańskiego życia. (…)
Nie ma wątpliwości jednak, że oblaci od czasów powstania Instytutu mają wielkie
nabożeństwo do Maryi Niepokalanej. Bardzo wymowny i sięgający początków artykuł 257
jest tego dowodem. Przytaczamy go na samym początku: «...dulcem... Mariam peculiaris
prosequentur devotionis affecta, ac in Matrem semper habebunt». Bardzo ważny jest również
sięgający pierwszych dni Zgromadzenia artykuł 258, który nie budzi wątpliwości co do uczyć
naszych poprzedników: «Ideo quotidie coronam Virginis recitabunt, et omnem navabunt
operam, quo populi Immaculatam et Sanctissimam Deiparam ferventius fiducialiusque colant
».
DZIELENIE SIĘ WIARĄ:
Animator zaprasza każdego obecnego oblata do wyrażenia i powiedzenia tego, co w temacie
spotkania go porusza, a także do odpowiedzi na następujące pytania:
W chwili zwiastowania archanioł Gabriel mówi Maryi, że dla Boga nie ma nic nie
możliwego, na co Maryja odpowiada: Oto ja, służebnica Pańska, niech mi się stanie według
twego słowa. O czym te słowa przypominają tobie w twoim życiu wiary?
Jaka była twoja duchowa relacja z Maryją przed wstąpieniem do oblatów? Pomyśl także o
okresie dzieciństwa, doświadczeniu rodzinnym, być może potrafisz przypomnieć sobie
pierwsze modlitwy do Maryi?
Jak była twoja relacja do Maryi odkąd jesteś oblatem? Czy opowiadając jakieś wydarzenie
lub doświadczenie mógłbyś określić twoją obecną duchowość maryjną? Być może Maryja
lepiej pomogła ci zrozumieć sens ubóstwa i prostoty ducha?
Czy mógłbyś podzielić się jakimś doświadczeniem, kiedy w szczególny sposób w twoim
życiu odczułeś obecność Maryi lub też doświadczeniem, w którym twoja miłość do Maryi,
lub lepiej, sama Maryja pomogła ci być bardziej solidarnym z ubogimi?
Możesz także podzielić się każdym innym doświadczeniem lub myślą mającą związek z
tematem.
NASZE ZAANGAŻOWANIE:
Animator wszystkim uczestnikom spotkania przypomina, że przygotowując się do triennium
staramy się zobaczyć, w jaki sposób możemy otworzyć się na łaskę Boga, aby wzrastać,
zmieniać się i odnawiać się. Postarajmy się pomyśleć o konkretnym geście w naszym życiu
wspólnotowym, który ukazuje naszą drogę nawrócenia. Prośmy Boga, aby nas natchnął, aby
nam pomógł być odważnymi, nieustraszonymi, abyśmy w kolejnych tygodniach naszych
przygotowań rzeczywiście byli w stanie przyjąć ten życiodajny dla naszego życia
wspólnotowego gest. Obojętnie jaki on będzie, możemy go odnaleźć i nim żyć jedynie
słuchając jak Maryja, która żyła w duchowym ubóstwie i w całkowitym zawierzeniu woli
bożej.
CZAS NA DZIĘKCZYNIENIE I MODLITWĘ PROŚBY
MODLITWA KOŃCOWA (TOTA PULCHRA EST)
W jedności ze świętym Eugeniuszem, który szczególnie lubił odmawiać tę modlitwę.
V. Cała piękna jesteś Maryjo.
R. Cała piękna jesteś Maryjo.
R. I zmazy pierworodnej nie masz w Tobie.
V. I zmazy pierworodnej nie masz w Tobie.
V. Tyś chlubą Świętego Miasta.
R. Tyś weselem wybranych.
V. Tyś sławą narodu naszego.
R. Tyś ucieczką ludu grzesznego.
V. O Maryjo!
R. O Maryjo!
V. Panno roztropna.
R. Matko łaskawa.
V. Módl się za nami!
R. Wstaw się za nami do Pana naszego Jezusa Chrystusa!
BŁOGOSŁAWIEŃSTWO I PIEŚŃ NA ZAKOŃCZENIE
Animator prosi jakiegoś oblata o udzielenia błogosławieństwa wszystkim zebranym, wszyscy
śpiewają Salve Regina.