Metoda Paula Dennisona

Metoda Paula Dennisona
„Ruch jest drzwiami do uczenia się”
Paul E. Dennison
Metoda Dennisonów - to ćwiczenia relaksacyjne i energetyzujące służące integracji półkul mózgowych
w celu efektywniejszego działania.
Jest prosta, sprzyja harmonijnemu rozwojowi, a stosowana cierpliwie i wytrwale, pomaga
przezwyciężyć rozmaite trudności dziecka.
Półkula lewa, prawa
Paul Dennison, amerykański pedagog, uważa, że wiele problemów z intelektualnym i emocjonalnym
funkcjonowaniem człowieka wynika ze złego współdziałania obu półkul mózgowych i z braku
równowagi między nimi. Mózg nie jest bowiem narządem symetrycznym - każda z półkul ma nieco
inne zadania.
Lewa półkula jest odpowiedzialna za analizę szczegółów, wnioskowanie i operowanie mową. Prawa
pamięta znajome twarze i steruje naszym życiem emocjonalnym, a choć nie włada językiem, nadaje
naszym przeżyciom wyraz mimiczny (u osób leworęcznych role obydwu półkul są zwykle odwrócone).
Dziecko, którego rozwój przebiega w sposób nieskrępowany, w naturalny sposób ćwiczy obie półkule:
Dzięki ich harmonijnej współpracy z łatwością przyswaja sobie kolejne umiejętności i ma szansę na
pełny rozwój swoich talentów. Brak równowagi między pracą obydwu półkul mózgowych prowadzi do
rozmaitych zakłóceń. Dziecko może mieć na przykład kłopoty z koncentracją, nauką czytania i pisania,
opanowaniem własnych emocji.
Lecznicze środki
Ćwiczenia proponowane dzieciom są bardzo proste i bezpieczne. Wykonywane w odpowiedni sposób
pod okiem terapeuty prowadzą do lepszej współpracy obu półkul, czego efektem może być między
innymi płynne czytanie lub ładne, wyraźne pismo.
Ćwiczenia polegają na wykonywaniu różnych ruchów - zawsze naprzemiennych. Może to być na
przykład dotykanie na przemian prawym łokciem lewego kolana i odwrotnie lub raczkowanie. Albo
znany każdemu przedszkolakowi taniec: "Zasiali górale owies", który doskonale równoważy właśnie
pracę lewej i prawej półkuli.
Korzystne działanie ma również ćwiczenie o nazwie "słoń". dociec, z czym dziecko ma największy
kłopot, i dobrać dla niego odpowiedni zestaw ćwiczeń. dziecko wyciąga rękę przed siebie, przyciska
ucho do ramienia i całym ciałem kreśli poziome ósemki. Specjaliści stosujący metodę Dennisonów,
twierdzą, że z kształtu tych ósemek można
Ćwiczenia dla nerwowych
Metoda Dennisona pomaga również dzieciom nadpobudliwym, nerwowym, mającym problemy
emocjonalne w szkole. Zwiększa umiejętność uczenia się, rozwija zablokowane możliwości fizyczne,
psychiczne, intelektualne. Ćwiczenia wzmacniają też system odpornościowy.
1
Wytrwała terapia przynosi również poprawę u maluchów z porażeniem mózgowym, po operacjach
mózgu, dotkniętych zespołem Downa. Specjalny zestaw ćwiczeń przygotowano także dla dzieci z
dysleksją i dysgrafią. Entuzjaści metody Dennisona twierdzą, że dzieciom, które wykonują te
ćwiczenia, łatwiej mierzyć się z rzeczywistością. Stają się bar­dziej otwarte na świat, odporniejsze,
łatwiej nawiązują kontakty z rówieśnikami.
Dużym błędem jest też zakłócanie naturalnego rozwoju dziecka przez przedwczesne zachęcanie go
do siadania, stawania, chodzenia. Trzeba pamiętać, że każdy maluch rozwija się we własnym tempie i
nie należy na siłę tego zmieniać. Warto natomiast umożliwić dziecku rozwijanie obu rączek i nie
martwić się zawczasu, jeżeli chwyta przedmioty tylko lewą ręką. Nie ma w tym nic niepokojącego i na
pewno nie należy mu w tym przeszkadzać.
Rodzice często wymuszają na dzieciach "grzeczność", czyli siedzenie bez ruchu. Być może mają jak
najlepsze intencje, ale nieświadomie działają na ich szkodę. Dzikie harce i podskoki połączone z
wymachiwaniem rękami i kręceniem się w kółko to jedno z lepszych ćwiczeń wspomagających
współpracę obu półkul.
Bardzo ważne jest stworzenie dobrych warunków do raczkowania. Nie należy krępować tego
naturalnego pędu niemowlęcia, ograniczając jego przestrzeń do łóżeczka lub chodzika. Pozbawia się
w ten sposób malucha możliwości ćwiczenia całego ciała. Szkodliwe bywa też nieustanne trzymanie
dziecka w nosidełku. Długotrwały bezruch odcinka krzyżowo-lędźwiowego ma niekorzystny wpływ na
ukrwienie i dotlenienie całego organizmu.
Gimnastyka mózgu
Metoda Dennisona to zestaw ćwiczeń, które mają na celu zintegrowanie pracy mózgu. Metodę
opracowano w 1969 roku w Ameryce. Dennison wyszedł z założenia, że we wczesnych stadiach
rozwoju dziecka, kiedy jest ono jeszcze malutkie tworzy się najwięcej połączeń między neuronami w
mózgu. A jest to czas niezwykle intensywnych ćwiczeń ruchowych pełzania, raczkowania, biegania itd.
Dlatego uznał, że można pomóc mózgowi w rozwoju tych połączeń poprzez skłonienie dziecka do
specyficznych ćwiczeń, odpowiednich dla każdej kolejnej fazy rozwoju. Mają one sprzyjać lepszej
komunikacji pomiędzy obiema półkulami mózgowymi, pomiędzy korą mózgową a głębszymi
strukturami i pomiędzy płatami czołowymi a móżdżkiem
Metoda Dennisonów składa się z prostych ćwiczeń ruchowych, które prowadzi się z dziećmi często w
formie zabawy. Ćwiczenia te mają ułatwić wszelkiego rodzaju uczenie się. Ogólnie mówiąc każda
część mózgu odpowiada za przebieg innego procesu np. tylna część za odbiór informacji a przednia
część za ich "ekspresję" i nadawanie. Aby proces uczenia się był jak najbardziej efektywny konieczna
jest integracja całego mózgu, której to właśnie służą ćwiczenia ruchowe. Poprzez odpowiednie wzorce
ruchowe uaktywniane są określone obszary kory odpowiedzialne za dane procesy znacznie
ułatwiające i przyśpieszające proces uczenia się, a także zwiększające energię.
Oto przykłady czterech grup ćwiczeń ruchowych, (Oryginalne nazwy ćwiczeń napisane są w
cudzysłowu.), które wg. Dennisonów integrują półkule mózgowe uaktywniając je.
.
2
I Ćwiczenie na przekraczanie linii środkowej ciała
1. Wykonywanie ósemek w powietrzu - najpierw 3 razy każdą ręką a następnie oburącz,
2. Rysowanie obydwoma rękami równocześnie identycznych rysunków po obu stronach kartki w dół,
w górę lub do środka tak aby wyglądał on symetrycznie,
3. Ćwiczenie "słoń" rozluźnia mięśnie szyi i oczu. Dziecko pisze ręką ("trąba") w powietrzu trudne
słowa lub po mocnym przyciśnięciu głowy do ramienia z wyciągniętą ręką kreśli nią w powietrzu
ósemkę ruszając całą górną połową ciała,
4. W trakcie "krążenia szyją" dziecko podnosi do góry barki i kołysze się na boki z głową pochyloną
do przodu a następnie do tyłu, powtarza to przy opuszczonych barkach,
II Ćwiczenia wydłużające - uaktywniają i ożywiają
1. " Aktywna ręka" - dziecko podnosi do góry jedną wyprostowaną rękę i przyciska ją do ucha oraz
pobudza jej mięśnie drugą ręką poprzez odpychanie jej w przód, w tył i do siebie,
2. Stojąc w rozkroku z obniżonymi biodrami wykonuje się "wypady" połączone z wydechem, w lewo
(prostując prawą nogę) i w prawo (prostując lewą nogę).
III Ćwiczenia energetyzujące
1. Trzymając jedną rękę w okolicach dołu brzucha wykonuje się drugą masaż punktów po lewej i
prawej stronie tuż pod obojczykiem. Stymulacja "punktów na myślenie" poprawia wzrok i koncentrację,
2. "Punkty równowagi" wykonuje się trzymając 2 palce we wgłębieniu za uchem u podstawy czaszki,
a drugą rękę w dolnej części brzucha, wykonując jednocześnie wdech. Ćwiczenie relaksuje i
usprawnia koncentrację i uwagę,
3. Udając ziewanie dotyka się czubkami palców wszystkich napiętych mięśni twarzy jakie się
wyczuwa. "Energetyczne ziewanie" odpręża i relaksuje struny głosowe.
IV Postawy pogłębiające
1. Dotykanie "pozytywnych punktów" ponad oczami w połowie wysokości czoła gdy jest się
zdenerwowanym,
2. Ćwiczenie "siedzące ósemki" składa się z dwóch części. Na początku zakłada się lewą nogę na
prawą tak, aby oprzeć kostkę na kolanie, prawą ręką obejmując lewą nogę w kostce a lewą ręką nogę
pod palcami. Po minucie głębokiego oddychania w tej pozycji składa się dłonie tak, aby dotykały się
czubkami palców. Pozostaje się w tej pozycji również przez minutę.
3
Jest to część ćwiczeń, które proponuje Dennison. W zależności od tego, jaką czynność dziecko ma
wykonać w danej chwili (uczyć się matematyki, czytać, pisać czy po prostu zrelaksować się) Dennison
proponuje różne zestawy ćwiczeń. Propnuję wykorzystać je jako dodatek do ćwiczeń śródlekcyjnych w
klasach I-III .Życzę wytrwałości i powodzenia
mgr Urszula Badura
Literatura:
1. „Zmyślne ruchy, które doskonalą umysł” Podstawy kinezjologii edukacyjnej. – dr
Carla
Hannaford; Polskie Stowarzyszenie Kinezjologów we współpracy z Medyk Sp. z o.o. Warszawa 1995
sherbourn
4